คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Stare
Title: Silhouette
Author: ariviand
Translator: Bloody Snow
Series:Mortal instruments
Pairing: MagnusXAlec
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายแปลเรื่องนี้ก็มาถึงตอนที่ 3 แล้วนะเจ้าคะ วันนี้ได้มีโอกาสดูเรื่อง It’s a boy girl thing ที่เควินแสดงเป็นพระเอก น่ารักมากเลยค่ะ อ๊ากกกก คนอะไรทำไมน่ารักแบบนี้นะ >w< ให้ตายเถอะ วันนี้สู้ตาย ขออัพ 2 ตอนติดเลยค่ะ >[]</
ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนฉากที่ตัดตอนออกมาจากนิยายหลักที่ผู้แต่งเขียนไว้มาขยายต่ออีกที แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ สามารถอ่านได้เลยโดยไม่ต้องย้อนอ่านตัวเต็มก่อนเพราะมันยาวมากกกกก
Link ไปยังหน้านิยายตัวหลักเผื่อสนใจอยากอ่านแบบเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษกันค่ะ
>>> http://www.fanfiction.net/s/6195495/1/Silhouette
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดตอนมาจากบทที่ 51 เรื่อง Between Burroughs :
Chapter 3 : Stare
“นายมีฟองน้ำขัดตัวรึเปล่า?" แม็กนัสถามขึ้นขณะเงยหน้าขึ้นรับน้ำจากฝักบัว
"มีอะไรนะ?" อเล็กชะงักกึก ตัวยืนตรงนิ่ง ได้แต่ทำท่ากระอักกระอ่วนอยู่หน้าผ้าม่าน
"ก็ของที่ไว้ใช้ถูสบู่น่ะ"
"เอ่อ"
"นายไม่มีเหรอ?" เงาร่างของแม็กนัสยังคงยืนนิ่งและกำลังใช้มือทั้งสองวักน้ำอยู่
"ไม่มีหรอก ปกติฉันก็ใช้มือนี่แหละ"
เสียงหัวเราะราวกับจะเยาะเย้ยดังขึ้นจากหลังม่าน เขายังคงวุ่นกับการสระผมของตัวเองหรืออะไรก็ตามแต่ที่เขากำลังทำอยู่
"นั่นสินะ"
อเล็ก ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจเพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนดูถูก แต่เขาคิดว่าการใช้มือมันง่ายและดีกว่าการที่จะต้องไปซื้อของที่...ไม่จำเป็น นัก และมันดูเหมือนของที่พวกผู้หญิงให้กันเป็นของขวัญมากกว่า อย่างเช่นของขวัญที่เป็นเครื่องอาบน้ำไร้ประโยชน์ที่มักจะถูกลืมทิ้งไว้ในกล่องที่ถูก ห่อด้วยกระดาษยับๆ นั่น
ปกติแล้วอเล็กมักจะเก็บไว้แต่ของที่เขาจำเป็นต้องใช้จริงๆ มันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมห้องนอนและห้องน้ำของเค้าถึงได้ดูว่างเปล่าแถมยังดูรกร้างแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเค้าจะคาดหวังให้วอร์ล็อคอย่างแม็กนัสที่มีทั้งเครื่องสำอางและตู้เสื้อผ้าที่แทบจะล้นมาเข้าใจอะไรเขาหรอกนะ แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ห้องน้ำของแม็กนัสนั้นเต็มไปด้วยขวดหลากสีมากมายจนอเล็กคิดว่าเขาควรจะปรับปรุงห้องน้ำเสียใหม่ให้มันใหญ่พอที่จะเก็บของที่เขามีอยู่ได้หมด และแน่นอนว่าแม็กนัสเองก็คงจะเห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะ เคยพูดเอาไว้ว่าทั้งๆ ที่อพาร์ทเมนต์ของเขาในบรู๊คลินนั้นราคาสูงลิ่วแต่ห้องน้ำกับห้องครัวนั้นเล็กอย่างกับตู้เก็บไม้กวาด
พูดถึงห้องน้ำของสถาบันเองก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่ากันนัก จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมอเล็กถึงได้รู้สึกเหมือนอยู่ในกรงแคบๆ เพราะ มันเล็กจนแทบจะขยับไปไหนไม่ได้ แค่ก้าวหนึ่งก้าวจากประตูเขาก็แทบจะเข้าไปอยู่ในม่านห้องอาบน้ำได้แล้ว และตอนนี้เขาก็พยายามจะแอ่นตัวเพื่อที่จะรักษาระยะห่างระหว่างมันไว้ให้ได้มากที่สุด เมื่อลมวูบหนึ่งที่เกิดจากสายน้ำจากฝักบัวพัดมา จึงทำให้ม่านนั้นพองตัวเป็นคลื่น อเล็กจึงแทบจะได้ยินเสียงทุกอย่างภายในม่านนั้นแม้กระทั่งเสียงหายใจของแม็กนัสเองก็ตาม
