ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 พี่สาวผู้น่ารัก
บทที่3
พี่สาวผู้น่ารัก
คุณลุงคิมเดินออกไปจากห้องหลังจากที่พูดคุยกันเสร็จเรียบร้อย ฉันได้แต่มองตามหลังคุณลุงคิมจนลุงแกเดินออกไปและปิดประตูแล้ว ก็เลยคิดได้ว่ามีข้าวกล่องอยู่่นี้ไงในกระเป๋า..
"อืม..คือว่าป้าฉันทำข้าวกล่องไว้ให้ แต่ดูเหมือนว่าป้าแกจะทำไว้เยอะนะ เที่ยงนี้ใครว่างหรือไม่มีนัดที่ไหน เจอกันที่ห้องข้างๆนะ " ฉันพูด ไม่ใช่อยากให้ใครมาทานเป็นเพื่อนหรอกนะ แต่นี้มันเยอะจริงๆ T_T
"คือ พอดีว่าเที่ยงนี้พวกเรามีนัดแล้วอ่ะ" <<จีซุน
"เออ งั้นไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะซ้อมเถอะ ไปล่ะ^^" ฉันพูด แอบเสียใจนิดนิด T^T
"แต่เที่ยงนี้ผมว่างนะ ผมไม่ได้ไปไหนอ่ะซ้อมแล้วก็อยู่่ที่บริษัท กะว่าจะชวนนู่น่าไปทานด้วยกันพอดี งั้นเราไปทานด้วยกันนะฮ่ะ^^" <<จุนซาน้อย เทพบุตรน้อยของเจ๊ๆๆๆๆๆๆๆ
"งั้น..เจอกันที่ห้องข้างๆนะ ไปล่ะ ซ้อมกันเถอะ" ฉัน แต่จู่ๆ "เห๊ย!! ได้งัยล่ะ ทานกันแค่สองคน อย่างนี้มันลำเอียงนี้นร่าา"<<อินแจ โวยวาย
"เอ้า..ก็พวกฮยองมีนัดไม่ใช่หรอ" จุนซาพูด "ก็ใช่แต่......" อินแจตอบแต่ไม่ได้พูดอะไรเสริม
"หยุดทะเลาะกันได้แล้ว รีบซ้อมได้แล้ว ฉันไปล่ะ (อย่าให้โหด-*-)" ฉันตะคอกใส่พวกนั้นแล้วเดินออกมาโดยไม่พูดอะไรอีก(ขอโทษนะT_T) ฉันเดินมาที่ห้องข้าง เปิดประตูเข้าไป ดูแล้วก็เหมือนกับห้องนั่งเล่นเลยอ่ะ ฉันเดินเข้าไปแล้วไปนั่งลงตรงโซฟาหน้าที่วีจอใหญ่ แล้วเอวกระเป๋าฉันและกระเป๋าข้าวกล่องวางลงข้างหน้าตรงโต๊ะหน้าโซฟา ห้องนี้ก็ไม่เลวเลย ฉันคิด แล้วค่อยเดินสำรวจไปรอบๆห้อง อืม...แล้วกลับมานั่งที่เดิม(บอกเพื่ออะไร-*-) ฉันยิบตารางงงานขึ้นมาดูแต่ดูจากหน้าปกแล้ว ฉันก็ขี้เกียจขึ้นมาทันที เลยเอาวางไว้ที่เดิม ไม่นาน จุนซาก็เดินเข้ามา ฉันเลิกสนใจตารางแล้วมองไปที่จุนซาทันที
"ซ้อมเสร็จกันแล้วหรอ..?? O.o"ฉันถาม
"ฮ่ะ พอดีพวกฮยองรีบไปก็เลยเลิกซ้อม แล้วไหนล่ะฮ่ะ ข้าวกล่อง^^" จุนซาเดินมาแล้วนั่งลงข้างฉันเค้าดูเหนื่อยจากการซ้อมเนาะ ดูเหงื่อสิ ดูแล้วเซ็กซี่ อ่ะ>///<
"อ่ะนี้" ฉันค่อยๆจัดเลียงข้าวกล่องให้เป็นระเบียบ
