คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CROSS ROADS l 1 l
CROSS ROADS l 1 l
ผมจะปล่อยมือคุณไปได้ยังไง ในเมื่อผมไม่เคยที่จะได้จับมือของคุณเลย?
ในสายตาของผม มีผู้หญิงแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจจากผมไปได้ เธอเข้ามาที่โรงเรียนแห่งนี้ด้วยความเขินอายไม่เหมือนเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของผมเลย แต่นั่นมันก็เป็นอะไรที่ปกติ เพราะเธอเข้ามาด้วยการได้รับทุน ผมคิดว่าเธอน่าจะฉลาดมาก มากกว่าเพื่อนร่วมชั้นครึ่งนึงในห้องผมซะอีก ผมไม่ได้สนใจเรื่องของเธอมากนักหรอก แต่ผมสังเกตเห็นว่าเก้าอี้ของเธอหายไป แม้กระทั่งของใช้ส่วนตัวของเธอด้วย
" ฮยอง ผมสงสัยว่าทำไมผู้หญิงเพียงคนเดียวในห้องของเรา ของใช้ของเธอหายตลอดเลย มันแปลกมากเลยนะ" ผมบอกเพื่อนของผม ปาร์คชานยอลและอู๋อี้ฝาน พวกเราเรียนกันคนละห้อง
"เธออาจจะซุ่มซ่ามเองก็ได้นะฮุนนี่" ชานยอลตอบพร้อมกับยิ้มยิงฟัน
"เห้! รวมถึงเก้าอี้ที่เธอนั่งด้วยงั้นเหรอ?"
"ฉันคิดว่าเธอโดนแกล้ง" คริสตอบ
"โดนแกล้งงั้นเหรอ? " ผมและชานยอลถามพร้อมกัน
ในกลุ่มของพวกเรานั้นผมกับชานยอลมักจะโง่เง่าแต่คริสนั้นเขาเป็นคนฉลาด แต่เมื่อเป็นการจัดอันดับที่โรงเรียน ชานยอลมักจะได้ที่ 1 เสมอเลย
"ใช่ ถ้าข้อมูลที่ฉันรู้มาถูกนะ ผู้หญิงตรงหน้าเรานะชื่อคิมแทยอน ผู้หญิงที่อยู่ห้องเดียวกับนายนะ" คริสคาดการณ์ ใช่แล้วล่ะเขามีเว็บแหล่งข้อมูล
"ผมจำชื่อเธอไม่ได้หรอกนะ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นเธอ" ผมตอบ
"เธอเป็นนักเรียนหญิงที่ได้ทุนเรียน และนายก็น่าจะรู้ว่าพวกผู้หญิงที่โรงเรียนของเราชอบจิกกัดรังแกคนที่อ่อนแอกว่า" คริสพูดพร้อมกับเอนหลังนอนบนสนามหญ้า
"นั่นมันแย่มากเลยนะ" ชานยอลบอก
ความจริงก็คือถ้าที่คริสพูด มันเป็นเรื่องจริงทั้งหมดล่ะก็ เธอชื่อคิมแทยอน และหลังจากที่ผมได้สังเกตอะไรต่างๆที่เกิดขึ้นรอบๆตัวเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอถูกกลั่นแกล้ง เธอร้องไห้บ่อยมากหลังจากกลับจากโรงเรียน ผมไปเห็นโดยบังเอิญเนื่องจากวันนั้นผมวางแผนไว้ว่าจะโดดเรียน หลังจากที่เห็นเธอร้องไห้ ผมก็เริ่มที่จะสนใจเธอมากขึ้น มันอาจจะเป็นเพราะว่าเวลาเธอร้องไห้เธอไม่ได้ใส่แว่นตาล่ะมั้งและผมก็เห็นใบหน้าของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น แต่อะไรกันนะที่ทำให้เธอยิ้มและน้ำเสียงฟังดูมีความสุขในระหว่างที่เธอคุยกับพ่อของเธอทางโทรศัพท์
รอยยิ้มของเธอนั้น มันสวยมากเลยล่ะ
ผมอาจจะกำลังตกหลุมรักเธอก็เป็นได้ แต่มันก็แค่นิดนึงเท่านั้นล่ะ ผมมองหาเธอตลอดเลย แม้แต่ตอนที่มีคนสร้างกับดักพร้อมที่จะแกล้งเธอ ผมพยายามที่จะขัดขวางและได้บทเรียนในการโดนทำร้ายนั่นก็เพราะเธอ
ผมชอบที่จะมองดูเธอไกลๆ โดยเฉพาะตอนที่เธอเขียนอะไรบางอย่าง งานเขียนของเธอมันดูงดงามมากเลย
" ฉันเคยบอกนายแล้วนะว่าให้เข้าไปคุยกับเธอ" ชานยอลสะกิดผม
