ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความรักของเคล์กับหญิงสาวนักรบ
ป่าทมิฬ ป่าที่มีแต่ความเงียบน่ากลัว แต่บัดนี้ไม่ใช่แล้วเนื่องจากการต่อสู้ของเหล่านักรบ และนักเวทย์ เพื่อชิงความเป็นสุดยอด แต่ก็ยังมีบางคนที่ไม่ได้สนใจการต่อสู้เลยแต่กลับนอนหลับอยู่บนต้นไม้ เขาคือเคล์เด็กหนุ่มที่ไม่เคยมีคำว่า ซีเรียส อยู่ในสมอง
แต่แล้วก็มีไอประหลาดลอยมาปกคลุมต้นไม้ต้นนั้นไว้ สิ่งนี้ถึงกับทำให้เคล์ตื่นขึ้นมา
"ใครมันมาปล่อยจิตสังหารอะไรแถวนี้วะ คนจะนอน"เคล์บ่นอย่างหัวเสีย แต่ไม่ต้องบ่นนานคำตอบก็มาพร้อมกับร่างของนักรบหญิง กับดาบเล่มโตที่พาดไว้ข้างหลัง เธอใส่ชุดนักรบมาเต็มยศ ด้วยชุดเกราะสีเงิน แต่สิ่งที่เรียกความสนใจของเคล์ไม่ใช่ดาบเล่มโต แต่เป็นใบหน้าของหญิงสาวที่สวยงามคนนั้น ผมสีชมพูยาวถึงกลางหลังเป็นลอนนิดๆ กลับดวงตาสีฟ้าแบบน้ำทะเล
"สวยอย่างนี้ ไม่น่าเป็นนักรบเลย"เคล์คิดในใจ
"นายชื่ออะไร"หญิงสาวถามเสียงหนักราวกับจะข่มเคล์ แต่เสียงเธอช่างไพเราะจริงๆ ทำเอาเคล์เริ่มเคลิ้ม ยิ่งคิดยิ่งเสียดายที่เธอเป็นนักรบ พวกชอบใช้กำลัง
"คนสวยครับ ก่อนถามชื่อคนอื่นไม่คิดจะแนะนำตัวก่อนเหรอครับ"เคล์ตอบด้วยเสียงกวนมากๆ กลับไป
"ไม่จำเป็นหรอก"เธอตอบแบบทื่อๆ แต่เคล์กลับยิ้ม
"จำเป็นสิครับ ถ้าผมแพ้ผมจะได้รู้ชื่อคนที่ทำให้ผมแพ้ไงครับ"เคล์ตอบ(แต่พระเอกซะอย่าง แพ้ได้ไง)
"หึ...ชั้นชื่อราเดีย เจซัน"เธอตอบ แต่เธอคงไม่ชอบพูดมาก เธอจึงวิ่งเข้าหาเคล์ด้วยความเร็วจนแทบมองไม่ทัน ทั้งๆ ที่มีดาบใหญ่ขนาดนั้น
"นายชื่ออะไร"ราเดียถาม แต่ยังคงวิ่งมา และชักดาบเล่มยักษ์เตรียมที่จะฟันเคล์
"ผมเคล์ครับ เคล์ คิมสัน"เคล์ตอบ และตอนนี้เองดาบอยู่ห่างจากเคล์ไม่กี่นิ้วแล้ว แต่แล้วเขาก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที ดาบเล่มยักษ์ฟันพลาดโดนพื้นที่เคล์ยืนอยู่จนเกิดการระเบิดเสียงดัง
"หลบได้ไง"ราเดียถึงกับงง เพราะความเร็วของเธอนั้นไม่เคยมีใครตามทัน แล้วเคล์ก็มาปรากฏตัวข้างหลังราเดีย พร้อมกับเข้ากอดราเดียไว้แน่น(เสือผู้หญิงจริงๆ เลยพระเอกของเรา)
"คุณสวยจังเลย เป็นแฟนกับผมนะ ได้ป่าว"เคล์ทำเสียงอ่อน
