คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 บทนำ3
บทที่3 บทนำ3
“เลเอาไ้ไหม”
“อืมม” รารับอย่าไม่รู้ัว
“ไ้ไม่ไ้ อบั ๆ หน่อย” ถามึ้นพร้อมับหยิบโทรศัพท์ึ้นมาอัเสียเอาไว้่อนเพื่อป้อันเมื่อสิเธอมารบแล้วเธอะไ้ไม่โวยวายเาว่าเา่มืนเธอไ้
“อ่า” วา่ำเยิ้มปรือาวามเสียว่าน มือหนาัารถอุเรสพร้อมับแพนี้ลูไม้สุเ็ี่ออแล้วโยนมันทิ้ลไปที่้าเียแล้วลูบไล้ามเอวอิ่ว วาม้มมอเนินเนื้ออวบอูมไร้นสีสวยสเหมือนอไม้แรแยมที่ไม่เยมีใรไ้สัมผัสมันมา่อน มือหนาเลื่อนลมาลูบไล้วามอวบอูมแผ่วเบา
“มาวิน” เสียหวานเรียื่อายหนุ่มรหน้า ในโสประสาทส่วนลึอเธอยัำื่อและใบหน้าอเาไ้
“หึ ำเราไ้้วยเหรอหืม” ใบหน้าหล่อยยิ้มพอใเมื่อไ้ยินร่าบารหน้าเรียื่อัวเอ มูโ่ลอเลียอยู่ที่แ้มาวและุไ้ที่ออสลับับบเม้มรเนินเนื้อหน้าอ
“อ๊ะ อ๊า อ่า” ราออมาไม่ไ้ศัพท์เมื่อปาหนาเลื่อนรอบรอเ้าอวบพลานทำให้ลมหายใอร่าบารุนแรึ้น
๊วบ ๊วบ
ปาหนาูุนเ้าที่เ้าอวบทั้สอ้าสลับับวัปลายลิ้นลาเลียปลายยอถันมันแ็ึ้นเป็นุ่มไ ปาหนาหยอเย้าับเ้าอวบอย่าหื่นระหายเาทัู้ทั้ึและมเม้บนรอยุหลายสีสวยเ็มรอบเ้าอวบทั้สอ้า
“อ่าาา มาวิน อื้มมม เ็บ”
“ลให้ันเอาเธอไ้ไหม” เาละปาหนาออาสอเ้าเอ่ยถามย้ำอีรั้
มือหนาที่บีบเล้นเ้าอวบ็เลื่อนลมาที่วามอวบนูน้านล่า่อย ๆ ลูบไล้และบีบเล้นวามโหนนูน สะโพลมลึบิเร่าอย่าเสียเสียว
“ไ้ อ่า”
“เอาไ้แน่นะเล”
“ไ้ เอาไ้” อบรับอย่าลืมัวพร้อมหลับาพริ้มรับสัมผัสานิ้วเรียวยาวที่่อย ๆ ลาสำรวไปามรอยแยลาายสาวทำให้น้ำหวานสีใส่อย ๆ ไหลออมาเปรอะเปื้อนนิ้วมือ
แะ แะ แะ แะ แะ
พอปาเล็อบรับมาวิน็นิ้วยาวสอเ้าไปที่ลาายสาวระทุ้เ้าออรัว ๆ ร่อแบระุอรัถี่ ๆ เมื่อถูนิ้วยาวอเาระรัวเร็ว
“..เ็บ เลเ็บ” ปาเล็ยับบอมันทั้เ็บและเสียวในเวลาเียวันร่าบาที่ไม่เยเอเรื่อแบบนี้มา่อน็ทำัวไม่ถูไม่รู้ะเอามือไม้ไปไว้รไหนี
“เ็บแล้วเสียวไหมหื้ม” มือหนาับเรียวแนเล็ให้โอบอรอบอ
“เสียว เสียวมา” อบพร้อมับร่อนส่ายสะโพเ้ารับนิ้วเรียวยาว
ำอบอร่าบามันน่าพอใและทำให้เาระรัวนิ้วใส่ร่อสาวไม่นานร่าบา็แร่ระุไปถึุสุยอแล้วเปล่เสียราลั่นระมทั่วห้อ
เาับร่าบาให้นอนลที่เียแล้ว็ไม่ปล่อยให้ร่าบาไ้พัหายใ ร่าอเาร้อนไปหมวาม้อารมันแทบะทะลัล้นออมา ลาายหนุ่ม็ปวหนึบนแทบะปริแแ่ไ้สัมผัสและไ้ยินเสียราหวาน ๆ อเธอ
“อื้มม” เสียรา่ำออมาทันทีที่ริมฝีปาหนาทาบทับเ้าที่ริมฝีปาอวบมอบูบที่แสนอ่อนหวานในราแรแล้ว่อย ๆ ยับวามร้อนแรึ้นเรื่อย ๆ ลิ้นร้อนสอแทรเ้าไปในโพรปาเล็เี่ยวระหวัลิ้นเล็อย่าหื่นระหายอยู่เนิ่นนาน บอไ้เลยว่าายหนุ่มพอใมา ปาเล็อเธอหวานนเาไม่อยาะถอนมันออมา เาบยี้ปาเล็นบวมเอแ่เธอ็ยัให้วามร่วมมือับเาอย่าีแม้ะไม่เป็นานเลย็ามแ่มันลับทำให้เาพอใอย่าน่าประหลาอย่าน้อย ๆ เา็รับรู้ไ้ว่าเธอนั้นไม่เยูบับใรมา่อนเพราะวามอ่อนหัและลมหายใอเธอไม่สามารถับัหวะไ้
“อื้ออ” ำปั้นน้อย ๆ เริ่มทุบเ้าที่หน้าอแร่ถี่ึ้นเมื่อปาหนาทีูุ่นรุล้ำวานหาวามหวานที่โพรปาเล็อย่าุันไม่ยอมลวามร้อนแรลให้เธอไ้พัหายในร่าบาเริ่มหายใไม่ทัน
เมื่อหลุพ้นาริมฝีปาหนาร่าบา็รีบอบโยอาาศเ้าปอรัว ๆ วามรู้สึไม่เป็นัวเอเธอในอนนี้มันทั้ร้อนรุ่มและมีวาม้อารอย่าที่เธอไม่เยเป็นมา่อนอาะ้วยฤทธิ์แอลอฮอล์ที่เธอื่มเ้าไปในปริมาที่มาเินลิมินถึับาสิทำอะไรที่ไม่วรทำอยู่ในอนนี้
ร่าสูำยำเนื้อัวเ็มไป้วยล้ามเนื้อแน่นพอไ้มอ็อที่ะใ้มือลูบสัมผัสมันอย่าห้ามใไม่อยู่
“ันเอาเธอไ้แน่นะ” ปาหนาเอ่ยถาม ใบหน้าสวยพยัหน้าอบรับในทันทีวามเสียวระสันในัวเธอมันเพิ่มึ้นเรื่อย ๆ นเธอรู้สึทรมานอยาปลปล่อยมันอีรั้
ความคิดเห็น