ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เริ่มต้นภารกิจแรก เป้าหมาย คันดะ ยู
"พ่อขุนนางพันปี...นี่หมายความว่าเราจะพบกับลำดับที่ 14 อีกรึไง?"
"ว่างั้นก็ได้นะขอรับกระผม"
ซูมมมมมมม!!!
"ทิกกี้ รู้สึกว่าพลังของอเลนมันแปร่ง ๆ อ๊ะป่าว?"
"นั่นสิ รูปร่างค่อย ๆ แปลกไปด้วย"
"เหมือนอินโนเซนส์ที่ไม่ใช่อินโนเซนส์งั้น ๆ แหละขอรับกระผม"
"พูดให้รู้เรื่องหน่อยสิพ่อขุนนางพันปี ( = =* )"
"ก็ดูรูปร่างลักษณะสิขอรับ เหมือนตัวตลกแห่งพระผู้เป็นเจ้า เมื่อก่อนเป็นสีขาว แต่ผ้าคลุมนี่เป็นสีดำนะขอรับกระผม"
"ย้ากกก!!!"
ตูม!!!
"ชะอุ๊ย! บุกมาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย"
"ย้ากกกกก!!!!!"
"ว่างั้นก็ได้นะขอรับกระผม"
ซูมมมมมมม!!!
"ทิกกี้ รู้สึกว่าพลังของอเลนมันแปร่ง ๆ อ๊ะป่าว?"
"นั่นสิ รูปร่างค่อย ๆ แปลกไปด้วย"
"เหมือนอินโนเซนส์ที่ไม่ใช่อินโนเซนส์งั้น ๆ แหละขอรับกระผม"
"พูดให้รู้เรื่องหน่อยสิพ่อขุนนางพันปี ( = =* )"
"ก็ดูรูปร่างลักษณะสิขอรับ เหมือนตัวตลกแห่งพระผู้เป็นเจ้า เมื่อก่อนเป็นสีขาว แต่ผ้าคลุมนี่เป็นสีดำนะขอรับกระผม"
"ย้ากกก!!!"
ตูม!!!
"ชะอุ๊ย! บุกมาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย"
"ย้ากกกกก!!!!!"
กึง!!
"อ๊ะ!"
เปรี๊ยะ!
"เฮ้ ๆ เกราะพังเลยแฮะ เบา ๆ หน่อยสิพ่อหนุ่มน้อย"
"ย้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!"
"ฟังป่าวเนี่ย ( = = )"
กึง!!
"พ่อขุนนางพันปี คิดว่าจะให้อเลนหยุดได้ยังอ่ะ เดี๋ยวเล่นอาละวาดจนห้องพังหมดหรอก"
"กำลังคิดเลยล่ะขอรับกระผม"
เป๊าะ!
ร่างกาย...หยุดเคลื่อนไหว? อะ
"อ้ากกก!!!"
"...Thank you พ่อขุนนางพันปี ถ้าไม่บังคับรอยแผลศักดิ์สิทธ์คงไม่ได้่สินะ"
"เจ๋งเป้ง แค่ดีดนิ้วก็ให้อเลนหยุดหรือทำอะไรก็ได้ พ่อขุนนางพันปี สอนบ้างเด่ะ"
"อย่าเพิ่งพูดนอกเรื่องเลยขอรับกระผม ตอนนี้กระผมว่าถึงเวลาที่จะไปทำภารกิจได้แล้วล่ะมั้งขอรับกระผม"
"เฮ้อ~อ รอตั้งนานแสนนานปานจะสิ้นลมหายใจ ( - - )"
"งั้นให้เก้าไปด้วยได้ป่ะ เผื่อว่าอเลนจะวู่มวามไปไหนต่อไหน"
"ก็ดีนี่ขอรับกระผม"
"เย้ ๆ แล้วจะไปทำภารกิจอายายหยอ?"
