ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กระตุกครั้งที่ 2
"พวกเรา?"
"เฮพลัสก้า ที่เจ้าทำนายออกมาแน่ใจรึ?"
"ท่าเสนาธิการ...ฉันไม่อาจรับประกันได้ แต่ฉันเห็นภาพของอเลน...เปลี่ยนไป...มันแสดงออกท่าทีกระหายและฆ่า...รอบ ๆ ตัวเขา...มีพวกเรา...จมอยู่ในทะเลเลือด"
"...อเลน"
"..."
"อเลน เพราะงี้รึเปล่าที่เธอให้ฉันมาตรวจสอบร่างกายเธอน่ะ"
"...คุณเฮพลัสก้า ปล่อยผมลงเถอะครับ"
ตุบ
"อเลน...ตอบฉันสิ ว่าเหตุผลนั้นคืออะไร"
"คุณโคมุอิ ขึ้นไปชั้นบนเถอะครับ"
"อเลน..."
...ขอโทษครับ คุณโคมุอิ แต่จริง ๆ แล้วผมก็คาดไว้อยู่เหมือนกันว่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับฝันแปลก ๆ และท่านเคานท์รึเปล่า อีกอย่าง...อาหารคงเสร็จแล้วมั้ง
---------- ห้องโถงใหญ่ ( โรงอาหาร ) ----------
"อเลน! อาหารเสร็จพอดีเลยฮ้าาา!!!"
"...ครับ"
"เอ๋? ทำไมดูหน้าซึม ๆ ล่ะ? เมื่อไม่นานนี้เธอยังร่าเริงอยู่เลยนี่"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่ไปไว้อาลัยเพื่อนพ้องหน่วยค้นหามาเท่านั้นเอง"
"อ๋อเหรอ?"
"อเลน นี่นายกินเยอะเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย"
"ราวี่"
"งั้นไปคุยอะไรด้วยหน่อยสิ เดี๋ยวไปรอที่โต๊ะนู้นนะ"
นั่นสิ ราวี่เองก็ไว้ตามขานบุ๊คแมนจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะถามอะไรแต่ขอร้องว่าอย่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
"มีอะไรเหรอครับ ราวี่"
"งั้นจะเล่าให้ฟังก่อนนะ"
"เฮพลัสก้า ที่เจ้าทำนายออกมาแน่ใจรึ?"
"ท่าเสนาธิการ...ฉันไม่อาจรับประกันได้ แต่ฉันเห็นภาพของอเลน...เปลี่ยนไป...มันแสดงออกท่าทีกระหายและฆ่า...รอบ ๆ ตัวเขา...มีพวกเรา...จมอยู่ในทะเลเลือด"
"...อเลน"
"..."
"อเลน เพราะงี้รึเปล่าที่เธอให้ฉันมาตรวจสอบร่างกายเธอน่ะ"
"...คุณเฮพลัสก้า ปล่อยผมลงเถอะครับ"
ตุบ
"อเลน...ตอบฉันสิ ว่าเหตุผลนั้นคืออะไร"
"คุณโคมุอิ ขึ้นไปชั้นบนเถอะครับ"
"อเลน..."
...ขอโทษครับ คุณโคมุอิ แต่จริง ๆ แล้วผมก็คาดไว้อยู่เหมือนกันว่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับฝันแปลก ๆ และท่านเคานท์รึเปล่า อีกอย่าง...อาหารคงเสร็จแล้วมั้ง
---------- ห้องโถงใหญ่ ( โรงอาหาร ) ----------
"อเลน! อาหารเสร็จพอดีเลยฮ้าาา!!!"
"...ครับ"
"เอ๋? ทำไมดูหน้าซึม ๆ ล่ะ? เมื่อไม่นานนี้เธอยังร่าเริงอยู่เลยนี่"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่ไปไว้อาลัยเพื่อนพ้องหน่วยค้นหามาเท่านั้นเอง"
"อ๋อเหรอ?"
