คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : แกล้ง!!!
''เฮ้อ อ อ...เสร็จสักที งานแต่งตัวเองก็ไม่ใช่ ต้องพาไปลองชุดหยั่งกะฉันเป็นพ่อเป็นแม่พวกมันอย่างงั้นแหละ!!''
นิชคุณที่เดินเข้าบ้านเป็นคนแรก บ่นทันทีที่ตัวเองได้นั่งบนโซฟา
''ก็ช่วยๆเขาหน่อยไม่ได้หรือไงล่ะ? นิสัยไม่ดี...หยุดบ่นเดียวนี้เลย!!!''
อูยองที่เดินตามมาติดๆ ยกมือปิดปากคนพี่ทันที
''แค่ขอให้ช่วยแค่นี้ ต้องโวยวายด้วยหรอว่ะ ก็ใช่สิ...พวกฉันไม่มีประสบการณ์แบบแกสองคนนิ ไม่รู้นิหว่าาา ว่ามันต้องทำยังไง?''
แทคยอนว่าพรางพาดชุดที่พึ่งไปลองมาบนเก้าอี้ในห้องอาหาร
''ไม่เห็นยาก... แกก็แค่เอาที่อยู่ไป แล้วก็ขับไปลองกันเอง มันยากตรงไหนว่ะ?''
นิชคุณที่กำลังเหนื่อยหันมาแขวะ
''พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้านมันตั้งอยู่ตรงไหน? มันเป็นร้านที่แกไปลองชุดแต่งงานกับอูยองไม่ใช่หรือไง? แค่พาไปแค่เนี่ย บ่นหูชาเชียวนะ!!!''
เจบอมหันมาต่อว่าน้องชายที่กำลังแขวะว่าที่สามีตัวเองอยู่
''ผมว่าเลิกเถียงกันเถอะครับ ผมหิวแล้ว!!! ''
ชานซองกับจุนโฮที่พึ่งเดินเข้ามา บ่นหิวตั้งแต่ก้าวเข้าบ้าน
''พวกแกก็พอกัน เอาออกไปเลย ชุดพวกแกถือไปแขวนบนห้องพวกแกโน้น อูยองพาพวกมันไปที่ห้องไป!!''
นิชคุณตัดบท ให้แทคยอนกับเจย์เอาชุดที่พึ่งพาดบนเก้าอี้ออก แล้วสั่งให้อูยองพาพวกนั้นขึ้นไป
แต่เดี๋ยวนะ...?
''เมื่อกี้แกว่า... ให้อูยองพวกฉันไปที่ห้อง แกคงจะไม่ได้หมายความว่าให้พวกเรานอนด้วยกันหรอกนะ??''
แทคยอนถาม
น้ำเสียงที่ใช่ถามดูก็รู้ว่าเป็นกังวลแค่ไหน?
''เป็นคำถามที่น่าตอบเป็นอย่างมาก แกคิดว่าฉันจะให้เรา 6 คนนอนแยกหญิงแยกชายเหมือนไปค่ายลูกเสืออย่างนั้นหรอ? แล้วอีกอย่าง เรือนหอฉันนะมีห้องนอนหลายห้อง พวกแกห้องนึง น้องอีกห้องนึง แล้วก็ฉันกับอูยองอีกห้องนึง มันน่างงตรงไหนว่ะ??''
นิชคุณขมวดคิ้วถาม
''แต่ฉันกับเจย์ เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ!! เอ้าเฮ้ยไอ้ชาน...แกไม่คิดจะช่วยฉันค้านหรือไง เรายังนอนกับคู่ของเราไม่ได้นะ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน มันไม่ควร!!!''
แทคยอนนี้แหละสุภาพบุรุษเพียงคนเดียวในบ้านหลังนี้
''พวกเรานอนได้ครับพี่แทค คือตอนที่พี่อยู่โรงพยาบาล ผมก็ย้ายไปนอนกับชานตั้งนานแล้วครับ!!''
จุนโฮพูดทำลายเสียงตกอกตกใจของแทคยอน
''ห่ะ!!! พวกนายนอนด้วยกันแล้ว!!!''