"จะใช้มือนั่นมาถูสบู่ให้ฉันบ้างก็ได้นะ”
อเล็กกระพริบตาปริบๆ และเงยหน้าขึ้นมอง เขาคงจะได้ยินอะไรผิดไปสินะ นั่นคงไม่ใช่เสียงของแม็กนัสหรอก ขณะที่ห้องตกอยู่ในความเงียบ เขาก็จินตนาการถึงสิ่งที่แม็กนัสพูดขึ้นมา…ประโยคเมื่อกี้
เสียงหัวเราะของแม็กนัสดังขึ้นอีกครั้ง เสียงหัวเราะที่แหบแห้งและยั่วเย้านั่น จึงทำให้อเล็กรู้ว่าเมื่อกี้นี้เขาไม่ได้จินตนาการไปเอง
นี่มันน่าอึดอัดชะมัด และน่าตลกมากด้วย ทำไมนะเขาถึงเคยคิดว่าตัวเองจะมีความเหมาะสมบ้างกับพ่อมดวอร์ล็อคที่เต็มไปด้วยประกายระยิบระยับตามตัว แถมยังมีประสบการณ์อันยาวนานหลายร้อยปีทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง ที่ซึ่งเขามั่นใจว่าเขาเหล่านั้นจะสามารถถอดเสื้อผ้าและเดินเข้าใปในห้องอาบน้ำที่มีแฟนของเขารออยู่อย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรและเผลอๆ แม็กนัสเองอาจจะเคยอาบน้ำกับคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่อเล็กเป็นจำนวนที่มากเกินกว่านิ้วมือและนิ้วเท้าของเขาจะนับได้เสียอีก ใช่ว่าเขาอยากจะรู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอก เพราะ มันก็คงจะไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นหรือมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมสักเท่าไหร่
ในขณะเดียวกัน เขาเองก็เป็นถึงนักล่าเงา ผู้ที่ถูกฝึกพิเศษมาให้พร้อมจะต่อสู้กับปีศาจที่แสนจะดุร้าย เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคม หรือ ดวงตาที่แสนน่ากลัวและความพิลึกพิลั่นอื่นๆ อีกมากมาย ไหนจะตัวขนาดมหึมา เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายและนรกที่ที่พวกมันจากมา อเล็กสามารถจัดการต่อสู้กับสิ่งเหล่านั้นได้โดยไม่มีความรู้สึกอยากจะหันหลังวิ่งหนี เพราะเขารู้ว่าสามารถจะใช้ดาบสกัดและทำให้พวกมันล่าถอยไปได้ แล้วทำไมกัน เขาถึงรู้สึกลังเลใจทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้า แม็กนัส
ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้นกันล่ะ? ไม่ใช่ว่าพวกเขาแทบจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในตอนกลางคืน ทั้งจูบและโอบกอดกันอยู่แล้วเหรอ? ติดแต่เพียงตอนนี้ประตูห้องนอนของเขายังไม่ได้ซ่อม หน้าต่างที่เปิดออกไปทางถนนก็แตก ไม่ว่าใครก็อาจจะได้ยินเสียงที่อยู่ในห้องนี้ ไม่ว่าใครก็สามารถเดินเข้ามายังห้องนี้ได้ทุกเมื่อ แต่อเล็กไม่ได้สนใจในเรื่องนั้น ตอนนี้พวกเขาอยู่กันเพียงลำพัง มีเพียงแค่แม็กนัส อเล็ก และประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทและถูกล็อคเรียบร้อย กับเสียงน้ำที่อาจจะช่วยกลบเสียงใดๆ ที่พวกเขาอาจจะก่อขึ้นแม้ว่าอาจมีใครบางคนกำลังแอบฟังอยู่จากอีกด้านของกำแพงก็ตาม
ความคิดที่เกิดขึ้นทำให้อเล็กหน้าร้อนวาบ แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกกล้าขึ้นด้วยเช่นกัน
