[Fic 2PM] ฉันเกลียดนาย...I hate you [Khundong].......The End

ลำดับตอนที่ #4 : ไว้หน้า!!!

ฝ่ามือที่ลูบไล้ไปตามผ้านวมสีเหลืองดูแล้วสะอาดตา กำลังจะปลุกคนน้องที่ยังนอนหลับสนิท

''อูยอง! อูยอง!!''

คนพี่สะกิดคนน้องก่อนที่อูยองจะรู้สึกตัว อาการเจ็บที่ช่องทางด้านหลังทำให้อูยองครางออกมา

''อะ..โอ๊ย!''

อูยองทำหน้าบูดบึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกมึนๆ อูยองขยับตัวนิดๆก่อนจะผงะเมื่อเห็นคนพี่นั่งจ้องอยู่

''เจ็บมากหรือป่าว?''

นิชคุณถามทันทีที่อูยองสบตาเขา

''ปล่อย...ฉันรังเกรียจนาย!!!''

อูยองปัดมือนิชคุณที่กำลังจับข้อมือของเขาอยู่

''จะคุยกันดีๆสักครั้งได้ไหม?''

''ไม่...ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนาย''

อูยองหันหนีก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืนข้างเตียงแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะนิชคุณยังไม่ยอมปล่อยมือเขา

''ทำไม?...ที่กับฉันทำเป็นรังเกรียจ แต่ที่ไอ้หมอนั้นนายกับชวนมันเข้าบ้าน''

นิชคุณมองหน้าอูยองอย่างเหลืออด เขากำลังจะโมโหถ้าอูยองยังดื่อไม่ยอมหยุด

''เพราะฉันเกลียดนาย!!!''

อูยองจ้องหน้านิชคุณอย่างท้าทาย

''มันมีดีกว่าฉันตรงไหน? มันหล่อกว่าฉันหรือไง หรือว่ามันเก่งกว่าฉันห่ะ!! ''

นิชคุณกระชากอูยองให้ล้มลงบนเตียงก่อนจะขึ้นค่อม

''นายยังไม่เข็ดใช่ไหม? เรื่องเมื่อคืนมันเตือนสตินายไม่ได้เลยหรือไงว่าฉันเป็นผัวนายน่ะ''

นิชคุณบีบข้อมืออูยองแน่น

''ต่อให้นายยัดเยียดมันให้ฉัน ฉันก็ไม่มีวันรักนาย ทุกอย่างที่เป็นนายฉันเกลียด
เกลียดหัวสมองอัจฉริยะ เกลียดร่างกายที่ดีพร้อม เกลียดทรงผมที่ดูดีเกินไป
เกลียดนิสัยของนาย ฉันเกลียดทุกอย่าง รวมทั้งตัวของนายดะ... ''

คำสุดท้ายถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ นิชคุณประกบปากปิดคำพูดของอูยองอย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะปริปากออกให้ได้หายใจ

แรงจูบที่หนักหน่วงทำให้อูยองเหมือนจะไม่มีแรง เขาต้องใช้มือโอบรอบคอนิชคุณเอาไว้ถึงแม้ว่าเขาจะปฏิเสธคนๆนี้ก็ตาม

นิชคุณตวัดลิ้นอย่างดุดัน เขาควานหาความหวานในโพรงปากอย่างเนินนานจนอุยองเอามือตีที่ไหล่เป็นสัญญาณบอกว่าเขาหายใจไม่ทัน นิชคุณพลักออกอย่างเสียดายก่อนจะยกยิ้มอย่างเหนือกว่า

''หึ!ต่อให้นายเกลียดมันฉันก็จะยัดเยียดมันให้นาย อะไรที่นายเกลียดฉันจะทำให้หมด ทำให้หมดทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง ที่ดูท่าว่านายจะเกลียดมันที่สุด''

นิชคุณดันตัวลุกขึ้นยืนข้างเตียงก่อนจะหายเข้าห้องน้ำไปทิ้งให้อูยองนั่งร้องไห้บนเตียงเพราะเขาไม่สามารถทำอะไรคนๆนี้ได้เลย แม้แต่คำพูดที่เขาพยายามพูดสอดเสียดให้นิชคุณเจ็บใจแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เก็บมันมาใส่ใจด้วยซ้ำ

อูยองนั่งร้องไห้อยู่นานจนนิชคุณอาบน้ำเสร็จ

''กะแล้วว่านายต้องทำตัวเป็นนางเอกในนิยาย''

นิชคุณยืนพิงขอบประตูห้องน้ำก่อนจะเดินมาหาอูยอง

''ว่าไงจร่ะ! แม่นางเอก ไหนดูสิถึงฉากพระเอกจูงพิษหรือยัง ''

นิชคุณดึงแขนอูยองให้เขามาใกล้ๆ

''ปล่อย..ฉะ..ฉันจะไปอาบน้ำ!''

