ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ค่ายระยำ(?) [อัพ 50%]
-10-
บนรถที่มีเสียงซุบซิบมากมาย ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปเข้าค่ายนั้น วันนี้นักศึกษาได้มาเข้าค่ายเพื่อช่วยเหลือชาวชนบท
(Donghae’s talk)
กึก กึก กึก แอ๊ด แอ๊ด ~ ไม่ต้องตกใจกันหรอก นี่มันคือเสียงรถนั่นเอง - -! (แอบรู้สึกอนาถนิดนึงแฮะ) ผมหันไปมองข้าง ๆ ก็พับกับใบหน้าเรียวสวยได้รูป แก้มป่อง ของคิบอม เวลาหลับนี่ก็ดูน่ารักไปอีกแบบแฮะนายนี่
“มองอะไร แอบดูฉันหรอ” จู่ๆ คิบอมก็ลืมตาขึ้นมา -0-
“อะ อะไร ใครมอง มั่วแล้ว” ผมรีบหันหน้าออกนอกหน้าต่างทันที ไอ้บ้านี่ ไม่ได้หลับหรอกหรอเนี้ย
“เชื่อดีไหมเนี่ย= =”
“เอ๊ะ นายนี่ ยังจะติดใจอะไรอยู่อีก บอกว่าไม่มองก็ไม่มองสิ =^= แล้วนี่เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย (‘ ‘)” ผมรีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่องทันทีไม่ให้คิบอมสงสัยอะไรอีก เฮอะ! ขืนรู้ว่าผมแอบมองอย่างนี้ผมก็อายแย่น่ะสิ ใครจะไปยอมกัน - -
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รอต่อไปก็แล้วกันนะ...ปลาน้อย~” ว่าแล้วก็หลับตาต่อ แถมยังซบไหล่ผมอีกด้วยแน่ะ อะ อะไอ้บ้านี่นิ ทำไมถึงชอบทำให้ใจเต้นแรงแบบนี้นะ = =;;
.
.
.
.
8 ชม. ต่อมาเวลา 17.17 น.
“นี่..ปลาน้อย~ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะ” เสียงคนเรียกผมให้ตื่นขึ้นพร้อมกับสะกิดผมเบาๆ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นไปก็พบใบหน้าที่คุ้นเคย..คิม คิบอม
“หาวววว ว ~ ถึงแล้วหรอเนี่ย เฮ้ออ เมื่อยๆๆ”
“เอาล่ะค่ะนักศึกษาทุกคน ตอนนี้เราก็ได้มาถึงตัวเมืองแล้วนะคะ ก่อนอื่นเลย เราจะให้นักศึกษาทุกคนพักกันที่โรงแรมในตัวเมืองก่อน และในวันพรุ่งนี้เราจะจัดรถเตรียมขึ้นเขาไปเพื่อช่วยเหลือชนบทและรณรงค์ปลูกต้นไม้กันนะคะ” อ๋า~ พรุ่งนี้งั้นหรอ เฮ้อออ วันนี้ต้องนอนพักผ่อนให้เต็มที่เลย ><!
“ตอนนี้ ก็เชิญตามสบายค่ะ ใครจะไปกินข้าว ไปซื้อของอะไรตามสะดวกเลยนะคะ แล้วพรุ่งนี้เราจะมาเจอกันที่เดิมเวลา 04.20 น. นะคะ รถจะออกเวลา 04.40 ขอให้ทุกคนเตรียมตัวกันให้พร้อม ส่วนเรื่องห้องพักให้มาเอาคีย์การ์ดกับอาจารย์นะคะ” อาจารย์ว่าจบก็เดินออกไปเลย โหย เจ๊แกรีบได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
หลังจากที่ไปเอาคีย์การ์ดกับอาจารย์ได้แล้ว พวกผมก็ต้องแบ่งห้องกันห้องละสองคน ซึ่งตอนนี้ก็ยังเถียงกันไม่จบซะที
“ไม่เอา ฉันจะนอนกับเรียวจังของฉัน~” เสียงนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเยซอง - - แหมเลือกจะนอนกับเรียวจังของฉันขอโทษเถอะแต่นั่นมันเพื่อนผมนะใครจะไปยอม เกิดหมอนี่ทำอะไรเรียวขึ้นมาจะว่ายังไง
“ไม่ได้” แน่นอนว่านี่เป็นเสียงเรียวอุคเพื่อนผม
“งั้นให้ผมนอนกับดงเฮก็ได้ *0*” ผมเกี่ยวงั้นหรอ ?
