----------------

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

 



ตอนที่ 3

" ยูกิ " ใช่แล้วผู้หญิงที่ฉันเห็นก็คือยูกิ เพื่อนสนิทสมัยเด็กของฉันเอง เอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะคะ ตอนนี้ต้องรีบทำให้ยูกิเห็นฉันแล้ว

" ยูกิ ยูกิ " โฮ่ยให้ตายสิ ยูกิไม่ได้ยินเลย มีวิธีนึง เอาวะเอาไงเอากัน

ฉันที่คิดได้อย่างงั้น ก็ทุบกระจก เพื่อให้ยูกิที่เดินอยู่นอกหันมาสนใจฉันบ้าง

ตอนนี้สภาพฉันคงดูทุเรศมากๆ ลองนึกภาพนะคะ ฉันเกาะกระจก เหมือนจุ๊กแกเกะฝาบ้านประมาณนั้น -*- แล้วเอามือทุบกระจกไปด้วยเบาๆ ปากก็ตะโกนเรียกชื่อ 'ยูกิ ' เหมือนอีบ้าโดนขังอยู่ในคุกแล้วร้องเรียกให้คนช่วยอย่างไงอย่างงั้น - -*

รู้สึกว่าคนในร้านเริ่มหันมามองฉันด้วยสายตาแปลกๆแล้วละนะ คงจะคิดกันว่า 'ยัยนี่เป็นบ้าอะไร' แต่ฉันก็ไม่สนใจตอนนี้สิ่งที่ฉันสนใจมากที่สุดก็คือยูกิ ที่เป็นตัวช่วยสุดท้ายของฉัน ToT

แล้วก็เหมือนว่าพระเจ้าจะเข้าข้างฉันยูกิหันมามองเห็นฉันแล้ว เย้ๆ (ใครไม่สนใจเธอก็บ้าแล้วละค่ะ : คนแต่ง) "

" ออมเลต ทำอะไรของเธอเนี่ย - -^ "

" T^T " 

หลังจากยูกิช่วยจ่ายเงินค่าอาหารให้ฉัน และฉันได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยูกิฟังแล้วพวกเราก็เดินกลับบ้านด้วยกันมาเรื่อยๆ ..

" ฮ่าๆ ยัยออมเลต ถูกพี่โยชิกับลีวายแกล้งอีกแล้วเหรอเนี่ย " ยัยยูกิที่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วก็หัวเราะอย่างกับโดนมดกัดตูด -*- (เกี่ยว)

" ชิ น่าเจ็บใจเป็นบ้าเจ้าพวกนั้นหนีไปโดยไม่รอฉันเลยอะ " ฉันได้แต่เบ้หน้าใส่ยูกิ

แล้วก็ทุกคนกำลังสงสัยสินะคะว่าทำไมยูกิถึงเรียกโยชิว่าพี่ เดี๋ยวฉันจะอธิบายให้ฟังก็แล้วกัน คือยูกิเป็นน้องสาวฝาแฝดของโยชิ นั่นเอง ยูกิเกิดช้ากว่าโยชิแค่ 10 วินาที เท่านั้นเองโยชิก็เลยได้ศักดิ์เป็นพี่

" แต่ว่านะ ออมเลตเธอน่ะ ร่าเริงขึ้นเยอะเลยนี่ ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่โยชิกับลีวายไม่ใช่เหรอ "

" อืม นั่นสินะ "

มาอัพได้แค่นี้นะคะ
ช่วงนี้ยุ่งๆ แล้วจะมาอัพต่อ
จนจบนะคะ ^^

ที่อัพช้าเพราะว่าตอนนี้ก็กำลังอัพ
นิยายอีกเรื่องอยู่นะคะ เข้าไปอ่านกันด้วยน้า