คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การฝึกที่แสนสาหัส
“ไงเอจิเซน สบายดีเหรอ”
“ฮะ แล้วรุ่นพี่โมโมะล่ะครับ”
“ก็เรื่อยอ่ะน่ะ แต่ว่าทำไมวันนี้นายมาซ้อมช้าจังเลยล่ะ”
“ผมติดงานนิดหน่อยฮะ”
“แต่รานะจังเค้าก็มาตั้งนานแล้วน่ะ”
“ก็ผมบอกแล้วไงว่.......”
“อ้าว เจ้าเปี๊ยกมาช้าเหมือนกันนี่”
“อ้าวรุ่นพี่เอจิเห็นว่าติดงานเต้นลีลาศไม่ใช่เหรอครับ”
”มันก็ใช่อ่ะน่ะ แต่ฉันขออาจารย์ออกมาก่อนน่ะ”
“แล้วทางด้านนายล่ะโมโมะ”
“ผมก็ไม่คิดจะเป็นอยู่แล้วล่ะครับเพราะผมเกรงใจคนอื่นน่ะครับกลัวว่าเค้าจะแพ้ผมหมด”
“เออ...ขอโทษน่ะฮะที่ผมขัดจังหวะ”
“อ้าว เจ้าเปี๊ยกแหมฉันเกือบลืมไปเลยแนะว่านายก็อยู่ด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร”
“โหเหมือนพูดประชดเลยแฮะ”
“เซงาคุรวมพล”
“ไปกันเถอะป่ะ”
“อ่ะ ทุกคนเดี๋ยวรานะจะออกมาพูดอะไรกับพวกเราซักเล็กน้อยน่ะ”
“ก็ ในเดือนนี้น่ะค่ะชมรมเทนนิสของพวกเราเนี่ยก็มีชื่อกันอย่างแพร่หลายน่ะค่ะแล้วก็ได้มีเศรษฐีคนที่ชื่อ มานากะ ดารุ เป็นคนเชื้อเชิญให้พวกเราได้ไปประลองเทนนิสกับเทนนิสสโมสรของเค้าค่ะ และสโมสรที่ว่านี้ก็คือสโมสร ยูเนสโก้ที่เชื้อเชิญเราไปดังนั้นฉันกับกัปตันก็เลยปรึกษากันแล้วแล้วก็ลงความเห็นกันว่าพวกเราจะส่งตัวจริงทุกคนไปทั้งหมด 9 คนด้วยกันซึ่งก็จะมีตัวจริงทั้งหมดฉันกับรุ่นพี่อินุอิเพราะรุ่นพี่อินุอิจะได้ไปดูความสามารถของคู่แข่งและนำมาปรับใช้กับโรงเรียนของเรา แล้วใครที่ไม่เห็นด้วยบ้างค่ะ”
“........”
“งั้นก็กัปตันดำเนินงานต่อก็แล้วกันน่ะค่ะขอบคุณค่ะ”
“เอาล่ะทุกคน ก็ต่างคนต่างไปฝึกซ้อมน่ะ แล้วก็ให้ฝึกซ้อมตามที่อินุอิได้บอกก็แล้วกัน”
“ครับ”
“เอาล่ะงั้นให้พวกปีหนึ่งไปฝึกหวดลม 50 ครั้ง ซิดอัพ100ครั้งแล้วต่อด้วยวิ่งอีก30รอบก็แล้วกัน”
“ห๊า....จะจริงเหรอครับรุ่นพีอินุอิ”
“อึ๊ย...ทะ...ทำไมวันนี้รุ่นพี่อินุอิฮึดจังเลยล่ะชักเสียวๆ”
“อื้ม...ต่อไปพวกปีสองก็ทำเหมือนปีหนึ่งนั่นแหละน่ะแต่เปลี่ยนจากหวดลมเป็นตีลูกบอลตามสีให้โดนกรวยที่สีเหมือนกันน่ะซัก 150ลูกต่อคนก็แล้วกันแล้วก็ทำเหมือนปีหนึ่งแต่ให้คูรเข้าไปอีกสองเท่าน่ะ”
“ห๊า...”
