รักนายเจ้าชายคารมจัด!

ลำดับตอนที่ #1 : รักนายเจ้าชายคารมจัด! ตอนที่1

  
   ตอนที่1(ตอนแรก ถ้าไม่เข้าใจกลับไปเรียนป.1ใหม่นะจ๊ะ จุ๊บๆ)

   "บะหมี่จ๋า~~~" เสียงเรียกสุดสยองของเพื่อนเลิฟของฉันดังขึ้น ฉันเลยจำใจต้องหันกลับไปมองมัน ความจริงก็ไม่อยากมองหรอก แต่มันจำใจและจำเป็น เพราะถ้าไม่หันเดี๋ยวมันโดนเตะก้านคอเอา กลัวเจ็บT^T

   "มีอะไรหรอแตมป์ ^[]^;" ฉันหันไปทักแสตมป์เพื่อนสนิทของฉันด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้งพร้อมเหงื่อที่หยดลงมาอีก1หยด

   แสตมป์ เพื่อนสุดโหดของฉัน แสตมป์อยู่ชมรมคหกรรมเหมือนกับฉัน ทุกท่านคงคิดว่ามันเป็นคุณหนู แต่อย่างที่ฉันกล่าวไปในเบื้องต้นว่ามันโหด สาเหตุน่ะหรอ ก็คือมันเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนสอนยูโดน่ะสิ แถมมันยังมีอาการบ๊องๆบวกโรคจิตนิดๆอีกต่างหาก น่ากลัวชะมัด=_=; เอื๊อก

   "ป่าว...ฉันแค่จะขอแกลอกการบ้านน่ะ" แสตมป์บอกฉันแล้วยื่นมือมาข้างหน้าเพื่อขอสมุดการบ้านกับฉัน มันเคยคิดจะทำเองมั้ยเนี่ย แต่ว่าถ้ามันคิดจะทำเองมันคงไม่ต้องขอลอกฉันหรอกนะ คิดอะไรโง่ๆ บะหมี่เอ๋ย!

   "ถ้าวันไหนฉันไม่ทำการบ้านมา แกจะลอกใคร!?" ฉันเท้าเอวถามแสตมป์เสียงสะบัดนิดๆ หมั่นไส้มันจัง ชิส์

   "ฉันก็จะขู่ฆ่าแกให้รีบปั่นไง ไม่เห็นจะยากเลย" แสตมป์พูดด้วยท่าทางสบายๆ ดู๊..ดูมัน ฉันเพื่อนแกนะเฟ้ย

   "นี่ฉันเพื่อนแกนะเว้ย" ฉันแหกปากบอกมันอย่างหมั่นไส้เล็กน้อยถึงปานกลาง มันมองหน้าฉันอย่างเฉยชานิดๆแล้วพูดประโยคชวนช็อคออกมา

   "ฉันนับแกเป็นเพื่อนตอนไหน" ดูมันถาม น่าเตะจริงๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าสู้มันไม่ได้นะ จะเตะตูดมันจริงๆด้วย

   "ล้อเล่นน่า ว่าแต่วันนี้แกไม่เข้าชมรมหรอ บะหมี่?" แสตมป์พูดขึ้นโดยที่ตาของมันแปะอยู่กับสมุดการบ้านของฉัน ถามจริงเถอะ! แกสนใจฉันมั่งมั้ยเนี่ย หรือว่าแกเห็นฉันเป็นแค่สมุดลอกการบ้านพูดได้ยะ ไอ้เพื่อนบ้า =[]=!

   "เข้าสิ เพราะวันนี้วันเกิดแม็ก ฉันกะว่าวันนี้จะทำขนมไปฝากแม็กน่ะ งั้นยังไงถ้าแกเจอไอ้ฟิวส์ แกกับมันก็ค่อยตามไปที่ห้องคหกรรมแล้วกัน ฉันไปก่อนล่ะ" ฉันบอกแสตมป์แล้วเดินออกมา ก่อนจะตรงไปยังห้องคหกรรมอันเป็นที่รักและเป็นชมรมของฉัน

   (~ ห้องคหกรรม ~)