"ไอ้บ้า"แล้วราเดียก็กระทืบเท้าเคล์จนเขาต้องปล่อยเธอ ราเดียไม่รอช้าหันไปทางเคล์และฟันออกไปเต็มแรง แต่คราวนี้เคล์มิอาจหลบได้ทัน เขาจึงเตะเข้าที่ข้อมือของราเดียทีเดียวถึงกับทำให้ดาบกระเด็นไปไกล
"นายเป็นนักเวทย์งั้นเหรอ"ราเดียถาม
"ไม่เชิง เพราะผมชอบใช้กำลังเข้าช่วยกับเวทย์พูดง่ายๆ ก็สายผสม"เคล์ตอบ
"งั้นชั้นคงสู้นายไม่ได้ ไปก่อนล่ะ"ว่าแล้วราเดียก็เดินจากไปหน้าตาเฉย ปล่อยเคล์ไว้คนเดียว
"สวยขนาดนี้ จะปล่อยไปได้ไง"ว่าแล้วเคล์ก็เดินตามเธอไปเงียบๆ
ราเดียเดินมาเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอคู้ต่อสู้คนใหม่ เสียงของการต่อสู้มีให้ได้ยินเป็นระยะๆ แต่เวลาว่างของเธอก็มีไม่นาน เมื่อเดินมาพบกับชายใส่ชุดเกราะสีทอง ผมสีดำสนิทยาวไม่มาก กับดวงตาสีดำเหมือนกัน ทั้งสองเข้าปะทะกันโดยไม่พูดอะไร (ทำไมไม่ถามชื่อแบบเคล์ด้วยล่ะ หรือว่าเธอสนใจเคล์ อืมน่าคิดเนอะ)ทั้งสองฟาดฟันดาบในมืออย่างเต็มกำลัง แต่ดูท่าชายคนนี้จะมีเท็กนิคมากกว่า เพราะราเดียกำลังโดนต้อน ชายคนนั้พุ่งกระแทกราเดียจนไปนอนกองกับพื้น เขายกดาบขึ้น แล้วฟันลงมาด้วยแรงมหาศาล แต่ก็ถูกใครบางคนมาจับข้อมือไว้
"อย่ารังแกผู้หญิงดิ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย"เคล์พูดขึ้น เขาสามารถหยุดแรงของชายตรงหน้าไว้ได้อย่างง่ายดาย แล้วเริ่มออกแรงบีบจนได้ยินเสียงกระดูกหัก
"โอ้ย!!! ปล่อยนะโว้ย"ชายคนนั้นร้องบอก แล้วเคล์ก็ทำตามคำขอแต่โดยดี เขาปล่อยข้อมือของชายคนนั้น แต่ไม่ปล่อยเปล่าเตะเข้าที่กลางท้องทันที ส่งให้ร่างนั้นกระเด็นไปไกล แล้วชายคนนั้นก็หายไปด้วยเวทย์ เพราะเขาบาดเจ็บหนัก
"นายทำได้ไงกัน"เมื่อลุกขึ้นมา ราเดียก็ถามอย่างสงสัยเพราะจากที่เคล์ทำ เตะครั้งเดียวถึงกับทำให้บาดเจ็บหนักจนต้องถูกส่งออกไป มันเป็นพลังที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
"เรื่องอะไรเหรอที่ทำได้ ถ้าเรื่องที่เตะไปแบบนั้นได้ไง ก็คงเพราะ..."พูดแค่นี้แล้วเคล์ก็เหมือนหยุดคิดบางอย่างก่อนจะยิ้มออกมา
"เพราะอะไร"ราเดียถามอีกครั้งด้วยความอยากรู้
"ก็คงเพราะแรงแห่งรักไง"เคล์พูดออกมา(แหวะว่ะ สงสัยติดเชื้อผู้แต่ง)
"อย่ามาน้ำเน่า"ราเดียพูดแล้วก็เดินจากไปอีกครั้ง เคล์รู้สึกเสียหน้ามาก
