: CURSE :นักสืบต้องคำสาป {WonKyu}

ลำดับตอนที่ #9 : CURSE : ผู้ต้องสงสัย

C U R S E

8

ทุกเรื่องมีข้อยกเว้น มีเหตุผลเสมอ

16:16
19.09.13

วันเวลาที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้คยูฮยอนถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้ง
เฮ้อออออออ วันนี้วันสำคัญนะวันไหว้พระจันทร์เลยนะ ทำไมเขายังต้องมาทำงานเนี่ยยยยย

"อย่าเซงนักเลย ฉันก็เซงเหมือนนายนั่นแหละ แทนที่จะได้ทานข้าวกับครอบครัว"

"ผู้กองง ทำไมต้องมารับงานนี้ครับ แล้วทำไมต้องลากผมมาด้วยย"

"เอาน่าา คนใหญ่คนโตเขากำกับมาว่าต้องให้ฉันดูแล
ส่วนนาย..ก็ฉันหาใครมาอยู่ด้วยในวันนี้ไม่ได้นี่นา"


ผู้กองตอบไปทีละคำถามจนครบ ใครกันนะที่มาสั่งให้ผู้กองมาเฝ้าเหล่าเครื่องเพชร อัญมณี อันเลิอค่าของผู้หญิง ว่าแต่ไอที่ผู้ตอบมาอย่างหลังนี่มันน่าเจ็บใจไปหน่อยไหม ..หาใครมาไม่ได้เลยเรียกเขามา เห็นเขาเป็นของตายรึไงห๊ะ!


"อะไร มองแบบนั้นหมายความว่าไง" ผู้กองทักเมื่อเห็นสายตาขวางๆของคยูฮยอน ตอนนี้คยูกำลังหงุดหงิด นี่เป็นวันสำคัญนะเว้ย วันไหว้พระจันทร์ และคืนนี้ก็จันทร์เต็มดวงซะด้วย เขาควรกอบโกยวันนี้ให้คุ้มค่าสิ


"ผู้กองอ่าาา รับงานบ้าอะไรมาก็ไม่รู้ ไม่เห็นเกี่ยวกับหน่วยของเราเลยครับ งานเราคือสืบสวนสอบสวนนะ!"


ซีวอนถึงกับผงะไปเล็กน้อย ...นับเป็นครั้งแรกมั้งที่เขาเห็นโจวคยูฮยอนดูงอแงเหมือนเด็กแบบนี้ แม้จะเด็กจริงๆก็เถอะแต่คยูฮยอนคนนี้มักจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่อยู่เสมอจนบางทีซีวอนก็แอบนับถือเขาอยู่เหมือนกัน
แต่ใช้คำว่าเราได้หน้าตาเฉยเลยแหะ ...ซีวอนเผลอยิ้ม พักนี้นัยน์ตาเขาดูเป็นประกายทุกครั้งที่มองมายังเด็กหนุ่ม

"มีอะไรน่าชื่นชมหรอครับ??" เด็กหนุ่มยังคงหน้ามุ่ยมองตาขวางใส่อีกคนที่หลบหน้าไปยิ้มทางอื่น

"อย่าขี้บ่นนักเลยน่า...เดี๋ยวฉันชดเชยให้"

"ไม่มีอะไรที่มาชดเชยคืนพระจันทร์เต็มดวงได้หรอกครับ"

"ทำไม ..นายจะกลายเป็นหมาป่ารึไง"

"ติ๊งต๊อง" ร่างบางเดินหนีออกไปบริเวณนั้น ตอนนี้ทั้งสองอยู่ให้ห้องจัดแสดงเครื่องเพชร อัญมณีหายาก ห้องแสดงขนาดใหญ่นี้แต่กลับมีคนมาเฝ้าดูแลแค่เขาสองคนเท่านั้น ก็นี่มันวันชูซอกนี่นา





ทุกเรื่องต้องมีข้อยกเว้นเสมอ...