“เห้ย แกจะนอนกับปลาน้อยได้ยังไง ไม่ได้เว้ย!” และนี่ก็เสียงของคิบอม ที่เงียบมานาน (แหมเถียงเพราะด๊องสินะบอม *0*)
“เอาอย่างนี้ ไม่ต้องเถียงกัน ฉันจะนอนกับเรียว ส่วนนายก็นอนกับคิบอมไป ตกลงตามนี้ไม่มีแต่” และนี้ก็เป็นเสียงของผม เฮ้อ~ กว่าจะจบเรื่องห้องก็ปาเข้าไป 6 โมงแล้ว ผมจะได้พักผ่อนไหมเนี้ย ไหนจะกินข้าว อาบน้ำ โอ๊ย เยอะแยะ = =
.
.
.
-------------------------------------------------------------
ขอโทษอย่างแรงที่หายไปนาน T[]T
ช่วงนั้นอยู่ในช่วงไม่ค่อยได้เล่นคอม หลายเดือน !
=[]=
.
.
.
วันต่อมาเวลา 04.19 น.
สรุปเมื่อคืนผมก็ได้นอนไปตอน 4 ทุ่ม =[]=! ให้ตายสิง่วงชะมัด นี่ถ้าเรียวไม่ปลุกผมล่ะก็ คงตื่นไม่ทันขึ้นรถแหงเลยเหอะ เพราะอะไรน่ะหรอ ? ก็เพราะอีตาซาลาเปาน่ะสิ เข้าๆ ออกๆ ห้องผมอยู่นั่นแหละ และคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าเพราะอะไร เพราะเรียวอีกนั่นแหละ
‘เรียวจัง~ ผมหิวไปหาข้าวกินกัน *0*’
‘เรียวจัง~ เมื่อกี้ตอนไปทานเข้าผมลืมกินน้ำพาผมไปกินหน่อย’ เอ่ออันนี้แบบว่า...- -
‘เรียวจัง~ ผมนอนไม่หลับไปเดินเล่นเป็นเพื่อนหน่อย~’
‘เรียวจัง~ ผมยังนอนไม่หลับเลยไปอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย~’
‘เรียวจัง~ ….’
‘เรียวจัง~….’
‘เรียวจัง~….’
มากมายก่ายกองจริง ๆ ผมเพิ่งเห็นกับตาก็วันนี้แหละว่าหมอนี่มันขี้อ้อนมากแค่ไหน
“ไงดงเฮ ทำไมทำหน้าเหมือนไม่สนุกอย่างนั้นล่ะ?” และไอ้สาเหตุที่ทำให้ผมนอนดึกก็มาทักเป็นคนแรกของวันกันเลยทีเดียว = =
“ฉันง่วง= =” ผมตอบไปตามความจริง ก็มันง่วงจริงๆนี่นา~ ตอนนี้น่ะไม่มีอารมแม้แต่จะยิ้มด้วยซ้ำ ห๊าวววววว ว ว~
“เห้ยไอ้บวม แกไปดูปลาน้อยของแกหน่อยดิวะ ทำหน้าบูดอย่างกับตูดปลา” (ตูดปลา? เอิ่ม แปลกแฮะ)
“เป็นอะไรไป..ปลาน้อย~” คิบอมนี่ เดี๋ยวนี้เรียกปลาน้อยบ่อยเกินไปแล้วนะ ไม่รู้หรือไงว่ามันทำให้คนฟังอย่างผมใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาจากหน้าอกอยู่แล้ว
“เอ่อ..เปล่าหรอก ฉันง่วงน่ะ ขึ้นรถกันเถอะ ฉันจะได้นอนต่อซะที เฮ้อออ~” ผมว่าแล้วก็ดึงแขนคิบอมขึ้นรถ ส่วนเรียวน่ะหรอ ขึ้นไปกับเย่ตั้งนานแล้วแหละ = =;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กึก~ กึก~ แอ๊ด แอ๊ดดด (เอฟเฟ็กเดิม- -)
เห้ย! รถบ้านี่ ผมว่าเรียกเศษเหล็กน่าจะเหมาะมากกว่า จากที่ฟังน้ำเสียงและสภาพแล้ว เอิ่ม..ผมกลัวว่าเศษเหล็กชิ้นนี้มันจะกระจุยจริงๆเลยเหอะซึ่งมันก็ทำให้ผมนอนไม่หลับอีกเช่นเคย อ๊ากกก ชีวิตนี้ผมจะได้หลับอย่างสบายกับเขาบ้างไหมนะ
แอ๊ด แอ๊ดดดด ด ~
เอาอีกแล้ว จะร้อง แอ๊ด แอ๊ด อะไรนึกหนา สงสัยเศษเหล็กชิ้นนี้มันคงจะชอบ แอ๊ด คาราบาว แฮะ เรียก แอ๊ด ไม่หยุดเลย - -^
เมื่อหันไปทางคิบอม ก็ผมว่าหมอนี่นั่งอ่านหนังสืออยู่ = =;;
“อ่านหนังสือบนรถ สายตาจะเสียเอานะ..รู้ไหม?” ผมหันไปบอกคิบอม
“หืมม เป็นห่วงฉันหรอ...ปลาน้อย” อะ เอา อีกแล้ว คำนี้อีกแล้ว -///-
“บะ บ้า หรือไง ก็แค่บอกเฉยๆ แหละน่า อยากสายตาเสียก็อ่านต่อไปเลยไป -///-”
“ไม่อ่านดีกว่า..” หลังจากที่คิบอมพูด คิบอมก็หลับตาแล้วซบไหล่ผม (อีกแล้ว) แล้วใจบ้านี่ก็ยังคงทำหน้าที่เต้นแรงได้อยู่เรื่อยเลยสิน่า
05.45 น.
