[exo] error - kristao ☆

ลำดับตอนที่ #1 : > error : 01

error 01





 

        คุณเคยตื่นมาแล้วเจอคนที่ไม่รู้จักอยู่ตรงหน้ามั้ยครับ  ?




        ไม่ใช่ตรงหน้าสิ มันอยู่ข้างๆต่างหาก..............




 

        เสียงกรนแบบโคตรดังที่เหมือนเอาลำโพงไปฝังไว้ในลำคอแล้วส่งเสียงกรนออกมานั่นทำให้ ฮวาง จื่อเทา เด็กหนุ่ม เอ๊ะหรือไม่เด็ก เอ๊ะหรือหนุ่ม เอ๊ะหรือไม่หนุ่ม เอ๊ะจะโดนทุกคนตรบแล้ว ท่ดที เอาเป็นว่าจื่อเทาหรือเทาเฉยๆก็ได้เป็นเด็กมัธยมปลายปีที่สองคนหนึ่งที่เป็นเด็กเกในระดับหนึ่ง คิงหรือควีนนี่ไม่รู้ ถุ้ย นั่นเกย์ เอาเป็นว่า (อีกครั้ง) เทาเป็นเด็กเกเรก็แล้วกัน การเรียนก็ไม่ค่อยเอาไหน หนังสือเรียนก็ไม่อ่าน แต่หนังสือโป๊นี่สะสมเป็นคอลเล็คชั่น อ่านเป็นประจำเช้ากลางวันเย็นหลังอาหารจ้า พรูดเลย ส่วนเรื่องการเข้าเรียนในแต่ละวันนี่แทบไม่เข้าเลยก็ว่าได้ เอาเถอะ เอาที่เทาจะสบายใจอ่ะจ้ะ




        เข้าเรื่องเถอะ ก็คือเปิดมาในฟิคนะ แล้วกดตอนที่หนึ่ง ก็ถือว่าเป็นการเข้าเรื่องละ อ้าว ไม่ใช่หรอกเหรอ ทำไมไร้สาระงี้วะ5555555555555 เอาล่ะ เอาจริงๆละ ตอนนี้จื่อเทาก็ตื่นแล้ว ตื่นเพราะเสียงกรนของคนข้างๆ ซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนข้างๆเป็นใคร แสงจากด้านนอกทำให้มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาของอีกคน หล่อจริงๆแหละ... ถึงจะหล่อขนาดนี้แต่ก็ไม่สามารถทำให้รู้ได้จริงๆว่ามันเป็นใคร มันไม่คุ้นหน้าอ่ะเข้าใจฟีลป่ะ แล้วไอ้นี่เข้ามานอนกับเขาได้อย่างไร มือบางทั้งสองรีบจับไปที่ผ้าห่มที่ปกปิดเรือนร่างของเขาและคนข้างๆอยู่ ค่อยๆแง้มมันขึ้นมาแล้วก้มลงมองอย่างเชื่องช้า.... ถ้าข้างล่างกูมันโล่ง กูจะเป็นยังไงวะ กูจะตกใจมั้ย ละยิ่งแถวสะโพกมันปวดระบมไปหมดนั่นทำให้ใจกูแทบร่วงไปที่ตาตุ่ม โอ๊ย กูไม่อยากยอมรับความจริงง่ะ ขอเปิดผ้าห่มก็แล้วกัน สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น จะเปิดละนะ.... หนึ่ง สอง..... ซั่มมมมมมมมมมม!




        พรึ่บ!!




        กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด




        จื่อเทาได้แต่กรี้ดในใจเพราะกลัวว่าถ้าเขากรี้ดออกมาแล้วอีกคนจะตื่นแล้วหาว่าเป็นตุ๊ด สรุปคือทั้งร่างของเขามันเปลือยเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าอะไรทั้งนั้นจ้ะ อะไร เกิดอะไรคืนเมื่อคืนนี้ จำไม่ได้ จำไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย




