คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : Special 5...........The End
''ไหน...มีอะไรจะให้ดู? บอกก่อนนะ ถ้าเป็นหนังโป๊เหมือนที่พี่แทคว่าล่ะก็...แกตายแน่ ฮวาง ชานซอง ''
จุนโฮพูดดัก
''ไม่ใช่นะ! นี้ตังหาก''
ชานซองเดินมาเปิดทีวีที่เชื่อมต่อกล้องวีดีโอ และคลิปวีดีโอก็เริ่มขึ้นทันที
เป็นคลิปที่ชานซองบอกรักจุนโฮกลางสนามที่มหาลัยเมื่อวานนี้
''นายไปเอามาจากไหน?''
จุนโฮที่รู้สึกแปลกใจหันมาถาม
''ก็เพื่อนชานอัดไว้เมื่อวาน ชานเห็นก็เลยจิกมันมา!''
จุนโฮพยักหน้า แล้วหันไปดูต่อ
''ดูหน้าโฮสิ ไม่ชอบให้ชานบอกรักหรือยังไง ทำไมต้องทำหน้าตื่นตกใจขนาดนั้นด้วย!''
ชานซองนั่งลงข้างๆก่อนจะยกมือโอบไหล่ภรรยา
''ก็มันน่าอายนิ นายชอบเป็นแบบนี้ตลอด รู้ทั้งรู้ว่าฉันขี้อาย แต่นายก็ชอบทำให้ฉันอายคนอื่นเขาอยู่เรื่อย''
จุนโฮหันมาตี
ทั้งสองดูมีความสุขสุดๆไปเลย
--------------------------------------------------------------------------------
''อะ...แทคยอน ความลับของฉัน!!''
เจบอมที่เดินเข้ามาในบ้านก่อนแทคยอน รีบวิ่งไปหยิบสมุดบันทึกในกระเป๋าและยื่นมันให้แทคยอน
''อ่อ...ไอ้ที่นายไปเอามาจากบ้านแม่เมื่อวานนี้ใช่ไหม?'' เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับฉันงั้นหรอ?''
แทคยอนรับสมุดบันทึกนั้นมาโดยที่เขาไม่ได้มองมัน เพราะตอนนี้เขากำลังมองหน้าเจบอมอยู่
''ไม่ได้ตั้งใจจะปิดสักหน่อย แต่ของแบบเนี่ยปกติเขาไม่ให้ใครรู้หรอนะ เห็นว่าเป็นนายฉันถึงให้ดู! ''
''ฉันจะอ่านให้หมดเลย ไหนความลับอะไรของนาย กล้าปิดฉันมาตลอด 1 ปีเลยหรอ??? ''
แทคยอนละสายตาจากเจบอม แล้วหันไปสนใจสมุดบันทึกแทน สายตาที่มองมันเริ่มเปลี่ยนไป
''นี้หรอความลับของนาย?!!''
แทคยอนถามเสียงเรียบ เพราะมันเป็นสมุดบันทึกที่เขาเคยเปิดอ่านตอนไปบ้านเจบอมครั้งนั้น
และเจบอมก็เขียนถึงใครบางคนที่เจบอมกำลังแอบชอบ... ซึ่งนั้นไม่ใช่เขา! ไม่มีชื่อของเขาแม้แต่ตัวเดียว
''ใช่! ความลับสุดยอดของฉันเลยล่ะ ตอนแรกฉันกะว่าจะไม่บอกนาย แต่อูยองบอกว่าถ้าฉันเอาให้นายดู นายต้องดีใจทั้งน้ำตาแน่ๆ ''
เจบอมอมยิ้มที่มุมปาก
''เล่มนี้ฉันเคยดูแล้ว!!!''
แทคยอนโยนสมุดบันทึกลงไปที่พื้น เขาสะบัดมันแรงมากจนสมุดบันทึกกระเด็นไกลออกไป
เจบอมที่มองดูกริยาท่าทางนั้นก็รู้สึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
''ดูแล้วงั้นหรอ? ตอนไหน? ฉันไม่เคยหยิบมันให้นายดูนะ!''
''วันนั้นที่ฉันไปบ้านนาย นายหลับ ฉันก็เลยหาหนังสืออ่าน แล้วฉันก็เจอมัน ''
'' อ้าว! งั้นก็รู้แล้วละสิว่าฉันชอบใครมาตั้งแต่แรก โห้! ไม่เซอร์ไพรส์เลย ''
เจบอมทำปากจู๋ใส่แทคยอนที่ยืนทำหน้าเคร่งเครียด
''ใครสักคนที่ไม่ใช่ฉัน!!!''
คำพูดนั้นทำให้เจบอมงง
''นายอ่านผิดเล่มหรือป่าว?''
เจบอมเอียงคอถาม
''นายจะให้ฉันมานั่งอ่านความลับที่นายชอบคนอื่นทำไม ทั้งๆที่คนๆนั้นไม่ใช่ฉัน''
แทคยอนเดินหนีขึ้นบันได
''นายอ่านจบหรือป่าว? ''
เจบอมเดินตาม เขาหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาแล้วแทคยอนก็หันกลับมาพอดี
''ถึงฉันจะอ่านไม่จบ แต่หน้าหลังจากนั้นมันก็คงไม่สำคัญอะไร ในเมื่อแค่หน้าแรกก็ชัดเจนมากพออยู่แล้ว!! นายจะให้ฉันดู แล้วนายก็จะขอหย่าฉันแล้วไปแต่งกับมันใช้ไหม? ''
เป็นแบบที่อูยองพูดจริงๆ แทคยอนดีใจทั้งน้ำตา ตอนนี้เขากำลังร้องไห้
''เดี๋ยวนะแทค!! ฉันว่านายเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ อะนี้...อ่านให้จบ อ่านมันต่อหน้าฉัน อย่าพึ่งเดินหนี ''
เจบอมยื่นสมุดบันทึกให้แทคยอนอีกครั้ง และแทคยอนก็รับมันมา
เขากำลังจะเปิดอ่าน แต่เจบอมก็พูดขึ้น
''เอาอย่างนี้ดีกว่า เปิดหน้าสุดท้าย อะ...อ่าน!!''
