คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : > error : 02 [100%]
error 02
"ติดใจอ่ะเตง อยากจะขอยุ่งอีกครั้ง..."
Rrrrrrrrrrr!
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมากระทันหันทำให้จื่อเทารู้สึกโคตรโล่งใจเลยจ้ะ เพราะมันเหมือนเสียงสวรรค์ที่ทำให้เขารอดจากสายตาอันหื่นกามของคนตัวสูงที่นั่งมองเขาอยู่ คริสชำเลืองไปที่ต้นเสียงแล้วผายมือไปทางโทรศัพท์เพื่อสื่อให้จื่อเทารู้ว่า เออ เชิญรับโทรศัพท์ได้ละมึง
"ฮัลโหล" มือบางรีบเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตนจากหัวเตียง แล้วกดรับมันโดยไม่ดูก่อนว่าใครโทรมา กล่าวทักทายปลายสายแล้วปรายตามองคริสที่เพิ่งลุกจากเตียงไปเมื่อครู่
[ไอ้เทา มึงอยู่ไหนวะ] เสียงที่ดูเคร่งเครียดของคิม จงอิน เพื่อนสนิทของจื่อเทาถามขึ้นมาทันที
"ตอนนี้เหรอ.. กูอยู่บ้าน เพิ่งตื่นอ่ะ โทรมาปลุกกูทำไมวะสรัด" โกหกไปคำโต ขอโทษนะเว้ยไอ้จงin แต่กูจำเป็นต้องโกหกเจ็ดแปดเก้าสิบสิบเอ็ดสิบสอง แหม่ะ จะนับเลขทำไม รักคณิตศาสตร์มากเลยช่ะ ขอตอบเลยจ้าว่าไม่ วิชาคณิตนี่แม่งก็เหมือนอริของกูอีกฝ่ายนึง เจอกันทีไรนี่พากูเครียดทุกที คือทำไมกูต้องเรียนด้วยวะวิชานี้ เรียนไปก็ไม่เข้าใจ ละได้เอาสูตรการหาพื้นที่สามเหลี่ยมสี่เหลี่ยมสิบเหลี่ยมล้านเหลี่ยมไปใช้ในอนาคตป่ะวะ ก็ไม่ง่ะ ใช่มั้ยเด็กๆทั้งหลาย ? โว้วววววววๆๆ รู้สึกว่าจะพาออกนอกเรื่องอีกละ ป่ะ กลับเข้าเรื่องกันเหอะทุกโคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
[อยู่บ้าน ? นี่มึงอยู่บ้านเหรอ มึงลืมไปป่ะว่าวันนี้นัดประชุมแก๊งค์อ่ะ! ทุกๆคนต่างแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้าเพื่อมาประชุมแก๊งค์ แต่มึงยังอยู่บ้าน ทุกๆคนต่างพร้อมใจกันมาด้วยความง่วงชิบหาย แต่มึงยังอยู่บ้าน ทุกๆคนต่างจงรักภักดีและศรัทธาในมึง แต่มึงยังอยู่บ้าน สรุปคือมึงยังอยู่บ้าน อะไรวะ หัวหน้าแก๊งค์ป่ะนิ เก๋ามากช่ะ ? กูง่วงจนจะหลับคาพื้นดินแล้วอ่ะมึงเข้าใจหม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย] จงอินร่ายยาวมากจนจนถึงคำสุดท้าย คือมันอยากจะบอกแค่ว่ามันง่วง แค่นั้นแหละ เห้อว์ จงอินเป็นเพื่อนสนิทกับจื่อเทาตั้งแต่สมัยอนุบาล เพราะฉะนั้นสองคนนี้จึงรักกันมาก รักกันจนปานจะกลืนกิน แล้วก็อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตลอด มันคือพรหมลิขวิดหรือเปล่านะ เทาไคสักหน่อยมั้ย เขินตังเลย /)///(\ .....เข้าเรื่องเหอะ (คือมึงจะเข้าอีกกี่รอบ555555555555) ทั้งสองคนนี้ก็แบบไปไหนไปกัน โดดเรียนก็โดดด้วยกัน มีปัญหาก็หนีปัญหาด้วยกัน wow ช่างเป็นคู่เพื่อนสนิทที่รักกันมากและเลวทรามมากเลยจ้า555555555555555555