"ฮยองพูดถึงเรื่องอะไรกันนะ มันไม่มีอะไรสักหน่อย" ผมมีเหตุผลของผมนะ ถ้าเกิดว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหัวใจ คริสจะเป็นคนที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องนี้สักเท่าไหร่ เขาไม่ค่อยรู้สึกถึงเรื่องนี้เลย มันจึงเป็นการดีที่ผมควรจะพูดเรื่องนี้กับชานยอลมากกว่า
"โอ้ ไม่เอาน่าเซฮุน ฉันรู้ว่านายอยากจะคุยกับเธอใจจะขาด" เขาเชียร์ผม
ใช่ ผมอยากคุยกับเธอใจจะขาด ผมอยากที่จะทำให้เธอหัวเราะ ผมอยากจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ความคิด ความฝัน และ แรงบันดาลใจของเธอ แต่ผมทำไม่ได้ ผมเม้มปาก
"อ่า ฮยองหยุดล้อผมได้ล่ะ รีบไปกันเถอะ คริสฮยองรอพวกเราอยู่ที่โรงยิม" ผมเหนื่อยที่จะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นล่ะแต่นั่นมันก็ได้ผลนะ
"โอ้ ใช่เลย บาสเกตบอลประหลาดๆนั่นมันน่ากลัวมากเลยนะ" เขาตอบก่อนที่พวกเราจะรีบวิ่งไปที่ยิมกัน
พวกเราสามคนเล่นบาสเกตบอลกันจนกระทั่งผมสังเกตเห็นผู้หญิงคนนั้น คนที่อยู่ในห้องเรียนของพวกเราเดินเข้ามาในโรงยิม ใช่นี่เป็นช่วงเวลาที่พวกผู้หญิงต้องมาเรียนที่นี่แต่เป็นเวลาว่างสำหรับพวกผู้ชายนะ
"ผมไม่อยากให้พวกเขาล้อผม เพราะว่าพวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเธอมากนัก พวกเขาไม่เคยเจอเธอมาก่อน และพวกเขาก็ไม่ได้สนใจเธอด้วย
"ย่าห์ ยัยเนิร์ด" หัวหน้าคนที่ชอบแกล้งตะโกนเรียกแทยอนแล้วเธอก็หันหน้ามา
และหลังจากนั้นพวกเขาก็โยนลูกบาสเกตบอลไปใส่เธอ ผมกำลังจะไปหยุดเธอ แต่ชานยอลดันไปถึงเร็วกว่า เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอและใช้ร่างกายของเขาเป็นกำบังให้เธอ ผู้หญิงคนนึงกลัวที่ถูกชานยอลจับได้ว่าพวกเขาแกล้งเธอ
"แบรท การที่เราเป็นคนรวย ไม่ได้หมายความว่าการที่เราจะแกล้งใครสักคนเป็นสิ่งที่ถูกต้องนะ โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอกว่า" เขาพูดเบาๆแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น ผู้คนเริ่มกระจายตัวออกไปเมื่อเขามองหน้าเธอ
"ย่าห์! ปาร์คชานยอล" คริสฮยอง เรียกความสนใจจากเขา เขาโกรธมากเพราะว่าอยู่ก็ต้องหยุดเล่นบาสไปซะดื้อๆ เขาเกลียดที่ถูกขัดจังหวะเวลาเล่น
"มีอะไร? " ชานยอลถาม
"ไอ๊ยา! นายออกจากเกมไปกลางคัน แล้วนายก็ถามฉันว่ามีปัญหาอะไรเนี่ยนะ? " คริสถามขณะกำลังเดินมาใกล้พวกเขา ผมมองตามพวกเขาอยู่ และผมก็สังเกตเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่
"ขอโทษล่ะกัน คริสฮยอง" ชานยอลพูดขอโทษ
"แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือนายช่วยใครบางคนไว้นะ" ผมพูด
ชานยอลหัวเราะเบาๆ
"อ่า เธอควรไปห้องพยาบาลนะ " ชานยอลพูดพร้อมกับหันหลังให้พวกเรา
"ว้าว วันนี้พวกเราต้องได้โดดประชุมแน่ๆ" คริสพูด
"เซฮุนนี่ คริสฮยอง นายช่วยพาเธอไปห้องพยาบาลได้มั้ย? พอดีฉันต้องไปพบมินอา"