เรื่องคำสาปก็เหมือนกัน



มีแต่คยูฮยอนคนเดียวเท่านั้นที่รู้ดี ..เขากลายเป็นผู้หญิงทุกวันหลังพระอาทิตย์ตกดิน

ยกเว้นคืนที่พระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาทำให้เขาไม่กลายร่าง



เขายังคงเป็นคยูฮยอน



"หยาบคายกับฉันอีกแล้วน้า" ร่างสูงเดินตามเด็กผู้ชายร่างบางที่กำลังเดินสำรวจของมีค่าที่ตั้งอยู่ในตู้กระจกอย่างดี บางอย่างถูกจัดตั้งไว้อย่างแน่นหนาจนเรียกได้ว่า ถ้าใครมาเอาไปได้คือต้องไม่ใช่คนแน่ๆ
ร่างบางไม่ได้สนใจคนตัวใหญ่ที่เดินตามหลังมาเพียงแต่ทำไมเขาต้องมาอยู่กันสองคนด้วย มันเงียบเกินไปนะ!!

"ที่นี่ระบบความปลอดภัยก็ดีอยู่แล้วนิครับ จะต้องมีตำรวจมาเฝ้าอีกทำไม กล้องวงจรปิดก็มีอีก"

"ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน นี่อย่าเดินไปเรื่อยซิ ห้องนี้ไม่ใช่แคบๆนะ!" ผู้กองปรามอีกคนที่เดินซนไปไกล ร่างบางหันกลับมาก่อนจะเข้าไปนั่งข้างๆผู้กองที่กำลังนั่งลงบนขั้นบันไดวน



"นี่ขึ้นไปก็ยังมีอีกซินะครับ เขาไปหาเพชรพวกนี้มาจากไหนนักหนานะ" ร่างบางยังไม่วายเงยหน้ามองชั้นก่อนเอ่ยอย่างเจื้อยแจ้ว

"อย่าซนๆ กล้องวงจรปิดดูอยู่นะ"

"อย่ามาหลอกเด็กน่าผู้กอง ..กล้องนั่นนะจับแค่เครื่องเพชรที่อยู่ในตู้ของเท่านั้นแหละ"

"คยู...คุยกับฉันให้มันดีๆหน่อย ฉันแก่กว่านายมากนะ"
เสียงเข้มออกคำสั่งอย่างจริงจังจนอีกคนรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว ..
อะไรเนี่ย ..อยู่ๆมาจริงจังใส่ เขาเครียดกับเรื่องนี้มากเลยหรอ



"ขอโทษครับผู้กอง"

"เลิกเรียกผู้กองได้แล้ว"

แล้วจะให้เรียกว่าไง?? คยูอยากจะถามไปแต่กลัวอีกคนจะทำหน้าเครียดใส่อีกรอบ ..อะไรเนี่ย ผีเข้าหรอ




"ขอโทษครับพี่ซีวอน"



ก็แค่นั้นแหละที่เขาอยากได้ยิน อิอิ
เป็นครั้งที่สองใช่มั้ยที่คยูเรียกเขามาพี่ ....คราวก่อนเป็นโอป้า ..แต่คราวนี้เป็นฮยอง ก็เข้าท่าดีแหะ

ดูเหมือนวิธีดุๆจะเหมาะกับการจัดการเด็กอย่างคยูฮยอน ..ผู้กองให้แต่ปลื้มอกปลื้มใจอยู่ลึกๆ เขาแสดงออกทางสีหน้าตอนนี้ไม่ได้ ..ยิ้มไม่ได้เลย เดี๋ยวอีกคนจับได้ว่าเขาแกล้ง

"พี่ซีวอนนน"

