: CURSE :นักสืบต้องคำสาป {WonKyu}

ลำดับตอนที่ #8 : CURSE : พิรุธ

                                 CURSE

7


ผมรู้จักแค่ชื่อของคุณ

เช้าวันเสาร์ วันหยุดของเหล่าข้าราชการ ชายสูงโปร่งกำลังออกมาจ้อกกิ้งในหมู่บ้านอย่างที่เคยทำทุกๆวันที่เขาตื่นเช้าได้ เมื่อวิ่งวนรอบหมู่บ้านจนรู้สึกว่าชีพจรเต้นตุบๆ ผู้กองที่ตอนนี้เขาก็เป็นแค่คุณหนูทายาทเจ้าของหมู่บ้านจัดสรรไม่รู้ต่อกี่โครงการ และรวมไปถึงเจ้าของอสังหาริมทรัพย์หลายแห่งในเกาหลี



"ชีวอน แม่มีเรื่องจะคุย ตามมา"

เจ้าของเสียงเอ่ยทันทีที่ชายตัวใหญ่เปิดประตูเข้าบ้านมา คนตัวใหญ่เดินตามผู้หญิงตัวเล็กไปจนถึงโถงห้องนั่งเล่นก่อนที่ท่านแม่ที่เคารพรักจะหย่อนตัวลงบนโซฟา
"คืนนี้จะมีงานเลี้ยงวันเกิดหลานสาวของเพื่อนสมัยมัธยมของแม่เอง เพราะฉะนั้น.."

"คุณแม่...ผมเคยบอกแล้วนะว่าผมไม่ชอบไปงานสังคมพวกนี้"

"เป็นงานเล็กๆ ไม่อึดอัดมากหรอก มีแต่คนที่แกรู้จักทั้งนั้น
"
".....คะยั้นคะยอแบบนี้ จะให้ไปดูตัวใครอีกล่ะครับคราวนี้"

สิ้นประโยคของลูกชายก็ทำเอาคุณนายชเวพูดไม่ออกตอบไม่ถูกไม่เลยเหมือนกัน ดูเหมือนว่าลูกชายตัวดีจะรู้ทันเขาไปซะทุกอย่าง ยิ่งคิดหาทางนัดดูตัวให้เจ้าลูกชายไม่สำเร็จ คุณนายชเวก็ยิ่งยู่ปาก ก่อนจะเล่นบทประชดประชันกลับ

"ถ้าแกมีแฟนเหมือนลูกคนอื่นเขาบ้าง ฉันก็คงไม่ต้องทำอย่างงี้หรอก"

"..."

"ไม่รู้แหละ แกสามสิบกว่าแล้ว ฉันจะหาแฟนไปแกแล้วก็รีบๆแต่งงานมีหลานให้ฉันซะที"

"แม่~ ไม่เอาน่าอย่ามาคลุมถุงชนแบบนี้ ผมจะไปอยู่กับผู้หญิงที่แม่หามาได้ยังไง ไม่ได้รักกันซะหน่อย"

"ทำยังกับว่าแกมีแฟนของแกอยู่แล้วอย่างงั้นแหละ"

"ก็มี.."

"เหรอ ดี งั้นเย็นนี้พามาเลยนะ!" คุณนายที่รักของผู้กองทำเสียงเข้มก่อนจะลุกพรวดพราดออกไป คนตัวใหญ่จดจ้อง กลัวว่าแม่ของเขาจะหน้ามืดไปเพราะชอบทำหุนหันผุดลุกผุดนั่งเหมือนพวกสาวรุ่นๆ แต่คิดๆไปก็เหมือนผู้หญิงวัยทองมากกว่า





ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเอง ลำพังงานที่ทำอยู่ก็สร้างความเครียดให้เขาพอแล้ว นี่ยังต้องหาแฟนมาให้แม่ได้ชื่นใจอีก ..แล้วจะหาจากไหน
































.............................................................

"ไพ่ที่คุณเลือกคือใบนี้ใช่มั้ยครับ?" นิ้วเรียวหยิบไพ่มาใบหนึ่งก่อนจะโชว์ให้แก่ผู้ชมสาวๆ ที่ต่างกำลังทึ่งและปรบมือให้กับมายากลของคยูฮยอน
เขาเก็บไพ่ไว้กับสำรับดังเดิมก่อนจะโค้งให้ผู้ชมเป็นนัยน์ให้รู้ว่ามายากลจบแล้วก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นพร้อมผลงาน

เขาได้เบอร์ของสาวสวยคนหนึ่งในกลุ่มผู้ชมการแสดง งานสืบงานนี้ถือเป็นสำเร็จลุล่วง
คยูฮยอนให้เบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาวแก่ผู้ว่าจ้างก่อนจะรับเงินมา