เจบอมหยิบสมุดมาเปิดให้แล้วยื่นมันใส่มือแทคยอน เรื่องราวทั้งหมดของเขา ถูกย่อใจความสำคัญไว้ในหน้าสุดท้าย
''ฉันรักเขามาโดยตลอด ถึงแม้ว่าสมุดบันทึกเล่มนี้จะไม่มีชื่อของเขาเลย แต่ฉันจะบอกมันเป็นลำดับสุดท้าย วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด คนที่ฉันแอบรักมาโดยตลอด ฉันกำลังจะได้แต่งงานกับเขา และฉันเชื่อว่าเขาจะดูแลฉันได้ ฉันเชื่อว่าฉันดูคนไม่ผิด หัวใจของฉัน อ๊ค แทคยอน!!!''
ย่อหน้าสุดท้ายจบลง พร้อมลงชื่อคนที่เขาชอบ เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่จะเขียนชื่อคนที่เขารักลงไปในนี้ และแทคยอนก็ได้เห็นมัน
''คนที่นายรักมาโดยตลอดคือฉัน!?''
แทคยอนปาดน้ำตาพรางเอานิ้วชี้ตัวเอง
''อื้มหื้ม!! ''
''ตั้งแต่เมื่อไหร่?''
''ตอนที่นายขอเบอร์ฉันมั้ง? ไม่ก็ตอนที่เราไปญี่ปุ่นด้วยกัน? หรือไม่ก็ที่สนามบิน!!!''
''นานแล้วนิ นายรักฉันทั้งๆที่ตอนนั้นฉันรักอูยองนะหรอ?!!''
''อื้ม!''
เจบอมพยักหน้า และแทคยอนก็โผเข้ากอดทันที
''เจย์! ฉันรักนายนะ รักจนไม่รู้ว่าฉันจะต้องทำยังไง ถึงจะทำให้นายกลายเป็นภรรยาที่โชคดีที่สุด ขอบคุณที่มองฉันแล้วเลือกฉัน ขอบคุณ!!!''
แทคยอนกอดเจบอมแน่นมาก
สังเกตว่าคนตัวเล็กไม่พูดอะไรเลย เพราะมันตอบกลับไม่ได้จริงๆ มันรัดแน่นเกินไป
''อะ...โอ๊ย! ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันหะ...หายใจ..ไม่ออก!! ''
''อะ...อ้าว โทษๆ ดีใจมากไปหน่อย ''
แทคยอนเกาะหัวแก้เขิน
เขานี้งี่เง่าจริงๆ!!!
-------------------------------------------------------------------------------------
มือขวาแบออก หน้าหันมองคนพี่แล้วยักคิ้ว
''ไหนอะ...ของขวัญ!''
''พี่ให้อูยองทุกวันอยู่แล้ว!!''
นิชคุณขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบอูยองแล้วหยิบผ้าพันคอใต้หมอนข้างโซฟาออกมา
เขาถอนจูบออกก่อนจะพันผ้าพันคอให้อูยอง
''นี่ไม่ใช่ของขวัญนะ! พี่เห็นว่าช่วงนี้อากาศมันหนาวก็เลยซื้อมาให้เพราะเป็นห่วง ''
อูยองเบะปากก่อนจะยิ้ม
''ทำมาเป็นฟอร์ม ซื้อให้เป็นของขวัญก็พูดไปสิ!!''
อูยองหันมามองหน้าคนพี่
''ก็บอกแล้วไงว่าของขวัญพี่ให้อูยองทุกคืนอยู่แล้ว!!''
''ของขวัญบ้าอะไรของนาย ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ชังเหอะ!! ฉันเบื่อที่จะนั่งทวงของขวัญจากนายล่ะ''
อูยองหันหนีก่อนจะหยิบรีโมทเปิดทีวี แต่นิชคุณก็จับมืออูยองไว้ได้ทัน
''อะไร? ''
'' งั้นอยากได้ของขวัญตอนนี้เลยไหม? ''
นิชคุณยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ อูยองหันมาทำหน้าสงสัยก่อนจะจับผ้าพับคอแล้วยักคิ้ว ประมาณว่า ก็นี้ไงของขวัญ แต่นิชคุณก็ส่ายหน้าแล้วอุ้มอูยองขึ้น
''อะไรของนายเนี่ย?''
''ก็นี้ไง...ของขวัญ!!!''
อูยองมองตามปลายทางของคนพี่ และใช่มันคือ......... ห้องนอนของเรา
******************************************************
จบจริงแล้วคราวนี้!!!
ไรเตอร์จะไปต่อเรื่องที่ 3 ล่ะนะ อ่านเสร็จแล้วตามไปละกัน!!!
เม้นๆให้กำลังใจไรเตอร์เรื่องนี้แล้ว อพยบไปนั่งเฝ้าเรื่องหน้ากันด้วยนะ
รักรีดเดอร์ทุกคน ม๊วฟๆ จ๊วบๆ
ความคิดเห็น