----------------

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 100 %

ความรักกับความชอบไม่เหมือนกัน

ความรัก คือ 'อยากให้'

ความชอบ คือ 'อยากได้'

แล้วสำหรับฉันล่ะ มันคือ รัก หรือ ชอบกันนะ ?? 


  



ตอนที่ 1

สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวสั้นๆฉัน ออมเลต ตอนนี้เรียนอยู่ ม.6 มีเพื่อนสนิท 2 คน ชื่อ ลีวายกับโยชิ อืม... ฉันเป็นคนขี้อายมากๆก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ คนอื่นๆมักบอกว่าฉันเป็นคนเย็นชา แต่ฉันคิดว่าไม่นะ ฉันแค่ไม่ค่อยชอบพูดมากเท่าไหร่ก็เท่านั้นเอง แล้วก็...

" ยัยออมเลต "

เอ๋ ใครฟะ บังอาจมาขัดจังหวะ คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ

" ยัยไข่เจียว "

เฮ้ย เรียกชื่อฉันน่าเกลียดๆอีกต้องเป็นเจ้าบ้า..

" โยชิ "

ใช่ๆเจ้าบ้าโยชิ อะเอ๋ เมื่อกี้ฉันไม่ได้พูดนี่นา ถ้างั้นก็

" ลีวาย " ฉันหันไปเรียกเจ้าของชื่อที่กำลังยืนกอดอก มองมาที่ฉันอย่างยิ้มๆ

" ยืนบื้ออะไรของเธออยู่น่ะยัยบ้า จะไปมั๊ยเนี่ย โรงเรียนน่ะ เดี๋ยวก็สายกันพอดี "

" หนอย อะไรของนายกันยะ เจ้าบ้าโยโย่ " ฉันเถียงกลับไปมั่ง ได้ทีละใส่ใหญ่เลย

" พอๆ อยุดทะเลาะกันสักที ฉันว่าพอกันทั้งคู่ นั่นแหละ " ลีวายว่ารวมหน้าตาเฉย

ควับ

ทั้งฉันและโยชิหันไปทำหน้ายักษ์ใส่ลีวาย จนลีวายต้องยกมือห้าม พร้อมหัวเราะแฮะๆ

เอาเถอะคะ แล้วเจ้าสองตัว(คน)นี่ที่กำลังกวนประสาทฉันอยู่เป็นเพื่อนสนิทสุดขาดใจ ของฉันเอง -*- จะแนะนำให้รู้จัก ลีวาย เป็นผู้ชายหน้าตาดี หล่อแบบน่ารักๆ ส่วนโยชิ ก็เป็นคนหน้าตาดีอีกคนที่หล่อแบบร้ายๆ ใช่นิสัยก็ด้วย - -*

"เอ้าๆ ไม่ต้องมาจ้องฉันเลย ใครถึงโรงเรียนเป็นคนสุดท้ายเลี้ยงข้าว ฮ่าๆ " ลีวายพูดตัดบทแล้ววิ่งใส่เกียร์หมานำหน้าไปก่อนใคร

" เฮ้ยๆ เดี๋ยวสิ ลีวาย ตาบ้าาาาาา " ฉันได้แต่ตะโกนไล่หลังไปกับสายลมเพราะตอนนี้ตาบ้านั่นเหาะไปแล้วมั้ง

" ฮ่าๆ ฉันไปละ ขาสั้นๆอย่างเธอ เตรียมเงินไว้เลี้ยงข้าวเถอะ แบร่ๆ " โยชิหันมาทำหน้าล้อเลียนฉันแล้ววิ่งใส่เกียร์หมาตามลีวายไปอีกเช่นกัน

เออ เจริญละฉัน แบบนี้ทุกทีเลยสิน่า เพราะฉันมักจะถูกเจ้าบ้าทั้งสองคนนั่นหลอกให้วิ่งแข่งแล้วให้เลี้ยงข้าว และฉันก้มักเป็นแพ้เสมอ โอ๊ยเจ็บใจๆๆๆๆๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ ฉันขี้เกียจวิ่งตามไปเพราะรู้ว่ายังไงก็ตามตาบ้าพวกนั้นไม่ทันแน่ๆก้เลยเดินตามไป ถึงวิ่งไปตอนนี้ก็เหนื่อยเปล่าๆ และก้ต้องเตรียมอุดหูเพระว่า.. 

" ออมเลต เธออีกแล้วนะ.. "

" ออกไปยืนหน้าห้องเลย ใช่มั๊ยคะ " ฉันพูดดักคอยัยคุณครูจอมจู้จี้ ที่คอยเทศฉันตลอด แต่ละครั้งนี่ขี้หูแทบจะออกมาเต้นโกโก้ข้างนอกอยู่แล้ว เบื่อๆ

" เธอนี่มันจริงๆเล้ย "

" ค่ะ ขอโทษค่ะ " ฉันพูดแล้วก็เดินออกไปนอกห้องเรียนแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นลีวายกับโยชิที่นั่งทำหน้าระรื่น แล้วยกกระดาษที่เขียนคำว่า ' วันนี้เธอเลี้ยง ' ฉันได้แต่ทำหน้าเบื่อโลกส่งไปให้ แล้วรีบเดินออกไป ชิ ไม่อยากเห็นหน้าทั้งสองคนเลยนั่นแหละกรี๊ดๆเจ็บใจๆๆๆๆ

" เฮ้อออ " ฉันยืนถอนหายใจอยู่หน้าห้องเรียน วันนี้ก็มาไม่ทันเข้าเรียนอีกแล้วสินะ เพราะตาบ้าพวกนั้นแท้ๆเลยให้ตายสิ ง่วงชะมัดเลย....