...พูดกันซะสนุกเชียว...ผมนี่ก็ได้แต่นอนคว่ำหน้าฟังเสียงพวกเขา ไม่อยากให้เวลามาถึงเลย...ไม่อยากไป...
"ไปอยากไปแต่ก็ต้องไปนา อเลน"
อ่านใจผมอีกแล้วหรอ...โร้ด
"( ^ ^ )"
"แล้วไปทำภารกิจอะไรกันแน่ล่ะ พ่อขุนนางพันปี ยังไม่ตอบเลยนา"
"อ้อ! ยังมีภารกิจนึงนี่นาขอรับกระผม"
"อะไรล่ะ พ่อขุนนางพันปี ภารกิจนี่ให้โร้ดนะ โร้ดกับอเลน ฉันไม่เอาด้วยอ่ะ ไปตกปลากว่า"
"ครับผม ภารกิจนี่คือ..."
"อะไรหรอ?"
"ไปกำจัดเอ็ดโซซิสท์ที่ชื่อ คันดะ ยู ซะขอรับกระผม"
คันดะ...ไม่นะ!!!
"งั้น..อเลน ออกเดินทางกันเถอะ อเลนคงจะจำหน้าของคนคนนั้นได้ใช่มั้ยล่ะ ( ^ ^ )"
"ฝากด้วยนะโร้ด"
"ค่า! แต่ค่าตอบแทนคือลูกกวาดโหลนึงนะ ( ^ - 0 )"
"ขอรับกระผม"
"ไปกันเถอะอเลน ( ^ U ^ )"
"คะ คันดะ....มะ ไม่....ไม่!!!"
ตุบ
"อเลน นอนคว่ำอยู่อย่างนี้ยังมาฝืนอีก อย่าตะโกนเสียงดังในบ้านสิ อีกอย่าง เธอไม่ใช่เอ็ดโซซิสท์ แต่เป็นโนอาต่างหาก"
"โร้ด เธอก็เหมือนกันแหละขอรับกระผม ลุกออกจากอเลนได้แล้ว เดี๋ยวเค้าลุกไม่ขึ้นมากกว่าหรอกขอรับกระผม"
"ค่า ๆ"
ซู่มมมมม!!!
"ไปกันเร็วอเลน ลุกเร็ว"
"..."
เอาอีกแล้ว...ทั้ง ๆ ที่ศัตรูอยู่ข้างหน้า แต่กลับไม่โจมตีใส่อะไร แถมยังยอมอีก นี่เราเป็นพวกเดียวกันกับโนอารึ? ไม่ ไม่ใช่ ไม่นะ อย่าเข้าไปที่ประตูนะ ไม่นะ อย่าไปหาคันดะนะ ไม่นะ อย่าทรยศเพื่อนพ้องนะ!!
ตึก ๆ ๆ
ร่างกายไม่ฟังเลย จะทำยังไงดีล่ะ
วิ้งงงงง
"เย้! ถึงแล้วล่ะ ให้ทายว่าที่นี่ที่ไหนเอ่ย อเลน ( ^ U ^ )"
"ญี่ปุ่นหรอครับ?"
อเลน ปั๊ดโธ่! ขนาดคำพูดยังพูดธรรมดาเลย แล้วถ้าเราไปเจอคันดะเข้าคันดะจะว่ายังไง?
"อ้าว...เจ้าถั่วงอกเรอะไงนั่น ทำไมอยู่กับโนอาล่ะ?"
"( = [ ] = )"
"อุ๊ยตาย ดีจัง แบบนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาเลย"
"เจ้าถั่วงอก หันหน้ามาสิ ฉันมองไม่เห็น"
ไม่! อย่าหันนะ
ควับ
"!"
"..."
"...ชิ ที่แท้นายก็เป็นโนอางั้นสินะ งั้นพ่อจะสับลงในถ้วยมาม่าเลย"
น่าน แม้แต่คันดะยังเล่นมุขฝืด
"นำพา...ซึ่งภัยพิบัติ..."