ชายร่างบางเดินเตร็ดเตร่อยู่ ในวันเสาร์แบบนี้ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนจริงๆทางตำรวจก็จะไม่ติดต่อมา ดังนั้นคยูฮยอนผู้ว่างงานจึงต้องมาหากินกับอาชีพเดิม นักสืบเอกชน สืบให้ได้ทุกเรื่องที่ไม่ผิดจรรยาบรรณของตัวเอง






แต่เอาเข้าจริงๆ เขาก็ยังรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรทำอยู่ดี....ทำไมนะ

นั่งเล่นเกมอยู่บ้านก็ได้ เผาผลาญเวลาไปได้ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ในเวลานี้คยูฮยอนกลับอยากทำงานซะงั้น
ที่จริงอยากเจอผู้กองด้วย..รึเปล่านะ


ร่างบางสะบัดหัวเบาๆก่อนจะขมวดคิ้วข้องใจกับความคิดตัวเอง ...อยากเจอผู้กองหรอ หึ ตลกแล้ว



RRRRRR R RRRRRRRR
เสียงสั่นดังของเครื่องมือสื่อสารทำให้คยูฮยอนต้องหยิบขึ้นมาดูชื่อปลายทางก่อนจะเบิกตากว้าง




ผู้กองติ๊งต๊อง

หลอนเกินไปแล้ว เขาขนลุกจริงๆนะเนี่ย แค่นึกถึงก็โทรมาเลย


"ฮัลโหลครับ"

((ว่างอยู่ใช่ไหม))

"เอ่อ.." (น่ากลัววว) ร่างบางหันมองซ้ายมองขวาเพื่อสำรวจให้แน่ใจว่าไม่ได้มีคนแอบดูเขาอยู่ แย่เลยนะถ้านักสืบอย่างเขามาถูกตามซะเอง

((ถ้าว่างฉันจะไปหา อยู่ไหนล่ะตอนนี้))

"เอ่อ..สวนสาธารณะฮันกังครับ"

((อื้ม สิบนาทีถึงนะ พอดีมีเรื่องให้ช่วย)) พูดเองตกลงเองพร้อมวางสายไปก่อน คยูได้แต่ทำหน้างงพร้อมความรู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่าจะมีเรื่องแปลกๆมาหาเขาอีกแล้ว














..............................................




"ห๊ะ....บ้าไปแล้วหรอผู้กอง!! " ร่างบางลุกพรวดขึ้นมาจนคนในร้านไอติมแห่งหนึ่งแถวๆสวนสาธารณะฮันกังหันมามองคยูเป็นตาเดียว

"จิ๊ เบาๆหน่อยได้ไหม"

"บ้า! ..หลอกแม่ผู้กองเนี่ยนะ" เจ้าตัวเริ่มกลับมานั่งเหมือนเดิมพร้อมเสียงที่เบากว่าเดิม

"ฉันรู้มันแปลกๆ แต่ฉันคิดอะไรไม่ออกแล้ว"

หัวขี้เลื่อย พูดไม่รู้จักคิด คยูฮยอนอยากจะว่าผู้กองออกมาอย่างนั้นแต่ปากไม่ไวพอทั้งยังเกรงใจความอาวุโสของอีกคนด้วย เหอะๆ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คยูฮยอนที่นั่งฟังเรื่องราวบ้าบอของผู้กองมาตั้งแต่ต้นก็อดสงสารไม่ได้

คนรวยก็มีปัญหาของเขาเนอะ



"แต่ถึงผมปลอมตัวไปหลอกแม่ผู้กอง ก็ไม่ได้แปลว่าแม่ผู้กองจะชอบผมนะ"

"ไม่ต้องห่วง เรื่องนั้นฉันจัดการเอง"



อีกคนพูดเหมือนโน้มน้าวให้คยูคล้อยตามกับแผนบ้าๆที่จะต้องไปกินข้าวเย็นกับแม่ผู้กองเย็นนี้ ...ถ้าแม่ผู้กองไม่ปลื้มน่ะยังไม่เท่าไหร่หรอก ..แต่ถ้าเขาปลื้มแล้วบังคับให้ผู้กองแต่งงานกับคโยฮยอนเสียตั้งแต่คืนนี้เขาไม่แย่หรอ ยิ่งฟังจากที่ผู้กองเล่า เขายิ่งรู้สึกว่าแม่ผู้กองดูเดาใจยากแปลกๆ นึกจะทำอะไรก็ทำ



"จะให้ผมทำยังไงบ้างครับ"

"ก็โกหกไปว่าเราคบกันได้นานแค่ไหนแล้วได้ นายโกหกเก่งอยู่แล้วนี้"

"!!!???"