แทคยอนที่เข้าใจอีกอย่าง กำลังยืนขย้ำสูทด้วยความอึ้ง
''พอเลยพี่... หยุดมองผมแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ พี่พูดผิด...พี่ต้องพูดว่าพวกนายนอนห้องเดียวกันแล้ว ไม่ใช่พวกนายนอนด้วยกันแล้ว ''
ชานซองแก้ให้ แล้วจุนโฮก็พูดย้ำอีกที
''ถึงเราจะนอนห้องเดียวกันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอะไรในกอไฝ่นะครับ คือเราคุยกันไว้แล้วว่าต้องหลังแต่งงาน!!! ''
''อ่อ.... ''
แทคยอนได้แต่ยืนอึ้ง เจบอมเองก็ไม่ต่างกัน เพราะพวกเขาไม่เคยแม้แต่จะได้นอนห้องเดียวกันเลย
''โฮนอนเตียง ส่วนผมนะโซฟา! ''
ชานซองปิดท้ายประโยคก่อนที่แทคยอนจะทำหน้าปกติ
''แต่ถึงยังไงมันก็ไม่สมควร เราไม่ควรจะ......''
''แยกย้าย!!..... อูยองจัดการ!!''
แทคยอนยังพูดไม่ทันจบ นิชคุณก็สะบัดหน้าใส่ ยกปัญหานี้ให้อูยองจัดการทั้งหมด แทคยอนได้แต่ยืนเอ๋อ อ้าปากพะงาบๆ
''ชานกับโฮนอนห้องนี้นะนอนได้ใช่ไหม?''
อูยองเปิดประตูห้องเล็กก่อนจะหันไปถาม
''สบายมากครับพี่ชาย ว่าแต่มีโซฟาตัวที่มันยาวกว่านี้ไหม? ผมนอนไม่ได้อะ ตัวผมยาวเกิน!!''
ชานซองพยักหน้าว่านอนได้ แต่ปากกลับบ่นว่าอยากได้โซฟายาวกว่านี้
''ไม่เป็นไรครับ!! พี่อูยองลำบากป่าวๆ เดี๋ยวผมกับชานซองจัดการเองดีกว่า''
จุนโฮเอ่ยอย่างเกรงใจ
''ผมว่าพี่อูยองพาพี่แทคกับพี่เจย์ไปที่ห้องเถอะครับ เรื่องของชานซองเดียวผมจัดการเอง''
อูยองยิ้มรับบางๆ
ค่อยยังชั่วที่จุนโฮยังเห็นใจเขา
''งั้นพี่พาแทคกับพี่เจย์ไปที่ห้องก่อนนะ!!''
อูยองทิ้งท้าย
ปล่อยให้จุนโฮคุยกับชานซองเองว่าจะเอายังไงเรื่องที่นอน
ไม่สิ...เขาลืมบอกอะไรไป
''นิ!! ไอ้ชาน .....ถ้าฉันรู้ว่าแกทำอะไรจุนโฮก่อนที่จะแต่งงานละก็ แกโดนดีแน่''
อูยองหันมาพูดกับน้องชายก่อนจะพาแทคยอนกับเจบอมเดินไปอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลจากกันนัก
''เอาจริงหรออูยอง ฉันว่า...ไม่ดีมั้ง?''
แทคยอนว่า เขาเดินถือชุดแต่งงานที่พึ่งไปลองมาพรางออกปากบ่นโน้นนี่ ในขณะที่เจบอมตื่นเต้นกว่า แต่กลับไม่อ้าปากพูดสักคำ
''เอ้าหน่าาา!! แค่คืนเดียวนายกับพี่เจย์ก็จะเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ นอนด้วยกันก่อนเข้าหอก็ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าสร้างความคุ้นเคยแล้วกัน''
อูยองหันไปจับมือเจบอมที่คนพี่นั้นก็ได้แต่พยักหน้าเข้าใจ
''เห็นไหม? พี่เจย์ยังไม่เรื่องมากเท่านายเลย เดี๋ยวนายก็ชินไปเองแหละ ฉันไปนะ!!! อ่อ...พี่เจย์ครับ เดี๋ยวจัดวางข้าวของเสร็จ ก็ลงมากินข้าวนะครับ เดี๋ยวผมขอลงไปทำอาหารก่อน''
อูยองทิ้งท้ายขอตัวไปทำอาหารเย็น เขาเดินผ่านหน้าห้องชานซองเลยแวะบอกว่าให้ลงไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
''เป็นไงบ้าง? แผนเราสำเร็จไหม?''
นิชคุณที่นั่งดูทีวีอยู่หันมาถามทันที
''เฮ้อ อ อ...ก็เหนื่อยดี แต่ระดับนี้แล้ว สำเร็จ!!''
อูยองวิ่งลงมาจากบันได เขาตีมือกับนิชคุณทันที
นี้มันแผนพวกแกหรอเนี่ย?
อูยองที่ดูซื่อ....แสบเหมือนกันนะเรา ไม่แปลกใจที่สองคนนี้เป็นสามีภรรยากันเลยจริงๆ
''อยากมานอนบ้านเราดีนัก จะเอาให้ขำไม่ออกเลย!!''
