คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4 บทนำ4
บทที่4 บทนำ4
ใบหน้าหล่อุหน้าลรที่เ้าลมลึสอเ้าสลับัน เรียวลิ้นสาปาเลียปลายยอถันสีหวานอย่าหยอเย้าและสอมือหนา็ไม่ปล่อยให้ว่าเาทั้ย้ำและบีบบี้มันอย่ามันมืออีรั้ ปาหนา็ลาเลียนมาหยุที่ลาายสาว มือหนาับเรียวาสวยอเธอแยออาันนัยน์ามพิศมอวามสวยาม้วยวามื่นม หน้าสวย ผิวสวยเนียนนุ่ม หุ่นี ลีบอไม้และร่อสาวอเธอยัสวยแบบไร้ที่ิ มืออเา็่อย ๆ แหวลีบเนื้ออวบอ้าออแล้วแลบลิ้นลาเลียที่ร่อสาวพร้อมับูื่มธารน้ำใสที่่อย ๆ ไหลออมาเปื้อนลิ้นร้อนอเา
“อ๊ะ อ่า อ่า” ใบหน้าสวยแหนึ้น ยับปาเล็เปล่เสียราหวานเพื่อระบายวามเสียเสียวที่ำลัเล่นานเธอ เสียวสุ ๆ เสียวนัวลอย
“เสียว เสียวั อ่า ี๊” ปาหนาูึเ้าที่ปุ่มระสัน สะโพอวบบิเร่าไปมาพร้อมับปาเล็ที่สูราเปล่เสียสั่นระเส่าไม่หยุ สอมือเล็ำย้ำผ้าปูที่นอนนยับยู่ยี่เพื่อระบายวามร้อนวูบวาบและอาารปั่นป่วนที่ท้อน้อย วาม้อารเปี่ยมล้นนลืมอายระสะโพใส่ปาหนาแล้วสอมือเล็็ยัสอเ้าไปที่ลุ่มผมสีน้ำาลเทาศีรษะอเาเ้าใส่ร่อสาวอัว ใแร่ฮึเหิมเมื่อร่าบาเผยวาม้อารออมา ลิ้นร้อน็ระใส่ร่อสาวรัวเร็วึ้นไปอีระับ เสีย่ำแะและเสียูเลียร่อสาวัึ้นอย่าน่าอาย
๊วบ ๊วบ
แผล็บ ๆ ๆ
“ี๊ อ่า อื้ออ” ร่าบาหูอื้อาลาย หัวสมอาวโพลนเหมือนำลัลอยอยู่บน้อนเม ลมหายใหอบระั้นถี่ ๆ ราเสียี๊๊าัระมเมื่อลิ้นร้อนระปลายลิ้นเาใส่ร่อสาวถี่ ๆ และรุนแรึ้น ไม่นานร่าบาที่สั่นสะท้านไปทั้ร่า็ปล่อยธารน้ำหวานสีใส่ออมาเปรอะเปื้อนลิ้นร้อน
ลมหายใหอบเหนื่อยเมื่อเสร็สมสอรอบในเวลาิ ๆ ันแบบไม่ไ้พั เา้อารให้เธอเสร็สม่อนเพราะร่อสาวที่ับแน่นอเธอะไ้มีน้ำหล่อลื่นและปรับยายัวเพื่อรอรับลำเนื้อยาวให่อเาโยที่ไม่้อเ็บมา เาอยาให้รั้แรอเธอมีแ่วามประทับใและน่าำ
น้ำหวานสีใส่เาไมู่เลียไม่ใ่เพราะรัเียแ่เา้อารใ้มันเป็นน้ำหล่อลื่นเพื่อลวามเ็บาารเสียสีาลำเนื้ออเา
“อริำลัะเริ่ม ันะทำให้เธอลืมไม่ลเลย” โน้มัวเ้าไปูบที่ริมฝีปาแล้วูึเบา ๆ แล้วยับัวึ้นปลเสื้อและาเแบรน์ัออาัวเผยให้เห็นลอนล้ามหน้าท้อที่เรียัวสวยและลำเนื้อยาวให่ที่แ็ึนร่าบามอมัน้วยวามะลึ สูลมหายใเ้าอออย่าหวาลัว
“อึ ะเ้าไ้ไหม” แ่มอเห็นนา็รู้ไ้เลยว่ามันไม่สามารถเ้ามาในัวเธอไ้ วามหวาลัวทำให้ร่าบาถอยร่นอย่าอัโนมัิ
หมับ
มือหนาว้า้อเท้าเล็เอาไว้ “ไม่้อลัวมันะไม่ทำเธอเ็บ” ำปลอบที่ไม่อาเื่อถือไ้เมื่อหลัานวามให่โมัน็เห็น ๆ ันอยู่