อูยองสะบัดมือออก ครั้งนี้นิชคุณยอมปล่อยก่อนจะพูดทิ้งท้าย

''อย่าลืมขัดที่คอให้ออกน่ะจร่ะที่รัก เพราะว่ามัน...เห็นชัดมากเลย''

นิชคุณสะแหยยิ้มมองตามอูยองที่ตอนนี้หันมาทำหน้าใส่ 

อูยองเข้าห้องน้ำไปก่อนจะสำรวจดูต้นคอตามที่คนพี่บอกและ... มันคือเรื่องจริง รอยจ้ำแดงๆกระจักกระจายอยู่ตามซอกคอเต็มไปหมด แถมมันยังชัดมากเสียด้วย

เขาขัดมันแรงๆแต่ก็ไม่เป็นผลอูยองอยู่ในห้องน้ำนานมากกว่าจะออกมา เสื้อผ้าที่เลือกใส่เป็นชุดแขนยาวขายาวสีเหลืองนวลซึ่งอากาศก็ไม่ได้หนาวอะไร

อูยองออกมาจากห้องน้ำเดินกะเผลกๆออกมาเพราะยังรู้สึกเจ็บที่ช่องทางด้านหลังอยู่ นิชคุณที่นั่งมองตั้งแต่หน้าประตูมองตามอูยองก่อนจะคว้าเอาไว้

''อะ...โอ๊ย! ''

สีหน้าของอูยองบูดบึ้งทันทีที่รู้สึกเจ็บ

''เว่อ!เจ็บขนาดนั้นเลยหรือไง ไหนมาดูสิ ''

นิชคุณที่ตอนนี้จับอูยองนั่งลงบนตักกำลังพยายามตรวจสอบร่างกายคนน้อง

''มะ..ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นไร''

อูยองยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างอัตโนมัติ

''เรื่องของนาย ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว!!''

นิชคุณปัดกางเกงเหมือนรังเกรียจก่อนจะเดินออกจากห้องไป อูยองเองก็เดินตามลงไปข้างล่างเหมือนกัน






''วันนี้เพื่อนๆของฉันจะมาบ้าน นายช่วยทำกับข้าวให้หน่อยน่ะ ''

นิชคุณเดินไปเปิดตู้เย็นก่อนจะหันมาพูดต่อ

''แล้วก็...ต่อหน้าเพื่อนฉันทำตัวดีๆหน่อยหล่ะ   ออ..แล้วก็มีผู้หญิงมาด้วยน่ะ เตรียมพวกไวน์ให้ด้วยล่ะกัน''

นิชคุณร่ายยาวก่อนที่อูยองจะบอกปัด

''ฉันไม่ทำ...นายก็ดูแลเพื่อนๆของนายเองแล้วกัน ฉันจะขึ้นไปอ่านหนังสือ''

''ไม่ได้! นายเป็นเมีย นายต้องทำ!''

นิชคุณหันมาตะคอกใส่อูยองที่เตรียมจะหันหนีขึ้นข้างบน

''นายเป็นพ่อฉันหรือไง ฉันถึงต้องฟังน่ะ!''

อูยองยักไหล่ก่อนจะเดินหนีขึ้นข้างบนไป








คืนนั้น


นิชคุณต้องเป็นคนจัดการเองทั้งหมด ส่วนอูยองที่ไม่ให้ความร่วมมือกำลังอ่านหนังสือสบายใจอยู่ข้างบน

แต่เอ๋..นิชคุณปล่อยอูยองลอยหน้าลอยตาได้ยังไง ทั้งๆที่ตอนเช้ายังบังคัับโน้นบังคับนี่อยู่เลย

เพื่อนๆทะยอยมากันบ้างแล้ว และไม่นานทุกคนก็มาครบ

''ไหนว่ะเมียแก ฉันไม่เห็นจะเห็นเลย''

จุนซูถามขึ้นเมื่อเข้ามาแล้วไม่เจอเจ้าตัว

''รอเดี๋ยวสิว่ะ!''

นิชคุณอมยิ้มก่อนจะขอตัวไปตามอูยอง

''นิ! จาง อูยอง ลงไปข้างล่างกับฉันหน่อย เพื่อนฉันอยากรู้จักนาย''

นิชคุณเปิดประตูก่อนจะเดินมาจับข้อมืออูยอง

''ฉันว่าฉันดังน่ะ เพื่อนนายไม่รู้จักฉันได้ยังไง?''

