สะดุดรักสาวโก๊ะ

ลำดับตอนที่ #2 : ชมรมดนตรี

                 ใต้ตึกอาคารสีขาวภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มหญิงสาวจำนวนหนึ่งกำลังส่งเสียงดังวุ่นวายบ้างก็กำลังเขียนอะไรบางอย่างในกระดาษแผ่นหนึ่ง บางก็จับกลุ่มเล่นกีต้าโปร่งกันอย่างสนุกสนาน

               ที่โต๊ะสีขาวสะอาด มีป้ายตั้งอยู่ที่กลางโต๊ะว่า ‘’ เปิดรับสมัครน้องใหม่เข้าชมรมดนตรี ‘’ เป็นป้ายสีขาวตัวหนังสือเขียนด้วยสีน้ำเงินง่ายต่อการอ่าน ชายหนุ่มผิวขาวคิ้วเข้ม นัยตาสีน้ำตาล ใบหน้าคมเข้ม กำลังนั่งอธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดของชมรมให้น้องใหม่ฟัง และแจกจ่ายใบสมัครไปในตัว ข้างตัวมีหญิงสาว ผิวขาว ผมยาวดำสนิทกำลังช่วยชายหนุ่มแจกใบสมัครอยู่ข้างๆ

                ‘’ อะ น้องครับ น้องครับ ถ้าเข้าใจแล้ว ช่วยกรอกใบสมัคร ด้วยนะครับ ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ถามได้นะครับ ‘’

                ขณะที่ชายหนุ่มกำลังแจกใบสมัครอยู่พลันสายตาคมเหลือบไปเห็นชายหนุ่มผิวเข้มเดินมากับหญิงสาวคนหนึ่ง ชายหนุ่มจึงโบกมือขึ้นทักทาย

               ‘’ อ้าวพี่โอ้นี่!!!!!     พี่โอ้ พี่โอ้ ทางนี่ครับ ทางนี้ ‘’ 

               ‘’ เออ . ข้าเห็นเอ็งแล้ว ตัวสูงยังกะคิงคอง ทำเป็นโบกไม้โบกมือนึกว่าข้าไม่เห็นหรือไง ‘’ ชายหนุ่มผิวเข้มพูดพรางเดินเข้าไปข้างหน้าโต๊ะรับสมัคร

              ‘’ แม้พี่โอ้ พูดซะผมเสียหมดแล้วแอบหลบไปไหนมาละเนี้ย ไม่ยอมมาช่วยกันรับสมัครสมาชิกใหม่เลยดูสิมีคนมาสมัครเยอะมากจนพวกผมไม่มีเวลาพักแล้วดีนะที่ได้นัทเค้ามาไม่งั้นแย่เลย ‘’ ชายหนุ่มพูดพรางหันไปยิ้มให้กับสาวน้อยด้านข้าง

             ‘’ เอ้อ.. ก็มาแล้วนี่ไง กำลังรอคนหน้าตาดีอย่างข้าเพื่อเรียกเรตติ้งใช่ไหมละ รู้ทันหรอก ‘’ โอ้หัวเราะร่วนหลังพูดจบ

             อันที่จริงเค้าก็รู้ดีอยู่แล้วว่าถึงแม้ว่าเค้าจะหล่อคมเข้ม สาวสาวในมหาลัยก็กรี๊ดเค้าไม่แพ้หนุ่มคนอื่นๆ แต่ก็ยังไม่ป๊อบเท่าหนุ่มตรงหน้า ‘’ ก้าน ‘’ ธนสิทธิ์ สาวน้อยสาวใหญ่ในมหาลัยต่างก็ชื่นชมในตัวเค้านอกจากความหล่อคมเข้มยังมีความสามารถทางด้านดนตรีหาตัวจับยากคนหนึ่ง สาวน้อยที่นั่งอยู่เคียงข้างก้านก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มาหลงเสน่ห์เจ้าคนนี้ เค้าเห็นก้านที่ไหนก็มักจะเห็นหล่อนที่นั้นเสมอแต่ดูเหมือนว่าเจ้าก้านไม่ค่อยจะเล่นด้วยสักเท่าไหร่และเค้าก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าหมอนี่จะทนลูกตื้อของคุณเธอได้นานสักแค่ไหนกัน


              ‘’ โฮ้พี่.. ไม่ค่อยเลยนะ แล้วพาใครมาด้วยละนั้นนะแฟนเหรอ ‘’       สายตาชายหนุ่มเหลือบไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างโอ้ ดวงหน้าวงไข่ คิ้วเข้ม ตาคม ผมยาวหยิกขอด ร่างบอบบาง แต่ก็ยังดูธรรมดาในสายตาเค้าอยู่ดีละ

                ‘’ ไอ้บ้า น้องโว้ย น้องที่คณะนะ ที่บอกว่าจะพามาสมัครเข้าชมรมดนตรีไง ‘’     โอ้ตอบทันควันก่อนที่จะแนะนำทั้งสองให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ

                ‘’ นี่ มุก รุ่นน้องที่คณะพี่ ‘’ 

               ‘’ นี่ ก้าน รุ่นน้องพี่ที่ชมรมดนตรี ‘’ 

