คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องจริงเหรอ
เช้าวันนี้เอจิเซนกับรานะก็มาเช้าเหมือนเดิมแต่สิ่งที่ผิดไปคือทุกสายแต่กลับจ้องหันมามองที่เค้ากับรานะเพียงแค่สองคนแต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดอะไรจนเมื่อเดินไปที่ห้องเรียนแล้วเจอกับโปสเตอร์แผ่นยักษ์
ซึ่งเป็นโปสเตอร์ที่รวมภาพของเธอที่อยู่ในงานเลี้ยงกับเรียวมะแต่แค่นั้นยังไม่พอยังมีรูปตอนที่เธอกับเรียวมะกำลังยิ้มให้กันอีกด้วย แล้วก็มองไปรอบๆห้องมีแต่คนที่ส่งสายตาประมาณว่า ‘นี่เธอสองคนกำลังคบกันอยู่เหรอ’ ในขณะที่รานะกำลังจะอธิบายเรียวมะก็ยกมือห้ามแล้วสายหัวประมาณว่า ‘ช่างมันเถอะไม่ต้องห่วง’ แล้วทั้งคู่ก็ไปนั่งที่อย่างสบายๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าข่าวมันแพร่กระจายกันไปถึงไหน
“นี่เรียวมะ เธอจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เหรอ”
“ก็มันช่วยไม่ได้นี่ คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่างเค้าเถอะ”
“อะ...อืม”
“อ้าว..นักเรียนจ๊ะนั่งที่ได้แล้วจ๊ะคาบแรกในวันนี้มีสอบน่ะจ๊ะ”
“ห๊า”
นักเรียนทั้งห้องอุทานออกมาพร้อมๆกันโดยไม่ได้นัดหมายแต่ก็มีเพียงแต่เอจิเซนกับรานะที่ไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรซักนิดเดียว
“อะ..เอาล่ะจ๊ะถ้างั้นก็เริ่มลงมือทำได้”
แต่ก็น่าแปลกในเวลาเพียงแค่ 5 นาที เอจิเซนกับรานะทำเสร็จพร้อมๆกันก่อนที่จะนำข้อสอบไปส่ง ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆทั้งห้อง แต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกกระทบกระเทือนใดใดเลย
“คุณครูครับพวกผมไปพักกันได้แล้วใช่ไหมครับ”
“อ๋อ จ๊ะ แต่ก็สมกับเป็นพวกเธอล่ะน่ะ”
“นี่เรียวมะแล้วพวกเราจะทำยังไงกันต่อดีล่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“แหม ก็เรื่องโปสเตอร์นั่นไง”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจเลยนี่”
“แล้วนายไม่อยากรู้เหรอว่าใครที่เป็นคนจงใจทำแบบนี้น่ะ”
“ไม่นี่”
“ก็สมกับเป็นนายล่ะน่ะ เอาเป็นว่าฉันจะพยายามลืมมันก็แล้วกัน”
“นี่ซากุโนะพวกนั้นเค้ามุงอะไรกันอยู่น่ะ”
“อะ..อ้าวคันจิโร่คุงมุงดูอะไรกันอยู่เหรอ”
“อ้าวคุณริซากิ”
“เค้ามุงดูอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะ”
“อ๋อคุณริวซากิเองก็คงยังไม่รู้สิน่ะครับ”
“แล้วตกลงมันเกี่ยวอะไรกับท่านเรียวมะล่ะห๊ะคาสึโอะ”
“ก็วันงานเปิดตัวเหล่านักเทนนิสในตำนานน่ะสิครับ
“แล้วทำไมล่ะ”โทโมะตั้งคำถามขึ้น
“ก็ในงานน่ะครับเค้ามีการถ่ายทอดสดกันด้วย แล้วปรากฏว่าในงานน่ะมีเรียวมะคุงกับรานะจังอยู่ด้วยน่ะครับ”
“อะไรน่ะรานะจังน่ะนะที่ไปกับท่านเรียวมะ”
“แหม โทโมะจังก็ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลยก็รานะจังเค้าอยู่บ้านเดียวกับเรียวมะคุงนี่จ๊ะ”
“เอ่อ...ใช่เนอะ”
“แต่แค่นั้นมันก็ไม่เท่าไหร่หรอกน่ะครับ”
“อ้าว แล้วมีอะไรอีกงั้นเหรอคาสึโอะคุง”
“ก็นักข่าวน่ะดันไปจับภาพในตอนที่เรียวมะคุงกับรานะจังกำลังจับมือกันแล้วก็มองหน้ากันด้วยครับ”
“ฉันไม่เชื่อนายหรอกคาสึโอะ อย่างท่านเรียวมะน่ะเหรอที่จะทำแบบนี้น่ะ”
“ใช่ จ๊ะๆ”
“ก็ในภาพไงในโปสเตอร์ที่ติดอยู่ในห้องเรียนน่ะครับ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อเนี่ยก็ไปดูในห้องก็ยังได้เลยน่ะครับ”
“ป่ะ ซากุโนะ”
“อ้าว จะไปไหนล่ะโทโมะจัง”
“ก็ไปดูรูปท่านเรียวมะไงว่ามันจริงรึเปล่า”
“อะ...อืม”
ความฝัน................