"อเลน นี่นายกินเยอะเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย"
"ราวี่"
"งั้นไปคุยอะไรด้วยหน่อยสิ เดี๋ยวไปรอที่โต๊ะนู้นนะ"
นั่นสิ ราวี่เองก็ไว้ตามขานบุ๊คแมนจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะถามอะไรแต่ขอร้องว่าอย่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
"มีอะไรเหรอครับ ราวี่"
"งั้นจะเล่าให้ฟังก่อนนะ"
เมื่อตระกูลโนอาในพระคัมภีร์ได้ปรากฏตัวขึ้น
โนอาทั้ง 14 ได้มีผู้ทรยศอยู่ 1 คน
นั่นคือ ลำดับที่ 14 หรือ คุณสมบัติแห่งนักดนตรี
ว่ากันว่าลำดับที่ 14 นั้นพยายามที่จะสังหารลำดับที่ 1 หรือท่านเคานท์พันปี
แต่ไม่สำเร็จจึงสิ้นชีพไป
และลำดับที่ 14 ก็มีห้องลับซึ่งมีแต่ลำดับที่ 14 เท่านั้นที่จะสามารถเปิดประตูได้
แ้ม้แต่ท่านเคานท์พันปียังไม่หยั่งรู้ถึงได้
แต่ว่า...
โนอาทั้ง 14 ได้มีผู้ทรยศอยู่ 1 คน
นั่นคือ ลำดับที่ 14 หรือ คุณสมบัติแห่งนักดนตรี
ว่ากันว่าลำดับที่ 14 นั้นพยายามที่จะสังหารลำดับที่ 1 หรือท่านเคานท์พันปี
แต่ไม่สำเร็จจึงสิ้นชีพไป
และลำดับที่ 14 ก็มีห้องลับซึ่งมีแต่ลำดับที่ 14 เท่านั้นที่จะสามารถเปิดประตูได้
แ้ม้แต่ท่านเคานท์พันปียังไม่หยั่งรู้ถึงได้
แต่ว่า...
"นายก็สามารถเปิดประตูได้ แถมเล่นเปียโนของลำดับที่ 14 ได้อีกด้วย บอกมาที นี่หมายความว่ายังไงกัน อเลน"
"...ผมไม่เข้าใจความหมายที่นาย -"
ตึก!
"พะ พูด..."
"อเลน นายเป็นอะไรไป?"
เอาอีกแล้ว...แต่ครั้งนี้มันปวดแสบปวดร้อนเหลือเกิน หัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ตัวเย็นเฉียบไปวูบหนึ่ง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป มันจะทรมานมากกว่าถูกฆ่าอีก
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"งั้นตอบมาดี ๆ"
"ไม่ครับ"
"...อเลน กินเสร็จแล้วมาด้วยกันนิดนึงนะ"
"กินเสร็จแล้วครับ"
"( = [ ] = ||| )"
---------- ลานที่เรือโนอา ----------
"เข้าไปกัน"
วิ้งงงง
"สีขาว...เหมือนเดิมเลยนะ จตุรัสนาวา"
"เอาล่ะอเลน เปิดประตูที"
"จะลองดูครับ"
วิ้งงง งงง งง ง
"เปิดได้แล้วครับ"
"อืม"
ตึก
"ยังอยู่ที่เดิมเลยนะเนี่ย เปียโนตัวนี้น่ะ"
"ครับ ในห้องก็เป็นสีขาวอีกแล้ว..."
"เล่นดิ๊"
"หา?"
"เล่น เปียในซิ อเลน"
อะไรกัน ทั้ง ๆ ที่เป็นราวี่ แต่ความรู้สึกเหมือนโดนบีบอยู่เลย นี่ราวี่กำลังสงสัยและพยายามบีบรั้นให้เราเปิดเผยว่างั้นแหละ แต่ราวี่เป็นเพื่อนพ้องนะ ทำไมผมต้องคิดงั้นด้วยเนี่ย
"..."