"จริงมั้ยล่ะ เมื่อก่อนนายยังต้มฉันจนเชื่อสนิทเลยว่านายมีญาติชื่อคโยฮยอน"



ทำไมต้องมาช่วยเหลือคนปากเสียแบบนี้ คยูยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ทำไมเขาถึงไม่ชกหน้าหล่อๆให้มันรู้แแล้วรู้รอดไปเลย
"แล้วถ้าผมไม่ช่วยละครับ"

"ฉันจะเปิดโปงนาย"

..

..









.
.
"ไม่เอา สั้นไป"
"..."

"ไม่เอา สีหวานไป" รอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่คยูต้องเดินออกมาจากห้องลองเสื้อแล้วหมุนๆจนจะมึนหัวตายอยู่แล้ว


"แม่ผู้กองชอบแบบไหนครับ ผมจะได้จัดให้ถูก"
"อะไร...นี่ไม่ได้ให้แต่งตัวเอาใจแม่ฉันหรอกนะ"
"อ้าว..งั้น.."
"เอาใจฉันต่างหาก"

ฟัดดดดดดดดดดดดด ผมอยากชกหน้าตำรวจครับ T_T





เล่นแต่งตัวตุ๊กตากันจนหนำใจ สุดท้ายร่างบางก็ออกมาพร้อมเดรสแขนตุ๊กตาสีโอรส ทีนี้ก็แค่รอพระอาทิตย์ตกดินเท่านั้น

"ระหว่างรอ ซ้อมก่อน..ฉันไม่ชอบกินอะไร"

"ของเผ็ดๆ"

"ถูก แล้วยังไงอีก"

"ผู้กองชอบแมวแต่แพ้ขนมันเลยไม่เลี้ยง อาหารที่แพ้ไม่มี ตอนเด็กๆเคยเป็นโรคหอบ ผู้กองเกิดวันศุกร์ กรุ๊ปเลือดบี.."

"ยังไงอีก"

"ลืมแล้วครับ"

"อืม ไม่เป็นไร ใช้ได้แล้วล่ะ" ว่าเสร็จก็เปิดประตูรถให้อีกคนเข้าไปนั่ง
".." คยูทำหน้าเซงๆก่อนจะเงยหน้ามองพระอาทิตย์ที่เริ่มตกลง .


ทุกๆวันเมื่อกับการนับถอยหลัง



และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน



เขาเคยชินกับการใช้ชีวิตร่วมกับคโยฮยอนแล้ว เขาอยากจะเสียใจ แต่ไม่ว่าเขาจะร้องไห้คร่ำครวญไป


ทุกๆวันมันก็เป็นไปตามคำสาปเช่นเดิม น้ำตาไม่สามารถช่วยเขาได้ ตกเย็นเขาต้องกลายเป็นผู้หญิง


"เป็นอะไรไป ทำไมซึมๆ" เสียงเข้มปลุกให้ร่างบางตื่นจากความคิดของตัวเอง
"ป่าวค่ะ"

"พูดครับก็ได้"

"ไหนตอนนั้นบอกไม่ชินไงครับ"

"..ฉันกำลังปรับตัว"

ได้ยินอีกคนพูดคยูถึงกับหลุดขำออกมาเล็กน้อย จริงๆแล้วผู้กองก็เป็นคนตลกดี
เขามักจะทำหรือพูดอะไรที่น่าขำออกมา ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรู้ตัวรึป่าวนะ



แค่รอยยิ้มเพียงเล็กน้อยที่ผุดออกมาจากคยูที่นั่งข้างๆ ก็ทำให้ผู้กองยิ้มกว้างได้มากขึ้นไปอีก ไม่คิดว่าเขาจะสามารถทำให้อีกคนยิ้มได้หลังจากที่เห็นนั่งซึมมานาน

"พระอาทิตย์จะตกดินแล้วครับ"

"อื้ม"

"ผมไม่เคยมีใครอยู่ด้วยในเวลาแบบนี้เลย"

"เหรอ ..ฉันคนแรกสินะ" ผู้กองยิ้มภูมิใจแต่ทว่ากลับไม่ใช่สิ่งที่อีกคนต้องการจะสื่อ

"ครับ แต่ว่าผมจะกลายเป็นผู้หญิงต่อหน้าผู้กองนะ.."
ผู้กองขับรถช้าลงเรื่อยๆก่อนจะแวะจอดข้างทาง หันกลับมามองอีกคนตอนนี้ยังเป็นเด็กผู้ชายอยู่ แต่อีกไม่กี่นาทีนี้ เขาจะเป็นผู้หญิงแล้ว