        "โอ๊ย เลิกกรนสักทีได้มั้ยไอ้สัด" เพราะความปวดระบมแถวสะโพกนั่นทำให้ร่างบางขยับร่างกายของเขาไปไหนแทบไม่ได้ จึงจำเป็นต้องอยู่บนเตียงนี้ต่อไป ฟังเสียงกรนของอีกคนต่อไปอย่าางรำคาญขั้นสูงสุด หน้าตาแม่งก็หล่อนะเว้ย หล่อมากๆเลยล่ะ แต่ดูท่าทางการนอนของมันดิ มุมปากมีคราบน้ำลาย หมอนที่มันหนุนก็มีคราบน้ำลาย โอ้โห เงิงชิ้นใหญ่แทบทะลุหลุดออกจากปากแล้วล่ะเตง




        "คร่อกกกกกกกกกกกกกก" ยัง ยังจะกรนต่อและมันยังไม่ตื่นสักที ถ้าตื่นมาจื่อเทาคิดว่าจะต้องเคลียร์กับไอ้หมอนี้สักตั้งแล้วล่ะ มันเกิดอะไรขึ้นวะ < ประโยคนี้วนเวียนอยู่ในสมองเต็มไปหมดเลยพี่ชาย




        "โอ๊ย ซี้ดมาก เจ็บโว้ยเจ็บ" ร่างบางโวยวายเสียงดังโดยไม่เกรงใจคนหลับ ในขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นยืนครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงได้สักที ควรพยายามลุกต่อมั้ย ตอบเลยว่าไม่ ชีวิตนี้ไม่เคยโดนอะไรที่มันโหดสัดขนาดนี้มาก่อน มันเจ็บอ่ะ ปวดอ่ะ เจ็บปวดมากอ่ะ เข้าใจอารมณ์คนที่โดนละ มันทรมานมากจริงๆ กูสัญญาด้วยเกียรติของคนหล่อมากๆว่ากูจะไม่มาโดนอะไรแบบนี้อีกต่อไป




        หมับ!




        จู่ๆก็มีสองแขนค่อยๆเลื้อยมาใกล้ร่างของจื่อเทาที่นั่งอยู่แล้วจัดการรวบเอวบางไว้ให้ล้มลงมานอนใกล้ๆตัวโดยไม่บอกไม่กล่าว นั่นทำให้เจ้าของเอวนั้นตกใจเป็นอย่างมาก ชิบหาย กูนึกว่าผีมาดูดวิญญาณกูไป ไอ้สรัด




        "มึงเป็นใครวะ เป็นคนทำให้กูเจ็บใช่มั้ย! มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงโหดสัดมาก มึงเป็นใคร บอกกูมาเลย!" น้ำเสียงที่ดูตกใจปนโมโหของจื่อเทานั้นทำให้บุคคลข้างๆกายยิ้มออกมาทันที




        "กู๊ดมอนิ่งนะเตง ผมชื่อคริสครับ เป็นเจ้าของห้องนี้เอง" กระซิบข้างๆหูและเอาคางเกยไหล่ร่างบางข้างๆกายให้ขนลุกเล่น ที่ขนลุกไม่ใช่อะไรหรอกนะ กูปวดขี้อ่ะโทษที




        "แล้วเรารู้จักกันเหรอ ? เมื่อคืนมึงทำไรกูเนี่ย เออ คำถามหลังนี่ไม่ต้องตอบก็ได้ กูพอจะรู้ แล้วมึงมางี้กับกูทำไมอ้ะ!!" จื่อเทารีบลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วก่อนที่บุคคลที่ชื่อคริสจะทำอะไรไปมากกว่านี้ เพราะมือมันเริ่มลูบมาทั่วแขนกูละ ขนลุกชิหัยเลยเตง เกิดมาไม่เคยมาพบมาเจออะไรแบบนี้ เคยเป็นแต่ผู้ทำ ไม่เคยโดนกระทำ ฮรึก