"...ผมไม่เข้าใจความหมายที่นาย -"
ตึก!
"พะ พูด..."
"อเลน นายเป็นอะไรไป?"
เอาอีกแล้ว...แต่ครั้งนี้มันปวดแสบปวดร้อนเหลือเกิน หัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ตัวเย็นเฉียบไปวูบหนึ่ง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป มันจะทรมานมากกว่าถูกฆ่าอีก
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"งั้นตอบมาดี ๆ"
"ไม่ครับ"
"...อเลน กินเสร็จแล้วมาด้วยกันนิดนึงนะ"
"กินเสร็จแล้วครับ"
"( = [ ] = ||| )"
---------- ลานที่เรือโนอา ----------
"เข้าไปกัน"
วิ้งงงง
"สีขาว...เหมือนเดิมเลยนะ จตุรัสนาวา"
"เอาล่ะอเลน เปิดประตูที"
"จะลองดูครับ"
วิ้งงง งงง งง ง
"เปิดได้แล้วครับ"
"อืม"
ตึก
"ยังอยู่ที่เดิมเลยนะเนี่ย เปียโนตัวนี้น่ะ"
"ครับ ในห้องก็เป็นสีขาวอีกแล้ว..."
"เล่นดิ๊"
"หา?"
"เล่น เปียในซิ อเลน"
อะไรกัน ทั้ง ๆ ที่เป็นราวี่ แต่ความรู้สึกเหมือนโดนบีบอยู่เลย นี่ราวี่กำลังสงสัยและพยายามบีบรั้นให้เราเปิดเผยว่างั้นแหละ แต่ราวี่เป็นเพื่อนพ้องนะ ทำไมผมต้องคิดงั้นด้วยเนี่ย
"..."
และแล้ว เด็กน้อย ก็ผลอยหลับไป
การถอนหายใจทำให้พระเพลิงในเถ้าถ่าน
เพิ่มขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
ใบหน้าของผู้เป็นที่รักผุดข้นมาในความมืดมิด
นิมิตหลายพันประกอบกันเป็นผืนดิน
ดวงตาสีเงินแห่งค่ำคืนที่หวั่นไหว
ได้ก่อกำเนิดและร่วงหล่นประกายสู่ตัวเจ้า
แม้นเป็นเวลาหลายร้อยล้านเดือนปี
ที่คำอธิษฐานมากมายจะกลับคืนสู่ดิน
ฉันก็ยัง จะเฝ้าอธิษฐานต่อไป
ขอได้โปรด จุมพิตที่มือ
เพื่อเชื่อมสัมพันธ์รัก กับเด็กคนนี้
การถอนหายใจทำให้พระเพลิงในเถ้าถ่าน
เพิ่มขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
ใบหน้าของผู้เป็นที่รักผุดข้นมาในความมืดมิด
นิมิตหลายพันประกอบกันเป็นผืนดิน
ดวงตาสีเงินแห่งค่ำคืนที่หวั่นไหว
ได้ก่อกำเนิดและร่วงหล่นประกายสู่ตัวเจ้า
แม้นเป็นเวลาหลายร้อยล้านเดือนปี
ที่คำอธิษฐานมากมายจะกลับคืนสู่ดิน
ฉันก็ยัง จะเฝ้าอธิษฐานต่อไป
ขอได้โปรด จุมพิตที่มือ
เพื่อเชื่อมสัมพันธ์รัก กับเด็กคนนี้
"อืมม์"
"มีอะไรหรอครับ? ผมเล่นให้ฟังแล้วนะครับ"
"เปล่า นายไม่มีข้อสงสัยแล้วล่ะ กลับกันเถอะ"
อะไรของราวีน้า อยู่ดี ๆ ก็ให้เข้ามาในจตุรัสนาวาแถมเข้าห้องมาเล่นเปียโนอีกด้วย ถึงจะบอกว่าไม่มีข้อสงสัยแต่ก็สงสัยสินะครับ ราวี่
---------- ศาสนจักรแห่งความมืด ----------
"อเลนคุง! ( -0 w 0- )"
"รินารี่?"