"มึงจะบ่นกูทำไมนักหนาล่ะ ก็ตื่นแล้วนี่ไง" แคะขี้มูกแล้วตอบจงอินไปอีกหนึ่งประโยค
[ตื่นแล้วก็ไม่ได้หมายความว่ามึงจะมาประชุมภายในหนึ่งวินาทีนี่ กว่ามึงจะอาบน้ำจะขี้จะแดกก็ปาไปเที่ยงคืนของพรุ่งนี้ละ โว้วๆๆ อีบ้า]
มึงแหละบ้า-__-
"เดี๋ยวกูไป รอแป้บนึง ฝากบอกชาวแก๊งค์ด้วย"
[พวกมึงงงงงงงง ไอ้เชี่ยเทามันฝากมาบอกว่ามันเพิ่งตื่น ให้พวกมึงรอไปก่อน เดี๋ยวมันมา // โห่ววววววววววววว]
หลังจากที่จงอินพูดจบ เสียงโห่ของชาวแก็งค์แพนด้าชูวู่วก็ดังขึ้นมาทันที เออจ้ะ รู้สึกภูมิใจจุงเบย เป็นถึงหัวหน้าแก๊งค์อ่ะนะ แม่งไม่มีใครเคารพกูสักคน... เชอะพวกมึง เชอะะะะะว์
"ไปละ เจอกันที่เดิม เลิ้บมึงนะ จ้วบจ้ะ จ้วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ" แล้วก็รีบกดวางสายโดยไม่รอให้ปลายสายบ่นใส่อีกครั้ง นี่จนตอนนี้ก็ไม่เข้าใจว่าจงอินนี่เป็นเพื่อนหรือพ่อ ทำไมขี้บ่นจังอ่ะ หรือมึงเป็นมนุษย์ป้า ทำไมขี้บ่นจังอ่ะ หรือมึงเป็นแม่กู ทำไมขี้บ่นจังอ่ะ
"คุยกับใครอ่ะ" เสียงของคริสดังขึ้นมาแล้วก็ปรากฏร่างของเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ ไม่ดิ ปักกิ่งเหอะ รสนมอร่อยดี ชอบอ่ะชอบ เออ ถ้าขยันเรียนให้เหมือนขยันออกนอกเรื่องงี้ก็ดีเด่ะ5555555555555 อ่ะต่อ เสียงของคริสดังขึ้นมาแล้วก็ปรากฏร่างของเจ้าของเสียงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วรีบเดินมาหาจื่อเทาที่ยังคงนั่งกำโทรศัพท์อยู่บนเตียง
"คุยกับแฟน" ตอบไปแล้วลอยหน้าลอยตาใส่แม่งเยย
"ถ้าแฟนคุณรู้ว่าคุณมาทำอะไรแบบนี้นี่แฟนคุณจะว่าไงน้าาาาา~"
"อะไรแบบนี้นี่แบบไหนวะ ? เห้ย กูล้อเล่น ไม่ต้องมาสาธิตก็ได้ไอ้สาด" ประโยคเหมือนกับท้าทายของจื่อเทาทำให้คริสต้องโน้มตัวลงมาหาร่างบางทันที จื่อเทาจึงรีบห้ามไว้ แล้วหยิบผ้าห่มมาปิดตัวไว้ ก่อนจะเกิดอะไรแบบนั้นขึ้นอีกครั้ง อะไร ทำไมกาม คือมึงจะอะไรนักหนา เข้าใจคำว่าหยอกล้อท้าทายเล่นๆป่ะ เข้าใจคำว่าเล่นๆป่ะสราดดดดดด
"ผมใสใสครับ ฮริ" พูดพร้อมกับชูสองนิ้วประกอบ ทำให้ดูน่ารักมากขึ้น... น่ารักตรงไหน ตุ๊ดป่ะนิ น่ะ ทำแก้มป่องด้วยนะ โห ไอ้คริสเป็นตุ๊ด ไอ้คริสเป็นตุ๊ด ไอ้คริสเป็นตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
" =__= เอ้อ เห็นเสื้อผ้ากูป่ะ มองหาทั่วเตียงละ มันหาไม่เจออ่ะ" จื่อเทาเอ่ยถาม ก่อนที่คริสจะยิ้มแล้วตอบคำถามที่ทำให้คนถามแทบช็อคคาเตียง
"เมื่อคืนคุณถอดมันไว้หน้าห้อง ผมก็เลยเรียกให้ป้าแม่บ้านเอาไปซักหะ..."