"ไม่ชินหรอ" ผู้กองถามพร้อมมองดวงตากลมของอีกคนที่ดูกังวลใจ

"..ครับ"

"งั้นนายก็ต้องปรับตัวเหมือนกันน่ะสิ"




"เอางี้ จ้องตาฉันนะ"









ว่าแล้วทั้งสองก็ต่างมองเงาของตัวเองที่สะท้อนมาจากนัยน์ตาของอีกคน มองอย่างยาวนานจนนับเวลาไม่ถูก
แววตาเท่านั้น ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง





ไม่ว่าจะเช้า หรือเย็น




จริงๆด้วย ผู้กองเข้าใจแล้ว ..กับสิ่งที่อีกคนละเมอบอกเมื่อวันก่อน
ไม่มีคโยฮยอน




.....ในเวลานี้ แม้ว่าริมฝีปากของอีกคนจะดูอิ่มสวยขึ้น เรือนผมจะยาวลงมาจนพันกัน ขนตาจะงอนขึ้นไป หรือร่างกายของอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไรก็ตาม แต่นัยน์ตานั้นยังใสเหมือนเดิม

คยูฮยอน ก็คือ คยูฮยอน






up


ดวงตากลมใสนั่นเลื่อนหลบสายตาของชีวอนทันทีที่เขาเห็นเงาของผู้หญิงที่อยู่ในนัยน์ตาคม



.....



ทั้งสองนั่งเงียบกันไปตลอดทางไปบ้านของผู้กอง ..ไม่รู้ว่าไม่มีเรื่องจะพูดหรือต่างฝ่ายต่างคิดอะไรอยู่กันแน่
ยิ่งร่างบางนึกถึงช่วงที่เขาต้องเปลี่ยนไปเป็นอีกอย่างต่อหน้าผู้กองก็ยิ่งอาย เขาไม่เคยอยู่กับใครในช่วงเวลานี้เลย







ทำไมผู้กองไม่เหมือนอย่างที่เขาคิดนะ ....โดยทั่วไปต้องกลัวเขาไปแล้ว




คนที่มีคำสาปแปลกๆติดตัวมาแบบนี้ ใครๆเห็นก็ต้องกลัวทั้งนั้น แต่ทว่า

ตอนที่จ้องตาผู้กองตอนนั้น เขาไม่เห็นความหวั่นกลัวของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย





"ถึงแล้ว ไปเลยมั้ย" เสียงเข้มเรียกคนที่จมอยู่ในความคิดตัวเองให้มีสติขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างบางหันไปพยักหน้าเบาๆก่อนจะหายใจเอาอากาศเข้าไปให้เต็มปอด
รอให้ผู้กองมาเปิดประตูรถให้ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือหยาบที่ยื่นรออยู่แล้ว



ทั้งสองกุมมือกันเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่สุดที่อยู่ท่ามกลางหมู่บ้านจัดสรร


มือของคยูฮยอนนั้นเย็นจนคนตัวใหญ่สัมผัสได้ เขาเผลอกุมมืออีกคนให้แน่นโดยไม่รู้ตัว เพียงเพราะอยากแผ่ความอุ่นในมือหยาบของตนเท่านั้น

เดินกุมมือกันไปตามทางเดินเรื่อยๆก่อนจะเข้าไปถึงส่วนของห้องทานข้าวใหญ่ ผู้หญิงตัวเล็กผู้เป็นที่รักของชีวอนกำลังนั่งรออยู่แล้ว


"มาแล้วครับแม่"

"นั่งๆเลย จินจ้ะ ไปจัดจานมาเพิ่มสองชุดนะ" คุณนายชเวดูแฮปปี้ร่าเริงทันทีเห็นคนทั้งคู่เดินเข้ามา
นึกว่าเจ้าลูกชายจะโม้ไปอย่างงั้น ...ที่ไหนได้มีแฟนกะเขาจริงๆซะด้วย

"รบกวนด้วยนะคะ" โค้งให้ช้าๆก่อนจะค่อยหาเก้าอี้นั่งลงอย่างสุภาพ คยูฮยอนเลือกนั่งฝั่งขวามือของคุณนายชเวโดยที่ชีวอนนั่งอยู่ตรงข้าม

คุณนายยิ้มแย้มให้สาวน้อยก่อนจะหยิกลูกชายตัวดีให้ช่วยแนะนำสาวน้อยคนนี้อย่างเป็นทางการ


"แม่ครับนี่ คยูฮยอนนะครับ " ร่างบางที่ก้นยังไม่ถึงพื้นเก้าอี้ดีก็ต้องเด้งตัวมามองหน้าคนตัวสูงอย่างงุนงง



เมื่อกี้แนะนำผมว่าไงนะ ...



