ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในลาานเมือมีสาวน้อยอายุอานามประมา20ปีผมยาวรอนๆลมาถึหลัใส่เสื้อยืธรรมาไม่หรูรามาพร้อมับาเยีนาสั้นอวโ้นาาวเนียนใบหน้าอสาวน้อยนั้นสวยถูแ่เิม้วยเรื่อสำอานิๆหน่อยๆำลัยืนรับมวิวอยูู่่ลาภูเาเล็ภูเาหนึ่วาเธอมีสีน้ำาลอ่อนๆเ็นสัลัษ์ส่วนัว เธออบมานั่รับลมมวิวในที่แห่นี้ทุๆ่ำืน
"พิวเราไม่อยาลับประเทศไทยเลยเราอยู่ที่นี่็ีแล้วุพ่อไม่น่าะัเรื่อแ่านบ้าบอนี้เลย.....ไม่ั้นเรา็ไม่ไ้ลับประเทศไทยหรอ"อัทนามอเพื่อนสาว้วยแววาเศร้าน้ำาลอเบ้า
"แล้วถ้าพีรู้ว่าเรา.....ะลับเมือไทยเพราะไปแ่านเ้าละผิหวัในัวเราแย่เลยนะพิว"อัทนาปล่อยน้ำาออมา่อนที่ะอเพื่อนรััวเอนิ่ไม่มีเสียสะอื้นมีเพียหยาน้ำาที่ไหลลมาไม่หยุเท่านั้นไม่มีอาารสั่นเทาอนที่ร้อไห้ ไม่มีเลย
" ั้นว่าๆเี๋ยวเราพาพีไปหาที่ไทยนะเอะไ้พาเราไปเที่ยว้วยไ" พัทราปลอบโยนเพื่อนสาว้วยน้ำเสียอ่อนหวานแ่มัน็ยัเ้ๆัๆอยู่ี็นมันปลอบใรไม่เป็นนิ
" ฮือๆ ไม่เอา เราะไปที่นั้น3ปีเราะลับมา"อัทนาส่ายหัวเป็นพัลวัน่อนะผละาอ้อมออเพื่อนัวเอแล้วเปลี่ยนเป็นับมือแทน
" เราสัาว่าะลับมาเยอรมัน" พูบ็โนิ้ว้อยเพื่อทำสัาลับอีฝ่าย
" อืิอ ....็ไ้" พัทราอบเสียเรียบ่อนะออัสนาอีรั้
"สัาแล้วนะ"
"อือ"
สาวน้อยวัย20อย่าอัสนานั่รอนรัอัวเอ่อนะมอนาฬิาัวเออยู่อย่านั้นเป็นรอบที่10แล้วล่ะมั้
" ้าให้ไ้ลอเถอะ เราไปแล้วะเสียใ"พร้อมบ่นไปมาาที่หน้ายิ้มแย้มลายเป็นหน้าบูบึ้
"ทำหน้าบูแบบบนั้นบอเลยว่าะไม่สวยนะรับ"เสียอใรสันทำให้อัสนาหันมามอาอนะยิ้มร่าเหมือนเิม
" พี"
"รับ อโทษทีนะรับที่ผมมาสาย" พีรน่าอบ่อนะหยิบอุหลาบมาให้อัสนาอย่าเ็มใ
"อโทษที่ผมเลือื้ออไม้นานไปน........" ายหนุีมหยุเสียไว้แ่นั้นเพราะสาวน้อยเอานิ้วี้้า้ายมาแะปาอายหนุ่มเบาๆ พร้อมระิบ้าหูว่า
" ไม่เป็นไร่ะ" พูบ็ทาบริมฝีปาไว้แ้มอายหนุ่มหนึ่ที
" ฮือหอมแ้มพี่" ายหนุ่มพู่อนะอมยิ้มอย่าพอใ
"ให้ราวัล่าหา"
"ราวัลอะไรรับ" ายหนุ่มมวิ้วเ้าหาันนยุ่เหยิไปหม
" ราวัลที่มีอะไรมาเอไพร์ไ่ะ"สาวน้อยพู่อนะวาอไม้ลแล้วลับมาับมือายหนุ่มไว้าที่ยิ้ม็ลายเป็นน้ำาลอ
"เป็นอะไรหรือเปล่า" ายหนุ่มถามพร้อมับมือสาวน้อยอบ
"พรุ่นี้เอะลับเมือไทยนะ"สาวน้อยพูพร้อมน้ำาไหลพรา
"อีสามปีเอะลับมา" พูบ็วาหมายที่เียนไว้่อนะเินออาร้านไป
' เอหวัว่าสามปีที่เอลับมาวามรัอเรายัะเหมือนเิม ที่เอ้อลับเมือไทยระทันหันเพราะเอมีเรื่อำเป็นที่ะ้อไปัารให้เรียบร้อย อย่าลืมเอนะ