“ซะ....ซากุโนะ มะ...ไม่จริง ชะ...ใช่ไหม”
“โทโมะจัง ทำไมล่ะเรียวมะคุงไม่น่าจะทำแบบนี้นี่นา”
“นั่นน่ะสิ”
“พวกผมก็แทบไม่เชื่อเหมือนกันแหละครับ”
“ช็อกสุดๆ”
“โถ่ ซากุโนะ”
“ไปกันเถอะซากุโนะ”
“ไปไหนจ๊ะ”
“ก็ไปถามท่านเรียวมะไง”
“ตะ...แต่ว่า”
“รึว่าเธอไม่อยากรู้ความจริงล่ะ”
“....................”
“แต่ว่ารูปมันก็ฟ้องอยู่แล้วน่ะครับ”
“แต่ฉันอยากได้ยินจากปากท่านเรียวมะนี่นา”
“งั้นผมไปด้วยครับ”
“อื้ม”
“อ่ะนั่นไง”
“ท่านเรียวมะค่ะ”
“มีอะไรเหรอวิ่งหน้าตื่นมาเชียว”
“ก็ พวกเราอยากรู้ความจริงเรื่องรูปพวกนั้นน่ะค่ะ”
“ก็ไม่มีอะไรนี่”
“แสดงว่าท่านเรียวมะไม่มีอะไรจะอธิบายใช่ไหมค่ะ”
“อื้ม”
“ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ....”
“อ้าวโทโมะจังร้องไห้ทำไมจ๊ะ”
“กะ....ก็ ทะ...ท่านเรียวมะน่ะสิใจร้ายที่สุดเลย”
“อะไรกันจ๊ะเรียวมะคุงเรื่องแค่นี้อธิบายไม่ได้เลยเหรอคนอะไรใจร้ายที่สุดเลยกับอี่เรี่องแค่เนี่ยถึงกับต้องว่าโทโมะจังแบบนี้ได้ไงกันจ๊ะ ฮือ ฮือทะ...ทั้งๆที่โทโมะจังเค้าคอยเถิดทูนเรียวมะคุงแท้ๆฮืฮ ฮือ ฮือ”
“ดะ...เดี๋ยวสิ ซากุโนะท่านเรียวมะไม่ได้ด่าว่าฉันซะหน่อย”
“ฮือ ฮะ...หาอะไรน่ะ”
“ก็ท่านเรียวมะน่ะไม่ได้ว่าฉันซะหน่อย เค้าแค่บอกว่าไม่มีอะไรเฉยๆ”
“อะ...อ้าวเหรอ”
อุ้ยน่าอายจริงๆเล้ยฉันนี่ไม่ได้เรื่องเลยฟังศัพท์จับไม่ได้ความแล้วจะยังมาต่อว่าเรียวมะคุงเค้าอีก ฮือ ฮือน่าอายที่สุดเล้ยก็เราดันไปต่อว่าเรียวมะคุงเค้าซะขนาดนั้นนี่นา สงสัยคงต้องไปขอโทษซะแล้วล่ะมั้ง
“อะ..เอ่อ เรียวมะคุงจ๊ะ ขะ...ขอโทษน่ะที่ ฉะ..ฉันดันไปว่าเธอไว้ซะตั้งเยอะเลยน่ะ”
“เรื่องเล็กน่า”เรียวมะตอบ
“รานะ”
“ฮืม...”
“จุ๊บ....ขอบคุณน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอ กจ๊ะ
ช่วงวินาทีที่ทุกคนช็อกกันหมด เมื่อเห็นภาพที่เรียวมะกำลังหอมแก้มรานะจังต่อหน้าต่อตา ทั้งๆที่พวกเขาไม่เคยคิดที่จะเชื่อเรื่องข่าวลือของเรียวมะเลยซักนิด แต่ภาพที่เห็นเมื่อกี้เป็นภาพที่ไม่อาจที่จะยกโทษให้ได้
“ท่านเรียวมะค่ะทำไมทำแบบนั้นล่ะค่ะ”
“นะ...นั่นสิครับ”
“ฉันมีเหตุผลนิดหน่อยน่ะ”
“เหตุผลเหรอค่ะท่านเรียวมะ”
“มะ...ไม่จริงไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆ.....”ซากุโนะพึมพำและรับไม่ได้กับสิ่งที่ตนเห็น
“อ้าว ซากุโนะตื่นแล้วเหรอ”
“ทะ....โทโมะจัง”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“ ฉันเป็นอะไรไปเหรอ”
“ก็เธอน่ะสิก่อนที่เราจะไปดูโปสเตอร์กันน่ะ เธอก็ดันไปเป็นลมซะได้ สรุปฉันก็เลยยังไม่ได้ดูรูปท่านเรียวมะ”
“อะ...อ้าว เหรอจ๊ะ”
งั้นภาพที่เมื่อกี้เราฝันไปเองเหรอ อะไรกันทำไมเราต้องเก็บมาฝันถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ ระ...หรือว่าเราเริ่มคิดกับเรียวมะคุงแบบ....แฟนเหรอ มะ...ไม่จริงหรอกมั่งอย่างเรียวมะคุงน่ะเค้ามีผู้หญิงอีกตั้งเยอะแยะ
เราคิดกับเรียวมะคุงขนาดนี้เลยเหรอฉันแทบไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ยังไงซะท่านยเรียวมะก็มีผู้หญิงที่ดีๆอย่างรานะจังอยู่แล้วทั้งคนนี่นา แล้วอีกอย่างพวกเค้าก็เป็นญาติกันและรู้จักกันอยู่แล้วด้วยยังไงซะเราก็คงสู้รานะจังไม่ได้หรอกก็รานะจังน่ะออกจะน่ารักซะขนาดนั้น
ความคิดเห็น