"คยูฮยอนหรอจ้ะ ชื่อเหมือนเด็กผู้ชายเลยแหะ"
"หรอครับ แต่ผมว่าชื่อน่ารักดีนะ" ผู้กองเอ่ยพร้อมหันไปยิ้มให้คนฝั่งตรงกันข้าม

ร่างบางได้แต่ยิ้มรับแหยๆ ทำไมอีกคนไม่บอกว่าเขาชื่อคโยฮยอน..

หลังจากนั้นดูเหมือนทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างราบรื่น คุณนายชเวไม่ได้ซักถามอะไรมาก แค่เรื่องอาชีพแล้วก็ครอบครัวนิดๆหน่อย


"แล้วหนูคยูมาคบลูกชายฉันได้ยังไงจ้ะ"


...ก็นั่นน่ะสิ



"คะ? ก็ทำงานร่วมกันมาหลายเดือนแล้วน่ะค่ะ ผู้กองเขาต้องอาศัยนักสืบเอกชนอย่างหนูมาช่วยงานบ่อยๆ"

"แม่อยากรู้จริงๆว่าลูกชายแม่จีบผู้หญิงยังไง"

"คะ? ก็.." ร่างบางเริ่มจับปลายผมม้วนไปมา ไม่รู้จะแสดงความเขิน หรือคิดบทพูดต่อไปไม่ออกกันแน่

"จริงๆ คยูเขามาจีบผมก่อนน่ะแม่" เสียงเข้มที่เงียบหายไปนานบนโต๊ะอาหารก็ได้จังหวะหาบทพูดให้ตัวเอง


ร่างบางขมวดคิ้วมอง ..อย่ามาพูดอะไรไม่เข้าท่านะ

"ไม่จริงค่ะ ..ผู้กองนั่นแหละเริ่มก่อน" หันไปบอกคุณป้าที ก่อนจะหันกลับมาทำเสียงดุใส่ซีวอนที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้


"เอ๋?? เรียกลูกชายฉันว่าผู้กองหรอจ้ะ ทำไมดูไม่ค่อยสนิทกันเลยล่ะจ้ะ?"

"..เอ่อ"

"หนูน่าจะอายุน้อยกว่าลูกชายฉันใช่ไหมจ้ะ งั้นก็เรียกว่าพี่ซีวอนซิจ้ะ"

อืมม.... ร่างบางที่คุยกับคุณป้าคนสวยอยู่นานก็หันไปมองชีวอนที่นั่งเอาใจช่วยอยู่ฝั่งตรงข้าม







" ..พี่ซีวอน"

"ดีมากจ้ะ ^^"

คุณนายดูมีความสุขตอนมื้ออาหารนี้ เธอนั่งคุยกับสาวน้อยที่ถือเป็นสาวคนแรกเลยที่ลูกชายคนเดียวของเขาพามาบ้าน แม้ทั้งสองจะยังดูไม่ค่อยสนิทสนมกันอย่างที่เธอหวังไว้ในตอนแรก

หลังจากทานผลไม้ตบท้ายมื้อค่ำอันแสนพิเศษเสร็จ คุณนายชเวก็กำลังจะชวนให้สาวน้อยคยูอยู่คุยกันก่อนแต่ทว่า ผู้ชายตัวสูงกลับขัดจังหวะทั้งคู่เสียก่อน

"เดี๋ยวต้องรีบกลับนิ ใช่มั้ยคยู?"

"คะ? ...อ่อ ค่ะๆ ขอโทษด้วยนะคะคุณป้า ไว้คราวหน้านะคะ"

ร่างบางมองคุณป้าที่กำลังเบะปากเสียดายที่ผู้กองมาขัดจังหวะของพวกเขาก่อนจะยิ้มลาอย่างเกรงใจ ผู้กองขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ในขณะที่คุณป้าอาสาเดินออกไปส่งให้ถึงหน้าประตู





"คยูฮยอนจ้ะ.."

"คะ?"

"ผู้กองเขาบังคับอะไรหนูรึป่าว "

"ก็..ไม่นี่คะ"

"เหรอจ้ะ ..ดีแล้วล่ะจ้ะ ป้านึกว่ารายนั้นเขาจะไปจ้างเพื่อนที่ทำงานมาหลอกป้าซะอีก ถ้าเป็นแบบนั้นป้าเสียดายแย่เลยนะ"




....