อูยองหันมาจ้องหน้าทำท่าทางกวนประสาท

''แต่ก็เอาเถอะ...ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ฉันจะยอมลงไปละกัน''

อูยองยิ้มเยาะก่อนจะปิดหนังสือแล้วเดินจับมือนิชคุณไป นิชคุณเองก็แปลกใจไม่น้อย ทำไมอยู่ๆถึงยอมลงไปง่ายจัง น่าแปลก!

ก่อนจะถึงทางลงของบันไดขั้นสุดท้ายอูยองก็หยุดชะงัก

''ต่อจากนี้ฉันจะเป็นเมียที่ดีล่ะน่ะ''

อูยองยิ้มให้นิชคุณก่อนจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อูยองเดินควงนิชคุณลงมาก่อนจะทักทายเพื่อนๆนิชคุณ

''สวัสดีครับ สวัสดีครับ!! ''

''จะว่าไปถ้านายเป็นแบบนี้ทุกวันฉันก็คงจะรักนายตายไปแล้ว''

นิชคุณกระซิบเบาๆที่ข้างหู ก่อนที่อูยองจะสะกิดให้นิชคุณคุยกับเพื่อน

นิชคุณพาอูยองมานั่งที่โซฟา ก่อนที่เพื่อนๆจะเข้ามาล้อมไว้เป็นวงกลม

''ทำไมเมียแกน่ารักจังว่ะ!''

เสียงของเพื่อนคนนึ่งพูดขึ้นทำลายความเงียบในห้องรับแขก อูยองยิ้มรับก่อนจะจับมือเป็นการทำความรู้จัก และอยู่ๆนิชคุณก็ตีมือเพื่อนคนนั้น

''นี้เมียฉันน่ะ! เดี๋ยวเหอะ เล่นไม่รู้เรื่อง''

นิชคุณทำสีหน้าไม่พอใจแต่อูยองกลับยิ้มระรื่น

''ที่ต้นคอ...อย่าบอกน่ะว่านายสองคน... ''

นั้นทำให้อูยองเงียบลงทันทีพูดแบบนี้นิชคุณก็เป็นต่อเขาน่ะสิ

''เห็นชัดใช่ไหมหล่ะ ฉันพยายามทำให้มันจางที่สุดแล้วน่ะ แต่อดไม่ได้ว่ะเมียของฉันน่ารักเกินไป ''

นิชคุณโอบไล่อูยองแต่อูยองกลับเอาศอกถองเข้าที่เอวของนิชคุณ

''อย่าเล่นให้มันมากนัก ฉันชักจะไม่สนุกแล้วน่ะ!!!''

อูยองกระซิบที่ข้างหูก่อนจะหันไปยิ้มให้สาวๆกลุ่มนึง

''งั้นพวกเราชน ฉลองให้กับไอ้คุณที่มีเมียเป็นตัวเป็นตนกับเขาสักที เฮ้!!!''

เพื่อนกินเหล้าเมามายอย่างสนุกสนาน

''เฮ้ย!จูบโชว์หน่อยสิว่ะ เพื่อนมาบ้านทั้งที''

''เออนั้นดิ จูบเลย จูบเลย จูบเลย จูบเลย~~ ''

เพื่อนพากันโห่ร้องให้นิชคุณกับอูยองจูบโชว์ อูยองหน้าเสียก่อนจะทำท่าลุกหนี

''แค่แปปเดียวเองน่ะ!''

นิชคุณจับมืออูยองเอาไว้ก่อนจะทำตามที่เพื่อนบอก อูยองกลั้นใจหลับตาริมฝีปากของทั้งคู่แตะกันเบาๆก่อนที่นิชคุณจะผลักออก

''โห่!ไรว่ะ แค่เนี่ย นึกว่าจะได้ดูฉากบาดตาบาดใจสะอีก''

''แค่นี้ก็พอแล้ว...เรื่องแบบนี้เขาเก็บไว้ทำกัน 2 คนโว้ย!! ''

นิชคุณหันไปบอกเพื่อนข้างๆก่อนจะหันกลับมายิ้มให้อูยอง

เป็นความรู้สึกแรกที่รู้สึกปลื้มใจ นิชคุณให้เกียรติเขางั้นหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยนึกว่าจะแกล้งเขาต่อหน้าเพื่อนๆสะอีก



งานเลี้ยงดำเนินต่อไปไม่นานทุกคนก็ทะยอยกลับ

บางคนก็เมาไม่ได้สติจนต้องติดรถเพื่อนอีกคน
บางคนก้ขอตัวกลับเพราะเมียโทรมาตาม
บางคนก็ฝากรถเอาไว้แล้วกลับแท๊กซี่

ทุกคนเมามาก เมื่องานเลี้ยงเลิกลา บ้านทั้งบ้านก็เหลือแค่ คน 2 คน

''คุณเมียคร๊าบบบบ ขอน้ำหน่อย!''