ชิ้งงงง
"มุเก็น...ถอดฝักดาบ"
ตายละสิ จะสู้จะไม่กล้าสู้ เพราะเป็นเพื่อนพ้อง
"ไม่สู้ล่ะ? เจ้าถั่วงอก"
ถั่วงอก...
"ย้ากก!!"
ตูม!!!
"อ๋า! อเลน มันใกล้เข้ามาแล้วนะ ( > < )"
ถั่วงอก...
"เรโระ! พาฉันขึ้นไปที"
"อะ! ท่านโร้ด!! ขึ้นมาเลยเรโระ!!"
ตุบ!
ถั่วงอก...คำนึงก็ถั่วงอก สองคำก็ถั่วงอก ตั้งแต่ครั้งแรกที่อยู่ในศาสนจักรแห่งความมืดก็มีแต่คำว่าถั่วงอก ราวี่ก็แกล้งเรียกถั่วงอก ศัตรูก็เรียกถั่วงอก..
"อเลน!! ขึ้นมาเร็ว!!"
ถั่วงอก...
"มันจะมากไปแล้วนะคันดะ!!! ( 0\ [ ] /0 )"
ฉึกกก!!!
"อึก! ดาบนี่มัน..."
"ยังจำได้อยู่ไหมล่ะครับ"
"หึ ตัวตลกแห่งพระผู้เป็นเจ้ารึ?"
"ถ้าในสถานะของผมตอนนี้คงจะเรียกว่า ตัวตลกแห่งปีศาจมากกว่าล่ะมั้งครับ"
เปรี๊ยะ!
"?"
"นี่นาย จะทำอะไรน่ะ?"
"ผะ ผมไม่รู้ครับ อยู่ดี ๆ ก็..."
ตูมม!!
"อั่ก!"
คันดะ! ผมไม่ได้ตั้งใจนะ! ผมแค่แกล้ง แต่ทำไมมันถึง...?
พักผ่อนก่อนเถอะอเลน
คะ ใครน่ะ?
พักผ่อนก่อน แล้วฉันจะช่วยเถอะเอง
...ง่วงจัง แต่ทำไมร่างกายยังสู้ต่อก็ไม่รู้ คันดะเองก็เปลี่ยนสีหน้าคิดว่าผมเป็นโนอาจริง ๆ ซะแล้ว...สติ...ค่อย ๆ...เลือนจาง...ไม่ไหว...แล้ว...
ตูม!!!!!!!!
"!?"
"อเลน? เป็นอะไรไปน่ะ?"
"คิก ๆ .....ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!!!!!!!!!!!"
"อเลน! ฟังอยู่มั้ย? อเลน! โนอาของเธอ..."
"ตาย..."
"เจ้าถั่วงอก?"
"ตายซะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!"
ตูม!!!!!!!!
"เสียสติไปแล้วเรอะเจ้าถั่วงอก เมื่อกี้ยังทำหน้าเจ้าเล่ห์อยู่ แต่ว่า ตอนนี้น่ะ เหมือนพวกโรคจิตไม่มีผิดเลยนะ"
"อเลน!"
"โร้ดดดด ไม่ต้องห่วงงงง เดี๋ยวก็เสร็จ...ขอแค่ 5 นาที ไม่สิ... 3 นาทีพอ..."
"..."
"ประมาทงั้นรึ?"
"หึ หึ หึ"
"ดูถูกไปหน่อยนะ! ข้างหลังแกมีช่องโหว่!!"
"?"
ฉึก!!
"อะไรเนี่ย? ไม่เห็นเจ็บเลย หึ ๆ ๆ ๆ ๆ"
"เจ้าถั่วงอก?"
พรวด!!!
"ฮ่า ๆ เลือด เลือด!!"
"แกเป็นบ้ารึไงเนี่ย?!"
"อยากเห็นอีกจังเลยยย ขอฆ่าทีเถอะ!!"
"ห๊ะ?"
ฉึก!!!!
"อั่ก!"
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!!"
[ -------------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------------- ]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น