คุณป้าทำไมเซ้นดีอย่างนี้





คยูฮยอนพูดไม่ออก คุณป้าเป็นคนฉลาดแต่ทำไมถึงมีลูกชายซื่อบื้อได้ขนาดนี้นะ..

"คยู หนูก็ช่วยดูแลพี่เขาด้วยนะ เห็นอย่างนั้นแล้วพี่เขาน่ะขี้เหงามากๆเลย"

"...เหรอคะ"

"จ้ะ ป้าผิดเองแหละที่เมื่อก่อนทำแต่งานปล่อยให้พี่เขาคนเดียวเล่นคนเดียวตลอด"
คุณป้าเริ่มไหล่ตกเมื่อนึกถึงความผิดที่ตอนนั้นเอาใจใส่ซีวอนน้อยเกินไป แต่ที่เขาทำงานหนักน่ะก็เพื่อลูกชายคนเดียวของเขาทั้งนั้น

"มาแล้วคร้าบบ ผมไปส่งคยูก่อนนะครับแม่" ร่างสูงวิ่งเขามาหาผู้หญิงทั้งสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน


"ไปส่งน้องดีๆน้า"

ร่างบางโบกมือบ๊ายบายคุณป้าในขณะที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่ในออดี้ของอีกคน

รถเคลื่อนออกไปจนถึงถนนใหญ่ ร่างบางยังคงยิ้มอิ่มอกอิ่มใจ วันนี้รู้สึกอบอุ่นมากๆเลย

"ยิ้มอะไรอยู่ได้ตั้งนาน"

"ครับ? " ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเก็กสีหน้าเรียบเฉยพร้อมค้านเบาๆอยู่ในใจ...ยิ้มบ้างก็ไม่ได้หรือไง


"ดูเหมือนแม่ฉันจะชอบนายมากนะ ตอนกินข้าวเขาแทบไม่หันมามองฉันเลย"

"ผมก็ชอบคุณป้ามากครับ"


"หรอ.."

ผู้กองตอบแค่นั้นก่อนจะเป็นฝ่ายที่อมยิ้มอยู่คนเดียวบ้าง

"ว่าแต่ทำไมผู้กองไม่บอกว่าผมชื่อคโยฮยอนล่ะครับ"

"ทำไมล่ะ อยากให้ฉันแนะนำอย่างงั้นหรอ"

"ป่าวครับ ..ก็แค่สงสัยนิดหน่อย"




...



เหตุผลที่ผู้กองพูดไปอย่างนั้น ..ตัวเขาเองรู้ดีที่สุดว่าเป็นเพราะอะไร

"ผู้กอง..ตรงนั้นเขามุงดูอะไรกันนน่ะครับ"

"นั่นสิ มีรถตำรวจอยู่ซะด้วย"



ผู้กองจอดรถเลียบฟุตบาทอยู่หน้าจุดที่คนกำลังมุงดูกันมากมาย รถตำรวจจอดอยู่เต็มสองข้างทาง
ร่างบางลงจากรถก่อนจะก้าวเร็วๆไปยังกลุ่มคนที่มุงอยู่มากมาย


ร่างบางที่ประคองตัวเองอยู่บนส้นสูงห้านิ้วบวกกับชุดเดรสที่ดูไม่สะดวกในการเคลื่อนตัวเอาเสียเลย คยูฮยอนเดินเข้าไปใกล้ๆชายตัวใหญ่ที่ยืนสูงอยู่ด้านนอกสุดในกลุ่มคนมุง เธอพยายามจะแทรกตัวเข้าไปแต่ทว่าชายตัวใหญ่ข้างหน้าเธอกลับเดินก้าวเท้าออกจากกลุ่มมุงนั้นจนชนร่างบางเข้าไปเต็มๆ


"อ๊ะ.." นึกว่าจะขาพลิกแล้วลงไปกองกับฟุตบาทซะแล้วแต่ทว่าความอุ่นที่คุ้นจากมือหยาบนั้นกำลังจับแขนทั้งสองของเธอไว้จากด้านหลัง




"ขอทางด้วยครับ" ผู้กองเอ่ยก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งแหวกฝูงคนที่มุงอยู่ในขณะที่แขนแกร่งที่ข้างยังคงโอบร่างบางไว้ ทั้งสองแทรกเข้ามาจนอยู่หน้าสุดจนได้ สิ่งคนกำลังมุงดูอยู่นี้ไม่ใช่สิ่งที่น่าดูเลย...