" ออมเลต ออมเลต ออมเลต "

หืมม เสียงใครมาเรียกชื่อฉันเนี่ยคนกำลังนอนหลับสบายๆ

" ยัยเบอะออมเลต ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ยัยบ้า "

โอ๊ยย หนวกหูชะมัดเลยตื่นก้ได้

ฉันลืมตาขึ้นมา พร้อมหาวหน่อยๆ แล้วมองหน้าลีวายกับโยชิ งงๆ

" มีอะไรอ่ะ จะไปเรียนคาบต่อไปแล้วเหรอ "

" เรียนบ้าอะไรของเธอฮะ เธอหลับไปแล้วตั้งสามคาบ พักกลางวันแล้วเฟ้ย พวกฉันปลุกตั้งนาน หลับเป็นตายเลย ใครมาอุ้มไปก็ไม่รู้สึกตัวหรอกเนี่ย " โยชิพล่ามยาวจนฉันต้องยกมือหุดหู

" พวกนายเนี่ยขี้บ่นเป็นบ้าเลย ก็คนมันง่วงนี่นา เชอะ " ฉันทำหน้างอนนิดๆ แกล้งทำเป็นงอนไปงั้นแหละ เพื่ออีตาพวกนี้จะลืมเรื่องเลี้ยงข้าวไป ฮิๆ(ชั่วร้าย) ^o^

" ไม่ต้องมาทำหน้าลิงเลย อย่าเนียนๆ อย่าลืมสิวันนี้เธอเลี้ยงข้าวใช่มะ " โยชิพูดอย่างรู้ทัน ลีวายที่ยืนมองกลั้นหัวเราะอยู่ มองมาที่ฉันอย่างยิ้มๆ ประมาณว่า ' ไม่ต้องมาทำเนียนเลย '

แง้ ดันรูู้ทันอีกตาพวกนี้กินไพ่ยิปซีเป็นอาหารเช้าหรือไงกันนะ (ใครไม่รู้ว่าเธอแกล้งก็บ้าแล้วล่ะ : คนแต่ง)

" อะร๊าย อะไร ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง " ฉันทำหน้ากวนๆอย่างไม่รู้ไม่ชี้

" ว่าไงนะ แพ้แล้วลืมเหรอ " โยชิทำหน้าเหี้ยมใส่ ว้ายกลัวตายละย่ะ

" ออมเลต " ลีวายหันมาทำตาวิ้งๆพูดเสียงหวานใส่ฉัน อะ อะไร เนี่ยกรี๊ดๆๆ ฉันแพ้สายตาท่าทางของลีวายแบบนี้ตลอดเลยอ่ะ

" โอเคๆ ฉันยอมแพ้ ชิ " ในที่สุดฉันก็ต้องยอมจำนน เฮ้อ ฉันมักจะใจเต้นทุกทีเวลาอยู่ใกล้ๆลีวาย เพราะอะไรกันนะ..

" เย๊ส เห็นมั๊ยโยชิ วันนี้เราได้กินข้าวฟรีอีกแล้วว่ะ ฮ่าๆ " ลีวายหันไปหัวเราะอย่างผู้ชนะกับโยชิ

" เฮอะๆ ยัยโรคจิต เธอนี่แพ้ไอ้ลีวายตลอดเลยนะ " โยชิหันมาพูดด้วยท่าทีหงุดหงิดใส่ฉัน ไรอ่ะ ฉันทำไรผิด

" อะไรของนายอีกเนี่ย "

" เปล่านี่ วันนี้เธอกระเป๋าฉีกแน่ หึๆ " โยชิเปลี่ยนสีหน้าแล้วหันมาพูดขู่ใส่ฉัน เฮอะ ทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง ช่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง

" ใช่ๆ วันนี้ฉันหิวมากเลยอ่า " ลีวายหันไปพูดสนับสนุนกับโยชิ
 
" หนอย ฉันก้เห็นนายหิวทุกวันนั่นแหละไม่ต้องมาพูดเลยตาบ้า " ฉันเอามือทุบไหล่ลีวายไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้

" โอ๊ย เจ็บนะ ออมเลตใจร้ายอ่า " ลีวายทำหน้างอนๆ แล้วยกมือลูบไหล่

" หนอย ผู้ชายสำออย คิกๆ " ฉันพูดไปอย่างหมั่นไส้ พร้อมหัวเราะเบาๆกับท่าทางน่ารักๆของลีวาย

" ได้ทีว่าใหญ่เลยนะ ยัยบ๊อง " ลีวายเอามือมาเขกหัวฉันหนึ่งที

" โอ๊ย เจ็บนะ หัวแตกแล้วมั้งเนี่ย " ฉันแกล้งทำหน้างอนๆใส่ลีวายมั่ง

" เฮอะๆ เธอสำออยกว่าฉันอีกยัยเพี้ยน " ลีวายได้ทีว่าฉันกลับมั่ง

อะไรกันเดี๋ยวก็บ๊องเดี๋ยวก็เพี้ยน ฉันชื่อ ออมเลตย่ะ -*-

" ไปกันได้รึยัง ฮะ ฉันหิวจนจะกินช้างไปได้ทั้งตัวแล้วเฟ้ย " โยชิหันพูดเสียงหงุดหงิดอีกครั้งแล้วลากแขนฉันไป ตามด้วยลีวายที่วิ่งตามมา

เอ๊ะ อะไรของตานี่นะ ท่าจะเพี้ยน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่ช่างเถอะฉันก้หิวแล้วเหมือนกัน