"อะไรนะ? เมื่อคืนกูทำอะไรนะ ? " ยังไม่ทันจะจบประโยค ก็โดนจื่อเทาดักถามไว้ซะก่อน
"เมื่อ คืน คุณ ถอด เสื้อ ผ้า ไว้ หน้า ห้อง ครับ" คริสพูดทีละคำ ทีละคำ จนจื่อเทาลุ้นแทบขี้แตก เกิดคำถามมากมายอยู่ในหัวสมองของเขา มันตีกันจนจะเกิดสงครามในสมองอยู่ละ เมื่อคืนเขาเมาขนาดไหน ? เมื่อคืนเขาเมามากจนทำอะไรแบบนั้นเลยรึไง ?
เมื่อคืนกูทำอะไรไว้บ้าง...
เมื่อ คืน กู ทำ อะ ไร ไว้ บ้าง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ลืมๆมันไปซะเถอะนะ" หลังจากที่จื่อเทาช็อคและนึกคิดไปสักครู่ก็พูดออกมาโดยไม่มองหน้าอีกคน เหมือนเป็นการพูดลอยๆ สงสัยตัวเบา มันถึงลอยๆได้เนี่ย อ้าว ไม่เกี่ยวเหรอ
"ลืมอะไรครับ ? "
"ลืมกูซะ แล้วไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก ตอนแก๊งค์เราสองคนไฝว้กันก็อย่ามาให้กูเห็นหน้า ลืมมันไปให้หมด เรื่องเมื่อคืนก็คิดซะว่ามันเป็นแค่ความฝัน มันไม่เคยเกิดขึ้นจริง กูจะไปแล้วแหละ ไม่มีเรื่องอะไรติดค้างกันแล้วนะ" พูดจาตัดพ้อแล้วพยายามลุกขึ้นจากเตียง เยส กูยืนได้แล้วง่ะทุกคน เออลืมไป กูไม่มีเสื้อผ้าใส่อ่ะ ละจะไปยังไง บ้าจริง ไม่รู้ไม่ชี้ เมื่อกี้พูดซะดิบดีตัดพ้อระดับสิบอย่างกับนิยาย แต่แม่งเกิดปัญหาตรงที่กูไม่มีเสื้อผ้า เฟลอ่ะเฟล
"เรื่องลืมนี่เอาไว้ทีหลังได้มั้ยครับ ตอนนี้คือหาเสื้อหากางเกงมาใส่เถอะ" คริสพูดพร้อมกับมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วส่งยิ้มเพื่อโชว์เงิงอันสวยงามshiftหายให้
"ที่ให้หามาใส่เพราะกลัวจะทนไม่ไหวใช่มั้ยหื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" กวนตีนไปหนึ่งดอก อ่ะจ้า พอดีที่บ้านไม่เน้นเรื่องยั่วสวาท เพราะเห็นการยั่วประสาทสำคัญฝ่าาาาาาาาา
"อุจาดตาครับ โว้วๆๆ"
"ไอ้เชรี่ย-_- ไปไกลๆteenเลยนะ เหอะ เมื่อคืนเห็นมาหมดแล้วนี่โนะ เพิ่งจะมาอุจาดตอนนี้ ไหนบอกติดใจไง จิตสำนึกน่ะมีบ้างมั้ยวะ"
