คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ซ้อมกีฬาสีเหนื่อยมากมาย
“โฮริโอะเดี๋ยวเย็นนี้ไปซ้อมวิ่งด้วยกันน่ะ เพราะใกล้ถึงกีฬาสีเข้าไปทุกทีล่ะ”
“แต่เย็นนี้ที่บ้านฉันมีงานเลี้ยงน่ะคงไปกับนายด้วยไม่ได้หรอก”
“ยังงั้นเหรอ”
“นี่เอจิเซนถ้านายไม่มีคู่ซ้อมจริงๆล่ะก็น่ะนายก็ไปชวนรานะจังไปสิ”
“นั่นสิน่ะ ......รานะ”
“จ้า”
“อยากไปไหมล่ะ”
“ไปสิ แต่ถ้าวิ่งเสร็จแล้วนายต้องให้ฉันแก้มือเรื่องเมื่อวานน่ะ”
“อืม”
“นักเรียนค่ะ ภายในงานเราจจะมีแมวมองมาร่วมงานด้วยน่ะค่ะเพื่อที่จะได้หาคู่ที่รุ่งที่สุดภายในงาน”
“โห”
“แล้วขอให้นักเรียนแยกย้ายกันไปซ้อมน่ะค่ะ เพราะจนถึงวันงานจะไม่มีการไปซ้อมที่ชมรมของแต่ละตนอย่างเด็ดขาด”
“เพราะนี่ถือเป็นงานส่วนรวม”
“งั้นก็แค่นี้ล่ะค่ะไปพักกลางวันได้”
“เอจิเซนไปกินข้าวกันเถอะ”โฮริโอะชักชวน
“อืม รานะไปกินด้วยกันน่ะ”
“อื้ม”
“อ้าวนั้นรุ่นพี่โมะจังนี่นา”
“อ้าวไงทุกคนสบายดีเหรอ”
“ครับแล้วรุ่นพี่มากับใครล่ะครับ”
“อ้อ รุ่นพี่ฟูจิ รุ่นพี่อินูอิน่ะ”
“อ่ะนั้นไงมาแล้ว”
“ไง”
“รุ่นพี่ฟูจิลงแข่งอะไรรึครับ”
“อ้อ หมากล้อมน่ะ”
“ห๊า หมากล้อมมันมีด้วยเหรอครับ”
“มีสิมันเป็นกิจกรรมพิเศษมีเฉพาะปีสองกับปีสามน่ะ”
“แล้วรุ่นพี่อินูอิล่ะครับ”
“รู้สึกว่าเค้าจะลงเบสบอลกับคุณทากะน่ะ”
“โห ก็ผมกับเป็นพวกรุ่นพี่แล้วล่ะครับ”
“แล้วนายล่ะเอจิเซน”
“ผมแข่งวิ่งแข่งครับ”
“อืม”
“แต่ว่าภาคบ่ายนี้พวกนายคงไม่ได้เรียนใช่ไหม”
“ครับ”
“น่าอิจฉาจังเลยเนอะ เพราะพวกปีสาม ไดหยุดพรุ่งนี้หนึ่งวันเต็มๆเพื่อเตรียมพร้อมน่ะ”
“โห พูดมาได้ไงเนี่ย โฮริโอะคุงก็คิดแบบนั้นเหมือนกันใช่ไหมครับ”
“อื้ม อื้ม”
“แล้วรานะจังล่ะ”
“อ้อ คงไม่อ่ะค่ะแค่เป็นคู่ซ้อมให้เรียวมะอย่างเดี๋ยวก็พอแล้วค่ะเหนื่อย”
“งั้นพวกฉันไปก่อนล่ะกันน่ะเอจิเซน”
“ฮะ”
“งั้นฉันกลับบ้านเลยละกันน่ะเอจิเซน”
“อ้าวโฮริโอะคุงจะกลับแล้วเหรอ”
“อื้ม”
“ทำไมกลับเร็วจังเลยละครับ เมื่อกี้บอกว่าหลังเลิกเรียนไม่ใช่เหรอ”
“ก็มันน่าเบื่อนี่นา”
“งั้นเราไปวิ่งกันซักสิบรอบน่ะรานะ”
“อื้ม”
“เห็นไหมโฮริโอะรานะจังเค้ายังไปเลย โฮริโอะคุงใช่ผู้ชายรึเปล่าเนี่ย”
“หนอย พวกนายกล้าดูถูกฉันเหรอ ก็ได้เอจิเซนฉันจะไปฝึกกับนายกับเธอด้วยน่ะรานะจัง”
“จ๊ะ”
“ในที่สุดรานะจังก็ยอมรับฉันแล้ว”
“ _ @_ “ รานะ
“_ --_ “ เอจิเซน
“ _ ^^_ “ โฮริโอะ
“ _ **_ “ คาสึโอะ
“_ ===_ “คันจิโร่
“ทำไมพวกนายมองฉันอย่างนั้นล่ะ”
“ก็มันแปลกๆนี่ครับโฮริโอะคุง”
“โฮริโอะรีบไปเปลี่ยนชุดสิ”
“อืม อืม”
ณ สวนสาธารนะ
“แฮก แฮก แฮก โอ๊ยพอก่อนเหอะรานะจัง เอจิเซน”
“นี่โฮริโอะนายจะเหนื่อยอีกนานไหม”รานะหมดความอดทน
“โห รานะจังโหดจังเลย”
“นายยังอ่อนหัดอยู่น่ะโฮริโอะ”
“นี่เรียวมะ โฮริโอะไปดวลเทนนิสกันซักรอบไหมล่ะ”
“อืม ก็ดีเหมือนกัน”
“ห๊า อะไรน้าเอจิเซน”