ศพคนตาย เหมือนผู้ตายจะกระโดดลงมาตาย






แสงแฟลชจากกล้องของนักข่าวสายอาชญากรรมถ่ายรัวไปที่ศพจนระยิบระยับแสบตาคยูฮยอนไปหมด เธอกระพริบตาถี่ๆก่อนจะมองดูผู้ตายอีกครั้ง


เหล่าทีมชันสูตรพลิกศพเข้ามาล้อมศพก่อนจะดำการพลิกไปมาก่อนจะเอ่ยแจ้งกับทางตำรวจแถวนั้น
"เธอตกลงมาก็จริงแต่..

สาเหตุการตายจริงๆของเธอมาจากการขาดอากาศหายใจเมื่อหลายชั่วโมงก่อนนะครับ"

เป็นอีกครั้งที่ผู้กองกับคยูหันมามองหน้ากันโดยไม่นัดหมาย ...หมายความว่านี่เป็นการอำพรางรูปคดีสินะ
ชีวอนสะกิดนายตำรวจที่ยืนคุยกับทีมชันสูตรอยู่ นายตำรวจคนนั้นพอเห็นว่าเป็นผู้กองก็ถึงกับโค้งให้ต่ำจนหัวจะติดเข่าตัวเอง


"ขอผมพบพยานผู้พบศพคนแรกก่อน" ทั้งสองเดินออกมาจากฝูงคนโดยมีนายตำรวจคนนั้นนำทางให้
ทั้งสองได้พูดคุยกับพยานจนทราบเรื่อง ...ตอนนั้นเธอกำลังจะเดินเข้าแมนชั่น แล้วศพของเหยื่อก็ตกลงมาพอดี แต่เธอตกใจกลัวเกินกว่าจะเรียกสติเงยหน้าขึ้นไปมองว่าเหยื่อตกลงมาจากชั้นอะไร

เมื่อได้สอบถามจากเจ้าของแมนชั่นก็ทราบว่าผู้ตายเป็นผู้เช่าห้องในแมนชั่นนี้ ห้องพักของเธออยู่ที่ชั้นสาม
มันคงจะสูงน้อยเกินไปเพราะสภาพของศพที่เหมือนตกมาจากที่ที่สูงกว่านั้น

หรือจะเป็นที่ดาดฟ้านะ

คยูฮยอนกำลังใช้ความคิดทันทีหลังจากได้ข้อมูลต่างๆจากเหล่าพยาน
เมื่อคยูฮยอนเอ่ยขอเจ้าของแมนชั่นให้พาเขาไปยังดาดฟ้าของตึก ชายที่ถูกขอร้องก็ทำหน้าเจื่อน

"พอดีบนดาดฟ้าตอนนี้มีน้ำขังมากเลยครับคุณผู้หญิง คงจะไม่สะดวก"

"แปลว่าทุกคนที่พักที่นี่ก็ไม่ได้ขึ้นไปที่ดาดฟ้าเลยหรอคะ"

"ครับ ก็แค่ช่วงนี้แหละครับ ฝนมันตกบ่อย"

"ถ้าอย่างนั้นตอนสี่โมงเย็น คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ"

"เอ๋?? คุณผู้หญิงสงสัยผมหรอครับ"

"เอ่อ..แค่สอบถามไว้เฉยน่ะค่ะ"

คดีในวันนี้ทำให้คยูฮยอนกลับมามีบทบาทอีกครั้ง ช่วงนี้จะมีแต่ผู้กองที่ออกโรงพูดจาเท่ห์ๆตลอด แต่วันนี้เขากลับมาทวงตำแหน่งแล้ว เขาเล่นจัดการเดินเรื่องทุกอย่างจนเจ้าหน้าที่ตำรวจแถวนั้นงงเป็นตาแตก บางคนอยากจะเดินไปห้ามไม่ให้คยูมาก้าวก่ายด้วยซ้ำ ..แต่ผู้กองขอไว้

"จะได้ปิดคดีเร็วๆไง นะ" เป็นคำพูดที่ผู้กองใช้พูดกับเหล่าตำรวจที่ดูไม่พอใจที่ผู้หญิงตัวเล็กๆแต่งตัวราวกับเพิ่งมาจากงานสังสรรค์ไฮโซมาแย่งหน้าที่เขาไปทำหมด

สุดท้ายร่างบางก็เดินเข้ามาหาผู้กองด้วยใบหน้าสีดูยิ้มแย้ม เขามากระซิบที่ข้างหู..

คนตัวสูงยืนกระแอมเรียกร้องให้เจ้าหน้าที่ต่างๆหันมาสนใจ
"ผมรู้แล้วใครคือคนที่ฆ่าเหยื่อ"



...