"งั้นขออีกรอบได้ป่ะล่ะ คราวนี้จะไม่อุจาดเลย เพราะคุ้นเคยแล้ว" รวบเอวบางเข้ามากอดไว้ แล้วโน้มตัวลงไปกระซิบที่ใบหูของอีกฝ่าย นั่นทำให้จื่อเทาที่อยู่ในอ้อมกอดนั้นถลึงตาใส่ทันที
"เกรงใจอ่ะ กลัวมึงเสียเวลา กูกลับบ้านได้รึยัง ตอนนี้ขอไปอาบน้ำ อย่ากวนนะ ขอยืมเสื้อผ้าด้วย เอาเสื้อผ้ากองไว้หน้าห้องน้ำก็ได้ แต๊งกิ้ว" พอสั่งเสร็จก็ผละตัวออกจากอีกคนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่รอให้อีกคนที่ยืนฟังได้ปริปากพูดอะไรต่อ เป็นถึงหัวหน้าแก๊งค์แพนด้าชูวู่วก็ต้องสั่งให้เต็มที่ แม้แต่ฝ่ายอริก็สามารถสั่งได้อย่างไม่เกรงใจและไม่เกรงกลัว ไมง่ะ ก็เก๋าง่ะ ไม่มีเสื้อผ้าใส่จริงๆ ขอยืมหน่อยละกันนะบักหรรม ถถถถถถถถถx100000
- error -
"อะไรนะ!! มึงโดนผู้ชายตุ๋ยมาเหรอ!!" จงอินที่เพิ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทของตนนั้นได้เจออะไรมาเมื่อคืนก็ต้องเสียงดังโวยวายด้วยความตกใจ ตอนแรกก็กะจะขำหรอก แต่กลัวคุณผู้อ่านหาว่าผมเป็นคนไม่ดีชอบสมน้ำหน้าเพื่อน ผมก็เลยเปลี่ยนเป็นการโวยวายเสียงดังแทน นั่นทำให้ชาวแก๊งค์แพนด้าชูวู่วเกือบทุกคนหันมามองจื่อเทาและจงอินทันที
ผลั่วะ!
ฝ่ามืออันหนักหน่วงยิ่งกว่าช้างทั้งโขลงกระโดดทับของจื่อเทานั้นทำให้คนโดนตรบอย่างจงอินต้องร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บและซี้ดอ่าห์ ทำไมต้องตบหัวกันด้วยอ่ะ ก็แค่ตะโกนให้คนอื่นได้ยินอ่ะ ทำไมอ่ะ ทำหม้ายยยยยยยยยย
ตอนนี้จื่อเทาออกมาเจอพรรคพวกพลพรรคคนรักแพนด้าชูวู่วละ ออกมาด้วยเสื้อผ้าและกางเกงของคริส (รวมถึงกางเกงใน) เสื้อยืดแขนยาวสีชมพูจ๋าที่ใส่มานั้นตัวใหญ่กว่าจื่อเทาเล็กน้อยแต่นั่นก็ไม่เป็นปัญหาในการใส่ เพราะปกติเขาก็ชอบใส่เสื้อที่ตัวใหญ่กว่า อ่ะนะ ฮิปหอบ เอ้ย ฮิปฮอปสไตล์ก็เงี้ย แต่ที่เป็นปัญหาคือทำไมต้องสีชมพูวะ เห็นกูเป็นตุ๊ดหรือไงไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดด ส่วนกางเกงมันก็โอเคนะงืม เกงในก็โอเค... กูขอไม่บรรยายละกัน เอาเป็นว่ากูรอดปลอดภัยแล้วจ้ะ!!!