ถึงซะที สถานที่ที่พวกเราจะต้องมาเข้าค่าย ดูเหมือนจะใช้เวลานานแฮะกว่าจะมาถึงเข้านี้ (แหงสิไม่นานได้ไง เศษเหล็กเอ๊ยรถจะพังแหล่ไม่พังแหล่อยู่แล้ว บุญแค่ไหนแล้วที่มาถึงที่น่ะ = =) การเข้าค่ายครั้งนี้จะไม่มีการเช่าโรงแรมแต่อย่างใด (แหงสิ บนเขานี้จะมีโรงแรมได้ยังไงกัน อีกอย่างเรามาไม่ได้จะมาพักผ่อนซะหน่อยนี่เนอะ = =;;)
หลังจากรถจอดแล้ว ผม คิบอม เรียวอุค และเยซอง ก็ช่วยกันขนกระเป๋าลงมาเก็บไว้ในที่พักของเรา เอ่อ ผมขอเล่ารายละเอียดให้ฟังก่อนก็แล้วกัน
ที่พักของพวกเราทุกคนนั้น จะแบ่งบ้านละ 4 คน ซึ่งแน่นอนว่าพวกผม 4 คนก็ต้องนอนบ้านเดียวกันอยู่แล้ว ผมลืมบอกไป บ้านที่ว่านั้นสังกระสีล้วนๆ ครับ อ้อมีไม้ด้วย ไม้ตรงพื้นน่ะ แถมยังดูจะไม่ค่อยสมบูรณซะด้วยสิ = =;; (ทางมหา’ลัย กะจะไม่ลงทุนอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย - -) และแน่นอนว่า ในบ้านนั้นไม่มีให้แม้แต่ผ้าปู หรือเสื่อ
“แน่ใจนะว่านี่บ้านคน -0-“ เยซองเอ่ยปากพูดเป็นคนแรก
“อย่าบ่นไปหน่อยเลยน่าไอ้ซาลาเปา เขามีที่พักให้ก็ดีถมไปแล้วน่า อีกอย่างเราไม่ได้มาพักผ่อนกันซะหน่อย เรามาเพื่อช่วยเหลือชาวบ้าน และรณรงค์ปลูกป่านะอย่าลืมสิ” และนี่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเรียวอุคแฟนของเยซองนั่นเอง = =
“คร้าบ~คร้าบ~ ผมไม่บ่นก็ได้คร้าบ เออนี่เรียวจัง ไหนๆก็มาถึงที่นี่กันแล้ว ไปเดินเล่นกับผมนะ” เยซองพูดกับเรียวอุคพร้อมกับดึงมือเรียวอุคออกไปเดินเล่น โดยที่ไม่คิดจะรอคำตอบจากเรียวอุคเลยแม้แต่นิดเดียว = =^
งั้นตอนนี้ ก็เหลือแค่ผมกับคิบอมจะสิ ผมจะทำตัวยังไงดีนะ -///-
แกร๊บ~ แกร๊บ~ (ไม่ต้องตกใจนี่คือเสียงเอฟเฟ็กการเดินในบ้านของด๊อง)
ในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากบ้าน คิบอมก็พูดขึ้นมา
“พวกนั้นเขาไปเดินเล่นกัน นายล่ะ จะไปเดินเล่นกับฉันไหม?” หา คิบอม คิบอมชวนผมไปเดินเล่นหรอ ชวนผม ชวนผม ชวนผม ชวนผมจริงๆใช่ไหม ><
“เอ่อ .. นี่”
“…” ชวนผมจริงๆด้วยสินะ *0*
“ถ้าไม่ไปก็มะ..”
“ไป ไปสิ ไปเดินเล่นกัน !”
-------------------------------------------------------------
ขอโทษอย่างแรงที่หายไปนาน T[]T
ช่วงนั้นอยู่ในช่วงไม่ค่อยได้เล่นคอม หลายเดือน !
=[]=
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น