ความปรารถนาสุดขอบจักรวาล

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 03 : ลางสังหรณ์

แท็กซี่ไร้คนขับ เลื่อนจอดเทียบหน้าโรงแรม "Noir Lux" ตัวอักษรสีเงินวาววับ สะท้อนแสงไฟนีออนสีม่วง ตัดกับผนังหินอ่อนสีดำขลับ ดูหรูหรา แต่แฝงไปด้วยความลึกลับ ภาคิน รู้สึกถึง ความคุ้นเคยอย่างประหลาด แผ่ออกมาจากตัวอาคาร

"ถึงแล้วค่ะ" พลอยพูด เสียงของเธอ ดึงภาคิน กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

ภาคินพยายามควบคุมความรู้สึก ขณะที่เปิดประตูรถออกไป ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในโรงแรม ปะทะร่างกาย แต่เขากลับรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัว

"เดี๋ยวฉันช่วยพยุงนะคะ" พลอยพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้าแขนเขาไว้ นิ้วเรียวไล้ไปตามผิวหนังของเขาแผ่วเบา แต่สัมผัสกลับส่งกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง

ภาคินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ ปล่อยให้พลอยพยุงเขาเข้าไปในโรงแรม  กลิ่นหอมจางๆ จากกายเธอคลอเคลียปลายจมูกเขา ยิ่งทำให้ความรู้สึกสับสนรุนแรงขึ้น

ภายในล็อบบี้ของโรงแรม "Noir Lux" งดงามราวกับหลุดออกมาจากความฝัน โคมไฟระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ห้อยระย้าจากเพดานสูง สะท้อนแสงระยิบระยับราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า พรมกำมะหยี่สีดำสนิทปูทอดยาวไปยังเคาน์เตอร์ต้อนรับที่ทำจากหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ ที่เบื้องหลัง พนักงานต้อนรับชายหนุ่มในชุดสูทสีดำเนี้ยบจดจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์ ขณะที่พนักงานหญิงในชุดเดรสยาวสีแดงเพลิงกำลังให้การต้อนรับแขกผู้มาใหม่ด้วยรอยยิ้ม เสียงเพลงแจ๊สบรรเลงเบาๆ จากเปียโนแกรนด์สีดำมันวาวที่ตั้งอยู่มุมหนึ่งของห้อง สร้างบรรยากาศหรูหราและลึกลับให้กับสถานที่แห่งนี้

ขณะที่พลอยกำลังพยุงภาคินผ่านล็อบบี้ สายตาของพนักงานต้อนรับชายหนุ่ม ที่แอบมองอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์หินอ่อน ก็จับจ้องมาที่พวกเขา แววตาของเขา ดูเฉียบคม ราวกับเหยี่ยวที่กำลังจ้องมองเหยื่อ

"คุณผู้หญิง ต้องการห้องพักแบบไหนดีครับ" พนักงานชายหนุ่มเอ่ยถาม ขณะที่สายตายังคงจับจ้องที่ภาคิน ไม่วางตา

พลอยหันไปจ้องพนักงาน "ไม่เป็นไรค่ะ เราจองห้องไว้แล้ว" เธอพูด เสียงเย็นยะเยือก ก่อนจะหันกลับมาพยุงภาคินต่อ โดยไม่สนใจท่าทีแปลกใจของพนักงาน

แต่ก่อนที่พลอยจะพาภาคินเดินไปไหนไกล ภาคินก็ยกมือขึ้น ขัดจังหวะเธอไว้ "เดี๋ยวก่อนครับ" เขาพูดเสียงแหบพร่า ขณะที่มืออีกข้าง ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบ L&P Phone สีดำสนิท ลวดลายนกฟินิกซ์สีทองเปล่งประกายอยู่ด้านหลังออกมา

พนักงานชายหนุ่มเห็น L&P Phone ก็รู้สึกตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง เขารีบเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ มือข้างหนึ่งแอบปาดเหงื่อที่ซึมออกมาบนหน้าผากอย่างลวกๆ