“อึ อึ” ร่าบาลืนน้ำลายอย่ายาลำบาเมื่อมอเห็นลำเนื้อที่หัวบานหยัมีน้ำสีใสปริ่มอยู่ที่รูเล็ำลัผหัวทัทายเธออยู่
“เ็บแป๊บเียวแ่ะเสียวนานมา ๆ” ำปลอบประโลมที่ไม่ไ้่วยอะไร็เอ่ยออมาอีรั้
“รอบนี้อรินะเล” มือหนายับโยลำเนื้อให่สอสามทีให้มันยายัวเ็มลำ่อนที่ะหยิบถุยาีมันออและสวมใส่อย่าำนา มือหนาับลำเนื้อ่อเ้าที่ร่อรัถูไถ่เบา ๆ แล้ว่อย ๆ สอใส่ลำเนื้อให่เ้าไป
“ึ ึ”
“อะ อื้อ ะ..เ็บ เ็บ” มือเล็ันหน้าท้อแร่เอาไว้วามรู้สึเ็บแสบแล่นปรี๊เ้าร่านรู้สึลัวแ่วาม้อารในร่าายลับระุ้นให้เธอปล่อยมือออแล้วเปลี่ยนมาเป็นโอบอรอบลำอหนาแทน
ปึ ปึ
“รี๊” ร่าบาผวาเ้าไปโอบอร่าสูที่ำลัแหนหน้าเปล่เสียราี๊อยู่ในะนี้
ใบหน้าสวยเหยเเม้มปาัริมฝีปาอัวเอ่มวามเ็บที่เหมือนว่าร่าำลัะแหลสลาย ลำเนื้ออเาให่เินไปที่ร่อสาวอเธอะรับไหวเ็บุและแสบน้อระบายออ้วยาริเล็บเ้าที่หัวไหล่อเาแร ๆ หลาย ๆ รั้ ร่าายอเธอสั่นระรินน่าเห็นใแ่ะทำยัไไ้ไม่ว่าอนนี้หรืออนไหนเธอ็้อเป็นอเา ‘อเาแ่นเียวเท่านั้น’
เลือสีแสอาบโลมลำเนื้อให่ นัยน์ามมอุเื่อม่อ้วยวามพึพอใอย่ามา ใบหน้าหล่อโน้มเ้าไปูบับน้ำาที่ไหลออมาทาหาาสวยอร่าบาแล้ว็ไลู่บามรอบหน้า แ้มาวและริมฝีปาอย่าอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลม
“เธอเป็นอันเล เธอเป็นอันแ่นเียว” ปาหนาพร่ำบอร่าบาที่ใบหน้าเหยเ้วยวามเ็บ วาสวยลอหน่วยไป้วยน้ำสีใส่ที่่อย ๆ ไหลออมาเมื่อถูสะโพหนาอึยับโย้วยวามลั่ไล้ ปาหยั็ูึออวบอิ่มที่สวยนเาแทบลั่ ทุอย่าบนร่าายอเธอเาถูใไปหมทุอย่าไม่เสียแรที่เาส่นามเฝ้าเธอมาลอหลายปี
“เบา ๆ หน่อยเลเ็บ” มือเล็ันหน้าท้อแร่ไม่ให้ท่อนเอ็นระแทเ้าไปลึนเินไป
“เบาไม่ไหววะเล เสียวนะแอยู่แล้ว”
ับ! ับ! ับ! ับ! ับ! ับ!
ับ! ับ! ับ! ับ! ับ! ับ!
“อ่า เสียวไหมเล”
“อืออ เสียว อ่า” เสียหวานราระเส่า ร่อรัอเธอปรับัวไ้วามเสียเสียว็แล่นพล่านไปทั่วัว
“โอ้ววว อย่ามันเลยวะเล” สะโพสอบยับโยร่อนวหมุนวนอย่าเมามันบนร่าบา้วยัหวะรัวเร็วและยับอยลำเนื้อใส่ไม่ยั้เ้าไปในร่อสาว
เสียอรึโหมระหน่ำใส่ร่อสาวอย่าเร่าร้อน เสียเนื้อระทบเนื้อผสานับเสียราสอประสานันอย่าลัว ลำเนื้อให่เร็ระุปลปล่อยลาวาสีาวุ่นรั้แล้วรั้เล่าและไม่ยอมหยุารทำรัรั้นี้ล่าย ๆ เมื่อเารออยารที่ะไ้ร่วมรัับเธอมานานและรั้นี้ารรออย็สิ้นสุลึ่มันทำให้เาอิ่มเอมายและใเป็นอย่ามา ว่าที่ร่าสูะหมแรระแทร่าบา็สลบลลาอาาศในเวลาใล้รุ่ออีวัน
ความคิดเห็น