นิชคุณเองก็เมามากเหมือนกันคุยกับเพื่อนไปก็ดื่มไป สุดท้ายใครกันที่ต้องมานั่งเก็บข้าวของถ้าไม่ใช่ จาง อูยอง

''เอ้า!กินๆเข้าไป ถ้าวันนี้นายอวกรดฉันน่ะ ฉันฆ่านายแน่!!''

อูยองยื้นน้ำให้นิชคุณก่อนจะเดินไปเก็บข้าวของในห้องรับแขก

''คร๊าบบบบ!''

นิชคุณขานรับเหมือนเด็กๆ อูยองที่มองอยู่ก็นึกขำ

''เวลานายเมา สลัดคราบความเป็นเสือผู้หญิงเลยแหะ หยั่งกะคนปัญญาอ่อน!''

อูยองเก็บข้าวของจนเสร็จก่อนจะเดินมาจัดการกับปัญหาก้อนใหญ่


''ลุกขึ้นสิ!จะไปนอนหรือป่าวเนี่ย เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ตรงนี้สะเลย เห็นว่านายไว้หน้าฉันเรื่องจูบต่อหน้าเพื่อนหรอกน่ะ ฉันถึงยอมแบกนาย ไม่งั้นปล่อยให้นอนเป็นหมาแบบนี้เนี่ยแหละ''

อูยองดึงนิชคุณให้ลุกขึ้น เอาแขนข้างขวาของนิชคุณขึ้นมาพาดกับไหล่ตัวเองก่อนจะพาเดินขึ้นห้องไป






''หนักเป็นบ้าเลย!''

อูยองปล่อยนิชคุณลงบนเตียงก่อนจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้

''ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยน่ะ กับแม่ยังไม่เคยทำให้เลย ชิ! ''

อูยองนั่งบ่นแต่ก็ทำต่อจนเสร็จ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นิชคุณก่อนจะปิดไฟนอน อูยองทิ้งตัวลงบนเตียง

''เฮ้อ!ผ่านไปอีกวันกับชีวิตแต่งงานที่น่ายินดีของฉัน!!''

อูยองประชดตัวเองก่อนจะตะแคงข้างหันหลังให้นิชคุณ อยู่ๆมือใหญ่ก็พาดเข้ามาที่เอว อูยองสะดุ้งนิดๆก่อนจะหันมามองช้าๆ

นิชคุณยังคงหลับอยู่...สงสัยจะละเมอ อูยองปล่อยให้นิชคุณกอดอยู่อย่างนั้นแล้วหลับไป



















นายเริ่มรักฉันแล้วใช่ไหม จาง อูยอง!!!



**************************************************************

ตอนก่อนหน้านี้ที่ไรเตอร์ลบไปเพราะมันมีเหตุ มีคนงงกับตอนที่แล้วเยอะมาก
คิดว่าพี่คุณตื่นมารับโทรศัพท์ แล้วอยู่ๆก็พูดถึงเรื่องฝันเลยคิดว่าพี่คุณฝันอะไร??
แต่ที่จริงแล้ว...ไรเตอร์หมายถึงว่า... ตอนที่แล้วทั้งตอนเป็นตอนที่พี่คุณฝัน
เท่ากับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนที่แล้วเป็นแค่ฝันอันน่ารันจวนของพี่คุณเพียงคนเดียว
เห็นหลายคนงงๆกันมัน ไรเตอร์ก็เลยตัดมันทิ้งสะเลย แล้วก็เปลี่ยนบทใหม่ให้อ่านง่ายขึ้นๆ

ติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะ ตอนนี้สั้นไปนิด เพราะจะตัดที่เหลือไปไว้ในตอนหน้าที่เดียวเลย จะได้ไม่รู้สึกว่าขาดตอน

ตอนหน้า โอ้!ทะเลแสนงามมมมม
เม้นๆให้เค้าด้วยน่ะตัวเธอ ถูกใจก็เม้น ไม่ถูกใจก็เม้นไรเตอร์จะได้รู้น่ะจร่ะ

รักนะ จ๊วบๆ