รัและิถึอยู่เสมอ าเอรี่'
สวัสี่ะ นิยายเรื่อแรอรีมสนุไหมเอ่ย ้ออโทษ้วยนะ่ะที่อัพให้ไ้แ่บทนำ่อนยัไ็อย่าว่าันนะ
"พิวเราไม่อยาลับประเทศไทยเลยเราอยู่ที่นี่็ีแล้วุพ่อไม่น่าะัเรื่อแ่านบ้าบอนี้เลย.....ไม่ั้นเรา็ไม่ไ้ลับประเทศไทยหรอ"อัทนามอเพื่อนสาว้วยแววาเศร้าน้ำาลอเบ้า
"แล้วถ้าพีรู้ว่าเรา.....ะลับเมือไทยเพราะไปแ่านเ้าละผิหวัในัวเราแย่เลยนะพิว"อัทนาปล่อยน้ำาออมา่อนที่ะอเพื่อนรััวเอนิ่ไม่มีเสียสะอื้นมีเพียหยาน้ำาที่ไหลลมาไม่หยุเท่านั้นไม่มีอาารสั่นเทาอนที่ร้อไห้ ไม่มีเลย
" ั้นว่าๆเี๋ยวเราพาพีไปหาที่ไทยนะเอะไ้พาเราไปเที่ยว้วยไ" พัทราปลอบโยนเพื่อนสาว้วยน้ำเสียอ่อนหวานแ่มัน็ยัเ้ๆัๆอยู่ี็นมันปลอบใรไม่เป็นนิ
" ฮือๆ ไม่เอา เราะไปที่นั้น3ปีเราะลับมา"อัทนาส่ายหัวเป็นพัลวัน่อนะผละาอ้อมออเพื่อนัวเอแล้วเปลี่ยนเป็นับมือแทน
" เราสัาว่าะลับมาเยอรมัน" พูบ็โนิ้ว้อยเพื่อทำสัาลับอีฝ่าย
" อืิอ ....็ไ้" พัทราอบเสียเรียบ่อนะออัสนาอีรั้
"สัาแล้วนะ"
"อือ"
สาวน้อยวัย20อย่าอัสนานั่รอนรัอัวเอ่อนะมอนาฬิาัวเออยู่อย่านั้นเป็นรอบที่10แล้วล่ะมั้
" ้าให้ไ้ลอเถอะ เราไปแล้วะเสียใ"พร้อมบ่นไปมาาที่หน้ายิ้มแย้มลายเป็นหน้าบูบึ้
"ทำหน้าบูแบบบนั้นบอเลยว่าะไม่สวยนะรับ"เสียอใรสันทำให้อัสนาหันมามอาอนะยิ้มร่าเหมือนเิม
" พี"
"รับ อโทษทีนะรับที่ผมมาสาย" พีรน่าอบ่อนะหยิบอุหลาบมาให้อัสนาอย่าเ็มใ
"อโทษที่ผมเลือื้ออไม้นานไปน........" ายหนุีมหยุเสียไว้แ่นั้นเพราะสาวน้อยเอานิ้วี้้า้ายมาแะปาอายหนุ่มเบาๆ พร้อมระิบ้าหูว่า
" ไม่เป็นไร่ะ" พูบ็ทาบริมฝีปาไว้แ้มอายหนุ่มหนึ่ที
" ฮือหอมแ้มพี่" ายหนุ่มพู่อนะอมยิ้มอย่าพอใ
"ให้ราวัล่าหา"
"ราวัลอะไรรับ" ายหนุ่มมวิ้วเ้าหาันนยุ่เหยิไปหม
" ราวัลที่มีอะไรมาเอไพร์ไ่ะ"สาวน้อยพู่อนะวาอไม้ลแล้วลับมาับมือายหนุ่มไว้าที่ยิ้ม็ลายเป็นน้ำาลอ
"เป็นอะไรหรือเปล่า" ายหนุ่มถามพร้อมับมือสาวน้อยอบ
"พรุ่นี้เอะลับเมือไทยนะ"สาวน้อยพูพร้อมน้ำาไหลพรา
"อีสามปีเอะลับมา" พูบ็วาหมายที่เียนไว้่อนะเินออาร้านไป
' เอหวัว่าสามปีที่เอลับมาวามรัอเรายัะเหมือนเิม ที่เอ้อลับเมือไทยระทันหันเพราะเอมีเรื่อำเป็นที่ะ้อไปัารให้เรียบร้อย อย่าลืมเอนะ
รัและิถึอยู่เสมอ าเอรี่'
สวัสี่ะ นิยายเรื่อแรอรีมสนุไหมเอ่ย ้ออโทษ้วยนะ่ะที่อัพให้ไ้แ่บทนำ่อนยัไ็อย่าว่าันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น