"อ่า พ่อนักรัก...เข้าใจล่ะ" คริสพูดพร้อมกับโบกมือ
"ขอบคุณนะ...ฉันต้องไปล่ะ" ชานยอลทำสีหน้าเป็นห่วงก่อนจะเดินออกไป
"อ่า คุณชานยอล"
เสียงสวยๆของเธอดังก้องในหัวของผม แต่แล้วผมก็รู้สึกเจ็บปวดเพราะว่าผมได้ยินเธอเรียกชานยอลฮยอง
"ครับ? "
"ขอบคุณมากนะ"
หลังจากนั้นชานยอลก็เดินจากไป ผมยื่นผ้าเช้ดหน้าให้เธอและเธอก็รับมันไปเช็ดน้ำตา
และพวกเราก็พาเธอไปห้องพยายาม คริสพยายามที่จะพูดคุยกับเธอและเธอก็ตอบกลับเขา แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย
สิ้นสุดปีที่จบการศึกษา เธอถูกจัดให้ยืนอยู่ถัดจากผม เธอได้เพื่อนใหม่ 2 คน คนนึงคือผู้หญิงที่มีใบหน้าเฉยเมย ชื่อว่าเจสสิก้า และอีกคนที่มีตายิ้ม ทิฟฟานี่ ฮวัง เธอยิ้มบ่อยมากเมื่ออยู่กับเพื่อน
แต่แล้วเธอก็หายไปหลังจากเราจบไฮสคูล และในขณะเดียวกันชานยอลฮยองก็ไปอังกฤษ
ผมได้เข้าเรียนที่มหาลัยเกี่ยวกับแพทย์ และกำลังจะกลายเป็นหมอ จนกระทั่งวันนั้น ในขณะที่ผมกำลังขับรถกลับบ้านผมเจอเธอ เธอเข้าไปในบาร์สักที่และผมก็ตามเธอเข้าไป ที่นั่นเป็นที่ที่ผมจะได้ฟังเสียงที่ไพเราะของเธอ เสียงของเธออย่างกับนางฟ้า ก็เป็นเพราะเธออีกนั่นแหละที่ทำให้ผมมาที่นี่บ่อย บางครั้งเธอก็อยู่ที่นี่ บางครั้งเธอก็ไม่อยู่
ผมพยายามเสี่ยงโชคที่จะไปที่บาร์นั่นอีกครั้ง เมื่อตอนที่ชานยอลฮยองกลับมาจากอังกฤษแล้ว แต่ก็มีคนโทรเรียกผมให้กลับไปที่โรงพยาบาล ต่อจากวันนั้นผมต้องบินไปแคนนาดาเป็นเวลาหลายเดือนเลย เพื่อไปร่วมงานวิจัยที่นั่น เมื่อผมกลับมาผมก็รีบไปที่บาร์นั้นทันที เพื่อที่จะตามหาเธอแต่เธธก็ไม่ได้ทำงานที่นั่นอีกต่อไปแล้ว
ผมได้แต่ถอนหายใจ
"สู้ๆนะหัวหน้าโอ" เพื่อนร่วมงานของผมพยายามทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้น
"ผมกลายเป็นหัวหน้าของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? มันกดดันมากเลยนะ" ผมตอบกลับไป
"หัวหน้าโอค่ะ มีบางคนเขากำลังตามหาคุณอยู่นะ คนที่เกี่ยวข้องกับมิสคิม" นางพยายามเรียกความสนใจจากผมไปได้
คิม นามสกุลของเธอคือ คิม แล้ววันนี้เธอจะอยู่ที่ไหนกันนะ?
"สวัสดีคุณหมอ! ฉันได้ยินมาว่านายเป็นหมอคนใหม่ของพ่อฉัน"
ผมฝันไปรึเปล่านะ
นั่นคือเธอ
เธอจริงๆด้วย
"คะ คะ คะ คิม แทยอน" ผมพยายามอย่างหนักที่จะเรียกชื่อเธอ
"ใช่แล้วล่ะ" เธอยิ้มแล้วก็ทักผม "โอเซฮุน? "
เธอรู้จักผม?
เธอรู้จักผมงั้นเหรอ!
ผมตามเธอไปที่ห้องพ่อเธอ ผมคิดถึงเธอมากขนาดไหนกันนะ? นี่มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่พวกเราพูดคุยกันแบบเพื่อน และผมก็ชอบเสียงของเธอมากๆเลย การที่ได้เดินกับเธอไปที่ห้องของพ่อเธอเนี่ยมันเป็นเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดแล้วในชีวิตนี้
"มาดูกันสิว่า ฉันไปเจอใครมา? " เธอพูดในขณะที่เธอนำพาผมเข้าไปในห้อง
"เซฮุน / ฮยอง? " พวกเราเอ่ยออกมาพร้อมกัน
ทำไมเขาอยู่ที่นี่ล่ะ?