เดี๋ยวนะ นี่เขาเพ้อไปเองรึป่าวเรื่องเสียงเรียกเมื้อกี้นี่ ซีวอนหันหน้าไปมองอีกคนก่อนจะไปพบสีหน้าเหมือนลูกแมวหงอย คยูฮยอนกระพริบตาปริบๆเหมือนจะเรียกร้องอะไรบางอย่าง เขาถึงกับเก็บฟอร์มก่อนหน้านี้ไว้ไม่อยู่ ซีวอนหันกลับไปมองอย่างอื่นก่อนจะแอบยิ้มออกมา




นี่แหละ สิ่งที่คยูฮยอนเรียกร้อง

เขาเรียกร้องรอยยิ้มจากพี่ซีวอน

ดูเหมือนจะทำให้อีกคนอารมณ์ดีได้สำเร็จ ..คำว่าพี่ซีวอนมันศักดิ์สิทธิ์ใช่ได้เลยนะเนี่ย
เอ๊ะ..ดูเหมือนอีกคนจะมีลักยิ้มด้วยแหะ ..ทำไมถึงไม่สังเกตเห็นมาก่อนนะ
ร่างบางยื่นไปมองอีกคนใกล้ๆ ซีวอนที่กำลังเอียงหน้าไปแอบยิ้มอยู่คนเดียวไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกมองอยู่ไม่หยุด
จนเมื่อซีวอนหันกลับมา หน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึงเซน


".."
คงจะหาโอกาสที่ได้มองหน้าของอีกคนใกล้ๆขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้ว

ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของคยูฮยอน ริมฝีปากอิ่มค่อยโน้มเข้าไปใกล้จนสัมผัสกับริมฝีปากหยักของอีกคนอย่างแผ่วเบา


เขาทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย ...


เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองตั้งใจจะทำอะไร เพียงแต่แววตาของพี่ซีวอนตอนนี้ดูตื่นตระหนกเล็กน้อย คยูฮยอนจึงรีบถอยหน้าออกมา


"..นาย"

"ผมแค่ลองดู


นึกว่าจะได้ผลซะอีก"



"นายลองจูบกับผู้กองตอนที่นายยังเป็นผู้ชายดู บางทีคำสาปอาจจะหายก็ได้ อาจจะฟังดูไร้สาระนะ แต่พี่ว่าผู้กองเขาต้องสมพงษ์กับนายแน่ๆ"
เสียงของพี่อีทึกดังลั่นเข้ามาในหู คยูฮยอนเล่าให้ผู้กองฟังไปว่าเขาถูกหลอกให้ทำแบบนี้ซึ่งไม่เห็นจะได้ผลเลย เขาไม่รู้สึกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นซักนิด

มันน่าตีจริงๆที่อีกคนมาทำเรื่องแบบนี้กับเขาก่อนซะได้ ผู้ได้แต่ส่ายหัวแต่หัวใจนั้นยังคงไม่หายกระสับกระส่ายตั้งแต่ก่อนหน้านี้

บางทีอาจจะต้องจูบมากกว่านี้ก็ได้นะ



ผู้กองอยากพูดไปแบบนั้นแต่ว่าอย่าเลย ..เขาไม่อยากแกล้งเด็ก
เอาเป็นว่าคืนนี้ที่ต้องอยู่กับคยูฮยอนทั้งคืน ...




เขาลำบากซะแล้ว

Up

ก็คยูฮยอนมักทำให้หัวใจเขามันเต้นแรงเหมือนกินกาแฟเข้าไปห้าหกแก้ว
บางทีถ้าคืนนี้อาจจะ..

