คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1.2 คืนพิศวาส
เพราะความรุ่มร้อนที่เผาผลาญใจ ทำให้คีตภัทรตัดสินใจมาที่ผับแห่งหนึ่ง
ซึ่งเธอได้ยินวศินนัดกับเพื่อนๆ ว่าจะมาฉลองกันที่นี่
ใจของหญิงสาวเต้นแรงเมื่อต้องก้าวเข้าไปในสถานบันเทิงแห่งนี้เพียงลำพัง
เธอเป็นเด็กกำพร้าที่โตมากับยาย นอกจากเรียนและช่วยยายทำงานแล้ว
เธอก็ไม่เคยออกเที่ยวกลางคืนมาก่อน ความที่ถูกปลูกฝังมาแต่เด็กว่าสถานที่แบบนี้เป็นที่อโคจร
ทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยตั้งแต่วินาทีแรก
หากความรัก...ความหวัง...ช่วยให้เธอข่มความกลัวเอาไว้ได้
คีตภัทรรู้สึกราวกับก้าวเข้ามาในอีกโลกที่เธอไม่เคยรู้จัก
ท่ามกลางแสงไฟสลัวมีนักเที่ยวทั้งชายและหญิง กลิ่นบุหรี่อัดแน่นลอยอวลอยู่ในอากาศจนเธอหายใจไม่ออก
สองตากวาดมองหาชายหนุ่ม ขณะที่ในใจสร้างเหตุผลขึ้นมาแก้ตัวแทนเขามากมาย เธอยังปรารถนาให้สิ่งที่เขาพูดไม่ใช่ความจริง
หากแล้วความหวังของเธอก็ถูกดับลงในอีกไม่กี่นาทีต่อมา เมื่อเห็นคนที่ตามหานั่งอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่
ข้างกายของเขามีสาวสวยหุ่นดีขนาบข้าง
วศินดื่มเหล้าราวกับน้ำ
แถมยังนัวเนียกับผู้หญิงที่แต่งกายวาบหวิวอย่างไม่เกรงใจใคร สมองของเธอมึนชาจนไม่อาจคิดหาข้อแก้ตัวมาอ้างกับตัวเองเพื่อได้เขาอีก
หากลึกๆ แล้วเธอยังหวัง...หวังว่าเขาจะมีใจให้เธอสักนิด และสิ่งที่เธอจะทำเพื่อพิสูจน์ใจเขาได้ก็มีเพียงอย่างเดียว
หญิงสาวสั่งเหล้ามาดื่ม
และเพียงอึกแรกของเหลวร้อนแรงนั้นก็ราวกับจะเผาคอของเธอ แต่ถ้าไม่มีแอลกอฮอล์เข้าสู่กระแสเลือด
เธอก็คงไม่กล้าพอจะทำในสิ่งที่คิดเอาไว้
น้ำที่กล้ำกลืนลงไปนั้นขมและบาดคออย่างรุนแรง หากความยอกแสยงกลับทิ่มแทงใจของเธอให้เจ็บลึกยิ่งกว่า
บนโต๊ะของเธอไม่มีกับแกล้ม หากลิ้นกลับรับรู้ได้ถึงรสเค็มปร่าของหยดน้ำตาที่กลั่นออกมาจากหัวใจอันบอบช้ำ
แม้ว่าสิ่งที่ทำจะเป็นการผิดต่อยายที่เลี้ยงดูเธอมา
หากความกลัวที่จะสูญเสียทำให้เธอหยุดตัวเองไม่ได้ คีตภัทรมองหาชายหนุ่มสักคน
เธออยากยั่วให้วศินหึง เธออยากดูหัวใจของเขา
อยากรู้ว่ายังมีเธออยู่ในนั้นบ้างหรือเปล่า หญิงสาวคิดอย่างเมามาย หากเธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ได้ขาดสติ
เหล้าที่ดื่มเข้าไปทำให้เธอมีความกล้ามากขึ้นเท่านั้น
“คุณครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
ใครบางคนก้าวเข้ามาถามเธอตรงหน้า
และพอเพ่งมองให้ชัดก็พบว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อคนหนึ่ง ตรงกับที่เธอกำลังต้องการพอดี
“คุณอยากนอนกับฉันหรือเปล่า”
“หือ?”
ธันยธรมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาเกาะแขนเขาอย่างแปลกใจ
การมีความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัดไม่ใช่เรื่องแปลก สำหรับหนุ่มสาวที่มาเที่ยวในยามราตรีเช่นนี้
แต่ผู้หญิงตรงหน้าเขาดูไม่เหมือนนักเที่ยว ไม่เหมือนสาวใจแตก
ไม่เหมือนผู้หญิงที่ตั้งใจเข้ามายั่วยวนเขาเลย
“ฉันจะนอนกับคุณ
แต่คุณต้องทำให้เขาหึงฉันก่อน” คีตภัทรบอกก่อนจะฉุดชายแปลกหน้าให้เดินตรงไปที่โต๊ะของเพื่อนชาย
เธอคลี่ยิ้มหวานทั้งที่ใจเต้นแรงด้วยความหวาดหวั่น กึ่งขลาดกลัวกึ่งไม่แน่ใจ ตัวของเธอสั่นจนต้องยึดคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
เอาไว้แน่น
“ศิน...” หญิงสาวเรียกเพื่อนชาย
แค่ภาพที่เห็นเธออยู่กับชายอื่นก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกอะไรบ้าง
วศินเพ่งมองคนตรงหน้า แวบแรกเขานึกว่าตัวเองตาฝาด
ผู้หญิงอย่างคีตภัทรจะมาอยู่ในที่แบบนี้ได้อย่างไร
ถ้าเจอกันตามตลาดสดเขาคงไม่แปลกใจเท่านี้
“เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่”
“ฉันก็มาเที่ยวฉลองที่เรียนจบน่ะสิ”
หญิงสาวตอบพร้อมกับพยายามจับกระแสเสียงที่ได้ยินว่ามีอารมณ์แบบไหนซ่อนอยู่บ้าง
“งั้นก็ตามสบาย
แต่ฉันหวังว่าเธอจะไม่มาทักฉันอีก
เพราะฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอกับฉันรู้จักกัน” ชายหนุ่มตอบก่อนจะโบกมือไล่
แล้วหันกลับไปนัวเนียกับหญิงสาวข้างกายต่อ
คำตอบที่ได้กลับมา ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าในโลกนี้ไม่มีใครต้องการเธอเลยสักคน
หัวใจของเธอพลันแห้งแล้งยิ่งกว่าทะเลทรายที่ร้อนระอุ เธอแค่อยากได้น้ำสักหยดมาหล่อเลี้ยงหัวใจ
หากสิ่งที่ได้กลับเป็นเพียงภาพลวงตาของโอเอซิสเท่านั้นเอง
คีตภัทรรู้สึกราวกับสติจะขาดผึงลงตรงนั้น
เธอก้าวตรงไปข้างหน้าหมายจะดึงทึ้งชายหนุ่มออกมาจากตรงนั้นอย่างไม่ยอมแพ้
ใจของเธอยังไม่อาจยอมรับว่าเขาไม่แยแสเธอเลยสักนิด แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอย่างที่ต้องการ
ก็ถูกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ลากตัวให้เดินตามเขาออกมา
เธอพยายามจะขืนตัวหนีแต่ก็ไม่สำเร็จ
ความคิดเห็น