นิชคุณดึงอูยองให้นั่งลงบนโซฟา มือข้างขวายกโอบไหล่ทันที
''แต่ไอ้ชานกับจุนโฮดูจะไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่เลย.... ไม่หนุกเลยอ่ะ!!''
อูยองหันมาเสริม
เพราะว่าไอ้น้องชายของแกมันชินแล้วนะสิ
''อย่าลืมสิว่า...เป้าหมายของเรา คือเพื่อนรักของนายกับพี่ชายของฉัน 555 งานนี้ไม่อยากจะนึก...คงจะฮาน่าดู!!''
นิชคุณพูดขำๆ ยิ่งทำให้อูยองสนอกสนใจ
''งั้นคืนนี้เราแอบมาดูกันไหม?''
''ไม่เอาอะ....เก็บเวลาไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า??''
หันมายักคิ้วด้วยท่าทางที่ยียวน
ดูก็รู้ว่าสามีแกมันร้าย
''ชิร์!! ทะลึง ในหัวคิดแต่เรื่องพวกนี้หรือไง? ไอ้บ้า!!!''
ภรรยาก็ทำเพียงแค่บ่นเบาๆเท่านั้น
''นั้นแน่ะ!! ไม่ปฏิเสธสะด้วยยยยยยยย!!!''
คนพี่ที่นั่งมอง แซวสะดังแถมยังลากเสียงสะยาวเชียว
''ฉะ...ฉันไปทำอาหารเย็นให้พวกนั้นดีกว่า คุยกับนายมีแต่เรื่องอกุศล''
อูยองเตรียมชิ่ง
ไม่ได้อยากจะพูดนักหรอกว่าตัวเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธการกระทำนั้น
''เดี๋ยวสิ!! ไม่ต้องรีบทำหรอกหน่าาา ให้พวกนั้นมันหากินเอาเอง ส่วนเราก็....''
นิชคุณดึงอูยองที่กำลังจะลุกให้นั่งลงกับที่ ท้ายประโยคที่เว้นไว้กลายเป็นริมฝีปากที่กดจูบแทน
''อือออออ อื้มมมมม..อือ อ อ''
อูยองส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ ทันทีที่รู้ว่าตัวเองโดนแกล้งเป็นครั้งที่สองของวัน ไม่นานนิชคุณก็ผลักปากออก
เสียงหายใจของคนน้องเรียกเสียงขำของคนพี่ได้เป็นอย่างดี
''นายแกล้งฉันอีกแล้วนะ...ฉันเกือบจะขาดในตาย!!''
อูยองหอบหายใจแรงๆก่อนที่ดวงตาจะโตขึ้นอีกครั้ง
''ใครว่ารอบนี้พี่แกล้งเล่น...พี่เอาจริง!!''
นิชคุณโน้มตัวจูบอีกครั้ง แต่อูยองกลับดันหน้าคนพี่เอาไว้
''ไม่ได้มีเราแค่สองคนนะ!?''
ถึงแม้จะหยุดยั้งปากของคนพี่ได้ในตอนนี้ เสียงหอบหายใจก็ยังคงหลงเหลืออยู่
''ก็อยากให้โลกรู้!!!''
นิชคุณตอบกวนๆก่อนจะโน้มตัวลงอีกครั้ง แต่อูยองก็ยังไม่ยอมเพราะคิดว่ามันไม่ควร
''ปล่อยเถอะ...ถ้าคนอื่นมาเห็นมันจะดูไม่ดีนะ!!''
อูยองดันหน้าคนพี่ออกแต่นิชคุณก็ยังไม่ยอม ทั้งคู่สบตากันสักพักก่อนที่อูยองจะเป็นฝ่ายหลบหน้าก่อน
''มาทเพลบอยหายไปไหนหมดน่าาา เหลือแต่ภาพภรรยาที่น่ารักอย่างเดียวเลย!!''
นิชคุณจงใจแหย่เล่น และอูยองก็ติดกับเขาเหมือนเคย
เพราะรู้ว่าอูยองมักจะฉุนเขาเวลาที่เขาล้ออดีตของอูยอง
อูยองหันหน้ากลับมามองคนพี่ทันที สายตาที่โกรธนิดๆถูกส่งผ่าน แต่จังหวะนี้แหละที่คนพี่ต้องการ......?
