ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความลับถูกเปิดเผย
"อะ อาาา"
"อเลน...อย่าบอกนะว่านาย...เป็นโนอา?!"
ไม่นะ ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ!! ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะราวี่! ผมไม่รู้รื่องเลยซักนิดนะ!! อยู่ดี ๆ ก็ผุดขึ้นมาเองต่างหากล่ะ!
"อะ อะ อเลน...เธอ..."
"ไม่ใช่จริง ๆ นะครับคุณริเวอร์!!!"
"มะ มะ ไม่ ชะ ชะ ชะ..."
โอยยย สติกำลังเลือนหายไป... อยากนอนจังเลย ตะ แต่ว่า พวกเขากำลังเข้าใจผิดกันอยู่ ร่างกายขยับไม่ได้เลย...เหมือนมีอะไรมาควบคุมร่างงั้นแหละ แต่ราวี่ไม่ได้แรงเยอะซะ ขะ ขะ ขะ ขนาดนั้นนี่...นา....
ตุบ!
"อ้าวเฮ้ย! อเลน นายเป็นอะไร! นี่ มาคุยกันดี ๆ ก่อนเด๊!"
ขอโทษนะครับราวี่...ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้คือได้ฟังเสียงเท่านั้น ผมก็อยากตอบแต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย...ขอโทษจริง ๆ นะครับ...
-------------------- อเลนถูกพาตัวมาหาเสนาธิการ -------------------
"เป็นความจริง...ใช่รึเปล่า?"
"ผมไม่แน่ใจครับ"
"แต่ความคิดของฉันไม่ใช่งั้นนะ"
"ทีเอดอล! นี่ยังคิดอยู่รึว่าอเลน วอคเกอร์เป็นผู้บริสุทธิ์อีกเรอะ?!"
"นั่นสิ ถ้าเป็นพวกทรยศล่ะก็ ฉันยิ่งชอบเฉือนเนื้อเฉือนตัวกันอยู่นะเนี่ย หึ ๆ"
"โซคาโร่ เรื่องนั้นมันต่างกัน ที่สำคัญคือ อีกไม่กี่วันท่านเคานท์จะมาโจมตี เราควรทำยังไง?"
"ก็ส่งเจ้าลูกศิษย์บ้าไปเลยซี่"
"!"
"...ครอส?"
"อาจารย์..."
อาจารย์ ครอส มาเรี่ยน คนที่ผมไม่อยากเจอที่สุด และไม่ต้องการใบเสร็จชำระหนี้ที่ห่อเป็นปึกหนา ๆ ด้วย
"ทำไมล่ะ? ทำไมถึงคิดตื้น ๆ เช่นนั้นด้วย ครอส"
"นี่ไม่เชื่อใจฉันเรอะ?"
"..."
"อะแฮ่ม! งั้นตกลงว่าจะส่งเธอไป แต่เมื่อได้โอกาสก็รีบหนีออกมาเลยนะ"
"ครับ"
-------------------- ถึงเวลา --------------------
"อเลน~น! ( > W < )"
"...( = = )"
"เย้ ๆ ๆ ๆ! อยากเล่นกับอเลนมานานแล้ว! ( > U < )"
โอ้ นี่สวรรค์หรือนารก หลังจากผมถูกส่งมอบตัวให้กับเคานท์ ผมก็ต้องเดินทางไปอีก ไม่รู้ว่าที่ไหน แต่บอกกันว่าเป็นที่บ้านของโนอา ความจริงผมโจมตีได้ แต่ว่าในตอนที่ผมถูกส่งตัวแล้วโจมตีครั้งแรกนั้น เคานท์ก็สามารถควบคุมบาดแผลศักดิ์สิทธ์ได้อย่างง่ายดาย ผมจึงต้องทนกับน้ำหนักของโร้ดที่กำลังขี่หลังผมไปมานี่แหละ
"โฮะ ๆ ครั้งแรกนะครับเนี่ยที่อเลน วอคเกอร์สงบมากจนแทบไม่เชื่อเลยนะว่า...เป็นอดีตเอ็กโซซิสท์น่ะขอรับกระผม ( 0 U 0 )"
ตูม!!!