   "หวัดดีค่ะ พี่แนน" ฉันทักพี่แนน เนื่องจากพอดีเห็นเจ๊แกยืนร่อนแป้งขนมเค้กอยู่ หน้านี่โบ๊ะซะหนาเป็นวาเลย

   พี่แนนที่ว่าคือประธานชมรมผู้น่ารักของฉัน แล้วก็...ถ้าตอนนี้ท่านผู้อ่านกำลังจินตนาการว่าพี่แนนคือสาวสวยน่ารัก น่าถนุถนอมล่ะก็ คุณรีบปิดจอความคิดนั้นด่วนเลยค่ะ เพราะพี่แนนหรือเจ๊แนนที่ว่า แกเป็นผู้ฉิ๋งทั้งแท่ง พอเข้าใจนะค่ะ เอาล่ะเข้าเรื่องกันต่อเถอะค่ะ

   "หวัดดีจ๊ะ น้องชะนีเอ๊ยๆ น้องบะหมี่" พี่แนนทักกลับแล้วยิ้มจนปากแทบฉีกถึงตาตุ่ม แล้วดูสิมาเรียกฉันว่าชะนี ทั้งๆที่ฉันมีนามอันไพเราะว่าบะหมี่ ใจร้ายจริงๆเชียว
   
   "มาทำอะไรแต่เช้าจ๊ะ" พี่แนนถามขึ้นอย่างสงสัย พร้อมทั้งเอาหน้าที่ฉาบด้วยแป้ง15ชั้นเข้ามาใกล้ๆหน้าของฉัน อย่าเข้ามานะฉันกลัวปีศาจวอก กรี๊ด~~
 
   "พอดีมาทำคุกกี้ค่ะ" ฉันตอบแล้ววางกระเป๋าสะพายลงบนเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลนัก เจ๊แนนยื่นหน้าหนาๆของเจ๊เข้ามาใกล้ๆฉันอีกครั้งคราวนี้มีรอยยิ้มแบบมีเลศนัยน์ติดมาด้วย ฉันไม่ค่อยไว้ใจหน้าตาแบบนี้ของเจ๊แกเลยจริงๆ

   "ทำไปให้ใครจ๊ะน้องบะหมี่~~~" พี่แนนถามด้วยเสียงชวนสยิวและสยอง ฉันหันไปมองหน้าวอกๆของเจ๊แกแล้วก็ยิ้มแห้งๆให้เจ๊แก

   "ต๊าย~~คุณน้องขา จะมาทำเหงือกบานใส่เจ๊ทำไมล่ะค่ะ อู๊ย...แนนซี่ ซาซ่า เซ็กซี่อารมณ์เสียค่ะ" พี่แนนร้องอย่างอารมณ์เสียแล้วเชิดหน้า เดินสะบัดตูดงอนๆของเจ๊แกแล้วเดินไปร่อนแป้งต่อ

   เฮ้อ~รอดไป(^o^) ลัลล้า...ทำคุกกี้นมดีกว่า เดี๋ยวแม็กจะมา7โมง ต้องรีบเร่งมือหน่อยจะได้ไม่ต้องไปเบียดกับยัยพวกอีแร้งที่หน้าประตู ว่าแล้วฉันก็เริ่มปฏิบัติโหดกับวัตถุดิบต่างๆ

   "เสร็จแล้ว ๐\^[]^/O เย้!" ฉันร้องเสียงดังพร้อมยกผลงานชิ้นโบว์แดงขึ้นแล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฮ่าๆๆๆ อุ๊ยตาย หลุดโหมด เดี๋ยวแม็กไม่รัก ก๊ากๆๆๆ พูดไปได้ไม่อายปากเนอะเรา >///<

   "งั้นหนูไปก่อนนะค่ะพี่กระทิงถึกเอ๊ยๆ พี่แนน" ฉันบอกลาพี่แนนแล้วรีบเผ่นออกจากห้อง เพราะกลัวเจ๊แกหันมาไล่ขวิดฉันเพราะสีโบว์กับสีประโปรงของโรงเรียน เฮ้อ~ พูดความจริงเถอะไอ้บะหมี่เอ๋ย คนอ่านเขารู้กำพืชแกหมดแล้ว อย่าโกหกอีกเลย ที่กลัวโดนขวิดไม่ใช่อะไร นอกเสียจาก ปากเสียๆของฉันเอง