"โห้ววว น่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ ผมจะทานแล้วนะคร๊าบบบบ ><" จุนซาดูเหมือนกับเด็กจริง
"งั้นนายก็ทานให้หมดเลยนะไม่ต้องเกรงใจ^^" ก็ฉันไม่หิวอ่ะ เลยบอกให้เค้าทานให้หมด
"แล้วนู่น่าไม่ทานด้วยกันหรอ"จุนซาถาม
"พอดีว่าฉันยังไม่หิวอ่ะ นายทานเถอะ" ฉันบอก ก็ฉันยังไม่หิวอ่ะ
"งั้นผมทานล่ะนะฮ่ะ จะทานให้อร่อยเลยครับ^^" จุนซาแสดงท่าทางน่ารักใส่ฉันด้วยอ่ะ เขิล>//<
"แล้วทานอย่างนี้ไม่กลัวอ้วนหรอ..??"ถามเพราะสงสัย
"ไม่อ่ะ เพราะผมกินยังไงก็ไม่อ้วน ^^"คนอะไร น่าอิจฉาT^T
"น่าอิจฉาจังเลยเนาะ^^" ฉันพูด แล้วฉันก็เงียบตาจ้องมองไปที่ทีวีจอใหญ่ จุนซาได้แต่กินแบบไม่ยอมพูด
"แล้วนู่น่า มีแฟนรึยังอ่ะ" หลังจากที่จุนซาเงียบอยู่นาน(เพราะทานอาหาร) ก็ถามคำถามที่ให้ฉันกลับมาสนใจเค้าแทน(ทีวี)
"อืม....ไม่มีอ่ะ" มันคือเรื่องจริง T^T
"แล้วทำไมถึงไม่มีล่ะ O.o" ถามอะไรเนี๊ย จะตอกย้ำกันรึไง
"คงเป็นเพราะฉันไม่สวยแหละมั่งผู้ชายถึงไม่สนใจแถมยังดูห้าวๆผู้ชายที่ไหนจะชอบผู้หญิงห้าวล่ะ จริงมั้ย^^" " ฉันพูดมันคือเรื่องจริง มันคือความจริง T^T
"ไม่จริงอ่ะ นู่น่า น่ารักจะตาย ใครเห็นก็ต้องชอบเวลาที่นู่น่ายิ้มนะ นู่น่า น่ารักที่สุดเลย >//<" เฮ๊ย!!! ไอ้เด็กนี้พูดอะไรเนี้ย ฉันเขิลนะ >/////<
"........................../////"ฉันได้แต่เงียบ เพราะเขิลอยู่
"จริงๆนะฮ่ะ ขนาดผมเห็นนู่น่าครั้งแรก ผมยังคิดว่าผมชอบนู่น่าเลย ^^" เค้าพูดว่าชอบฉันหน้าตาเฉยเลยอ่ะ เด็กอะไร แก่แดด!!! ทำให้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยอ่ะ(หวั่นไหวง่ายนะเราอ่ะ -*-) อยู่ใกล้คนหล่อที่ไรเป็นอย่างงี้ทุกที(อย่าเวอร์)
"เฮ พูดเป็นเล่นนร่า ^^' " ฉันไม่หลงกลเด็กอย่างนายหรอก
"ผมพูดจริงนะฮ่ะ -*-" จะจริงหรือเล่นแกก็ไม่ควรพูด(เพราะฉันเขิล) หัวใจฉันยิ่งออนแออยู่ด้วย เดี๋ยวฉันเผลอใจไปรักแล้ว อย่าหาว่าไม่เตือน เตือนแล้วนะฉันเตือนแล้ว >''<
"ไม่ต้องพูดแล้ว(ฉันเขิล)รีบกินได้แล้ว" ฉันบอกเค้า เพราะฉันเองตอนนี้เขิลจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
"ฮร่าๆๆ ดูนู่่น่าสิ หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเชอรี่แล้ว >.<"
"หน้าใครหรอ หน้าฉันหรอ เปล่าแดงสักหน่อย >////////<" เถียงค่่่่่่่่่ะเถียงอย่างเดียว