        "โดนสั่งมาให้ทำน่ะครับ คุณเป็นหัวหน้าแก๊งค์แพนด้าชูวู่วใช่มั้ย ?" คริสลุกขึ้นนั่งตาม แล้วหันไปยิ้มให้จื่อเทาอย่างเป็นมิตร มิตรเชี่ยไร สายตาแม่งหวานหยาดเยิ้มมาก เอ้อ อีกอย่างที่จื่อเทาเป็นก็คือหัวหน้าแก๊งค์แพนด้าชูวู่วแหละ เป็นไงชื่อแก๊งค์เกร๋ๆมั้ยล่ะมึงเอ๊ย กว่าจะคิดได้นี่ปาไปครึ่งค่อนวัน นัดรวมตัวบุคคลในแก๊งค์แล้วลงมติชื่อแก๊งค์เลยนะ โอ้โห อลังสัดๆอ่ะจ้ะ แก๊งค์ของจื่อเทาเป็นอีกแก๊งค์ที่ยิ่งใหญ่พอสมควร เพราะรวมตัวจากเด็กหลายๆโรงเรียนมาอยู่ในแก๊งค์รวมถึงเด็กในโรงเรียนที่จื่อเทาอยู่ด้วย แก๊งค์ใหญ่แบบนี้ต้องมีอริเป็นธรรมดอดา




        "ใช่... มาจากแก๊งค์ไหนล่ะมึง ทำไมทำกับกูแบบนี้วะ!!!!!!!!"




        "มาจากมังกรโคโมโดครับ หึ กลัวเลยอ่ะดิ้" คริสตอบแล้วยิ้มมุมปากอย่างมั่นใจว่าจื่อเทาได้ยินชื่อแก๊งค์แล้วจะเกรงกลัว เพราะสองแก๊งค์นี้แม่งเคยไฝว้กันมาแล้วรอบนึง ละไง แก๊งค์มังกรโคโมโดพ่ายแพ้ไปจย้า ถุ้ย รอบนี้เลยมาแก้แค้นด้วยวิธีการแบบนี้สินะ




         "กากมาก กลับบ้านไปกินนมแม่นะหนู" จื่อเทาตีไหล่กว้างไปอย่างแรง ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็โดนอีกคนรั้งไว้ก่อนโดยการดึงแขนมาแล้วจับมานั่งตักทันที เนื้อแนบเนื้อ อื้อหือ ไม่อยากจะก้มลงไปมองข้างล่าง อ่าห์ กูจะร้อง แม่ต๋าพ่อต๋าช่วยจื่อเทาคนนี้ด้วยครับ แง




        "ต้องการอะไรเนี่ย ปล่อยกูไปได้แล้ว กูจะฟ้องแม่ แง!!" จื่อเทาสะดีดสะดิ้ง (?) ไปสักพักหนึ่งก็ต้องจำยอมเมื่ออีกคนไม่ยอมปล่อยเขาไปเลย




        "ความจริงพี่ลู่หานสั่งมาแค่ทำยังไงก็ได้ให้คุณเละ ตอนแรกผมว่าจะทำให้คุณเมาแล้วทิ้งไว้ข้างทาง แต่คุณเมาแล้วมางุ้งงิ้งๆๆกับตัวผม ผมก็เลย........" ส่วนลู่หานก็คือชื่อของหัวหน้าแก๊งค์มังกรโคโมโดแหละ ลู่หานสั่งคริสให้มาทำอะไรแบบนี้สินะ ดีจ้ะ จัดว่าดี ถุ้ย=_=




        "หยุดพูดเดี๋ยวนี้ โอ๊ย ทำไมมึงทำแบบนี้ ไปไกลๆกูเลยปะ ไปบอกไอ้เชี่ยลู่หานลู่บวกลู่ลบลู่คูณไปเลยว่ามึงทำกูเละแล้ว แล้วมึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก"




        "ติดใจอ่ะเตง อยากจะขอยุ่งอีกครั้ง..."










        ว้อทเดอฟร้าคกิ้งบรู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!




 

- error -

จบตอนละ นี่มันฟิคอัลไลนิ55555555555555555555555555555

คำหยาบเยอะก็ขออภัย มันเป็นฟีลลิ่งอ่ะเจรงๆ

ถ้าชอบก็ติดตามด้วยเน้อ ฝากเม้นท์ฝากแอดเฟบฝากอ่าน ฝากทุกอย่างเลยเตง เอาที่สบายใจ  ♥

 

© themy butter