"ง่ะ ทิ้งอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรเพื่อความรักชั้นจะตามเธอต่อไป"เมื่อเล่นมุขน้ำเน่าแล้วเคล์ก็เดินตามไปอีกครั้ง
"แต่ง่วงว่ะนอนก่อนดีกว่า"แต่แล้วไฟรักก็ดับกลายเป็นไฟแห่งความง่วงนอนแทน แล้วเคล์ก็ไปนอนบนต้นไม้ตามเคย แต่ก่อนจะได้หลับต้นไม้ก็สั่นอย่างแรงจนเคล์เกือบตก
"โว้ยกรูจะนอน"เคล์ตะโกนสุดเสียง ไม่มีอะไรจะทำให้เขาหงุดหงิดได้เท่ากับการถูกรบกวนการนอน แต่เมื่อมองลงไปก็เจอสัตว์สี่ขา หน้ามีขน มีหางด้วย แล้วยังมีตาสองข้าง(ทำไมยายเจ้าชู้จัง มีตาตั้งสองคน)มีหูหนึ่งคู่ สรุปง่ายๆนะ มันคือสิงโต แต่มีลายจุด เหมือนหมา
"เคกอสเหรอ เดี๋ยงจับย่างแม่งเลย"เคล์พูดอย่างอารมณ์เสียเพราะอดนอน และเริ่มหิวแล้ว แล้วเขาก็ดึงมีดออกมาจากกางเกงสีดำสนิทของเขา แล้วกระโดดลงไปฟันคอของสิงโตลายจุดที่เคล์เรียกว่าเคกอส แล้วมันก็ตายอย่างน่าอนาถมาก หัวของมันแยกออกมาเดินเล่นทิ้งให้ตัวของมันล้มลงไป
"ได้อาหารเย็นแล้ว"โหสู้แปปเดียวเย็นแล้วเหรอ เคล์กำลังก่อกองไฟขนาดใหญ่หวังจะย่างมันทั้งตัว(งกว่ะไม่แบ่งคนอื่นเลย) และด้วยเวทย์ไฟที่รุนแรงของเคล์มันก็สุกอย่างรวดเร็ว
"เออลืมไปเคกอสเนื้อมันเป็นพิษ แย่จัง ไปหาผลไม้กินดีกว่า"แล้วเคล์ก็เดินจากไป ทิ้งเนื้อเคกอสไว้ตรงนั้น โดยไม่รู้เลยว่ามีผู้แข่งคนอื่นมากินมัน แล้วก็ถูกส่งตัวกลับไปรักษาทันทีอีกหลายคนเลย(จะบอกว่าฉลาดที่ทิ้งไว้ หรือบังเอิญขี้เกียจเอาไปทิ้งดีล่ะ)
เมื่อเคล์ทานผลไม้เสร็จเขาก็ออกเดินทางตามราเดียไปทันที(ไหนบอกว่าง่วง แล้วจะเดินไปถูกเหรอ เพราะความรักทำให้คนตาบอด)
"ราเดียที่รัก เคล์กำลังจะไปหาแล้วนะ"เคล์พูดอย่างอารมณ์ดี แต่มันจะเป็นอย่างนี้ได้อีกนานเท่าใดกัน
***********************************************************
ตอนนี้อาจจะยาวขึ้นนิดหน่อยนะครับ ผมจะพยายามอีกแล้วกัน
ในตอนนี้จะเป็นการใส่นางเอกเข้าไปพระเอกเราจะได้ไม่ต้องเฉาตาย555+
แต่แล้วก็มีไอประหลาดลอยมาปกคลุมต้นไม้ต้นนั้นไว้ สิ่งนี้ถึงกับทำให้เคล์ตื่นขึ้นมา
"ใครมันมาปล่อยจิตสังหารอะไรแถวนี้วะ คนจะนอน"เคล์บ่นอย่างหัวเสีย แต่ไม่ต้องบ่นนานคำตอบก็มาพร้อมกับร่างของนักรบหญิง กับดาบเล่มโตที่พาดไว้ข้างหลัง เธอใส่ชุดนักรบมาเต็มยศ ด้วยชุดเกราะสีเงิน แต่สิ่งที่เรียกความสนใจของเคล์ไม่ใช่ดาบเล่มโต แต่เป็นใบหน้าของหญิงสาวที่สวยงามคนนั้น ผมสีชมพูยาวถึงกลางหลังเป็นลอนนิดๆ กลับดวงตาสีฟ้าแบบน้ำทะเล