   แม็กนายอยู่ไหน ฉันอยู่ตรงนี้นะจ๊ะ จุ๊บๆ แม็กจ๋า~~~ เอ๊ะ! รู้สึกมันจะคล้ายพี่มากจ๋า~~มากกว่านะเนี่ย บรื๋อ ~[]~

   อ๊ะ! แม็กมาโน่นแล้ว เย้ๆ ไม่มีชะนีตัวอื่นมาแย่งบทบะหมี่สุดสวยเลยซักคน กรี๊ดดีใจค่ะ ดีใจสุดๆ \(*[]*)/ กรี๊ดเดินเข้ามาใกล้แล้ว ให้เขาไปเลยบะหมี่เอ๋ย สู้ตายยยยย

   "เอ่อ...แม็ก....คือฉันทำ...ฟิ้วววว" แม็กเดินเลยฉันไปเฉยเลยอ่ะ แง๊! แม็กอ่ะ...คุกกี้ฉันเป็นหม้ายแล้วนะ มารับผิดชอบแต่งงานกับมันเดี๋ยวนี้นะ เอ๊ะ!ไม่ได้สิ ถ้าแม็กแต่งงานกับคุกกี้ แล้วฉันล่ะ งั้นช่างหัวคุกกี้มันเถอะ!

   "เฮ้ย ไอ้แม็กไปเล่นบาสกัน" มนุษย์ที่หน้าตาเหมือนผู้ชายสุดหล่อเดินเข้ามาทักที่รักของฉัน แล้วลากเขาตรงไปยังสนามบาส นี่~นายจะเอาสุดที่รักของฉันไปไหนน่ะ O.O

   "ไอ้บะหมี่กินแห้วอีกแว้ว~~" เสียงเปรตตนใดก็ไม่รู้ร้องขึ้นแล้วผิวปากเสียงดัง พ่อมันเป็นพญานกหรือไงวะเนี่ย จะผิวหาป๊ะป๋าแกหรอ แงTToTT คนยิ่งเครียดๆอยู่นะเนี่ย อ้าว นั่นไอ้ฟิวส์นี่น่า

   "หุบปากไปเลยนะ ไอ้บ้าฟิวส์" ฉันหันไปตะโกนด่าฟิวเจอร์ที่ล้อเลียนฉันในตอนแรก

   ฟิวส์หรือฟิวเจอร์เพื่อนสนิทของฉันอีกคนนึง ฟิวส์อยู่ชมรมเดียวกับฉันและแสตมป์ วส์มันไม่ค่อยโหดเท่าแสตมป์ แต่นิสัยมันออกไปแนวกวนบาทา แล้วก็แสบๆซ่าๆ ปัญญาอ่อน(อันหลังนี่ไม่ใช่นะยะ ไอ้บะหมี่ / ฟิวเจอร์)

   "เอาน่า อย่างน้อยเราก็ยังมีคุกกี้กิน" ฟิวเจอร์ไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือมาหยิบขนมคุกกี้ผลงานชิ้นโบว์แดงของฉันกินซะงั้น ไอ้เพื่อนบ้า

   "เฮ๊ย! อร่อยดีอ่ะบะหมี่ เฮ้ยๆ แตมป์ แกลองชิมดูดิ" ว่าแล้วฟิวเจอร์มันก็จัดแจงส่งต่อให้แสตมป์ รับรองได้เลยว่าถ้าถึงมือไอ้แสตมป์แล้วล่ะก็ มันก็คงไม่เหลือกลับมาที่ฉันแน่นอน

   "เออ...อร่อยดีว่ะ" แสตมป์พูดแล้วกินใหญ่ ดู๊...ดูมันสองคน มันเคยรักเพื่อนคนนี้มั่งมั้ยเนี่ย U[]U   

   "อ่ะ..คืนให้" ฟิวเจอร์พูดพร้อมส่งถุงเปล่าสีสวยกลับมาให้ฉัน ขอบใจมากนะเพื่อนเลิฟ YoY