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง โปรดรอการตรวจสอบสักครู่ได้หรือไม่ เดี๋ยวผมจะนำคุณชายไปยังห้องพักเองขอรับ" น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย ราวกับกำลังพูดกับบุคคลสำคัญ

ใจของพลอยกระตุกวูบ ความกังวลแล่นริ้วไปทั่วร่าง แผนของเธอจะต้องไม่ล้มเหลวเพราะเรื่องแค่นี้ แม้จะรู้สึกไม่พอใจแต่เธอก็ต้องยอมรอ พลอยรู้ดีว่าโรงแรมแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด แม้แต่นักธุรกิจมืดที่เข้ามาใช้บริการบ่อยๆ ก็ยังต้องทำตามกฎอย่างเคร่งครัด

“ท่านครับ รู้จักผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า” พนักงานถาม เสียงเบา สายตามองพลอยอย่างระแวดระวัง

ภาคินหรี่ตาลงเล็กน้อย ความสงสัยเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ "ทำไมเหรอ? เธอดูมีพิรุธหรือ?"

พนักงาน ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับกำลังตัดสินใจ ว่าควรจะพูดอะไร "คือ... เอ่อ..." เขาพูดตะกุกตะกัก "คืนนี้ ท่าน ดู... ต่างไปจากทุกที ครับ "

"ต่างยังไง?" ภาคินถาม เสียงเข้ม

"คือ..." พนักงานกลืนน้ำลาย “อาการรุนแรงกว่าปกติครับ หากท่านต้องการความช่วยเหลือ ผมจะไปเรียก..."

ภาคินยกมือขึ้นขัดจังหวะ “ไม่เป็นไร” เขาพูดเสียงเรียบ แต่แววตากลับมืดมนราวกับพายุที่กำลังก่อตัว “คืนนี้ ฉันจะใช้ Nocturne”

ขณะเดียวกันที่ล็อบบี้ พลอยนั่งลงบนโซฟากำมะหยี่สีดำ ลอบกัดริมฝีปากด้วยความร้อนใจ เธอพยายามสงบสติอารมณ์และคิดหาทางรับมือกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ ความคิดมากมายตีกันวุ่นวายในหัว เธอหวนคิดถึงแผนการที่วางไว้ ความลับที่เธอพยายามปกปิดและความเสี่ยงที่เธอต้องเผชิญ

เธอหยิบ HoloTab คอมพิวเตอร์โฮโลแกรมพกพาขนาดเท่าฝามือขึ้นมา ตัวเครื่องทำจากโลหะสีดำขลับ มีลวดลายเรืองแสงสีฟ้าจางๆ พาดผ่าน เมื่อเธอสัมผัส หน้าจอก็สว่างวาบขึ้น เผยให้เห็นภาพโฮโลแกรมที่มองเห็นได้เฉพาะเจ้าของ

พลอยเลือกเปิดแอพ Nocturne ไอคอนรูปพระจันทร์เสี้ยวสีเงิน บนพื้นหลังสีดำดูเรียบง่าย แต่หรูหราและลึกลับส่องสว่างบนหน้าจอโฮโลแกรม

เธอแตะไอคอนเบาๆ เสียงกระซิบแผ่วเบาของนกฮูกดังขึ้น พร้อมกับที่หน้าจอเปลี่ยนเป็นอินเทอร์เฟซสีดำสนิท พลอยกดเข้าไปที่ไอดี Park3r ตัวเลขสีแดงสดบนหน้าจอแสดงจำนวนคิวที่รออยู่: 99+

มันเป็นไอดีของภาคิน ทันใดนั้นเองก็มีข้อความเด้งขึ้นมา พร้อมกับเสียงแจ้งเตือน

ติ๊ง!

