ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ----------------

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 100 %

    • อัปเดตล่าสุด 7 ม.ค. 54


      
     




    ตอนที่ 2





    วันต่อมา

    " ออมเลต ไปโรงเรียนได้แล้ววววว " เสียงลีวายตะโกนเรียกฉันที่ยืนหน้าบึ้งอยู่

    " ทำไมทำหน้าเหมือนอมขี้อย่างงั้นอ่ะ ออมเลต เป็นอะไร " ลีวายหันมาถามฉันที่ทำหน้าอมขี้ เอ๊ยอมทุกข์อยู่ = =

    แง้ ก็เมื่อวานน่ะสิ ตาพวกนี้เล่นกินกันอย่างกับไม่เคยกินข้าวมา 3 ชาติ หมดตูดเลยฉัน กินแกลบแล้วกันวันนี้ ฮือๆ ToT คนสวยอยากร้องไห้(ยังจะมีอารมณ์หลงตัวเองอีก)

    " ฮ่าๆ จะมีอะไรซะอีกละลีวาย วันนี้เงินหมดน่ะสิ " โยชิหันมาพูดกับลีวายด้วยน้ำเสียงที่กวนไส้ติ่งฉันม้ากกก

    " หนอยยังมีหน้ามาพูดกันอีกเหรอยะ แง้ วันนี้ฉันไม่เลี้ยงแล้วด้วย "

    " โธ่ๆ น่าสงสารๆ งั้นวันนี้พวกฉันเลี้ยงเอาป่ะ " ลีวายหันมาพูดพลางขยิบตาให้ฉัน

    " กรี๊ดๆๆ จริงเหรอฉันรักนายที่สุดเลยลีวาย " ฉันพูดเสียงหวาน

    " ใช่ๆ พวกฉันเลี้ยงแต่เธอจ่าย ฮ่าๆ " ต้องบอกมั๊ยเนี่ยว่าใครพูด -_- เจ้าบ้าโยชิไง

    " ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ " ฉันเกลียดเจ้าบ้าโยชิที่สุด ฮึ่ม

    " ฮ่าๆ โยชิพูดเล่นน่ะ วันนี้พวกฉันเลี้ยงจริงๆ " ลีวายพูดพลางหัวเราะเบาๆ

    " .... " ให้ฉันเชื่อไอ้พวกนี้ดีไหมเนี่ย

    " ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่เชื่อพวกฉันเหรอ ลีวายทำหน้าเศร้าส่งสายตาวิ้งๆมาให้ฉัน "

    " เออเชื่อก็ได้ " ให้ตายสิอีกแล้วฉัน

    " โอเคงั้นวันนี้เธออยากกินอะไร เต็มที่เลย " โยชิพูดด้วยน้ำเสียงเจ้า
    เหล่ห์ ยังไงชอบกล

    " แต่ว่าตอนนี้ เราจะไปโรงเรียนไม่ทันกันนะ " ลีวายพูดแล้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา

    เฮ้ยยย ตายแล้ว วันนี้มีสอบวิชาอังกฤษด้วยสินะ ตายแล้วๆ มัวแต่พูดเรื่องกิน >o<

    " โธ่ ตาบ้าทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละยะ " ฉันพูดแล้ววิ่งใส่เกียร์หมาผ่านหน้าลีวายกับโยชิไป

    " เฮ้ๆ รอด้วยสิ " โยชิกับลีวายพูดพร้อมกันแล้ววิ่งตามฉันไป


    ที่โรงเรียนมัธยมฮูซัง


    " แฮกๆ ฮู่ว ในที่สุดก้มาทันพอดีเป๊ะเลย " ฉันพูดไปหอบไป เหนี่อยอ๊า เมื่อกี้ถ้าลงวิ่งแข่งนะได้ถ้วยชัวร์(เวอร์)

    " ยังมาพูดอีกเหนื่อยนะเฟ้ย " โยชิบ่น

    " แล้วใครใช้ให้นายวิ่งตามฉันมาละยะ " ฉันตอบกลับไปอย่างกวนๆ

    " อ้าว ถ้าพวกฉันไม่วิ่งตามเธอมาก็เข้าเรียนไม่ทันอะดิ " โยชิตอบด้วยเสียงเหนื่อยๆ

    " ถ้าอย่างงั้นจะบ่นหาหอยเชลอะไรมิทราบ "

    " พอๆได้แล้วทั้งสองคนเข้าห้องเรียนซะทีเหอะ " ลีวายพูดแล้วดึงแขนฉันกับโยชิเข้าไปในห้องเรียน "

    ออดดดด

    เสียงออด เสียงสวรรค์ เย้ๆเลิกเรียนซะทีหิวแล้วอ่ะ วันนี้ลีวายกับโยชิบอกว่าจะเลี้ยงข้าว กรี๊ดดด เป็นอะไรที่อเมซิ่งมาก แล้วลีวายกับโยชิไปไหนเนี่ย