   "ทำไมแกไม่กินเข้าไปทั้งถุงเลยล่ะ ไอ้เพื่อนบ้า" ฉันด่าแสตมป์กับฟิวเจอร์อย่างยั๊วะๆ หน็อยแน่! แหย่ขนเป็ดหรอ เดี๋ยวเอาปากเหลืองๆงับตูดเลย แง่งๆ -{}-

   "อย่าโมโหไปเลยเพื่อนยาก ลำบากแค้น แสนลำเข็ญใจ อย่างน้อยเราก็มีข้าวกิน" ไอ้ฟิวเจอร์พูดแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ชักเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดแล้วล่ะ ที่มาคบกับไอ้สองคนนี้ =_=^

   "ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันผิดแล้วล่ะ" อยู่ๆฉันก็พูดขึ้นมา ฟิวเจอร์กับแสตมป์มองหน้าฉันอย่างงงๆ แล้วอยู่ๆไอ้ฟิวส์ก็เดินเข้ามาตบบ่าฉันแล้วพูดว่า

   "ไม่เป็นไร ที่แกตวาดฉัน ฉันไม่โกรธแกหรอก อย่ารู้สึกผิดเลย" ฟิวเจอร์ปลอบเสียงกวนนิดๆ ฉันไม่ได้รู้สึกผิดเรื่องนั้นซะหน่อย=_=^

   "ป่าว...ที่ฉันบอกว่าผิดเนี่ย ฉันหมายถึงผิดที่มาคบกับพวกแกนี่ล่ะ-0-" ฉันพูดแล้วเดินเชิดหางเอ๊ยก้นใส่พวกมันสองคน แล้วฉันก็รีบตรงไปยังสนามบาสที่สุดที่รักของฉันไปแล๊นแหลลัลล้าเล่นบาสอยู่

   (~สนามบาส~)

   O[]O เฮือก! สุดที่รักของฉันถอดเสื้อเล่นบาส แม็กสุดหล่อของฉันมีกล้ามหน้าท้องด้วย อ๊าก!!! เลือดกำเดาจะพุ่งแล้ว>.,< เรียกรถพยาบาลด่วน~~~

   ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ หล่อลากน่ากิน มีกล้ามหน้าท้อง หุ่นก็สมาร์ทบาดใจ แถมเล่นกีฬาเก่งอีก นิสัยก็ดี ฉันรู้สึกต้านรังสีความหล่อไม่ไหวแล้ว ฉันจะละลายแล้ว ปรับอุณภูมิให้เย็นขึ้นที โอ๊ย~~บะหมี่จะเป็นลมค่ะ /^{}^๐

   "สู้ๆนะค่ะแม็ก สู้ๆเขานะค่ะพี่แม็ก" อีชะนีกังพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย บังทัศนียภาพอันสดใสของฉันหมด ไม่อยากจะsaidว่าพอยัยพวกชะนีหลงสวนสัตว์พวกนี้มา มันทำเอาฉันเซ็งเลย ชิส์ ไปดูมุมอื่นก็ได้ ว่าแล้วนางสาวบะหมี่ก็ทำการเคลื่อนย้ายบาทางามๆไปยืนแถวๆแป้นบาสแทน แล้วก็

   โครม!

   จนได้สิเรา โดนลูกบาสที่เพื่อนของแม็กชู๊ตพลาดเข้าเต็มๆกบาลเลย ซวยจริงๆToT

   "เป็นไรมั้ย บะหมี่" เสียงนี้ฉันจำได้ เสียงแม็กสุดที่รักของฉันเอง แล้วนี่แม็กรู้จักชื่อฉันได้ไงอ่ะ

   "คิดว่าไม่เป็นไรค่ะ" ฉันพูดแล้วคลำหัวตัวเองป้อยๆด้วยความเจ็บปวด ฮือTT_TT มาทำเป๋อต่อหน้าแม็กซะแล้ว แง๊

   "ทีหลังระวังหน่อยนะบะหมี่ มายืนตรงนี้มันอันตรายนะ" แม็กพูดแล้วลูบหัวฉันเบาๆแล้วยิ้มหล่อลากมาให้ครั้งหนึ่งก่อนจะวิ่งไปเล่นบาสต่อ