"ยังจะเถียงอีกหรอ^^" อยากเถียงอ่ะมีไรม๊ะ
"หยุดแซวได้แล้ว ไม่กินใช่มั้ยข้าว ถ้าไม่กินจะได้เก็บ"
"กินสิกิน โถ่แซวแค่นี้เองไม่เห็นจะต้องโกธรเลย" ฉันเขิลย่ะ ใครโกธรแก
หลังจากที่เถียงกันอยู่นาน(เป็นชาติ)เราสองคนก็หยุดเถียงแล้วก็คุยกันธรรมดา คุยกันอยู่นานจนตอนนี้เวลา 19.31 โห้วว นานขนาดนั้นเชียวฉันจึงขอตัวกลับเพราะดึกมากแล้ว
"ฉันกลับก่อนนะ" ฉันบอกขณะที่ก้มลงมองดูนาฬิกา
"อ้าววว จะกลับแล้วหรอ แต่พวกฮยองยังไม่กลับมาเลยนะ :'((" แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหน
"อืม...ไว้เจอกัน แต่พวกนั้นยังไม่กลับมันเกี่ยวกันตรงไหน" งง???
"ก็ผมไ่่่่่่ม่่ีมีเพื่อนอ่ะ T_T" โตเป็น ค เอ๊ย เป็นหนุ่มแล้วจะกลัวอะไร
"เฮ พูดเป็นเล่นนร่า ^^' " ฉันไม่หลงกลเด็กอย่างนายหรอก
"ผมพูดจริงนะฮ่ะ -*-" จะจริงหรือเล่นแกก็ไม่ควรพูด(เพราะฉันเขิล) หัวใจฉันยิ่งออนแออยู่ด้วย เดี๋ยวฉันเผลอใจไปรักแล้ว อย่าหาว่าไม่เตือน เตือนแล้วนะฉันเตือนแล้ว >''<
"ไม่ต้องพูดแล้ว(ฉันเขิล)รีบกินได้แล้ว" ฉันบอกเค้า เพราะฉันเองตอนนี้เขิลจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
"ฮร่าๆๆ ดูนู่่น่าสิ หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเชอรี่แล้ว >.<"
"หน้าใครหรอ หน้าฉันหรอ เปล่าแดงสักหน่อย >////////<" เถียงค่่่่่่่่่ะเถียงอย่างเดียว
"ยังจะเถียงอีกหรอ^^" อยากเถียงอ่ะมีไรม๊ะ
"หยุดแซวได้แล้ว ไม่กินใช่มั้ยข้าว ถ้าไม่กินจะได้เก็บ"
"กินสิกิน โถ่แซวแค่นี้เองไม่เห็นจะต้องโกธรเลย" ฉันเขิลย่ะ ใครโกธรแก
หลังจากที่เถียงกันอยู่นาน(เป็นชาติ)เราสองคนก็หยุดเถียงแล้วก็คุยกันธรรมดา คุยกันอยู่นานจนตอนนี้เวลา 19.31 โห้วว นานขนาดนั้นเชียวฉันจึงขอตัวกลับเพราะดึกมากแล้ว
"ฉันกลับก่อนนะ" ฉันบอกขณะที่ก้มลงมองดูนาฬิกา
"อ้าววว จะกลับแล้วหรอ แต่พวกฮยองยังไม่กลับมาเลยนะ :'((" แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหน
"อืม...ไว้เจอกัน แต่พวกนั้นยังไม่กลับมันเกี่ยวกันตรงไหน" งง???
"ก็ผมไ่่่่่่ม่่ีมีเพื่อนอ่ะ T_T" โตเป็น ค เอ๊ย เป็นหนุ่มแล้วจะกลัวอะไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น