"เป็นเจ้าของแมนชั่นไงล่ะ ..คิดดูนะ ตอนที่คยู..ขอขึ้นไปดูดาดฟ้าน่ะ เขาดูมีพิรุธแปลกๆแถมยังปฏิเสธการพาขึ้นไปด้วย แถมเมื้อกี้ผมยังเหลือบไปเห็นขากางเกงของเจ้าของแมนชั่นนะ..มีรอยเลือดติดอยู่ ผมว่ามันชัดเจนมาก"

ร่างสูงเอ่ยทุกอย่างไม่มีตกหล่น ทุกคำที่เขาพูดมาจากคยูฮยอนทั้งนั้น ใช่ มาจากที่คยูมากระซิบบอกเมื่อกี้
ร่างทรงของคยูฮยอนทำหน้าที่ไม่มีบกพร่อง ในที่สุดก็ไล่บี้จนคนร้ายยอมมอบตัวแต่โดยดี




เฮ้อออ คืนนี้เหนื่อยจังเลย

ร่างบางสูดเอาอากาศเย็นๆเข้าไปเต็มปอดก่อนจะขอผู้กองแวะเข้าร้านสะดวกซื้อ ผู้กองพยักหน้ารับทราบก่อนจะขอไปนั่งรอในรถ


มือหยาบขยับเนคไทก่อนจะปรับระดับของที่นั่งคนขับ ....พลางนึกถึงเรื่องวันนี้ก็ได้แต่อมยิ้ม 

ใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อผู้กองนึกถึงน้ำเสียงของอีกคนที่ตอนนี้คงซื้อของอยู่ในร้านสะดวกซื้อ

พี่ซีวอน

พี่ซีวอน พี่ซีวอน


เสียงของคยูฮยอนตอนเรียกเขาแบบนั้นมันยังคงก้องอยู่ในหู ...ปกติเด็กนั่นเอาแต่เรียกเขาอย่างห้วนๆว่าผู้กองๆๆ

ร่างบางเดินออกมาพร้อมในมือถือถุงใบใหญ่จากร้านสะดวกซื้อ ข้างในมีพวกอาหารแช่แข็ง ขนม เครื่องดื่ม กะตุนเต็มที่เวลาเขาต้องอยู่บ้านทั้งวัน




"หนู.." เสียงที่เบาฟังดูอิดโรย ทำให้ส้นสูงห้านิ้วนั้นหยุดเดิน หันรีหันขวางก่อนคยูฮยอนจะพบเจ้าของเสียง

"เรียกหนูหรอคะ??" เดินไปหาหญิงที่ดูชราภาพ สีขาวที่ย้อมไปทั่วทุกเส้นผมนั่นพยักหน้ารับก่อนจะพูดต่อ

"ปีนี้เบญจเพสแล้วใช่มั้ย"

คำถามนั่นย้อนให้คยูต้องขมวดคิ้ว เบญจเพสคือ 25 ใช่มั้ย...อืม เดี๋ยวนะ







"คุณยายรู้ได้ไงครับ!!" เอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจก่อนจะรีบเอามืออุดปากตัวเองเพราะเผลอพูดครับออกมา

"หนูอย่าเลือกผิดเชียวนะ"

"หืม?? เลือกอะไรหรอค..คะ"

"หนูอยากจะใช้ชีวิตแบบไหนล่ะ



กลางวัน ...หรือกลางคืน"





"คุณยาย!! หมายความว่าไงครับ"

"หนูเลือกให้ดีนะจ้ะ"

ทันทีที่คุณยายพูดจบ ร่างที่ดูชราภาพก็ค่อยๆเดินหายไปกับความมืดของหลืบตึก



...พร้อมทิ้งคำพูดประหลาดเอาไว้ให้กับคยูฮยอน











เขาเลือกได้ ....หมายความว่ายังไง












TBC

เย้ๆๆๆๆ ดำเนินเรื่องมาครึ่งเรื่องแล้วน้า ใจหายล่ะซิ ครึ่งเรื่องแล้วแต่ความสัมพันธ์ของวอนคยูยังคงช้าเหมือนเต่าคลาน แต่ก็ดูมั่นคงดีน้า ตอนนี้คดีเน้นน้อยมากเลย ฮ่าๆๆๆ หลังๆเราจะเน้นวอนคยูแล้วน้า แต่คดีก็ยังมีให้อ่านเพลินๆจ้า และต่อไปนี้ไรท์จะบรรยายแต่ชื่อคยูนะจ้ะแม้ว่าตอนนั้นนางจะมีคโยเป็นร่างทรงก็ตาม ฮ่าๆๆๆ เพราะฉะนั้นเตรียมงงได้เลย 55555555  รักรีดเดอร์ทุกคนค่า <3

G  Minor!