   หลังจากที่ฉันรวบรวมเซลล์สมองมาได้ครบฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าฉันกับแม็กอยู่ห้องเดียวกัน แล้วที่ฉันชอบเขาก็เพราะความอบอุ่นของเขาพร้อมทั้งรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์นั่นด้วย กรี๊ดสลบไสล ตายคาอกแม็ก

   "เฮ้ย! บะหมี่เมื่อกี๊แกเป็นอะไรมั้ย" ฟิวเจอร์ที่โผล่มาจากนรกขุมไหนในโลกก็ไม่รู้ร้องทักฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองมันนิดๆแล้วส่ายหน้า ตาก็จดจ้องไปยังสุดหล่อของฉันที่ชู๊ตลูกมาลงห่วงอย่างสวยงาม

   แม็กที่รัก นายจะยอมเป็นลูกบาสมั้ย ถ้านายยอม ฉันจะเป็นห่วงให้นะ กรี๊ดดดดดด (เริ่มน้ำเน่าแล้วนางเอกฉัน=_=; / ผู้แต่ง)

   "มีอะไรหรอ?" ฉันถามฟิวเจอร์เนื่องจากมันสะกิดฉันจนแขนเกือบหลุดมานานพอสมควรแล้ว

   "ฉันหาวิธีช่วยแกได้แล้วบะหมี่ ฉันจะใช้ซีดีเพลงของวงBad Omenที่มีอยู่3แผ่นในประเทศไทยเป็นเดิมพัน" ฟิวเจอร์บอกฉัน ฉันพยักหน้าแต่ก็ไม่เข้าใจเลยทำหน้างงใส่มัน

   "แกจะทำหน้างงใส่ฉันทำแมวอะไร เลิกทำได้แล้ว เอาเป็นว่าฉันมีแผนแล้วกัน" ฟิวเจอร์พูดแล้วทำหน้าหื่นๆบวกโรคจิตแอนด์เจ้าเล่ห์นิดๆแล้วเดินจากไปโดยไม่ลืมลากฉันที่นั่งจ้องแม็กขึ้นห้องเรียน

   แกมาลากฉันทำไมTT[]TT ฉันยังดูหน้าแม็กไม่อิ่มเลยอ่ะ แง๊ ไอ้เพื่อนบ้า บะหมี่เครียดเจ้าค่ะ~~~~~

















-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ในที่สุดท่านผู้อ่านก็เห็นธาตุแท้ของนางเอกของเราแล้ว

ยังไงขอกราบเรียนเชิญ

ท่านผู้อ่านขึ้นมาโพสต์ความเห็น คอมเม้นท์ว่ามันบ้าแค่ไหนด้วยนะค่ะ

โหวตด้วยก็ดีถ้ามันไม่ทำให้จอคอมซึกหรอ

จะเป็นพระคุณมากหากท่านผู้อ่านทำตามสเต็ปป์ที่Ruzsiaผู้นี้เป็นคนขอ

1.อ่านเรื่อง เพื่อดูว่ามันจะไปรอดมั้ย(ว้า?)ในวงการเนี๊ย
2.จดๆจ้องๆว่ามันบ้าแค่ไหน ถึงใจท่านมั้ย?  
3.เริ่มคอมเม้นท์ว่ามันบ้า โรคจิต หื่นกาม หรือปัญญาอ่อนแค่ไหน
4.เริ่มคลิกโหวตให้เมื่อท่านคิดดีแล้ว ว่าไอ้นักเขียนนี่มันบ้าดี
5.คลิกเก็บเรื่องไว้นอนอ่านเล่นอีกซักรอบถึงความบ้าของตัวละครกับนักเขียน  6.หลังจากอ่านแล้ว ลองมาเทียบกันซิ๊ว่าใครติ๊งต๊องมากกว่ากัน ระหว่างตัวละครกับคนเขียน(เอ...แต่สเตปป์สุดท้ายไม่ต้องก็ได้มั้ง?)

ถ้าท่านทำตามสเตปป์ที่ว่ามาอย่างครบถ้วน

นั่นล่ะ ท่านคือคนที่หน้าตาดีที่สุดในหมู่มวลมนุษย์โลกเลย~~