นิชคุณโน้มตัวลงประกบปากทันที ครั้งที่สามของวัน สำหรับการแกล้งเล่นทีเผลอของนิชคุณ
และเขาก็โดนแกล้งอีกจนได้
''เฮ้อ...รู้หยั่งงี้เราน่าจะไปเช่าคอนโดอยู่กันนะ ไม่น่ามารบกวนคู่รักคู่นี้เลย!!!''
แทคยอนแซวทันทีที่เห็น ทั้งสี่คนก้าวลงมาจากบันได
แน่นอนว่าวิวตรงโซฟาช่างน่าอิจฉาได้อีก
นิชคุณผลักปากออกอย่างเสียดาย ก่อนที่อูยองจะยกมือตีแขนอีกครั้ง
''จนได้เห็นไหมล่ะ!!''
''เสียงบ่นของแกดูเหมือนคนไม่เต็มใจเลยเนอะ!!''
แทคยอนที่ได้ยิน ออกปากแซวเป็นครั้งนี้สอง
''ก็ใช่นะสิ!!... ฉันไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด''
อูยองลุกขึ้นยืนปัดเสื้อตัวเองพรางเถียงข้างๆคูๆ
''น้อยไปสิ...ฉันเห็นแกโอบคอไอ้คุณเลยด้วย เนี่ยนะที่แปลว่าไม่เต็มใจของแก''
เล่นเอาอูยองสะอึกเลยทีเดียว
ก็คนมันชินนี้หว่า...ทำไงได้
''เออ...เปลี่ยนเรื่องเหอะ นั่งคุยกันไปก่อนละกัน เดี๋ยวฉันไปทำอาหารเย็นมาให้ ''
อูยองว่า เขาทำหน้าบูดใส่แทคยอน ก่อนจะหันไปยิ้มให้เจบอมแล้วเดินเข้าครัวไป
สักพัก
'ไอ้บ้านิชคุณ...จำไว้เลยนายทำฉันอาย! -.-'
นิชคุณที่นั่งอยู่เปิดอ่านข้อความที่คุณภรรยาส่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และพี่แกก็นั่งขำอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
คนรอบข้างที่นั่งดูทีวีอยู่หันมามองกันเป็นตาเดียว
''หวังว่าแกคงยังไม่บ้านะเพื่อน!!''
แทคยอนทัก
''555 เดี๋ยวมานะ!!... เมียฉันมีปัญหา!!!''
นิชคุณลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในครัว ทิ้งให้คนที่นั่งมองอยู่ทำหน้างงๆใส่กัน
''อายมากไหมจ๊ะ....คุณเมีย!!''
คล้อยหลังนิดเดียว คุณสามีก็เดินมาถึงห้องครัวสะแล้ว
''ไม่ต้องมาพูดเลย....ฉันโกรธนาย!! เห็นไหมว่าแทคยอนล้อฉัน''
อูยองเตรียมวัตถุดิบที่อยู่ในตู้เย็นออกมา ปากก็บ่นไปด้วย แต่มือก็ทำ นิชคุณเดินเข้าไป กะว่าจะช่วย แต่อูยองก็ไม่ยอม เลยต้องง้อแทน
''นิดหน่อยเอง...ดูก็รู้ว่าแทคยอนอิจฉาเราจะตาย อายเพราะคนอยู่เยอะงั้นหรอ? งั้นคืนนี้ก็ไม่อายละสิ.....เพราะเราอยู่กันแค่สองคน ''
นิชคุณแซวอูยองอีกแล้ว ทั้งที่มือทั้งสองข้างก็ยังโอบเอวภรรยาอยู่แต่ประโยคที่ใช้ง้อดูจะเข้าตัวเองเหลือเกิน พูดให้ตัวเองได้เปรียบทั้งนั้น
''ฉันไม่พูดกับนาย...ถอยไปฉันจะทำกับข้าว อย่ามายืนเกะกะได้ไหม?''
อูยองแกะมือนิชคุณออกจากเอวก่อนจะเดินหนีไปอีกฝั่ง
''อย่าเฉไฉหน่าาาา!!!... ถึงนายจะทำเป็นว่านายไม่รู้ แต่พี่ก็รู้อยู่ดีว่านายเข้าใจความหมายที่พี่สื่อ....ใช่ม่ะ???''
************************************************************
อัพแล้ว!!!
พาร์ทนี้ฮาอะ ไรเตอร์ชอบบบบบบบบบบบบบ
ด้งมันนอย....ก็คุนนี่อะ ชอบแกล้งงงงงงงงงงง 555
เม้นๆให้ด้วยนะ ตอนจบใกล้เข้ามาแล้วววววว
รักรีดเดอร์เสมอเสมือนจ๊ะ
ความคิดเห็น