“แล้วสำหรับคนที่ไม่มีอารมณ์จะซ้อมต่อล่ะก็ยังมีน้ำคั่นอินุอิspecial ultra inuiรออยู่น่ะ ว่าไง”
“อะ...เออ มะ...ไม่เป็นไรครับรุ่นพี่อินุอิ”
“แล้วส่วนพวกตัวจริงก็ใสแท่งตะกั่วนี่คนล่ะ3แท่ง แล้วก็ไปวิ่งคนล่ะ10รอบน่ะ”
“เอ๋..ทะ...ทำไมมันน้อยจังเลยล่ะอินุอิ”
“เดี๋ยวก็รู้ เอาล่ะไปวิ่งกันก่อนก็แล้วกัน”
“แฮก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”
“ทำไมมันเหนื่อนแล้วก็หนักแบบนี้เนี่ยเทะสึกะ”
“ก็แท่งตะกั่วที่พวกเราใส่ไงล่ะ ถ้าวิ่งตอนแรกๆมันจะไม่รู้สึกอะไร แต่ตรงกันข้ามถ้าวิ่งไปนานๆเข้าตะกั่วก็จะเริ่มทำงานเพราะจะทำให้ขาเรายกไม่ขึ้น”
“แต่เทะสึกะพวกเราเพิ่งวิ่งได้ 5รอบอยู่เลยน่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิ เพราะนี่คือการทดสอบพลังและพละกำลังของขาเรา”
“งั้นฉันคิดว่าพวกเราก็แย่แล้วล่ะ”
“แย่ยังไงล่ะฟูจิ”
“ก็เราเพิ่งวิ่งได้แค่ครึ่งเดียวเองน่ะ เหลืออีกครึ่งหนึ่งน่ะแค่วิ่งไปครึ่งเดียวพวกเราก็แทบจะยกขาไม่ขึ้นซะแล้ว”
“ใช่ ใช่”
“แต่ก็มีคนที่เก่งเอามากๆอยู่ตั้งสองคนเชียวน่ะ”
“ใครกันเหรอครับรุ่นพี่ฟูจิ”โมโมชิโระถามอย่างสนใจ
“ก็กัปตันของพวกเรากับเด็กตัวจริงปีหนึ่งนั่นไง”
“ไหน ไหน”
“ใช่มั๊ยล่ะ”
“ตรงไหนล่ะฟูจิที่นายว่าแตกต่างกับพวกเราน่ะ”
“ก็ตรงนั้นไงล่ะคุณทากะ เห็นมั๊ยล่ะเหงื่อของพวกเค้าน่ะ”
“โห เหงื่อออกเยอะจังแปลกจริงๆด้วย”
“ไม่ใช่ครับ คุณทากะเหงื่อออกเยอะก็จริงแต่ดูสิ พวกเขาน่ะไม่เหนื่อยแล้วขาของเขาก็ออกตัวคล่องอีกด้วยน่ะ ทั้งๆที่ก็ใส่แท่งตะกั่วเหมือนเราแท้แต้เหมือนพวกนั้นเขาจะไม่กระทบกระเทือนเลยน่ะ”
“อื้ม ใช่จริงด้วย”
“โอ๊ย เมื่อไหร่มันจะหมดรอบซะทีเนี่ย”
“เอาน่าๆ เอจิ”
“เพื่อเป็นการกระตุ้นน่ะใครเข้าเส้นชัย สองคนสุดท้ายจะได้รับรางวัลพิเศษคือ น้ำคั่นอินุอิ”
“ห๊า.....โอยไม่ไหวๆเจ้าอินุอินี่นิสัยแย่จังเลยเมื่อไหร่จะเลิกนิสัยเสียแบบนี้สะทีน่ะ”
“คิกคุมารุดูนายแล้วเนี่ยคงจะไม่เหนื่อยใช่ไหม”
“โอย เหนื่อยจังเล้ย อินุอิจัง แหมอินุอิเนี่ยเก่งจังเลยน่ะคิดวิธีเจ๋งๆแบบนี้ได้ด้วย”
“ไม่เป็นไร เอาน้ำหน่อยไหมคิกคุมารุ”
“ไม่ละนายเตรียมไว้ให้คาวามุระเถอะ”
“อ้าว งั้ยงั้นล่ะเอจิ”
“ฮี้ ฮี้”
“ไม่เป็นไรหรอกคุณทากะเดี๋ยวผมดื่มให้เอง”
