คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 1 เมื่อน้ำมันกับไฟมาเจอกัน
เรื่อง Love love love ฝากบอกยัยตัวร้ายว่ายังไงก็รัก
บทนำ 1 เมื่อน้ำมันกับไฟมาเจอกัน
วันนี้เป็นวันจบการศึกษามอต้นของฉัน ฉันนั่งบนเก้าอี้โต๊ะหินอ่อนอยู่ที่หลังห้องสมุดเพื่อซึมซับบรรยากาศอันสดชื้นของโรงเรียนที่ฉันพึงจะจบไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้
ฉันนั่งมองท้องฟ้าสีสดใสในบรรยากาศของช่วงบ่าย ด้านข้างของโต๊ะหินอ่อนมีต้นไม้ใหญ่บังแสงแดดอันแรงกล้าได้เป็นอย่างดี เบื่องหน้าของฉันคือสนามกีฬาอันกว้างขวางและใหญ่โตแต่กลับว่างเปล่า และข้างๆก็จะมี อัฒจรรย์ อยู่5แห่งแต่ละแห่งจะอยู่ใกล้ๆกันและทัดไปก็จะเป็นโรงยิม ฉันนั่งดูเมฆที่กำลังเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆรอบตัวฉันไม่มีใครเลยมีแต่ฉันและเสียงใบไม้ที่กำลังเคลื่อนไหวเพราะแรงลมที่พัดมาทำให้เกิดเสียงที่เหมือนพวกมันกำลังส่งเสียงร้องเพลง เพลงแห่งการอัมลาให้ฉันที่จะเข้าสถาบันใหม่
“อ้าวหวัน มาอยู่ตรงนี้เองเหรอตามหาแทบแย่”ฉันหันหน้าไปแล้วยิ้มให้น้ำ
“อ้าวน้ำ มานั่งก่อนสิ” ฉันรีบทักตอบและน้ำก็มานั่งข้างๆฉัน
“หวัน...”
“หา?..”ฉันพูดพร้องหันหน้ามาทางน้ำแต่ยังคงนั่งมองท้องฟ้าเหมือนเดิม
“ฉันจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ” น้ำพูดพร้อมหันหน้ามาทางฉัน
“เหรอ...ยินดีด้วยนะ น้ำ^-^;”ฉันยิ้มให้น้ำถึงแม้ในใจจะเจ็บปวดมากที่ต้องไกลกันขนาดนี้และฉันก็แน่ใจว่าน้ำก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน และไม่นานก็หยิบกลองเพลงมาจากกระเป๋า กลองเพลงนั้นสวยมากเป็นผู้หญิงกับผู้ชายกอดกันมันสวยมากจริงๆและยิ่งสวยเข้าไปอีกเมื่อเพื่อนสุดที่รักฉันให้มา
“อานี่ เราซื้อมาฝาก เห็นว่าช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับไม่ใช่เหรอ เออแล้วก็...”และน้ำก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาเล่มนั้นน่าจะประมาณ500กว่าหน้า น่าจะได้ ดูจากหน้าปกน่าจะเป็นวรรณกรรมแน่เลย
“เอานี่วรรณกรรมแปลของ เจ.เค.โรว์ลิ้ง ที่เธออยากได้มานาน เอาเล่ม1ไปก่อนนะส่วนเล่มที่เหลือเราจะให้คนขับรถส่งไปให้ที่หลังนะ^-^” น้ำยิ้มอย่างนุ่มนวลส่งมาให้ฉันและฉันก็ยิ้มตอบเช่นกัน
“เฮอ... เวลามันชั่งเดินเร็วจริงๆเลยนะเหมือนฉันรู้จักกับเธอเมื่อวานนี้เอง และวันนี้ก็ต้องจากกันอีกและ ตลกจริงๆเลยนะ”พอนึกถึงอดีตที่ผ่านมาของเราตั้งแต่ม.1 จนถึง ม.3 มันทำให้ฉันรู้สึกใจหายและเสียใจที่ต้องจากกันไกล
“หวันเธอร้องไห้เหรอ-_-?”อ้าวฉันร้องให้เหรอเนี่ย น่าอายจริงๆ
“เปล่าแค่ฝุ่นมันเข้าตา”ฉันพยายามปฏิเสธ ถึงแม้คำที่ฉันพูดมานั้นอาจจะดูนางเอ๊ก นางเอกก็ตาม
“นางเอกเนอะ”น้ำเอ๋ยพร้องยิ้มมาทางฉัน
“น้ำ...”>>หวัน
“หวัน...”>>น้ำ
เราทั้งสองประสานสายตาเพื่อสื่อความในใจให้เรารู้ว่า ‘ถึงแม้ว่าเราสองคนจะอยู่ไกลกันแต่หัวใจเรายังอยู่นะ”และเราสองคนก็โผลเข้ากอดกันและปล่อยโฮออกมา
พอฉันแยกย้ายกับน้ำได้ไม่นานฉันก็ไปร้านหนังสือที่หุ้มปกวรรณกรรมแปลที่น้ำเอามาให้เมื่อไปกี่นาทีนี้เอง
“โอ๊ย!!!”