"อะ เอ๋? อเลน? ทุบรถม้าทะลุแล้วนา ( 0 0 )"
"ผมเป็นเอ็กโซซิสท์นะครับ!!!"
"โอ๊ย ๆ เสียงดังจังโว้ย เจ้าลูกศิษย์ครอสนี่ เดี๋ยวก็ไม่มีรถม้าสบาย ๆ นั่งกันร้อก"
"จะไปกันรึยังล่ะ? ฮี่ ๆ ๆ"
"ไปเลยสิเจ้าพวกคู่ปัญญาอ่อนตัวแสบ"
"เดวิดเฟ้ย!"
"จัสเดโร่ไงเพี้ยน! รวมกันเป็นจัสเดวี่ไงล่ะเพี้ยน!! ฮี่ ๆ ๆ ๆ ๆ"
"อย่าไปก่อความรำคาญให้พวกจัสเดวี่สิครับ ลอร์ดทิกกี้ มิคส์ ( 0 U 0 )"
"ครับ ๆ พ่อขุนนางพันปี"
"..."
แปลกจังแฮะ ทั้ง ๆ ที่เป็นศัตรู แต่กลับเหมือนครอบครัวที่มีความสุข จนไม่อยากจะทำลายมันเลย และเหมือนผมจะเริ่มมีความรู้สึก...ดี แปลก ๆ ทะแม่ง ๆ
"แล้วไม่ดีหรออเลน?"
"โร้ด! แอบฟังความคิดผมอีกแล้วนะครับ! ( 0///0 )"
"ขึ้นรถมากันเถอะขอรับกระผม ( 0 U 0 )"
-------------------- ที่นัดหมาย -------------------
"เอ๋? ( 0 0) (0 0 )"
"อะไรหรือขอรับกระผม?"
"อยู่ที่ไหนล่ะ? ไม่มีอะไรเลยนี่"
"อเลน...อย่าบอกนะว่านาย...เป็นโนอา?!"
ไม่นะ ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ!! ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะราวี่! ผมไม่รู้รื่องเลยซักนิดนะ!! อยู่ดี ๆ ก็ผุดขึ้นมาเองต่างหากล่ะ!
"อะ อะ อเลน...เธอ..."
"ไม่ใช่จริง ๆ นะครับคุณริเวอร์!!!"
"มะ มะ ไม่ ชะ ชะ ชะ..."
โอยยย สติกำลังเลือนหายไป... อยากนอนจังเลย ตะ แต่ว่า พวกเขากำลังเข้าใจผิดกันอยู่ ร่างกายขยับไม่ได้เลย...เหมือนมีอะไรมาควบคุมร่างงั้นแหละ แต่ราวี่ไม่ได้แรงเยอะซะ ขะ ขะ ขะ ขนาดนั้นนี่...นา....
ตุบ!
"อ้าวเฮ้ย! อเลน นายเป็นอะไร! นี่ มาคุยกันดี ๆ ก่อนเด๊!"
ขอโทษนะครับราวี่...ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้คือได้ฟังเสียงเท่านั้น ผมก็อยากตอบแต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย...ขอโทษจริง ๆ นะครับ...
-------------------- อเลนถูกพาตัวมาหาเสนาธิการ -------------------
"เป็นความจริง...ใช่รึเปล่า?"
"ผมไม่แน่ใจครับ"
"แต่ความคิดของฉันไม่ใช่งั้นนะ"
"ทีเอดอล! นี่ยังคิดอยู่รึว่าอเลน วอคเกอร์เป็นผู้บริสุทธิ์อีกเรอะ?!"
"นั่นสิ ถ้าเป็นพวกทรยศล่ะก็ ฉันยิ่งชอบเฉือนเนื้อเฉือนตัวกันอยู่นะเนี่ย หึ ๆ"
"โซคาโร่ เรื่องนั้นมันต่างกัน ที่สำคัญคือ อีกไม่กี่วันท่านเคานท์จะมาโจมตี เราควรทำยังไง?"
"ก็ส่งเจ้าลูกศิษย์บ้าไปเลยซี่"
"!"
"...ครอส?"
"อาจารย์..."
