คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนวงโย : บทนำ
บทนำ
ึ่ ึ ึ๊
‘ อให้นัเรียนทุนมารวมันที่หอประุมเพื่อที่ะทำารเลือมรมะ ’
เสียอาารย์ฝ่ายประาสัมพันธ์ประาศามสายอวิทยุโรเรียนัึ้น พร้อมับนัเรียนม.้น ม.ปลาย ลุเินันให้ว่อน ่าน่าับลุ่มรีบเินไปที่หอประุมเพื่อที่ะลเลือมรมที่อยาเ้า หามัวแ่ั้า็้อแห้วอเ้ามรมนั้นแน่นอน
โ ยอู นั่ระสับระส่ายอยู่ในห้อเรียนอัวเอ มือไม้นั่ิ้มโทรศัพท์ทัรีนพัลวัน ใอเาอนนี้อยาไปลมรมะแย่อยู่แล้ว มรมเบเอร์รี่ที่เาอยาะลเลือ้อเ็ม่อนแน่ๆ เพราะมรมนี้เป็นมรมยอฮิไม่แพ้ับมรมบาสเบอลหรือมรมฟุบอลเลยทีเียว อนนี้เาทนรอเพื่อนสนิที้ปึ้ไม่ไหวแล้ว อนแรนัันไว้อย่าิบีแ่ไอ้เพื่อนัวี็โนรุ่นพี่ลาไป่วยานอะไร็ไม่รู้ ทำให้เา้อมานั่รอไป้วย ะหนีไป่อน็ไม่ไ้ ้วยวามที่ลัวว่าะลมรมไม่ทันยอูึเบอร์โทรศัพท์โทรหาเพื่อนสนิททันที เพียไม่นานปลายสาย็รับ
“แบฮยอน!! อยู่ไหน!!” นัวเล็ระแทเสียใส่ปลายสายอย่าหุหิ เพราะมรมแ่ละมรมหาเ็มแล้วะมีเินมาไ้แ่นิหน่อยอย่าน้อย็นสอน ถ้าเาไม่โร้ายเินไป็หวัว่าะเป็นนที่เินมานสอนนั้นนะ
“แฮ่ๆๆ ..ถ..ถึแล้ว หน้าห้อแล้ว.. แฮ่” ปลายสายอบลับมาพร้อมับเสียหอบหายใถี่ๆ ่อนะัสายไป
เสียฝีเท้าระทบพื้นหยุลรหน้ายอู นัวเล็ที่นั่หน้ามุ่ยอยู่บนเ้าอี้้อนาึ้นมามอเล็น้อย เปิล็อสรีนที่หน้าอโทรศัพท์่อนะูเวลา
“นายมา้าั้สิบนาทีเลยนะแบฮยอน!” ยอูโวยวาย
“อโทษน้ายอู มันธุระ่วนริๆ” แบฮยอนเอ่ยลับเสียอ่อย ่อนะยื่นมือไปึเพื่อนัวเล็ว่าให้ลุึ้นยืน แล้วรีบเิน้ำอ้าวไปที่หอประุมทันที
ยอููท่าทาะรีบว่าแบฮยอนมาโ เล่นวิ่นำหน้าเาไปไลแล้ว แบฮยอนึ้อำใวิ่ามไปอย่า่วยไม่ไ้
เมื่อไปถึหอประุม็เล่นเอาหอบแทบึ้นลมแทบับ ยอูรีบวิ่ไป่อแถวมรมเบเอร์รี่ที่เาอยาเ้านัอยาเ้าหนา มีน่อแถว่อนเาไม่ี่นเอ็ทำให้ยอูใื้นึ้นมาบ้า ระยะแถวเริ่มร่นลไป ไม่นาน็ถึิวอยอู ไม่ทันที่มือบาะไ้ับปาาลื่อ เสียนรุ่นพี่ที่นั่ประำโ๊ะ็แทรึ้นมาะ่อน
“มรมเ็มแล้วรับน้อ”
วามรู้สึเหมือนฟ้าะถล่มลมา เาอยาเ้ามรมเบเอร์รี่มาๆเลยนะ!! เพราะไอ้แบฮยอนนเียว!! ยอูหันหลัไปส่สายาาโทษให้เพื่อนัวีที่่อแถวอยู่้านหลัเา ่อนะำใหันลับไปหารุ่นพี่ประำโ๊ะ
“ออีสอนไม่ไ้หรอรับ” ยอูพูเสียอออ้อน แล้วทำหน้าาที่ิว่าหน้าสสารที่สุส่ไปให้รุ่นพี่ที่นั่ประำโ๊ะ
“พี่็อยารับเ้านะ แ่นมันเินมาเยอะแล้วอะน้อ” รุ่นพี่ประำโ๊ะเอ่ยออมาทำให้ยอูรู้สึเฟล! หุหิ! ว่าเิมอี
“รับ” ในเมื่อทำอะไรไม่ไ้็้อำใยอมรับวามริ ่อนะลาไอ้ัว้นเหุออมา
“เพราะมึนเียวเลยแบฮยอน! อเ้ามรมเบเอร์รี่เลยเห็นมั้ย รู้ี้ไม่รอมึะ็ี!” ยอูยืนออบ่นเพื่อนัวแสบ แบฮยอน็้อยอม้มรับะารรม
“โอ๋เอ๋นะยอู ูอโทษน้า ูผิไปแล้ว นะๆๆๆ” แบฮยอนรู้ว่ายอูไม่โรธเานานหรอ ็แ่หุหิามประสานใร้อน เลยเลือที่ะพูอ้อนเพื่อนพร้อมับมือสอ้าอยอูโยไปมา
“เหอะ แล้วพวเราะไปอยู่มรมไหนห้ะ!” ยอูพ่นลมหายใออมาทาปาอย่าหุหิ สายา็มอโ๊ะมรม่าๆที่ทยอยเ็บอันแล้ว อะไรมันะเ็มไวันนานั้น มรมที่น่าเ้า็อย่าหวัว่าะมีเหลือเลย วาลมโสอส่อสายาไปรอบๆ อนนี้็เหลือแ่มรมไทเ๊ มรมวูู ึ่ไม่เยอยู่ในวามิอยอูเลย ีฬาทุนิแทบไม่เยแะะให้ไปเล่น็ไม่ไหว
“มีอีมรมนึยอู..” เสียใสอแบฮยอนเอ่ยัวามิอยอู ทำให้ยอู้อมวิ้วับ
“มีมรมอะไรห้ะแบฮยอน”
“มรมวโยธวาทิ...”
TALK
ฝาฟิใหม่โ้ย ; //; เม้าในทวิิแท็ #ฟิวโย นะฮร้า
19.02.14
ความคิดเห็น