พลอยเลื่อนสายตาไปมองข้อความ

"ฉันจะให้เธอ 1 แสนไทเทียน ช่วยกดยืนยันคิวของเธอให้ฉัน"

พลอยกัดริมฝีปาก แววตาของเธอฉายแววโทสะ ผู้หญิงรวยคนนี้ คิดจะแย่งภาคินไปจากฉันงั้นเหรอ? แต่หนึ่งแสนไทเทียน... เงินจำนวนนี้ มันมากเกินกว่าจะปฏิเสธ พลอยหลับตาลงข่มความโกรธ ก่อนจะกดยืนยันคิวให้เธอ

ไม่เป็นไร... ต่อให้ได้คิวแรกไปก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้นอนกับเขาในคืนนี้สักหน่อย เธอคิด ฉันจะทำให้แน่ใจว่าภาคินจะเป็นของฉัน คนเดียว! เขาต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันจะทำให้เขาทรมาน

"สำเร็จ!" พลอยเอนหลังพิงโซฟา ปล่อยลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

เธอกำลังจะปิด HoloTab แต่ทันใดนั้น หน้าจอก็สว่างวาบ พร้อมกับเสียง "ติ๊ง!" ที่ดังขึ้น ข้อความ "กำลังสุ่มจับคู่..." ปรากฏขึ้นกลางหน้าจอ

พลอยเบิกตากว้าง หัวใจของเธอเต้นรัว ไม่นะ...ทำไมต้องมาสุ่มใหม่ตอนนี้!

...

ภายในห้องพักสุดหรูหรา บนชั้นสูงสุดของโรงแรม Noir Lux ภาคินยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ของมหานครธารายามค่ำคืน แสงไฟระยิบระยับจากตึกสูงระฟ้าสาดส่องสะท้อนบนกระจกราวกับดวงดาวนับล้านดวง กัดกินความมืดมิดของราตรี

มือของภาคินกำแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน เขาพยายามควบคุมความกระหายที่กำลังกัดกินเขาจากภายใน ราวกับเปลวเพลิงที่ลุกโชน ใบหน้าของเขาซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำด้วยความต้องการ "อรยา... ได้หรือยัง" เขาถาม เสียงแหบพร่า

“ขออภัยค่ะ เกิดการผิดพลาดของระบบจับคู่ค่ะ” เสียงนั้นราบเรียบไร้อารมณ์ต่างจากอรยาตัวจริงที่มักจะแสดงความรู้สึกผ่านน้ำเสียง

ภาคินขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินคำตอบ รู้ว่านี่เป็นแค่ร่างแบ่งของอรยา แต่ก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้

“เกิดอะไรขึ้น” เขาถามเสียงเข้ม

อรยารายงานเสียงไร้อารมณ์ว่า "มีใครบางคนพยายามแทรกแซงระบบ" ระบบเริ่มตรวจสอบอย่างละเอียด และพบว่าผู้ใช้งานรหัส Rose18 ถูกจับคู่โดยไม่ได้รับอนุญาต ราวกับถูกล็อกไว้

"ช่วยจัดการเร็วๆ หน่อย ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว" ภาคินคำราม ขณะที่กำหมัดแน่น เล็บจิกเข้าไปในเนื้อจนเลือดซึม เขา พยายามข่มความต้องการที่กำลังพลุ่งพล่าน

แต่ร่างกายกลับทรยศ ใบหน้าของเขาเหยเกด้วยความเจ็บปวด เสียงครางต่ำเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังถูกทรมาน

ภาคินกัดฟันแน่น นี่มันอะไรกัน... เขาคิด ทำไมมันถึงรุนแรงแบบนี้…

มันเป็นผลข้างเคียงจาก Phoenix Serum-01 ที่เขา และ ศาสตราจารย์เวสต์วูด พ่อบุญธรรมของเขาร่วมกันทดลองสร้างขึ้น เพื่อรักษาโรคร้ายแรงและยกระดับขีดจำกัดของมนุษย์

แต่ทว่ามันกลับมาพร้อมการปลุกสัญชาตญาณดิบและความต้องการทางเพศให้รุนแรงจนเขาแทบคุมสติไม่อยู่ โดยส่วนมาก จะมีอาการสัปดาห์ละครั้ง แต่ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ถึงมีอาการเช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่ยังผ่านไปได้ไม่กี่วัน

"ฉัน...ไม่ควรออกมาจากที่นั่น ตั้งแต่แรกเลย ใช่ไหม..." ภาคิน พึมพำ เสียงแหบพร่าไร้เรี่ยวแรง "ฉัน...ไม่มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตแบบคนปกติเลยเหรอ..."

