ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic 2PM] ฉันเกลียดนาย...I hate you [Khundong].......The End

    ลำดับตอนที่ #45 : Special 1

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.81K
      7
      9 เม.ย. 54











    �1 ปีผ่านไป

    เช้าที่แสนจะสดใสของผมกับอูยอง ถูกไอ้พวกโรคจิต จิตหลุด ระรานอีกแล้ว พวกมันยกโขยงมาบ้านผมแต่เช้า




    ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง

    เสียงกดออดที่หน้าบ้านบังคับให้คนพี่ถอดริมฝีปากออก ทั้งๆที่พึ่งจะแตะกันได้แค่แปปเดียว

    นิชคุณลุกขึ้นนั่ง เขาทำหน้าหงิกก่อนจะสะบัดผมไม่สนใจแล้วโน้มตัวลงประกบปากคนน้องอีกครั้ง แต่...

    ''ไปดูสิว่าใครมา?''

    ''ฝันไปเถอะ! นายเป็นเมียพี่นะ ไม่ใช่แม่ ไม่เอาอะ ไม่ลุก! ไม่เดิน!! ไม่ไป!!!''

    นิชคุณแสดงท่าทีให้อูยองเห็น ว่าอูยองกำลังขัดใจเขา

    ''เรื่องของนาย อยากจะเป็นง้อยก็ตามใจ ฉันเดินไปเปิดเองก็ได้!!!''

    อูยองลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองคนพี่ด้วยหางตา แล้วลุกขึ้นยืนข้างเตียง

    ''เขากดผิด เชื่อพี่สิ!''�

    นิชคุณพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงของคนรู้จักก็ดังขึ้นทันที�

    ''ไอ้คุณ! ตื่นโว้ยยยย!!''��

    แทคยอนตะโกนเสียงดังลั่น ทำเอาคำพูดของนิชคุณเมื่อกี้นี้ตกไปในทันที

    ''กดผิดที่ไหน นั้นมันแทคยอน รีบๆลงมาเลย เร็วๆ ''

    อูยองเดินนำก่อนจะกวักมือเรียกนิชคุณให้รีบๆตามลงไป




    ''พวกแกมาบ้านฉันทำไมแต่เช้าว่ะเนี่ย?!! ขัดจังหวะจริงๆเลย!!!''

    นิชคุณตะโกนมาแต่ไกล ทั้งๆที่ตัวยังมาไม่ถึงข้างล่าง

    ''แม่แกโทรมาหาเจบอมแต่เช้าบอกว่าให้ไปกินข้าวเช้าด้วยกัน แล้วยังบอกอีกว่าให้ฉันพาชานซองกับจุนโฮไปด้วย แถมกำชับว่าให้ฉันลากแกกับอูยองไปให้ได้!!''

    แทคยอนบอกตามที่แม่ของเจบอมได้สั่งเอาไว้

    ''อื้มแล้วยังไง?''

    นิชคุณพยักหน้าแล้วถามต่อ�

    ''ก็พวกแกไม่เคยไปหาแม่เลยไง ถึงอยากเจอ ท่านจะได้หายคิดถึง ก็พวกแกเล่นไม่ไปหาแม่ๆเลยตลอด 1 ปี มัวแต่ห่วงเรื่องนั้นอยู่นั้นแหละ''�

    แทคยอนจี้จุดนิชคุณได้อีกแล้ว

    ''แม่นะแม่...เอาพวกแกมาอยู่ข้างบ้านฉันทำไมก็ไม่รู้ ตลอด 1 ปีมานี้ พวกแกขัดจังหวะฉันกับอูยองตลอดเลยยยยยยยยย!!!''�

    นิชคุณตะโกนใส่หน้าทั้งสี่คนที่ยืนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนว่าไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น�




    ก็ใช่นะสิครับ! วันแต่งงานที่ผ่านมาของพวกมัน และคืนเข้าหอที่แสนจะมีความสุขของพวกมัน
    เป็นฝันร้ายของผม
    แม่ๆซื้อเรือนหอให้พวกมันติดกับเรือนหอของผมเลยอะ
    จะทำอะไรนิดอะไรหน่อย มันก็สาระแนมาเล่นที่บ้านผมกันทั้งวี้ทั้งวัน
    แถมตอนกลางคืนก็ยังจะมาโหวกเหวกโวยวายกินข้าวบ้านผมอีก















    ความเป็นส่วนตัวของผมตลอด 1 ปีที่ผ่านมา .......................มันหายไป!!! ��



    *****************************************************

    เม้นๆให้ไรเตอร์ด้วยนะ
    Special เป็นพาร์ทสั้นๆนะจร่ะ �


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×