เขามาทำอะไรที่นี่กัน?
หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้เรื่องของพวกเขาเลย
"พ่อค่ะ ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณหมอคนใหม่ของพ่อคือเพื่อนสนิทของชานยอล และก็เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันสมัยเมื่อตอนอยู่ไฮสคูล" เธอพูดกับพ่อของเธอ
"สวัสดีครับ ผมโอเซฮุน" ผมแนะนำตัว
"คุณยังดูเด็กอยู่เลยนะครับคุณหมอ"
"อ่า เดี๋ยวนะฮยองทำไมฮยองมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? " ในที่สุดผมก็มีความกล้าที่จะถามเขา
"โอ้ นั่นสินะ ฉันยังไม่ได้บอกนายเลยว่า " ชานยอลกำลังอธิบาย
เขาเดินมาใกล้เธอ ล่ะเอามือโอบไหล่เธอ ผมตั้งตารอคำตอบจากเขา
ได้โปรดอย่าบอกผมนะว่าพวกเขากำลังคบกันอยู่
ได้โปรด อย่านะ ผมเพิ่งจะหาเธอเจอ
ผมยังไม่พร้อมที่จะปล่อยเธอไป
ไม่นะ ได้โปรด ไม่
"แทยอนกับพี่เรากำลังจะแต่งงานกัน" เขาประกาศ
"แต่งงานกัน?! "
ให้ตายเถอะ!
นี่มันเป็นข่าวร้ายที่สุด
"ใช่ และพ่อของเธอก็เห็นด้วยกับพวกเรา" เขาพูดในขณะที่ดึงแทยอนเข้ามากอด
ผมงงไปหมดแล้วว่าเขาพูดอะไรออกมา
"ตะ แต่ แต่ ทำไมล่ะ? " ผมถามด้วยเสียงตะกุกตะกัก
มันเป็นคำถามที่โง่และงี่เง่าเลยว่ามั้ย? ทำไมผมถึงถามออกไปแบบนั้นกัน?!
พวกเขาจะแต่งงานกันเพราะพวกเขารักกัน ทำไมพวกเขา? แต่ เกิดอะไรขึ้นกับผมกันเนี่ย!
ทำไมมันกะทันหันแบบนี้? มันก็แค่เดือนเดียวเองนะที่ชานยอลฮยองกลับมาจากอังกฤษ
และตอนนี้เขากำลังจะแต่งงาน?
"อ่า อย่าตกใจไปสิเซฮุนนี่ อย่าเอ่ยคำถามอะไรออกมา ทำไมนายไม่อวยพรให้พวกเรากันล่ะ? " เขาตบบ่า
ไม่มีอะไรที่ผมจะทำได้เลย ผมทำได้แค่พยักหน้าและพูดว่า
"โอ้....งั้นผมก็ขอให้พวกคุณทั้งสองคนโชคดีนะครับ"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สวัสดีค่ะนี่เป็นฟิคแปลเรื่องแรกค่ะ จะจบไม่จบนี่ขึ้นอยู่กับคนที่แต่งเรื่องนี้ที่เราให้น้องไปขอมานะคะ เพราะเราขี้เกียจแต่ง 5555 บวกกับ ฟิคที่มีเจสสิก้าเป็นนางเอกขาดแคลนเหลือเกิน ตอนแรกนี่เป็นปมของเซฮุนก่อนค่ะ ตอนต่อไปได้เจอนางเอกของเราแน่ๆ เราอยากแปลเพราะฝึกภาษาด้วยค่ะ เลยอยากแบ่งปันให้แม่ยกคู่นี้และก็หลายคู่ที่เราชิป อิอิ ที่มีเจสสิก้าเป็นนางเอก ต้องขอขอบคุณน้องพลอย (@ployxox) ที่ไปขอมาแปลให้ และก็เดอะแก๊งสมาคมนินทาที่สกรีมคู่นี้ตลอดเป็นกำลังใจและแรงบันดาลใจอย่างมากเลยล่ะค่ะ ใครมีคำถามหรือสงสัยอะไรไปที่ ask ล่ะกัน ask.fm/dreamisterie ใครมีฟิคอิ้งที่เจสสิก้าเป็นนางเอกล่ะเป็น ช-ญ ฝากแปะให้เราได้นะคะ เราจะพยายามแปลให้ภาษาสวยที่สุดนะคะ จะพยายามอัพบ่อยๆนะแล้วแต่อารมณ์ งง ติตรงไหนก็บอกกันเนอะ ลืมบอกเลยคนแปลชื่อดรีมค่ะ ไม่เกริ่นมากแหละ คอมเม้นท์ กดเฟบ กดโหวตให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ Orz
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น