“ขอบใจน่ะฟูจิ”
“อื้ม”
“เข้าแล้วล่ะที่หนึ่ง เทะสึกะ
สอง เอจิเซน
สาม ฟูจิ
สี่ คาวามุระ
ห้า โออิชิ
หก ไคโด
เจ็ด โมโมชิโระ
แปด เอจิ
“เอาล่ะในที่สุดเราก็ได้ผู้โชคดี มาสองคนก็คือ โมโมะ เอจิ ขอให้อร่อยกับน้ำน่ะ”
“เอื๊อก อ่า แหวะๆๆ”โมโมะ
“แหวะๆๆๆน้ำอะไรฟะเนี่ย”เอจิ
“โห สองคนนั้นคงทรมานน่าดูเลยน่ะครับ”
“แล้วน้องใหม่ที่ยังไม่เคยดื่มอยากลองไหมล่ะเอจิเซน”
“เออ...มะ..ไม่ละครับ คือผมเกรงใจรุ่นพี่น่ะครับ”
“เอาล่ะกิจกรรมยังมีต่ออีกน่ะทุกคนเราต้องฟิตร่างกายให้เต็มที่เพื่อที่จะเตรียมตัวแข่ง ฉันจะให้ทุกคนจับคู่น่ะแล้วแข่งคู่ได้เลยคูที่แพ้ต้องมาดื่มน้ำคั้นของฉัน”
“แต่เพื่อไม่ให้เสียเวลาน่ะ ฉันจะจับคู่ให้เลยดีกว่า”
เรียวมะ – โออิชิ VS เทะสึกะ – คิกคุมารุ
ฟูจิ – โมโมะ VS คาวามุระ – ไคโด
“เอาล่ะเริ่มได้”
“เรียวมะ – โออิชิ 15-
“เทะสึกะ – คิกคุมารุ 30-
“.................”
“ฟูจิ – โมโมะ 30-
“คาวามุระ – ไคโด 30-
“............”
“เอาล่ะรู้สึกว่าจะได้คู่ที่ชนะแล้วล่ะ เทะสึกะ – คิกคุมารุ
ฟูจิ – โมโมะ
“คู่ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อมารับน้ำได้ หึ หึ”
“อึก อึก อึกอุ๊บส์”เรียวมะ
“แหวะๆๆๆ”โออิชิ
“อวก อวก อวก”ไคโด
“ฮือ ฮือ แหวะๆๆ”
“แต่ยังไงซะคนที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็น โมโมะล่ะน่ะโดนไป สองแก้วเต็มๆเลย”
“เซงาคุรวมพล”
“เอาละแต่ล่ะคนนี่ดูไม่ได้เลยน่ะโทรมๆกันทั้งนั้น งั้นก็เลิกได้”
“ขอบคุณครับ”
“เหนื่อยจังเลยน่ะเรียวมะ”
“เธอเนี่ยน่ะเหนื่อยฉันไม่เห็นว่าเธอจะทำอะไรเลย”
“ก็แหม”
เช้าวันใหม่
“เอาละนักเรียนทุกคนปีนี้ก็จะเหมือนปีก่อนๆ เราจะจัดการแข่งเต้นลีลาสโดยจะคัดเลือกตัวแทนในแต่ละห้องน่ะ แล้วห้องเราจะเอาใครล่ะจ๊ะคนที่ครูเห็นประวัติของคนที่เคยเต้นมาก็มีแค่ สองคืน คือเอจิเซน – รานะจัง”
“แล้วพวกเธอจะเลือกใครเป็นตัวแทนห้องจ๊ะ”
“ท่านเรียวมะ ท่านเรียวมะ ท่านเรียวมะๆๆๆ”เสียงของพวกสาวๆภายในห้อง
“รานะจัง รานะจัง รานะจัง รานะจังๆๆ”เสียงของพวกผู้ชายในห้อง
“งั้นก็เป็นที่เอกฉันท์แล้วน่ะค่ะ งั้นก็ให้เอจิเซน – รานะจัง เป็นตัวแทนล่ะกันจ๊ะ”
“เย้ เย้ เย้ๆๆๆๆๆ”
“พวกเราถ้าจะแย่แล้วล่ะเรียวมะ”
“อืม”
ความคิดเห็น