"พี่เรียกมาน่ะ มีภารกิจด้วย ครั้งนี้เราจะไปที่ลอนดอนนะ ฉันกับอเลนคุงน่ะ"
"ครับ"
---------- หลังจากการเดินทางถึงลอนดอน ----------
"โอ้โห ใหญ่จังเลยนะ นาฬิกานี้น่ะ"
"บิกเบนน่ะหรอครับ?"
"อื้อ!"
"...พี่ชาย ๆ"
"เด็ก? อเลนคุงนี่เนื้อหอมจังนะ"
"แหะ ๆ มีอะไรเหรอครับ?"
"มีพี่สาวเรียกให้พี่ไปหาน่ะ แต่พี่สาวคนนั้นไม่ต้องไปด้วย เค้าจะถามทางน่ะค่ะ"
"อะ อเลนคุง"
"ไม่ต้องหรอกครับรินารี่ แค่ถามทาง ไม่้เป็นไรหรอกครับ"
"อะ อืม"
ตึก ๆ ๆ
"เฮ้! ที่เรียกผมมาน่ะอยู่ไหนหรือครับ?"
"อยู่ในซอยนี่น่ะค่ะ ไปก่อนนะคะ"
"อะ อือ"
ตุบ ๆ ๆ ๆ
"อยู่ไหนครับ? ที่เรียกผมมาน่ะครับ?"
"อเลนนน"
"!"
"โร้ด?"
[ -------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------------- ]
"มีอะไรหรอครับ? ผมเล่นให้ฟังแล้วนะครับ"
"เปล่า นายไม่มีข้อสงสัยแล้วล่ะ กลับกันเถอะ"
อะไรของราวีน้า อยู่ดี ๆ ก็ให้เข้ามาในจตุรัสนาวาแถมเข้าห้องมาเล่นเปียโนอีกด้วย ถึงจะบอกว่าไม่มีข้อสงสัยแต่ก็สงสัยสินะครับ ราวี่
---------- ศาสนจักรแห่งความมืด ----------
"อเลนคุง! ( -0 w 0- )"
"รินารี่?"
"พี่เรียกมาน่ะ มีภารกิจด้วย ครั้งนี้เราจะไปที่ลอนดอนนะ ฉันกับอเลนคุงน่ะ"
"ครับ"
---------- หลังจากการเดินทางถึงลอนดอน ----------
"โอ้โห ใหญ่จังเลยนะ นาฬิกานี้น่ะ"
"บิกเบนน่ะหรอครับ?"
"อื้อ!"
"...พี่ชาย ๆ"
"เด็ก? อเลนคุงนี่เนื้อหอมจังนะ"
"แหะ ๆ มีอะไรเหรอครับ?"
"มีพี่สาวเรียกให้พี่ไปหาน่ะ แต่พี่สาวคนนั้นไม่ต้องไปด้วย เค้าจะถามทางน่ะค่ะ"
"อะ อเลนคุง"
"ไม่ต้องหรอกครับรินารี่ แค่ถามทาง ไม่้เป็นไรหรอกครับ"
"อะ อืม"
ตึก ๆ ๆ
"เฮ้! ที่เรียกผมมาน่ะอยู่ไหนหรือครับ?"
"อยู่ในซอยนี่น่ะค่ะ ไปก่อนนะคะ"
"อะ อือ"
ตุบ ๆ ๆ ๆ
"อยู่ไหนครับ? ที่เรียกผมมาน่ะครับ?"
"อเลนนน"
"!"
"โร้ด?"
[ -------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------------- ]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น