"กูบอกให้เบาๆ มึงเสือกตะโกนทำหอยหมาอะไร" คนที่เพิ่งทำลูกตบไปเมื่อกี้พูดแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ริมฝีปาก เพื่อเป็นการสื่อว่าให้มึงเบาๆนะ
"ก็กูตกใจอ้ะ!! เออ แล้วมึงไปโดนชายหน้าไหนตุ๋ยมาวะ" ลดระดับความดังของเสียงลงแล้วเอ่ยถามทันทีด้วยความสงสัยหรือเรียกอีกอย่างว่าขี้เสือกนั่นเอง
"มึงไม่ต้องรู้หรอก... คนในผับที่กูไปเที่ยวอ่ะแหละ ช่างแม่งเห๊อะ" โกหกไปอีกหนึ่งที ถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาโดนคนในแก๊งค์ที่เป็นอริตุ๋ยมา แม่งก็เสียเซลฟ์ดิครับ
"แล้วมันเป็นไงบ้างอ่ะ มันจิ้กกะดิ้วมั้ยมึง มันแบบอะเฮื่อๆมั้ยอ่ะ"
กูล่ะเกลียดศัพท์ของมึงจริงๆ
"เจ็บสิสัด ปวดด้วย ตอนนี้กูยังปวดอยู่เลย แทบลุกไม่ได้ แต่กูมาเพราะพวกมึงทั้งหลายเลยนะเนี่ย หล่อสัดมั้ยล่ะมึงเอ๊ย" บรรยายอาการให้ฟังอย่างไม่อาย เพราะนี่คือเพื่อนสนิท กูไม่สามารถอายอะไรได้อีกแล้ว ด้านแล้วด้านเลย มีไรบอกหมด ปวดขี้ยังบอก
"กูหล่อกว่าไง"
"มึงแม่งดำ ไม่ทราบว่าแดกถ่านมาตั้งแต่เด็กป่ะคะ"
"ไม่ต่างกันเลยนะมึงอ่ะ ตอนเด็กมาแดกถ่านกับกูใช่มั้ยคะ"
"เห้ย พี่เทาเมื่อไรจะประชุมครับ รอจนขนหงอกจะงอกละครับ" เด็กในแก๊งค์บ่นแล้วเสียงหัวเราะก็เกิดขึ้นมาทันที เออจ้ะ เด็กๆในแก๊งค์เคารพจื่อเทามากแค่ไหน มึงคิดดู๊วววววววววววววววว
"ขนหงอกงอกละมาขายให้กูนะ กูจะเอาไปเผาทิ้ง ไอ้สัด" ตอกกลับไปอย่างขำขัน เห็นด่ากันไปมาแบบนี้ความสัมพันธ์ของคนในแก๊งค์นี่ไม่ธรรมดอเลยนะครับขอบอก บางคนนี่แม่งมีปีกอ่ะมึง บางคนมีเวทมนตร์อ่ะ ธรรมดอดาซะที่ไหน ถุย ล้อเล่น ทุกคนในแก๊งค์นี่รักกันมากเลยนะ ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกันตลอด มีอะไรก็ช่วยเหลือกันเสมอ โหเชี่ย ซึ้งชิบหัยอ่ะครับ น้ำมูกจะไหล
"เรื่องที่กูจะประชุมในวันนี้ก็คือกูอยากไปไฝว้กับแก๊งค์สโนวว้ายมาก" จื่อเทาเปิดหัวข้อเรื่อง นั่นก็ทำให้ทุกๆคนตั้งใจฟัง... ชื่อแก๊งค์เป็นไงล่ะ มุ้งมิ้งมากมั้ยล่ะมึง แต่ต้องมาดูเหง้าหน้าอีหัวหน้าแก๊งค์ แม่งน่าว้ายสมชื่ออ่ะเจรงๆ
"พวกมึงจำอีหัวหน้าแก๊งค์นี้ได้มะ เมื่อวันที่กูไปห้างxx แม่งเดินมาชี้หน้ากูแล้วบอกว่า 'ขอบตามึงดำมาก หัดดูแลหน้าซะบ้างนะมึงอ่ะ' ตอนนั้นกูขึ้นชิบหาย อะไร กูผิดไรวะ อยู่ดีๆแม่งมาชี้หน้ากูอ่ะพวกมึงคิดดู แค่กูขอบตาดำละกูผิดมากเหรอ กูไปขอบตาดำบนเถิกมันเหรอวะ อยากตบให้เถิกแม่งยุบลงไปแล้วทะลุข้างหลังอ่ะจริงๆ" หัวหน้าแก๊งค์ระบายออกมาท่ามกลางเสียงฮือฮาของสมาชิกในแก๊งค์ บางคนก็ทำหน้าจริงจัง บางคนก็หลุดขำออกมา บางคนก็หันไปคุยกับคนข้างๆ บางคนแม่งก็หยิบตูนโป๊มาอ่านเฉยเลย ไร พวกมึงช่วยสนใจกูหน่อยเห๊อะ กูเบญจางคประดิษฐ์เลยเอ้า!