"นี่ผู้กอง ตรงนี้เห็นพระจันทร์ชัดมากเลย" ซีวอนหันไปมองอีกคนที่ไปยืนชมวิวอยู่นู้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"เมื่อกี้เรียกว่าไงนะ"

"...ผู้กอง"

ตากลมโตเอามืออุดมือทันทีเมื่อรู้ตัว


"พี่ซีวอน พระจันทร์จากตรงนี้สวยมากๆเลย" กลับคำพูดทันไม่ทันไม่รู้ คยูฮยอนแค่ว่าไปก่อนจะหันไปเงยหน้ามองหน้าต่างบานใหญ่

ร่างสูงรุดจากบันไดวนเดินไปยืนอยู่ข้างๆเด็กผู้ชายตัวบาง ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นคยูฮยอนในมุมนี้เลย

"เดี๋ยวนะ ...กลางคืนแล้วนี่นา แล้วทำไม"
ผู้กองเอ่ยก่อนจะชี้ไล่ตัวจรดเท้าอีกคน ..สภาพยังเหมือนเมื่อเย็นทุกประการ

"แปลกใจสินะครับ ก็เพราะวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงครับ"

"อ่อ ..อย่างนี้นี่เอง" ผู้กองพยักหน้าเข้าใจอย่างง่ายดาย น้อยคนนะที่จะรับรู้และเข้าใจเรื่องนี้ได้ง่ายดายขนาดผู้กอง
นัยน์ตาคมเลื่อนไปมองท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ ..ตอนนี้ทุกคนคงกำลังดื่มด่ำกับความสุขในคืนวันไหว้พระจันทร์

"คยูฮยอน.."

"ครับ"

"ถ้าคืนนี้นายไม่ต้องมาติดแหงกอยู่กับพี่ นายจะทำอะไรในคืนวันนี้หรอ"
คำถามนั้นย้อนให้คยูฮยอนคิด ..แทนที่เขาจะสามารถตอบกลับได้ในทันที แต่ไม่ใช่เลย
เขากลับคิดไม่ตกว่าจะตอบอะไรดี ...นั่นสิ เขาจะไปทำอะไรทั้งๆที่เขาอยากให้วันนี้มาถึงเร็วๆแท้ๆ

"ไม่รู้สิครับ .."
"อื้ม"






"พี่ซีวอน.."

"พี่ว่าจะเป็นไปได้มั้ย
ถ้าผมจะเป็นผู้หญิง"

"คยูฮยอน..."

"เมื่อหลายวันก่อน ...ก็วันที่เราไปหาแม่พี่ซีวอนนั่นแหละ ตอนที่ผมไปซื้อของเสร็จ จู่ๆก็เจอคุณยายแก่ๆคนนึงเดินออกมาจากความมืด"

".."

"เขาบอกว่าผมสามารถเลือกได้ ..กลางวัน หรือกลางคืน"

"..คือพี่ไม่ค่อยเข้าใจที่นายพูด"

"ช่างเถอะ ..ผมก็แค่สงสัย ว่ามันเป็นไปได้หรอที่ผมจะกลายเป็นผู้หญิงไปตลอด"

"คยูฮยอน ..สำหรับนาย พี่ว่าทุกอย่างก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น"

"นั่นสินะครับ"

บทสนทนาดำเนินอย่างราบเรียบ จนกระทั่งทั้งสองหันไปมองเสียงเดินที่มาจากด้านหลัง


"ผมขึ้นเดินมาเช็คดูนะครับ ^^ "

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ" ผู้กองยิ้มแย้มตอบชายผู้มาใหม่ จากเครื่องแบบที่เขาใส่อยู่ทำให้เดาได้ไม่ยาก คงเป็นผู้รักษาความปลอดภัยของที่นี่

"ครับ ถ้างั้นฝากด้วยนะครับคุณตำรวจ"

"ไม่ต้องห่วงครับ ^^ "

รปภ.คนนั้นเดินหายออกไป คยูฮยอนมองหน้าชายคนนั้นอย่างละเอียด มันเป็นนิสัยของเขาไปแล้วที่ชอบมองและจดจำใบหน้าของผู้คน

ซักพักที่ประตูนั่นเพิ่งถูกปิดไป ก็มีคนเข้ามาใหม่

"ผมเป็นช่างมาเช็คพวกของในตู้ครับ"

