คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นักเรียนหญิงคนใหม่
“ฮู้ เอจิเซนไหนๆมันก็กลางวันแล้วฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่า”
“อืม”
“เป็นไรไปอ่ะเอจิเซนฉันว่านายดูเศร้าไปนา”
“เปล่านี่”
“หืมยิ่งท่าทางการพูดแบบนี้ต้องยิ่งมีอะไรแน่ๆ”
“อะไรน่ะโฮริโอะคุง”
“เรียวมะคุงน่ะเหรอที่จะเป็ยแบบนั้น”
“ใช่ครับๆ คันจิโร่คุง”
“แล้วพวกเราจะรู้ได้ไงละว่าเจ้าเอจิเซนมันเป็นอะไรกันแน่”
“ผมรู้แล้วล่ะครับ”
“รู้ว่าอะไรเหรอคาสึโอะคุง”
“ก็คนที่จะช่วยเรียวมะคุงน่ะสิครับ”
“อ้าวนักเรียนทุกคนเข้าประจำที่ได้แล้วจ๊ะ”
“อ้าว แย่แล้วคุณครูมาซะแล้วล่ะ”
“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นผมค่อยบอกล่ะกันน่ะครับ”
“อื้ม”
“วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาอยู่หนึ่งคน เอาล่ะเข้ามาสิจ๊ะ”
หืม นักเรียนทุกคนต่างก็สนใจแล้วมองไปทางประตูยกเว้นแต่เรียวมะที่ทำหน้า( น่าเบื่อ ) อยู่ด้วย ความสนใจถูกเลงไปที่ประตูบานนั้นบานเดียว แล้วก็พบว่ามีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักใสซื่อ พร้อมกับร่างบางที่บางอ้อนแอ้นน่าตาน่ารักคนที่มองรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังถูกต้องมนต์ เมื่อเสียงปรบมือของคุณครูเรียกสติทุกคนให้กลับมา
“ เอาละจ๊ะเด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อ คามิซาว่า รานะ จ๊ะ รานะจังจ๊ะแนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ”
“ค่ะฉันชื่อ คามิซาว่ารานะค่ะ แล้วจะย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ซักพักหนึ่งน่ะค่ะ ขอฝากตัวด้วยค่ะ”
“เอาละจ๊ะแนะนำตัวกันแค่นี้ก็พอแล้ว รู้สึกว่ารานะจัง จะเป็นญาติกับเธอน่ะเอจิเซนแล้วก็เป็นเพื่อนเก่ากับเธอตอนที่อยู่อเมริกาไม่ใช่เหรอจ๊ะ
คนที่ไม่สนใจฟังใครอย่างเอจิเซนงงเป็นไก่ตาแตกเลยเช่นเดียวกับเพื่อนๆในห้องที่พากันงงว่าเอจิเซนร้จักกับรานะจังได้ยังไง แต่ฝ่ายเอจิเซนก็งงไม่แพ้กันเจ้าตัวที่ไม่เคยรู้ว่าตัวเองมีญาติพี่น้องกับเค้าด้วย แต่ในเสี้ยววินาทีเอจิเซนรู้สึกเหมือนตัวเองจะสร้างศัตรูได้ทั่วทั้งห้องภายในพริบตา
“รานะจัง ไปนั่งข้างๆเอจิเซนคุงก็แล้วกันน่ะจ๊ะ”
“ค่ะ อาจารย์”
“ขอนั่งด้วยคนน่ะจ๊ะเรียวมะคุง”
“อื้ม”
รานะจังแทบจะหัวเราะออกมาเพราะท่าทางที่ขี้รำคาญคนแบบนั้นทำให้เธอคิดถึงภาพในความทรงจำในตอนที่เรียวมะคุงช่วยตัวเองจากการที่ถูกพวกเด็กผู้หญิงรังแกความทรงจำนี้เธอยังไม่เคยลืมเลย”
“เรียวมะคุงจำฉันได้รึเปล่าจ๊ะ”
“ก็ไม่ค่อยได้เท่าไหร่หรอก”
“ก็ฉันไงคนที่เมื่อก่อนเธอบอกว่าจะปกป้องฉันด้วยชีวิตน่ะ”
“อ้อ จำได้แล้วยั้นเธอก็คือคนที่เรียนเทนนิสอยู่ที่อเมริกากับฉันใช่ไหม”
“อื้ม ดีใจจังที่เธอจำฉันได้”
“แล้วเย็นนี้เธอจะต้องกลับบ้านกับฉันรึเปล่าล่ะ”
“อ้อ จ๊ะ”
“อืม งั้นเธอก็ต้องรอฉันจนกว่าฉันจะซ้อมเทนนิสเสร็จน่ะ”
“อ้อ ถ้าเรื่องนั้นคุณลุงบอกมาแล้วล่ะ แล้วฉันเนี่ยก็จะเข้าไปอยู่ชมรมเทนนิสชายด้วยน่ะ เพราะคุณลุงบอกว่าระหว่างที่รอเธอน่ะก็ให้ไปเล่นเทนนิสรอเธอไปก่อนไงล่ะ....แล้วถ้าฉันจะขอแก้มือที่ฉันแพ้เธอคราวก่อนได้ไหมจ๊ะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ฉันก็คอยฝึกเทนนิสมาแล้วก็ลงแข่งระดับจูเนียร์ที่อเมริกามาแล้วแต่ก็ม่คิดหรอกน่ะจ๊ะว่าตัวเองจะชนะเลิศน่ะ”
“อืม ได้สิฉันก็อยากจะลองแข่งกับคนเก่งๆอย่างเธอสักครั้งจัง”
“จ๊ะ งั้นตอนเลิกเรียนเราก็ไปด้วยกันเลยก็แล้วกันน่ะ”
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
“ไปกันเถอะเอจิเซน”
“ไม่ละเดี๋ยวฉันจะไปกับรานะจังน่ะ”
“อะไรกันล่ะเอจิเซน แหมแค่เจอกันแค่แปบเดี๋ยวเองปิ๊งกันซะแล้ว”
“อ้าวโฮริโอะคุงรีบมาก่อนเถอะ”
“อืมๆ”
“มีอะไรเหรอคาสึโอะ”
“ก็แผนที่เราว่ากันเมื่อเช้าไง”
“แต่ฉันว่าเราไม่ต้องใช้มันแล้วล่ะคาสึโอะ”
“ทำไมละครับ”
“นายก็เหลียวไปมองในห้องนั้นสิ”
พอคาสึโอะหันไปมองก็พบว่าเรียวมะคุงคนที่เค้าชื่นชอบกำลังยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอครับ ผมว่าเค้าน่ารักจังเลย”
“อ้อ รานะจังน่ะเป็นเพื่อนเก่ากับเจ้าเอจิเซนที่อเมริกาน่ะ”
“อย่าไปสนใจเลยครับ ผมว่าเรารีบไปที่คอร์ทน่าจะดีว่าน่ะครับ”
“อื้ม”
++++++++เป็นยังไงก็ช่วยกัน comment ด้วย+++++++++++
ความคิดเห็น