แต่ระหว่างทางก็เกิดเรื่องจนได้ มีอีตาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ เดินมากระแทกฉันและยังไม่พอ แถมยังทำน้ำหกใส่หนังสือวรรณกรรมแปลที่น้ำให้เปียกไปหมด ฉันหันไปมองตานั้นด้วยสายตาพิฆาตเดินหน้าเกีย4 เพราะฉันเป็นคนรักหนังสื่อทุกเล่มที่ฉันมีเหมือนลูกและยิ่งไปกว่านั้นเป็นหนังสือที่น้ำ เพื่อนสุดที่รักของฉันให้มาก็ยิ่งยอมไม่ได้ อีตาบ้าที่บังอาจทำน้ำหกใส่วรรณกรรมแปลขอฉัน>.< มีรูปร่างสูง ผิวขาว จมูกโด่ง และหน้าก็ใส่มาก ผมถูกเซตให้ตั้งดูเท่นับว่าเป็นคนที่หล่อขั้นเทพเลยทีเดียว
“อุย! ขอโทษนะ” พูดแล้วก็เดินหนี ไม่สนใจแล้วใครจะยอมง่ายๆกันเล่า >.<
“นี่! ชนแล้วหนีเหรอหะ!”ฉันเดินไปกระชากแขนเสื้อนายนั้นเพื่อให้นายนั้นหันมา และนายนั้นก็หันมาจนได้ ตรงนี้เป็นจุดรอรถเมล์พอดี มีคนมองฉันกับตานั้นเต็มเลยแต่ใครจะไปแคร์กันเล่าก็คนมันโมโหนี่นา
“แล้วเธอต้องการอะไรอีกเนี่ย เข้าใจไหมเนี่ยคนมันยิ่งรีบๆอยู่ หรือว่าเธอต้องการเงิน ต้องการเท่าไรว่ามา”หน่อยอีตานี่ คิดจะดูถูกฉันด้วยเงินเหรอฝันกลางวันไปเถอะย่ะ
“นี่อย่ามาดูถูกฉันนะอีตาผมตั้งบ้าเอ๊ย!>.<”
“นี่เธอ!อย่ามาจุ้นได้ไหมเนี่ย ฉันกำลังรีบนะ”
“นี่ ว่าฉันจุ้นเหรอตายซะเถอะ ย้ากกกกกกก! ว้าย!”
ตุบ!
ระหว่างที่จะไปฆ่าตาบ้านั้นก็ดันลื้น ฉันเสียหลักล้มและก่อนที่จะล้มฉันก็คว้าตานั้นไว้ด้วย ตานั้นก็เสียหลักเหมือนกันร่างอันบอกบางของฉันเริ่มลงสู่พื้นและร่างตานั้นก็ค่อยมาทับร่างฉัน โอไม่นะ!ตานั้นจูบปากฉันยัง ไม่พอ ยังจับหน้าอกฉันอีก ฮือไม่นะ โอม้ายยยยย! ฉันรีบผละออกจากตานั้น
“นี่เมื่อกี้นายทำอะไรฉัน0_o”
“ก็เปล่านี่-_-;”
“เปล่าเหรอ! อี้......ไอ้โรคจิต “และต่อยหน้าของมันไปหนึ่งที่และรีบวิ่งไปอย่างไม่มีจุดหมาย
ความคิดเห็น