               ‘’ สวัสดีค่ะ ‘’ หญิงสาวเอยขึ้นทักก่อน พรางมองบุรุษตรงหน้า ตานี่ นะหรือที่ว่าป๊อบในหมู่สาวสาวนะ หึ เก็กเสียจนหน้าหมั่นไส้

               ‘’ สวัสดีครับ เออ. ขอโทษนะ ไม่ทราบว่าหน้าผมมีอะไรเป็นพิเศษหรือเห็นจ้องเอาจ้องเอา ‘’ ชายหนุ่มยิ้มขำขำกับท่าทีของหญิงสาว

               โอ้ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์มองหน้าทั้งสองสลับกันไปสลับกันมาครุ่นคิดอะไรบางอย่างยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินเข้าไปแตะไหล่ก้านพร้อมบอกว่า

               ‘’ ไอ้ก้าน มุกอะไม่ใช่แฟนพี่นะเป็นน้องที่คณะ แต่!!!! ห้ามจีบหวง ‘’ ชายหนุ่มเอยอย่างลองเชิง

               ‘’ ไม่ใช่สเป็คผม ไม่ต้องห่วงพี่ไว้ใจได้ ‘’ ก้านบอกแต่ถ้าสายตาเค้าไม่ฝาดเหมือนมีสายตาเพชฆาตจากนัยต์ตาคมคู่นั้นจ้องมองมาที่เค้าเหมือนจะฉีกเค้าเป็นชิ้นๆ

               ‘’ นายก็ไม่ใช่สเป็กฉันเหมือนกัน ไว้ใจได้เช่นกัน ฉันไม่ชอบผู้ชายอย่างนายหรอก ‘’ หญิงสาวสวนทันควัน ผู้ชายอะไรผู้หญิงที่ไหนจะทนได้ให้ผู้ชายมาบอกว่าไม่ใช่สเป็คต่อหน้าอย่างนี้ ถึงจะไม่ชอบผู้ชายคนนั้นก็เถอะ ฮืม..ยอมไม่ได้

              ‘’ พี่โอ้ มุกไม่สะโหม่ง สมัครมันแล้ว กลับเถอะ ‘’ หญิงสาวเอยขึ้นอย่างพาลๆ

              ‘’ อ้าวเฮ้ย ไงเป็นงั้นไปละ ‘’ โอ้เอยขึ้นอย่าง งงๆ อย่างนี้แผนจับคู่ของเค้าก็คงล้มไม่เป็นท่ากันพอดี

              ‘’ ปล่อยเค้าไปเถอะพี่ คนมันไม่มีดนตรีในหัวใจ สมัครไปก็เท่านั้น ‘’ ก้านเอยขึ้นอย่างตั้งใจจะกวนอารมณ์ของหญิงสาว

              ‘’ นายว่าใคร ‘’

             ‘’ ใครไม่มีดนตรีในหัวใจก็ว่าคนนั้นแหละ‘’

             ‘’ นี่ !!!! นาย “

             หญิงสาวโกรธจนกำมือแน่นเดินไปคว้าใบสมัครที่วางอยู่หน้าชายหนุ่มก่อนจะกระแทกใบสมัครลงบนโต๊ะสีขาวจนป้ายรับสมัครกระเด็นไปอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ หญิงสาวหยิบปากกาขึ้นมากรอกใบสมัครโดยไม่ลืมอ่านรายละเอียดจนครบถ้วนเมื่อเสร็จแล้วจึงวางใบสมัครตรงหน้าชายหนุ่มก่อนเอยว่า

             ‘’ นายอาจจะว่าฉันว่าไม่มีดนตรีในหัวใจ ฉันจะพิสูจน์ให้นายดูว่าดนตรีคือส่วนหนึ่งของชีวิตฉ้นเช่นกัน ‘’ พูบจบหญิงสาวหันหลังกลับเดินลิ่วลิ่วไม่สนใจใครโดยมีสายตาของชายหนุ่มมองตามอย่าง งง ๆ ระคนแปลกใจ

             ‘’ อ้าว เจ้ามุก จะรีบไปไหน รอด้วยสิ โอ้ย มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย วัยรุ่นอย่างเราไม่เข้าใจ เดี่ยวๆ รอด้วย ''

             ‘’ โอ้กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมุกไปติดๆ แต่แล้วเหมือนเค้าลืมอะไรบางอย่างเมื่อนึกขึ้นได้จึงหันตะโกนกลับไปที่ชายหนุ่มที่ยืนงงอยู่ที่เดิม

             ‘’ ไอ้ก้าน ข้าไปก่อนนะ เดี่ยวจะแวะมาช่วยใหม่ ‘’

             “ ไม่เป็นไรพี่ ‘’ 

             ชายหนุ่มตะโกนกลับไปสายตาจ้องมองโอ้ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมุกจนลับตาโดยหารู้ไม่ว่าท่าทีที่เค้าแสดงออกมานั้นอยู่ในสายตาของนัทตลอด หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่มธรรมดาแล้วเค้าไม่เคยเป็นอย่างนี้กับหญิงสาวคนไหนแม้กระทั้งหล่อน อะไรบางอย่างทำให้เธอคิดและอดหวั่นไหวไม่ได้