“ถ้านายเหนื่อยก็ไม่ต้องไปก็ได้น่ะโฮริโอะ”
“ไปสิ ถึงฉันจะเหนื่อยแต่ก็สู้น่ะเฟ้ย”
“งั้นรานะเราวิ่งอีกสักห้ารอบแล้วชค่อยไปแข่งกันน่ะ”
“ดีเหมือนกันแค่สิบรอบเมื่อกี้ยังไม่เหนื่อยเลย”
“ห๊า เอจิเซนนายอย่าแกล้งกันนักซี่”
“เปล่านี่”
“นายอ่อนหัดเองต่างหากโฮริโอะ”
“ห๊า รานะจังทำไมพูดแบบนี้ล่ะ”
“ฉันว่ารานะพูดถูกมากกว่านะโฮริโอะ”
“งั้นเรียวมะเราไปเล่นเทนนิสกันเถอะ”
“นี่ๆเอจิเซน”
“อะไร”
“ฉันว่าน่ะเราลองไปเล่นที่ street tennis เถอะน่ะ”
“อืม...ว่าไงรานะ”
“ไงก็ได้”
“งั้นเราก็ไปกันเลยก็แล้วกัน”
“เดี๋ยวโฮริโอะวันนี้นายมีงานเลี้ยงที่บ้านไม่ใช่เหรอ”
“เออ...ใช่ๆลืมไปเลย เอาเป็นว่าพวกนายไปกันสองคนแล้วกัน”
“อืม ก็ได้ว่าไงเรียวมะ”
“อืม ยังไงก็ได้”
“งั้น บ๊าย บายน่ะโฮริโอะ”
“อื้ม”
“ว้าว นี่คือ street tennis ของญี่ปุ่นเหรอน่าตื่นเต้นจังเลยเรียวมะ”
“แต่ถ้าพูตามความจริงน่ะรานะฉันก็ยังไม่เคยมาที่นี่เลย”
“อ้าว ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันไปถามให้”
“เอ่อ...พี่ค่ะที่นี่เค้าเล่นกันแบบไหนค่ะ”
“อ๋อ...ที่นี่น่ะเหรอเล่นเป็นคู่น่ะ”
“แล้วเสียเงินไหมค่ะ”
“ไม่เสียหรอก”
“ไงเรียวมะสนป่ะ”
“แน่อยู่แล้วว่าแต่เธอเถอะ”
“สำหรับฉันนายก็รู้คำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“นี่ แล้วตกลงน้องสาวคนสวยจะเล่นรึเปล่าละจ๊ะ”
“แน่อยู่แล้ว”
“งั้นฉันจะอธิบายกติกาให้ฟังที่นี่เค้าเล่นกันแบบแพ้คัดออกเข้าใจแล้วน่ะ เดี๋ยวก็เล่นต่อคู่นี้เลยก็แล้วกัน”
“อ้าว พวกนายแพ้แล้วล่ะ คู่ต่อไปใคร”
“พวกฉันเอง”
“คุณย่าเสร็จรึยังค่ะ”
“จ๊ะ เสร็จแล้ว เดี๋ยวย่าจะชี้สนามเทนนิสอีกที่หนึ่งให้หลานรู้จัก”
“อ้อคู่น้องสาวหน้าสวยเหรอ”
“งั้นไม่ต้องกลัวหรอกจ๊ะเดี๋ยวพี่จะเล่นแบบทะนุทะหนอม”
“ game “
“พวกเธอก็เล่นเก่งเหมือนกันน่ะเนี่ย”
“เรียวมะสำเร็จแล้วน่ะ”
“นี่ไงซากุโนะสนามเทนนิสที่ย่าบอกหนูไง”แล้วก็ชำเลืองไปเห็นเรียวมะกับรานะกำลังมีความสุขกันทำให้ซากุโนะแอบคิดน้อยใจอยู่ลึกๆ
“ยังอ่อนหัดอยู่น่ะ แล้วคู่ต่อไปล่ะ”
“พวกเราเอง”
“ game“
“อะไรกันทำไมเสร็จเร็วน่ะเนี่ย”
“พวกเธอเล่นเทนนิสอยู่ที่ไหนเนี่ย”
“ความลับค่ะพี่ แล้วคู่ต่อไปล่ะค่ะ”
“ฉันเอง”
“โห พวกเราคู่ the best ของพวกเราออกโรงแล้วเฟ้ย”
“อะไรกันตั้งชื่อซะหรูเชียวจะเก่งสมฉายารึเปล่าเนี่ย”
“ game”
“อะไรกันไม่เห็นเท่าไหร่เลยนี่ ถ้าเทียบกับคู่แข่งที่อเมริกา ฝีมือพวกนายนี่เท่าเด้กประถมของที่นั่นเลยน่ะ”
“หาอเมริกา”
“แล้วตอนนี้พวกเธอเรียนอยู่ที่โรงเรียนไหนละ”
“โรงเรียนเซงาคุ”
“ห๊า เซงาคุ”
“โห โรงเรียนดังนั่นน่ะเหรอ”
“โรงเรียนที่มีชื่อด้านเทนนิสไง”
“งั้นพวกเราขอกลับก่อนน่ะค่ะพวกพี่ๆ”
“จ๊ะ น้องสาวเซงาคุสุดสวย”
“โอ้โหเธอเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยน่ะ”
ความคิดเห็น