ภาคินหลับตาลง ภาพของศาสตราจารย์เวสต์วูดยิ้มให้เขาอย่างภาคภูมิใจปรากฏขึ้น “ภาคิน เธอคือความภูมิใจของฉัน”

แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็เลือนหายไป แทนที่ด้วยภาพความทรงจำอันโหดร้ายจาก The Warzone ดินแดนที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายและการต่อสู้ เทพปีศาจ...นั่นคือชื่อที่ผู้คนในดินแดนแห่งนั้นเรียกเขา ชื่อที่สะท้อนทั้งความหวังและความหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

"ท่าน... เอ่อ..." อรยากล่าวขึ้นก่อนจะชะงัก "ขออภัยที่หายไปนานค่ะ ท่านผู้สร้าง ฉันได้จัดการระบบจับคู่ของ Nocturne เรียบร้อยแล้วค่ะ" เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น ไม่ให้ภาคินได้ยิน แม้จะเป็นเพียง AI แต่เธอก็รู้สึกผิดและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

…

ต่างจาก Noir Lux ที่หรูหราและเงียบสงบ The Crimson Cat บาร์เล็ก ๆ ในซอยลับกลับคึกคักจอแจและดิบเถื่อน

ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเพื่อปลดปล่อยความเครียดและดื่มด่ำกับบรรยากาศยามราตรี

กลิ่นแอลกอฮอล์ ควันบุหรี่ และน้ำหอมราคาถูกลอยอบอวล ผสมผสานกันจนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของสถานที่แห่งนี้

เสียงแก้วกระทบกันดังกึงกัง เสียงผู้คนคุยกันจอแจ กลิ่นเบียร์หอมกรุ่นปนกับกลิ่นเหงื่อ เสียงเพลงจังหวะหนัก ๆ ดังกระหึ่ม แสงไฟสลัวสีแดงฉาน สาดส่องไปทั่ว

แพรวในชุดเสื้อยืดสีดำและกางเกงยีนส์ขาด ๆ กำลังวุ่นอยู่กับการเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับลูกค้า รอยยิ้มของเธอสดใสและเป็นมิตร แม้จะเหนื่อยล้าแค่ไหนก็ตาม

"ขอเบียร์อีกขวดครับ น้องแพรววววว" ชายหนุ่มร่างท้วม ตะโกน ลากเสียงยาว กลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่เหม็นคลุ้งโชยมาพร้อมกับ ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดต้นคอแพรว สายตาของเขาลามกจับจ้องไปทั่วร่างกายของเธอราวกับกำลังเปลื้องผ้าเธอออกต่อหน้าต่อตา

"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" แพรวตอบรับน้ำเสียงหวาน แต่ภายในใจกลับรู้สึกขยะแขยงสายตาของชายหนุ่มคนนั้น เธอพยายามรักษารอยยิ้มไว้บนใบหน้า ขณะที่รีบหันหลังเดินไปยังเคาน์เตอร์บาร์

"แพรว ระวังไอ้บ้านั่นหน่อยนะ" เสียงทุ้มของก้อง เจ้าของบาร์ดังขึ้นจากด้านหลัง เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวประบ่า ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นสีดำ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ก้อง แค่นี้เอง สบายมาก" แพรวตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แม้ในใจจะรู้สึกขอบคุณในความเป็นห่วงของก้องก็ตาม

เธอหยิบขวดเบียร์เย็นเฉียบจากตู้แช่ เปิดฝาอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะเดินกลับไปหาลูกค้าหนุ่มร่างท้วม

"นี่ค่ะ เบียร์เย็น ๆ ตามสั่ง" แพรวยื่นขวดเบียร์ให้ชายหนุ่ม พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้

"ขอบใจจ้ะน้องแพรว" ชายหนุ่มรับขวดเบียร์ไป มือของเขาแอบแตะโดนมือของแพรวอย่างจงใจ แพรวสะดุ้งเล็กน้อย รีบชักมือกลับทันที

"ขอโทษนะพอดีมือลื่น" ชายหนุ่มพูดพลางหัวเราะเสียงดัง กลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายไปทั่ว