"ขอดูบัตรเข้าหน่อยครับ" ผู้กองรีบเข้าไปทำหน้าที่ ชายคนที่ตัวสูงพอๆกับเขาแสดงบัตรให้ทราบว่าเป็นช่างที่เจ้าของงานนี้ส่งมาตรวจเหล่าเพชรพลอยที่นี่จริงๆ
เขาต้องเข้ามาตรวจเช็คทุกวันเพื่อให้พร้อมสำหรับงานจัดแสดงเพชรวันพรุ่งนี้

สองคนยืนมองช่างที่เข้ามาตรวจเหล่าเพชรพลอยอัญมณีต่างๆที่เก็บไว้ในตู้โชว์
ยืนอยู่ห่างๆดีกว่า เดี๋ยวเขาจะหาว่าเรารบกวน
ทั้งสองคิดแบบนั้นจึงพากันทำเป็นดูของอย่างอื่นไปเรื่อย



หาาาววววววว

ง่วงอ่ะ ทำไมง่วงแบบนี้นะ เพิ่งจะหัวค่ำแท้ๆ
ร่างบางยกมือปิดปากหาวออกมาเป็นรอบที่สาม

แต่ยังอู้ไม่ได้ เมื่อไหร่ช่างคนนั้นจะเช็คของเสร็จนะ



ง่วงจังเลย


ร่างบางที่เข้าไปสะกิดผู้กองหนุ่มที่ยืนเฝ้าอยู่จากด้านหลัง
"พี่ซีวอ.." ยังไม่ทันจะเรียกชื่ออีกคน คยูฮยอนก็ยกมือมาหาวขึ้นมาอีกแล้ว

"ง่วงล่ะสิ นายไปหาที่นอนแถวนี้ไป ตรงนี้ฉันจัดการเอง"

"ครับ.."




รู้สึกจะมาเป็นภาระยังไงไม่รู้แหะ แต่ทำไมง่วงขนาดนี้เนี่ย..
..
.







"เรียบร้อยครับ เพชรทุกชิ้นยังสมบูรณ์ดีไม่มีตำหนิ"

ผู้กองยิ้มรับโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
"งั้นผมขอตัวนะครับ" ช่างผู้นั้นเอ่ยลาก่อนจะเดินออกไป..

ร่างสูงยืนมองชายคนนั้นเดินออกไปจนพ้นสายตาก่อนจะมองหาคยูฮยอน
ไปนอนอยู่ซอกมุมไหนนะ

ขายาวหยุดลงเมื่อพบร่างบางนอนขดตัวอยู่ในมุมมืดๆของห้อง
มือหนายกขึ้นปิดปากตัวเองก่อนจะหาวขึ้นมาบางเหมือนกัน จริงๆเขาง่วงนานแล้ว แต่ยังคงฝืนเพื่อหน้าที่อยู่
เที่ยงคืนแล้ว คงไม่มีใครกลับเข้ามาหรอกนะ


เขาอยากอยู่เฝ้านะ แต่หนังตามันหนักขึ้นเรื่อยๆ การกระพริบตาเริ่มช้าลง
มันยากจริงๆที่จะลืมตาขึ้นมาในตอนนี้

เขารู้ตัวว่าเขาต้อง






ต้อง



ZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz















.........................................................

"พี่ซีวอน ตื่น อื้ออ"

".."

"ตื่นนน"

ร่างบางแทบจะจิกหัวอีกคนให้ออกไปจากเอวของเขาในเช้านี้ ..ทำไมตัวหนักยังงี้นะ
แขนแกร่งทั้งสองข้างยังคงเกาะเอวของคยูฮยอนไว้แน่นหัวของผู้กองซุกที่หน้าท้องของอีกคน นี่มันอะไร
มานอนกอดเขายังงี้ได้ยังไง

"ผู้กองงงงงงงง ตื่นเว้ยย" เริ่มทนปลุกดีๆไม่ไหวอีกต่อไป เสียงอ้อนใช้ไม่ได้ผลในนาทีนี้ ต้องใช้ไม้แข็งเท่านั้น
แรงทั้งหมดที่มีของคยูจัดการจับแขนแกร่งไปให้พ้นเอวของตน

ทั้งหมดนั้นทำได้แค่ให้ซีวอนรู้สึกตัวตื่นเท่านั้น

"หือ"

"ตื่นครับ!!!"