อาจารย์ ครอส มาเรี่ยน คนที่ผมไม่อยากเจอที่สุด และไม่ต้องการใบเสร็จชำระหนี้ที่ห่อเป็นปึกหนา ๆ ด้วย
"ทำไมล่ะ? ทำไมถึงคิดตื้น ๆ เช่นนั้นด้วย ครอส"
"นี่ไม่เชื่อใจฉันเรอะ?"
"..."
"อะแฮ่ม! งั้นตกลงว่าจะส่งเธอไป แต่เมื่อได้โอกาสก็รีบหนีออกมาเลยนะ"
"ครับ"
-------------------- ถึงเวลา --------------------
"อเลน~น! ( > W < )"
"...( = = )"
"เย้ ๆ ๆ ๆ! อยากเล่นกับอเลนมานานแล้ว! ( > U < )"
โอ้ นี่สวรรค์หรือนารก หลังจากผมถูกส่งมอบตัวให้กับเคานท์ ผมก็ต้องเดินทางไปอีก ไม่รู้ว่าที่ไหน แต่บอกกันว่าเป็นที่บ้านของโนอา ความจริงผมโจมตีได้ แต่ว่าในตอนที่ผมถูกส่งตัวแล้วโจมตีครั้งแรกนั้น เคานท์ก็สามารถควบคุมบาดแผลศักดิ์สิทธ์ได้อย่างง่ายดาย ผมจึงต้องทนกับน้ำหนักของโร้ดที่กำลังขี่หลังผมไปมานี่แหละ
"โฮะ ๆ ครั้งแรกนะครับเนี่ยที่อเลน วอคเกอร์สงบมากจนแทบไม่เชื่อเลยนะว่า...เป็นอดีตเอ็กโซซิสท์น่ะขอรับกระผม ( 0 U 0 )"
ตูม!!!
"อะ เอ๋? อเลน? ทุบรถม้าทะลุแล้วนา ( 0 0 )"
"ผมเป็นเอ็กโซซิสท์นะครับ!!!"
"โอ๊ย ๆ เสียงดังจังโว้ย เจ้าลูกศิษย์ครอสนี่ เดี๋ยวก็ไม่มีรถม้าสบาย ๆ นั่งกันร้อก"
"จะไปกันรึยังล่ะ? ฮี่ ๆ ๆ"
"ไปเลยสิเจ้าพวกคู่ปัญญาอ่อนตัวแสบ"
"เดวิดเฟ้ย!"
"จัสเดโร่ไงเพี้ยน! รวมกันเป็นจัสเดวี่ไงล่ะเพี้ยน!! ฮี่ ๆ ๆ ๆ ๆ"
"อย่าไปก่อความรำคาญให้พวกจัสเดวี่สิครับ ลอร์ดทิกกี้ มิคส์ ( 0 U 0 )"
"ครับ ๆ พ่อขุนนางพันปี"
"..."
แปลกจังแฮะ ทั้ง ๆ ที่เป็นศัตรู แต่กลับเหมือนครอบครัวที่มีความสุข จนไม่อยากจะทำลายมันเลย และเหมือนผมจะเริ่มมีความรู้สึก...ดี แปลก ๆ ทะแม่ง ๆ
"แล้วไม่ดีหรออเลน?"
"โร้ด! แอบฟังความคิดผมอีกแล้วนะครับ! ( 0///0 )"
"ขึ้นรถมากันเถอะขอรับกระผม ( 0 U 0 )"
-------------------- ที่นัดหมาย -------------------
"เอ๋? ( 0 0) (0 0 )"
"อะไรหรือขอรับกระผม?"
"อยู่ที่ไหนล่ะ? ไม่มีอะไรเลยนี่"
"โร้ด"
"จัดให้! ( -0 U ^ -)"
ซู่มมมม!!!!
"( 0 [ ] 0 )"
"นี่คือทางเข้าบ้านเรานะขอรับกระผม"
เรื่องนี้...ชักยังไม่จบ ตั้งแต่ผมถูกส่งตัวมาหาเคานท์ ยังเผลอคิดว่าผมเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวโนอา นั่งรถม้ามานาน กลับไม่มีอะไรที่จุดหมาย โร้ดสร้างประตูขึ้นมา นี่คือทางเข้า?
[ -------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------------- ]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น