คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Shampoo
Title: Silhouette
Author: ariviand
Translator: Bloody Snow
Series:Mortal instruments
Pairing: MagnusXAlec
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านค่ะ >w< ขอแจ้งก่อนว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแปลนะเจ้าคะ หาใช่นิยายที่ข้าน้อยแต่งขึ้นมาเองไม่ เนื่องจากว่าเวลาไม่ค่อยมี ทำให้มาอัพช้ามากถึงมากที่สุด ยังไงก็แล้วแต่จะพยายามทำให้สำเร็จเป็นเรื่องๆ ไป ไม่ต้องแปลกใจไปหากเห็นว่ามีแต่นิยายแบบไม่กี่ตอนจบ 555 เวิ่นเว้อมามาก หากภาษาแปลมีอันไหนไม่ค่อยดี มีส่วนต้องแก้ไข ก็ขอน้อมรับคำวิพากษ์วิจารณ์มา ณ ที่นี้ด้วย ขอบพระคุณเจ้าค่ะ
ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนฉากที่ตัดตอนออกมาจากนิยายหลักที่ผู้แต่งเขียนไว้มาขยายต่ออีกที แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ สามารถอ่านได้เลยโดยไม่ต้องย้อนอ่านตัวเต็มก่อนเพราะมันยาวมากกกกก
Link ไปยังหน้านิยายตัวหลักเผื่อสนใจอยากอ่านแบบเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษกันค่ะ
>>> http://www.fanfiction.net/s/6195495/1/Silhouette
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดตอนมาจากบทที่ 51 เรื่อง Between Burroughs :
Chapter 2 : Shampoo
“อเล็ก?”
เสียงหยดน้ำตกกระทบพื้นแทรกผ่านความเงียบที่เกิดขึ้น มีผ้าม่านผืนบางเป็นเพียงสิ่งเดียวที่กั้นขวางอยู่ระหว่างเขาทั้งสองคน อเล็กจ้องมองเงาของแม็กนัสที่ยืนนิ่งอยู่ภายใต้ฝักบัวอาบน้ำราวกับรออะไรบางอย่างอยู่ แน่นอนว่าเขาคงจะได้ยินเสียงที่อเล็กปิดประตู และบางทีอาจจะได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของอเล็กในตอนนี้ที่เจ้าตัวรู้สึกว่าดังยิ่งกว่าเสียงเครื่องบินเจ็ทเสียอีก
“มาแล้วน่า” อเล็กตอบด้วยเสียงที่เบาและดูไม่ค่อยแน่ใจนัก ร่างบางพิงไปกับประตูห้องน้ำที่พึ่งถูกปิดไปราวกับต้องการจะอยู่ห่างที่อาบน้ำตรงหน้าให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้
ทันใดนั้น ผ้าม่านของห้องอาบน้ำก็ถูกผลักออกไปด้านข้าง อเล็กได้ยินเสียงห่วงโลหะกระทบกับราวเหล็กข้างบน พร้อมแม็กนัสที่ตอนนี้ทั้งใบหน้าและผมพราวไปด้วยหยดน้ำก็โผล่ออกมา
“ปล่อยให้ฉันรอเสียนานเลยนะ” แม็กนัสพูดหยอกเย้าขณะกวาดมองร่างตรงหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มบางให้ ก่อนที่ผ้าม่านจะถูกเลื่อนปิดกลับเหมือนเดิม และเงาร่างของแม็กนัสก็กลับมาขยับไหวอีกครั้งขณะก้าวกลับเข้าไปอยู่ภายใต้ฝักบัวอาบน้ำ