"ขออีกห้านาที"




-*-

U - U ZZzzz

-*-

U - U ZZZZzzz


คยูฮยอนได้แค่งุนงงที่พี่ซีวอนตื่นมาพูดแค่นั้นแล้วหลับต่อไปหน้าตาเฉย แทบมาซุกไซร้หน้าท้องเขาอีก
-/////- จั๊กจี้เว้ยยย ปล่อยยยยย
ร่างบางบิดตัวไปมาเมื่อผู้กองกระชับแขนแกร่งให้หน้าท้องเขาชิดกับผู้กองมากขึ้น มือเล็กพยายามจะดันหัวอีกคนออกไปแต่ก็ไร้ประโยชน์

เขาไม่ชอบแบบนี้เลย



ทำไมเขาต้องตื่นเต้นขนาดนี้


เขาก็ผู้ชาย ผู้กองก็ผู้ชาย แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้

ไม่ได้การ
"ปล่อยยยยยยยยยยย"










ในที่สุดซีวอนก็ยอมตื่นเพราะแรงถีบจากอีกคน ...อะไรเนี่ย ปลุกแรงจริง
"ปลุกดีๆก็ได้นี่"
"เหอะ" ร่างบางรีบลุกขึ้นมาก่อนจะส่งเสียงในลำคอ


หึ ..หาว่าเขาปลุกไม่ดีหรอ


จ้า! พ่อคนตื่นง่าย


ยังไม่ทันทีทั้งสองจะได้พูดคุยอะไรต่อ ใครบางคนก็เดินเข้ามา
ทันทีที่เข้ามา ผู้กองก็ยืนตรงทำความเคารพ ..สงสัยจะเป็นคนที่สั่งให้ผู้กองมาดูแลที่นี่

"ขอโทษนะที่ทำให้คุณไม่ได้อยู่กับครอบครัวในวันชูซอก"

"ไม่เป็นไรครับ"

"เดี๋ยวงานจัดแสดงจะเปิดให้คนเข้าชม หน้าที่ของพวกเราก็หมดแค่นี้แหละ"

"ครับผม"

ว่าเสร็จนายตำรวจทั้งสองพร้อมคยูฮยอนก็ออกมาจากห้องนั้น ผ่านไปซักครึ่งชั่วโมง ผู้กองก็ยังคุยกับผู้กำกับคนนั้นอยู่ จนกระทั่ง..



"เอ่อ ...เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" ชายผู้เข้ามาใหม่เดินมามองด้วยสีหน้าซีดเผือก

"เพชรรามาที่เรานำมาจัดโชว์ ถูกสับเปลี่ยนไปแล้วครับ"

"หมายความว่ายังไง!!!"

"เพชรที่อยู่ในตู้โชว์นั้นเป็นของปลอมครับ"







เป็นอีกครั้งที่ทั้งคยูฮยอนและซีวอนหันมามองหน้ากัน




ซวยแล้ว


ถููกสลับไปตั้งแต่ตอนไหน



แต่ยังไงซะ ตอนนี้คยูฮยอนก็มีผู้ต้องสงสัยอยู่ในใจแล้ว





TBC

ลงให้จบตอนไปเลยดีกว่ากลัวรีดค้างคา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราจะอ่านหนังสือสอบเตรียมไฟนอล หลัง 29 กันยา เจอกันนะคะ ^0^

G  Minor!