"ไฝว้เลยมั้ยจื่อ พี่หมั่นมานานละ ไม่อยากจะบอก" จาง อี้ชิง รุ่นพี่ของจื่อเทาเริ่มยุแล้วเบะปากแทนความรู้สึก เพราะหมั่นจริงๆ ไม่หล่อแล้วยังเถิก เถิกละยังจะมาด่าน้องกู มันน่าเอาไว้มั้ย ไม่เลยพี่ชรายยยย
"อยากจะจัดสักยกอยู่อ่ะครับพี่อี้.... ทุกโค๊นนนนนนนนนนนนนน เห็นด้วยกับกูมั้ย สรุปคือกูจะจัดพิธีไฝว้ เดี๋ยวนัดวันอีกที วันนี้มาแค่นี้ด้วยความแค้นส่วนตัวกูนี่แหละ ตอนนี้แยกย้ายกลับบ้านกลับช่องได้ละพวกมึง เลิ้บนะอีพวกกาก" สรุปอย่างง่ายดายแล้วโบกมือบ๊ายบายทุกคน ต่อด้วยการส่งจูบรอบทิศไปสองสามที แล้วควักโทรศัพท์ของตนออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อเช็คเวลา
"ไอ้เชี่ยเทา มึงทำอะไรตกมาจากกระเป๋ากางเกง" เหมือนความเร็วของร่างกายจะไวกว่าเสียง จงอินรีบตะโกนบอกเพื่อนรักของตนไว้พร้อมวิ่งเข้าไปเก็บกระดาษใบเล็กๆนั่น แล้วกางมันออกมาอ่านทันที จื่อเทาก็ไม่ได้อะไรมากนอกจากกอดอกมองเพื่อนรักที่ยืนอ่านกระดาษด้วยความสงสัย
'to ที่รักของผม ;)
เขียนโน้ตให้แป้บนะ... โน้ต ... อืมไม่ใช่ครับ นั่นมันมุก สวัสดีครับหัวหน้าแก๊งค์แพนด้าชูวู่วชูwow
เมื่อคืนเป็นอะไรที่เฉร๋งมาก คงรู้ใช่มั้ยว่าผมหมายถึงอะไร อืมนะ รู้แล้วก็ดีครับ คุณบอกให้ผมลืมเรื่องเมื่อคืนใช่มั้ย แล้วตอนนี้
คุณลืมรึยังล่ะ ขอทายว่ายัง งั้นมาแข่งกันมั้ย ใครลืมก่อน แม่งแพ้ อิ้_อิ้
จาก คริสแก๊งค์มังกรโคโมโด
^
^
^
ป.ล. แก๊งค์เชี่ยไรมีแต่คนหน้าตาดี ก็แก๊งค์นี้ไงครับ :)'
"ไอ้เทา มึงโดนไอ้คริสแก๊งค์มังกรโคโมโดตุ๋ยมาเหรอ!!!" จงอินค่อยๆเงยหน้ามาแล้วโหวกเหวกโวยวายเสียงดังอีกครั้ง นั่นทำให้ทุกๆคนในแก๊งค์ที่กำลังจะแยกย้ายกลับ จำเป็นต้องหันมามองที่สองคนนี้เป็นตาเดียว จื่อเทาที่ทำตาโตด้วยความตกใจ อย่าบอกนะว่ากระดาษแผ่นนั้นคือโน้ตเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน ไอ้เชี่ยะ คริสนี่มันคริสจริงๆ ใครสั่งใครสอนให้เขียนโน้ตแล้วใส่ในกระเป๋ากางเกง ไอ้สรัด กูไม่เห็นนนนนนนนนนนนน กูไม่รู้เรื่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"มึงเบาๆสิ อย่าทำให้ชาวแก๊งค์แตกตื่น"
"อย่าเปลี่ยนเรื่อง มึงโดนไอ้คริสตุ๋ยมาใช่มั้ย!!!!!!!" ยิ่งจื่อเทาห้ามก็เหมือนยิ่งยุ จงอินเสียงดังมากกว่าเดิม
เชี่ย แล้ว ไง
- error -
ครบร้อยเปอร์ละครับ yeah ♥
ขอให้น้องจื่อโชคดีนะคะ..............
♥
ความคิดเห็น