คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2.2 หลังจากคืนนั้น
“เอ่อ...” ธันยธรมองอย่างไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี
เมื่อเห็นคนตรงหน้าน้ำตาร่วงพรู เธอดูเจ็บหนักทั้งที่ไม่มีเสียงสะอื้นด้วยซ้ำ
เธอเสนอตัวให้เขาก็เพราะความเมาและอยากประชด เขาเองถ้าไม่ใช่เพราะโดนยาในเหล้าก็คงไม่สนองกลับไปเหมือนกัน
และเขายังยืนยันว่าเขาไม่ได้ใช้กำลังข่มขืนเธอเลยสักนิด แต่ดูเหมือนเธอจะจำไม่ได้เลยว่าตกเป็นของเขาด้วยความเต็มใจ
“เสื้อผ้าของฉันอยู่ที่ไหน
ฉันอยากกลับบ้าน” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามบังคับให้เข้มแข็ง ทั้งที่ในใจของเธอทั้งตื่นกลัวและลนลานจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก
อีกทั้งตอนนี้เธอยังเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพราะอยู่ในห้องของเขา
ถ้าเกิดว่าเขาคิดจะทำอะไรขึ้นมา เธอคงยากที่จะรอดมือเขาไปได้
ทางเดียวคือต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
คีตภัทรพยายามกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ภายใน
ไม่มีประโยชน์ที่จะเรียกร้องหาความรับผิดชอบจากเขา เธอเป็นฝ่ายเสนอความบริสุทธิ์ให้เขาเอง
เป็นเหมือนของไร้ค่าที่พอเธอให้เขาก็รับ จากนั้นเราก็แค่จบกันไป
เขาคงอยากบอกเธอว่าใครๆ ก็ทำแบบนี้
“ชุดของคุณน่าจะอยู่ที่โซฟา
แต่มันเลอะมากเพราะคุณแหวะออกมา เดี๋ยวผมซักแล้วก็อบให้ก่อนแล้วกัน”
“ไม่ต้องค่ะ”
คีตภัทรรีบรั้งด้วยการดึงผ้าห่มเมื่อเห็นว่าเขาจะลุก
ก่อนจะร้องกรี๊ดเบิกตากว้างแล้วรีบยกมือปิดหน้าแทบไม่ทัน
เมื่อผ้าที่ดึงมาทำให้เธอเห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของเขาทั้งตัว
“คุณอยู่นี่ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมไปจัดการเรื่องเสื้อผ้าให้”
ชายหนุ่มรีบบอกอย่างเขินไม่แพ้กัน เขาอาศัยช่วงที่หญิงสาวยกมือปิดหน้ารีบเดินไปสวมเสื้อคลุม
จากนั้นจึงตรงไปจัดการเสื้อผ้าให้เธอ
คีตภัทรรอจนแน่ใจว่าเจ้าของห้องออกไปแล้ว
จึงค่อยลดมือที่ปิดหน้าตัวเองลง ก่อนจะดึงผ้าห่มให้คลุมตัวมิดชิดยิ่งขึ้น
ทว่ากลับทำให้เธอเห็นสภาพเลอะเทอะของผ้าปูที่นอนอย่างชัดเจน
และที่ชัดกว่าอะไรทั้งหมดก็คือรอยเลือดที่แต้มเป็นดวงอยู่บนผืนผ้า
ธันยธรจับเสื้อผ้าของหญิงสาวโยนลงเครื่องแล้วกดปุ่ม
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาซักผ้าให้ผู้หญิง ชายหนุ่มคิดพลางหยิบบัตรนักศึกษาที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของหญิงสาวขึ้นมาดู
เธอบอกไอ้หนุ่มคนนั้นว่ามาฉลองที่เรียนจบ งั้นก็แปลว่าเธอเพิ่งจบปวส.
แล้วเด็กปวส.นี่อายุเท่าไหร่นะ เขาถามตัวเองแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาหาข้อมูล ก่อนจะได้คำตอบในไม่กี่อึดใจต่อมา
ยี่สิบ…เธอเพิ่งจะอายุยี่สิบ
เด็กกว่าเขาเป็นสิบปีเลย
แปลว่าเขากลายเป็นไอ้แก่ที่รังแกเด็กไปแล้วเหรอ
จะบ้าตาย...
ธันยธรยกมือขึ้นเสยผมอย่างเครียดจัด
พร้อมกับนึกเข่นเขี้ยวอยากจะโทรไปด่าไอ้เพื่อนตัวแสบเสียเดี๋ยวนั้น ตัวเขาเองใช่ว่าจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน
ทว่ารายอื่นๆ ที่ผ่านมาไม่เคยเป็นแบบนี้ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดกับเธอมากขึ้นไปอีก
เพราะรู้ว่าเธอเมา ถึงจะเสนอตัวให้เขาเองแต่เธอก็ไม่มีสติ
พอคิดอย่างนี้แล้วจะพูดว่าไม่ได้รังแกเธอเขาก็พูดได้ไม่เต็มปาก แถมเพราะฤทธิ์ยาทำให้เขาเตลิดกับเธอไปหลายยก
เฮ้อ จะทำยังไงดีนะ
ชายหนุ่มพยายามคิดหาทางแก้ปัญหา ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก
แล้วก็เห็นคนที่ทำตัวเป็นหนอนผ้าห่มยักษ์กำลังก้มๆ เงยๆ หาอะไรสักอย่างอยู่แถวโซฟา
และเขาเดาว่าน่าจะเป็นกระเป๋าสะพายของเธอ
“หากระเป๋าอยู่เหรอครับ”
เขาถามแล้วเห็นคนที่ห่อตัวเป็นแหนมสะดุ้ง
ก่อนจะหันหน้าที่มองเห็นแค่ดวงตามาพยักหน้าให้เขา “เดี๋ยวผมหยิบให้”
คีตภัทรมองตามคนตัวสูงที่เดินไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่อีกทางมาให้ จะว่าไปแล้วชายหนุ่มคนนี้ดูดียิ่งกว่าวศินหลายเท่า หรือถ้าให้บอกอย่างไม่ปิดบังตัวเองก็คือ เขาเป็นผู้ชายในสเปกของเธอเลย ถ้าเราได้ทำความรู้จักกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้ก็คงจะดี แต่ตอนนี้เธออยากไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดมากกว่า
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คนอ่านทุกคนมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง แคล้วคลาดจากโรคภัยภยันตรายทั้งปวง พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ในทุกย่างก้าวของชีวิต คิดหวังสิ่งใดไว้ก็ขอให้สมปรารถนาทุกประการนะคะ 
ความคิดเห็น