    " นั่งยิ้มอะไรคนเดียว บ้ารึไง " นั่นตายยากจริงๆ = =

    ฉันหันไปทำหน้าค้อนใส่โยชิที่ยืนยักไหล่อย่างกวนๆ

    " คู่นี้ จีบกันอยู่ได้ทุกวัน เหอะๆ " ลีวายที่เดินตามโยชิมาพูดขึ้นเบาๆแต่จงใจให้ทั้งฉันและโยชิได้ยิน

    " ว่าไงนะลีวายใครจะไปจีบผู้ชายแบบนี้กัน "

    " เหอะ ฉันก็ไม่สนใจผู้หญิงแบบเธอหรอก " โยชิพูดหน้าตาเฉย

    " แบบฉันมันแบบไหนฮะ " ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง หนอยตาบ้า หลอกด่าฉันเหรอ

    " โว้ยย อยุดได้แล้ววจีบกันอยู่ได้ ฉันหิวข้าวเฟ้ย " ลีวายตะโกนขัดขึ้น

    " ลีวาย " ฉันหันไปทำหน้ายักษ์ใส่ลีวาย

    " ครับผม " ลีวายทำหน้าใสซื่อแบบกวนเท้าฉันมาก ชักจะกวนขึ้นทุกวันละนะ อยู่กับไอ้สองตัวนี่ฉันประสาทจะกิน = =

    หลังจากหยุดทะเลาะกันได้ฉัน ลีวายและโยชิ ก็เดินหาร้านอาหารแถวๆโรงเรียนเพราะลีวายบอกว่าขี้เกียจไปไกลเนื่องจากตอนนี้หิวมาก ฉันก็
    มองหาร้านอาหารอยู่นะ แต่ยังไม่เจอสักร้าน โอ่ย หิวข้าวแล้วอ่า T^T

    " ร้านนี้ก็ได้มั้ง " โยชิพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ร้าน ร้านหนึ่ง

    ฉันและลีวายหันไปตามที่โยชิบอก ว้าวว ร้านนี่ดูหรูน่าดูเลยอะ

    ร้านอาหารชื่อร้านโยชิดะ ตกแต่งร้านด้วยดอกไม้เยอะแยะ ทาสีเป็นโทนสีฟ้า ขาว ดูแล้วสบายๆ เปิดเพลงคลอเบาๆ(แต่ได้ยินออกมานอกร้าน เพราะว่าประตูเปิดพอดีฉันก็เลยได้ยิน) ทำให้ดูโรแมนติกมากเลยเป็นร้านเล็กๆ ที่ดูหรู กระทัดรัดใช้ได้เลยนะเนี่ยสุดยอดดด

    ฉัน ลีวายและโยชิเดินเข้าไปในร้านที่มีพนักงานสาวสวยคนหนึ่งเดินมาต้อนรับและนำทางไปที่โต๊ะ ที่อยู่ติดกับกระจกมองเห็นนอกร้านด้วย

    " จะรับอะไรดีคะ " พนักงานถามขึ้นแล้วส่งสายตาหวานให้โยชิกับลีวาย ยัยนี่หนิ = =

    " ผมเอาไอ้โน่น นี่ด้วย แล้วก็บลาๆๆๆๆ " ลีวายพอได้เมนูปุ๊บก้สั่งๆๆจนยัยพนักงานสาวจดตามแทบไม่ทัน

    ฉันกับโยชิหันมามองหน้ากันแล้วส่ายหัวเบาๆกับลีวายที่ไม่รู้จะสั่งมากินหรือเอาไปกั้นเขื่อน - -*

    " เอ้า ออมเลต โยชิ ทำไมไม่สั่งกันละ " ลีวายหันมาถามฉันกับโยชิที่นั่งมองเมนูอยู่เฉยๆ

    " โธ่เอ๊ยตาบ้า ฉันกับโยชิกินของที่นายสั่งมาไม่รู้จะหมดรึเปล่าเลย สั่งซะเยอะ "

    " เหอะๆนั่นดิ " โยชิช่วยเสริม

    " โอเคงั้นเอาแค่นี้ก่อนนะครับ " ลีวายหันไปบอกพนักงานสาวแล้วยื่นเมนูคืนไป

    ผ่านไปสักพัก พนักงานก้เอาของมาเสริฟ์ วางเรียงรายเต็มโต๊ะจนเกือบล้น ฉันกับโยชิมองหน้าลีวายอย่างอึ้งๆ แล้วถอนหายใจเบาๆ

    เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง

    อาหารที่อยู่บนโต๊ะบัดนี้ครึ่งหนึ่งไปอยู่ในท้องของลีวายส่วนที่เหลือก้อยู่ในท้องของฉันกับโยชิ - -