ไม่มีอะไรจะต้องกลัวเสียหน่อย การเสียเวลาให้ผ่านเลยไปอยู่ข้างนอกนี่ก็เหมือนกับการถูกลงโทษและเป็นการสงสัยในตัวเองนั่นแหละ และตอนนี้ผิวของเขาก็รู้สึกขนลุกชันราวกับถูกหนามแทงจากความชื้นของอากาศที่ปัดผ่านบริเวณแขน ขา และลากยาวลงมาตามแผ่นหลังแล้ว
อเล็กสูดหายใจเข้าลึกหนึ่งทีก่อนจะปล่อยออก นิ้วมือเรียวยื่นเข้าหาผ้าม่านที่ปิดกั้นห้องอาบน้ำ ข้อมือบางขยับเล็กน้อยทำให้ผ้าม่านเปิดออกไปตามแนวของห่วงโลหะให้มีพื้นที่มากพอที่เขาจะสามารถก้าวเข้าไปได้ สายตาเหลือบมองเห็นกระเบื้องบนพื้นและหยดน้ำที่ไหลลงมาตามแนวผนังห้อง
ร่างบางก้าวเท้าเข้าไปในอ่างอย่างระมัดระวังจนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างยืนอยู่อย่างมั่นคง ก่อนจะปล่อยให้ผ้าม่านปิดกลับเข้าที่ดังเดิมที่เบื้องหลัง
“ปิดผ้าม่านให้สนิทด้วยสิ” แม็กนัสพึมพำ สายตาชำเลืองมองข้ามไหล่มาก่อนจะหันกลับไปอีกครั้ง แต่แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างบางตัวสั่น โดยไม่รู้ตัว เพราะ สายตาของผู้ที่เป็นพ่อมดเหลือบมองมายังร่างกายของเขา “เดี๋ยวความร้อนมันจะออกไปหมดนะ” แม็กนัสกล่าวเสริมก่อนจะแหงนศรีษะขึ้น
อเล็กที่พยายามจะจดจำภาพที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้ตอบสนองต่อคำพูดของแม็กนัสในทันที สายตาได้แต่จ้องตรงไปยังแผ่นหลังเปลือยเปล่าของร่างตรงหน้า ภาพของหยดน้ำตามแนวไหล่ที่ไหลลงมาตามแนวสันหลัง ส่วนปลายของเส้นผมที่แผ่อยู่บริเวณกระดูกสะบัก และ ภายใต้เส้นผมเปียกชื้นนั้น ไม่มีอะไรบดบังผิวสีแทนอ่อนเลยยาวลงมาถึงด้านล่าง…
ร่างบางกลืนน้ำลายก่อนจะยื่นมือออกไปทางด้านหลังอย่างสะเปะสะปะไปยังผ้าม่านและดึงมันให้ปิดสนิทจนแม้แต่ความชื้นก็ไม่สามารถจะออกไปได้ และในตอนนั้นเอง เขาก็รับรู้ได้เลยว่าอากาศที่เคยหนาวเย็นทางด้านฝั่งซ้ายของเขามันได้หายไปแล้ว
อเล็กยืนแทบจะชิดติดกับผนังของห้องอาบน้ำ แบบเดียวกับตอนที่เขายืนอยู่ตรงประตู เพียงแค่ตอนนี้เขาไม่ได้ยืนมองเงาอันเลือนรางของแม็กนัสวูบไหวไปมาผ่านผ้าม่านห้องน้ำอีกแล้ว แต่มีเพียงแค่อากาศและระยะห่างสั้นๆ ระหว่างพวกเขาทั้งสองคน ความร้อนจากสายน้ำก่อตัวขึ้นเป็นหมอกกั้นกลางระหว่างร่างของทั้งสองและอเล็กก็รู้สึกราวกับถูกกระตุ้นให้ตัวเองก้าวเข้าไปใกล้มันมากขึ้น
มีอะไรให้สายตาของเขามองมากจนเกินไปจริงๆ เพราะตอนนี้แม็กนัสไม่ใช่แค่เงาอันเลือนรางอีกแล้ว อเล็กจึงพยายามจะสนใจแต่เล็บอันเงางามที่เสยผ่านเส้นผมของแม็กนัสที่เปียกลู่ไปตามต้นคอ และมีสายน้ำไหลผ่านตามรอยแยกของปอยผมสวยนั้น
และทันใดนั้นเอง แม็กนัสก็หมุนตัวหันมาทางเขา สายน้ำไหลรดส่วนหลังของศรีษะผ่านไปยังแนวไหล่ ร่างบางรู้สึกได้ถึงหยดน้ำเล็กๆ ที่กระเซ็นออกจากแผ่นหลังของแฟนของเขาจากมุมมองตรงที่เขายืนอยู่
ร่างบางรู้สึกตัวแข็งทื่อเมื่อถูกแม็กนัสจ้องมอง นัยน์ตาสีเขียวทองของร่างสูงนั้นเต็มไปด้วยความจริงจัง
ตอนนี้เขาหวังว่าจะได้ผ้าม่านที่ตอนนี้อยู่ข้างหลังของเขากลับมาอีกครั้ง ให้เขาได้สามารถซ่อนตัวอยู่ภายใต้เงาอันเลือนราง มากกว่าที่จะต้องมายืนเปลือยเปล่าภายใต้สายตาของคนตรงหน้าที่จ้องมองมาแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
/โบกธงไปมา หนูแปลเสร็จแล้วค่า กรีดร้อง
“จะใช้มือนั่นมาถูสบู่ให้ฉันบ้างก็ได้นะ”
โอย แม็กนัส คิดจะล่อลวงเยาวชนใช่มั้ย?! ประโยคนี้แปลเอง เขินเอง นึกภาพตาม /นอนตายจมกองเลือด
ความคิดเห็น