อเล็กถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอกและรู้สึกผ่อนคลายอีกครั้งเมื่อถูกละความสนใจไป
จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็คงไม่สายเมื่อเทียบระหว่างระยะห่างจากห้องอาบน้ำและประตูที่ถูกปิดลงไปแล้วเมื่อครู่ มันไม่ได้หมายความว่าเขากำลังถูกบังคับใจหรือว่าอะไรสักหน่อย เขายังคงสามารถหันหลังกลับเดินออกจากห้องนี้และทิ้งแม็กนัสไว้ให้อาบน้ำอยู่คนเดียวก็ยังได้ อเล็กที่คิดได้เช่นนั้นก็เริ่มที่จะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อเขามาไกลถึงขั้นนี้แล้ว แม็กนัสเองก็ทั้งเห็นและออกมาคุยกับเขาแล้วด้วย และตอนนี้ก็ยังคงรอเขาอยู่ และรอแบบนี้มานานหลายนาที เพราะมันใช้เวลาทีเดียวสำหรับอเล็กกว่าที่จะตัดสินใจลุกออกจากเตียงและเดินมาตรงจุดนี้ได้
น่าประหลาดใจที่ขณะนี้น้ำยังคงร้อนอยู่ สำหรับที่ที่ใหญ่โตขนาดสถาบันแห่งนี้ คนอื่นคงคิดว่าคงจะมีเครื่องทำน้ำร้อนที่ใหญ่พอที่จะใช้กับห้องอาบน้ำหลายห้องในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงแล้วพวกเขาถูกจำกัดให้ใช้เวลาในการอาบน้ำเพียง 5 นาทีเท่านั้น และไม่มีอะไรจะยืนยันได้ว่าจะไม่มีน้ำเย็นไหลออกมาแทนภายในเวลา 3 นาทีและทำให้พวกเขาหนาวตายเสียก่อน ดังนั้น อเล็กจึงเคยชินกับการที่จะสระผมและล้างมันออกภายในระยะเวลาที่แทบจะทำลายสถิติได้
ทว่าอเล็กน่าจะรู้ดีว่าแม็กนัสไม่ใช่คนที่จะรีบร้อนอะไรกับเรื่องแบบนี้ ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมเขาจะต้องทำอย่างประณีต พิถีพิถัน และ ระมัดระวังมาก แม้แต่เรื่องอาบน้ำเองก็ไม่เว้น และเท่าที่เขารู้ ตอนนี้แม็กนัสไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการปล่อยให้น้ำไหลผ่านเรือนผมและร่างกายของเขา และดื่มด่ำอยู่กับความร้อนของน้ำ อเล็กไม่ได้แม้แต่กลิ่นของแชมพู สบู่ หรือ เครื่องอาบน้ำใดๆ รู้สึกว่าน้ำร้อนที่ไหลอยู่ในตอนนี้กำลังเสียเปล่าและมันคงจะเป็นแบบนี้อยู่อีกไม่ได้นานนัก
อเล็กกัดริมฝีปากล่างด้วยอาการคิดไม่ตก เขาเริ่มได้ยินเสียงฮัมดังขึ้นจากวอร์ล็อคที่ยืนอยู่ตรงหน้า เสียงเปิดฝาขวดดังขึ้นพร้อมๆ กับกลิ่นแชมพูอันแสนคุ้นเคยที่อเล็กใช้ลอยออกมา มันเป็นกลิ่นหอมสะอาดธรรมดาทั่วไป ทำให้อเล็กเริ่มสงสัยลางๆ ว่าแม็กนัสจะยอมใช้แชมพูของเขารึเปล่า เพราะมันไม่ใช่แม้แต่ผลิตภัณฑ์บำรุงผมหรือสินค้าราคาแพง เป็นเพียงแค่แชมพูธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
“อืม” แม็กนัสพึมพำออกมา จากเงาที่อยู่ภายใต้ผ้าม่าน แม็กนัสคงกำลังถูฝ่ามือของเขาเข้าด้วยกันอยู่ก่อนจะยกมือทั้งสองขึ้นนวดเรือนผมที่เปียกชื้นทำให้ศรีษะของเขาเต็มไปด้วยฟอง