แพรวฝืนยิ้มตอบ ก่อนจะรีบเดินหนีไป

"ทนอีกหน่อยนะแพรว" เธอพยายามให้กำลังใจตัวเอง "อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว"

แม้จะรู้สึกไม่ปลอดภัยและอึดอัด แต่แพรวก็จำเป็นต้องอดทน เธอต้องการเงิน เพื่อนำไปใช้หนี้

“แพรว โต๊ะ 5 สั่งค็อกเทลเพิ่ม” เสียงของพิมที่เป็นดั่งเพื่อนสนิทและพี่สาวดังขึ้น

“โอเค เดี๋ยวฉันไปทำให้” แพรวตอบรับก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์

“แพรว โต๊ะ 5 สั่งค็อกเทลเพิ่ม” เสียงของพิมที่เป็นดั่งเพื่อนสนิทและพี่สาวดังขึ้น แทรกเข้ามาขณะที่แพรวกำลังครุ่นคิดถึงชายหนุ่มร่างท้วม

“โอเค เดี๋ยวฉันไปทำให้” แพรวตอบรับก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์

ระหว่างที่กำลังผสมเครื่องดื่ม มือของแพรวก็สัมผัสกับความเย็นของแก้วเชคเกอร์

L&P Phone S-10 ของเธอก็สั่นเตือนข้อความใหม่เข้ามา

แพรวเหลือบมองชื่อผู้ส่ง เป็นเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก แต่ความอยากรู้อยากเห็นต่อสู้กับความระแวงในใจของเธอ ทำให้เธอหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านข้อความ

ข้อความนั้นมีเพียงข้อความสั้น ๆ

"ต้องการเงินด่วนมั้ย..."

ตามด้วยลิงก์โหลดแอพ Nocturne

“พวกมิจฉาชีพ!” แพรวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองข้อความนั้นด้วยความสงสัย ก่อนจะส่ายหัวและเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋า เธอไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก ตอนนี้เธอต้องทำงาน

"ค็อกเทลเสร็จแล้วค่ะ" แพรวพูดเสียงใส ยื่นแก้วเครื่องดื่มให้พิม

“แพรว!” เสียงก้องดังขึ้นอีกครั้ง “โต๊ะ 7 ขอเหล้า... "

ข้อความใหม่ก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ ทำให้มือถือสั่น นิ้วของเธอเผลอไปโดนหน้าจอ กดเข้าไปยังลิงก์นั้นโดยไม่ทันตั้งใจ

ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนจากแอพธนาคารดังขึ้น ข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ

“เงินเข้าบัญชี 1,000,000 ไทเทียน”

“หา!?” แพรวเบิกตากว้างอ้าปากค้าง

เธอรีบเปิดแอพธนาคารเพื่อเช็คยอดเงินและพบว่าเงินหนึ่งล้านไทเทียนถูกโอนเข้าบัญชีของเธอจริงๆ

ทันใดนั้นข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

“ขอบคุณที่ยอมรับข้อเสนอ กรุณามาที่ห้องสวีทหมายเลข…โรงแรม Noir Lux ภายในหนึ่งชั่วโมง”  ผ่านแอพหาคู่ Nocturne อันแสนลึกลับที่สมัครไอดีให้เธอเองโดยจับคู่ให้คู่กับ ไอดีชื่อ Park3r

แพรวมองข้อความนั้นด้วยความตกใจ มือของเธอสั่นเทาขณะที่อ่านข้อความซ้ำแล้วซ้ำเล่า หนึ่งล้านไทเทียน... โรงแรม Noir Lux... Park3r... ทั้งหมดนี้มันหมายความว่าอะไร? ความอยากรู้อยากเห็นต่อสู้กับความกลัวในใจของเธอ แต่สุดท้ายแล้ว ความต้องการเงินก็มีมากกว่า 

"พิม ฉันขอโทษจริงๆ ฉันเรื่องด่วนต้องไปแล้ว" เธอตะโกนบอก ก่อนจะรีบวิ่งออกจากบาร์ไป ทิ้งให้พิมยืนงงงวยอยู่กับเครื่องดื่มที่ยังทำไม่เสร็จ