    " เช็คบิลด้วยครับ " โยชิหันไปควักมือเรียกพนักงานมาเก็บตังค์

    พนักงานสาวสวยคนเดิม(เน้น)เอาบิลมาดูแล้วกดเครื่องคิดเลขสักพักก้พูดราคาอาหารทั้งหมดที่ทำให้ฉันเกือบเป็นลม

    " ทั้งหมด 699 บาทค่ะ "

    กรี๊ดดดดดดดดดด ให้ตายเหอะ ทำไมมันแพงอย่างงี้ โอ้วววดีนะที่ฉันไม่ใช่คนจ่าย

    " เอ่อ ออมเลตๆๆๆ " ลีวายหันมากระซิบกับฉันอย่างลนลาน เป็นอะไรของหมอนี่เนี่ย = =

    " มีอะไร กินมากจนท้องเสียเหรอยะ " ฉันถามลีวายอย่าง งงๆ แล้วลีวายก้พูดสิ่งที่ทำให้ฉันอยากเป็นลมรอบ 2

    " คือว่าฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มา "

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อีกแล้วว วันนี้ฉันกรี๊ดกี่รอบแล้วเนี่ย มันม่ายจริงใช่ไหม๊

    " มะไม่ตลกเลยนะ ล้อเล่นใช่ไหมลีวาย "

    ลีวายได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆที่ทำเอาฉันลมแทบจับ

    " โยชิ โยชิ นายมีเงินรึเปล่า " ฉันได้แต่หวังคำตอบจากโยชิ โอ๊ยให้ตายสิฉันไม่เคยลุ้นคำตอบจากปากโยชิเท่านี้เลยนะเนี่ย ได้โปรดเถอะ มี มี มี.....

    " ฉันก้ไม่มี " โยชิตอบกลับมาด้วยหน้าซีดๆ

    อ๊ากกก ทำไงดีละทีนี้ยัยพนักงานเริ่มหันมามองพวกฉันแล้ว โดเรมอนช่วยด้วยย (เพี้ยนไปแล้วว) T^T

    " เอ่อคือผมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับ " ลีวายอยู่ๆก็ลุกขึ้นพรวด ยิ้มเจื่อนๆให้กับพนักงานสาว แล้วก้จ้ำอ้าวออกจากร้านทันที

    " ดะเดี๋ยว เดี๋ยวสิคะ " พนักงานสาวที่ งงๆกับการกระทำของลีวายก้พูดติดๆขัดๆ อย่างไปไม่ถูก

    " เอ่อคือผมก็ด้วยนะครับ บ๊ายบายย " โยชิก็รีบจ้ำตามลีวายออกไปทันที

    งั้นทีนี้ก็เหลือฉันนะสิ งั้นจะอยู่ทำไมละ โกยเถอะโยมมม

    " เดี๋ยวคะน้องยังไม่ได้จ่ายค่าอาหารเลยนะคะ "

    เวงแล้วสิ ฉันที่กำลังจะโกยตามลีวายกับโยชิไป ก้ต้องหยุดอยู่กับที่เพราะยัยพนักงานคนสวย ยืนขวางฉันไว้แล้วยื่นบิลค่าอาหารให้ฉัน

    " คะคะคือว่า ฉันไม่มีเงินอะค่ะ TOT " ฉันได้แต่พูดไปตามความจริง

    " อ้าว ไม่ได้นะคะน้อง กินแล้วไม่จ่ายได้ไง อย่างนี้ต้องแจ้งตำรวจนะคะ " แขกในร้านเริ่มหันมามองเหตุการณ์ที่โต๊ะฉัน แล้วซุบซิบกันประมาณว่า เด็กนี้กินแล้วเตรียมชิ่ง  กรี๊ดดด หนูม่ายช่ายคนอย่างงั้นนะค้าา TT^TT

    ตอนนี้ต้องหาตัวช่วย ใครก็ได้ช่วยออมเลตที !!

    ระหว่างที่ฉันกำลังคิดหาวิธีเอาเงินมาจ่ายค่าอาหารโครตแพงนี่อยู่ สายตาฉันก้สะดุดมองออกไปทางกระจกนอกร้าน เห็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับฉันคนนึงที่กำลังเดินอยู่ เป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ผมสั้นซอยถึงบ่าสีดำเหมือนเด็กญี่ปุ่น ที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตาดีเพราะผู้หญิงคนนี้คือ.. กรี๊ดดด พระเจ้าส่งตัวช่วยมาให้ออมเลตคนนี้แล้ววว >o<


     




    จบไปแล้วกับตอนที่ 2 นะคะ
    ผู้หญิงที่ออมเลตเห็นนั้นจะเป็นใครเอ่ย
    มีตัวละครเพิ่มมาอีกแล้วว
    ติมตามตอนต่อไปโนะ ^^
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×