“กลิ่นเหมือนนายเลยนะ” แม็กนัสกล่าวเพิ่มด้วยเสียงครางราวกับแมว
ใบหน้าของอเล็กร้อนวาบ เขารู้สึกดีใจที่ตอนนี้มีผ้าม่านขวางกั้นพวกเขาอยู่ รู้สึกดีใจที่ตอนนี้เขายังอยู่ข้างนอกห้องอาบน้ำตรงหน้าและยืนพิงอยู่กับประตู ที่เป็นที่ที่วอร์ล็อคที่อยู่ข้างในนั้นไม่สามารถมองเห็นตัวของเขาได้
อย่างไรก็ตาม อเล็กคิดว่าบางทีแม็กนัสคงรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดคงมีผลกับอเล็ก บางทีเขาอาจจะสามารถมองผ่านผ้าม่านและเห็นได้มากกว่าเงาอันเลือนรางอย่างที่เขาเห็น เพราะ เขาได้ยินเสียงหัวเราะของแม็กนัสดังขึ้น
“มันก็แค่แชมพูแหละน่า” อเล็กตอบกลับแทบจะในทันที แม้ว่าอาจจะเป็นเพียงการโต้กลับเล็กๆ น้อยๆ เมื่อเทียบกับการหยอกเย้าของแม็กนัสแล้ว แต่ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นก็ช่วยให้เขาหันไปให้ความสนใจแทนได้ แทนที่จะไปสนใจกับเสียงหัวเราะแหบโหยของแม็กนัสหรือภาพของแม็กนัสขณะแอ่นหลังยามที่เขาระมือไปตามเรือนผม หรือท่าทางอื่นๆ ของเขานอกจากนั้น ซึ่งผ้าม่านตรงหน้าแทบจะไม่ได้ช่วยในการบดบังอะไรเท่าไหร่
“ฉันชอบกลิ่นนี้นะ” แม็กนัสตอบขณะที่กำลังล้างผมตัวเองอยู่เป็นเวลานาน ผ้าม่านยับย่นอีกครั้งยามที่ข้อศอกของผู้ที่เป็นวอร์ล็อคขยับโดนโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้อเล็กต้องหันหน้าหนีและพยายามที่จะไม่จ้องภาพตรงหน้า แต่เขายังคงได้ยินเสียงของน้ำตอนที่เท้าของแม็กนัสขยับเปลี่ยนที่ในห้องอาบน้ำนั้น เมื่ออเล็กตัดสินใจเงยหน้ามองอีกครั้ง เขาพบว่าแม็กนัสหันหน้ามาทางเขาและกำลังล้างแชมพูออกอยู่ภายใต้ฝักบัว นิ้วมือสางไปตามเส้นผมที่เกาะกันอยู่ภายใต้แรงดันของน้ำ
“น้ำร้อนของนายใกล้จะหมดแล้วนะ” อเล็กพูดเตือน แม้ว่าคำเตือนที่ออกมานั้นจะดูรัวเร็วกว่าที่เขาตั้งใจไว้ก็ตาม
“งั้นนายก็ควรจะรีบเข้ามาก่อนที่มันจะหมดเสียก่อน” แม็กนัสพูดพร้อมกับสะบัดเส้นผมของตน
ผ้าม่านกลับมายับย่นอีกครั้งและอเล็กได้แต่จ้องมองเงาร่างของแม็กนัสที่สูงเด่นหันหน้ามาหาเขา และเห็นนิ้วเรียวยาวของร่างสูงที่ขยับไหวเป็นเชิงให้เขาเข้ามาให้ใกล้กว่านี้
ใบหน้าของอเล็กร้อนวาบขึ้นอีกครั้ง ไอน้ำที่ลอยมากระทบราวกับหนามที่ทิ่มแทงผิวของเขาเอง มือเขาขยับไปยังกระดุมที่อยู่บริเวณด้านบนสุดของกางเกงอย่างระแวดระวัง
หลังจากความเงียบชั่วอึดใจผ่านพ้นไป อเล็กปลดกระดุมโลหะได้สำเร็จ ก่อนจะรูดซิปกางเกงของเขาลง เสียงของมันดูราวกับจะดังมากขึ้นเมื่ออยู่ในห้องเล็กๆ แบบนี้จนทำให้อเล็กอยากจะตัวหดเล็กลงเดี๋ยวนั้นซะ
และจากนั้น กางเกงของเขาก็ไปกองรวมอยู่กับของแม็กนัสบนพื้นห้องใกล้กับประตู
ความคิดเห็น