"สวยอย่างนี้ ไม่น่าเป็นนักรบเลย"เคล์คิดในใจ
"นายชื่ออะไร"หญิงสาวถามเสียงหนักราวกับจะข่มเคล์ แต่เสียงเธอช่างไพเราะจริงๆ ทำเอาเคล์เริ่มเคลิ้ม ยิ่งคิดยิ่งเสียดายที่เธอเป็นนักรบ พวกชอบใช้กำลัง
"คนสวยครับ ก่อนถามชื่อคนอื่นไม่คิดจะแนะนำตัวก่อนเหรอครับ"เคล์ตอบด้วยเสียงกวนมากๆ กลับไป
"ไม่จำเป็นหรอก"เธอตอบแบบทื่อๆ แต่เคล์กลับยิ้ม
"จำเป็นสิครับ ถ้าผมแพ้ผมจะได้รู้ชื่อคนที่ทำให้ผมแพ้ไงครับ"เคล์ตอบ(แต่พระเอกซะอย่าง แพ้ได้ไง)
"หึ...ชั้นชื่อราเดีย เจซัน"เธอตอบ แต่เธอคงไม่ชอบพูดมาก เธอจึงวิ่งเข้าหาเคล์ด้วยความเร็วจนแทบมองไม่ทัน ทั้งๆ ที่มีดาบใหญ่ขนาดนั้น
"นายชื่ออะไร"ราเดียถาม แต่ยังคงวิ่งมา และชักดาบเล่มยักษ์เตรียมที่จะฟันเคล์
"ผมเคล์ครับ เคล์ คิมสัน"เคล์ตอบ และตอนนี้เองดาบอยู่ห่างจากเคล์ไม่กี่นิ้วแล้ว แต่แล้วเขาก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที ดาบเล่มยักษ์ฟันพลาดโดนพื้นที่เคล์ยืนอยู่จนเกิดการระเบิดเสียงดัง
"หลบได้ไง"ราเดียถึงกับงง เพราะความเร็วของเธอนั้นไม่เคยมีใครตามทัน แล้วเคล์ก็มาปรากฏตัวข้างหลังราเดีย พร้อมกับเข้ากอดราเดียไว้แน่น(เสือผู้หญิงจริงๆ เลยพระเอกของเรา)
"คุณสวยจังเลย เป็นแฟนกับผมนะ ได้ป่าว"เคล์ทำเสียงอ่อน
"ไอ้บ้า"แล้วราเดียก็กระทืบเท้าเคล์จนเขาต้องปล่อยเธอ ราเดียไม่รอช้าหันไปทางเคล์และฟันออกไปเต็มแรง แต่คราวนี้เคล์มิอาจหลบได้ทัน เขาจึงเตะเข้าที่ข้อมือของราเดียทีเดียวถึงกับทำให้ดาบกระเด็นไปไกล
"นายเป็นนักเวทย์งั้นเหรอ"ราเดียถาม
"ไม่เชิง เพราะผมชอบใช้กำลังเข้าช่วยกับเวทย์พูดง่ายๆ ก็สายผสม"เคล์ตอบ
"งั้นชั้นคงสู้นายไม่ได้ ไปก่อนล่ะ"ว่าแล้วราเดียก็เดินจากไปหน้าตาเฉย ปล่อยเคล์ไว้คนเดียว
"สวยขนาดนี้ จะปล่อยไปได้ไง"ว่าแล้วเคล์ก็เดินตามเธอไปเงียบๆ
ราเดียเดินมาเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอคู้ต่อสู้คนใหม่ เสียงของการต่อสู้มีให้ได้ยินเป็นระยะๆ แต่เวลาว่างของเธอก็มีไม่นาน เมื่อเดินมาพบกับชายใส่ชุดเกราะสีทอง ผมสีดำสนิทยาวไม่มาก กับดวงตาสีดำเหมือนกัน ทั้งสองเข้าปะทะกันโดยไม่พูดอะไร (ทำไมไม่ถามชื่อแบบเคล์ด้วยล่ะ หรือว่าเธอสนใจเคล์ อืมน่าคิดเนอะ)ทั้งสองฟาดฟันดาบในมืออย่างเต็มกำลัง แต่ดูท่าชายคนนี้จะมีเท็กนิคมากกว่า เพราะราเดียกำลังโดนต้อน ชายคนนั้พุ่งกระแทกราเดียจนไปนอนกองกับพื้น เขายกดาบขึ้น แล้วฟันลงมาด้วยแรงมหาศาล แต่ก็ถูกใครบางคนมาจับข้อมือไว้
"อย่ารังแกผู้หญิงดิ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย"เคล์พูดขึ้น เขาสามารถหยุดแรงของชายตรงหน้าไว้ได้อย่างง่ายดาย แล้วเริ่มออกแรงบีบจนได้ยินเสียงกระดูกหัก
"โอ้ย!!! ปล่อยนะโว้ย"ชายคนนั้นร้องบอก แล้วเคล์ก็ทำตามคำขอแต่โดยดี เขาปล่อยข้อมือของชายคนนั้น แต่ไม่ปล่อยเปล่าเตะเข้าที่กลางท้องทันที ส่งให้ร่างนั้นกระเด็นไปไกล แล้วชายคนนั้นก็หายไปด้วยเวทย์ เพราะเขาบาดเจ็บหนัก
"นายทำได้ไงกัน"เมื่อลุกขึ้นมา ราเดียก็ถามอย่างสงสัยเพราะจากที่เคล์ทำ เตะครั้งเดียวถึงกับทำให้บาดเจ็บหนักจนต้องถูกส่งออกไป มันเป็นพลังที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
"เรื่องอะไรเหรอที่ทำได้ ถ้าเรื่องที่เตะไปแบบนั้นได้ไง ก็คงเพราะ..."พูดแค่นี้แล้วเคล์ก็เหมือนหยุดคิดบางอย่างก่อนจะยิ้มออกมา
"เพราะอะไร"ราเดียถามอีกครั้งด้วยความอยากรู้
"ก็คงเพราะแรงแห่งรักไง"เคล์พูดออกมา(แหวะว่ะ สงสัยติดเชื้อผู้แต่ง)
"อย่ามาน้ำเน่า"ราเดียพูดแล้วก็เดินจากไปอีกครั้ง เคล์รู้สึกเสียหน้ามาก
"ง่ะ ทิ้งอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรเพื่อความรักชั้นจะตามเธอต่อไป"เมื่อเล่นมุขน้ำเน่าแล้วเคล์ก็เดินตามไปอีกครั้ง
"แต่ง่วงว่ะนอนก่อนดีกว่า"แต่แล้วไฟรักก็ดับกลายเป็นไฟแห่งความง่วงนอนแทน แล้วเคล์ก็ไปนอนบนต้นไม้ตามเคย แต่ก่อนจะได้หลับต้นไม้ก็สั่นอย่างแรงจนเคล์เกือบตก
"โว้ยกรูจะนอน"เคล์ตะโกนสุดเสียง ไม่มีอะไรจะทำให้เขาหงุดหงิดได้เท่ากับการถูกรบกวนการนอน แต่เมื่อมองลงไปก็เจอสัตว์สี่ขา หน้ามีขน มีหางด้วย แล้วยังมีตาสองข้าง(ทำไมยายเจ้าชู้จัง มีตาตั้งสองคน)มีหูหนึ่งคู่ สรุปง่ายๆนะ มันคือสิงโต แต่มีลายจุด เหมือนหมา
"เคกอสเหรอ เดี๋ยงจับย่างแม่งเลย"เคล์พูดอย่างอารมณ์เสียเพราะอดนอน และเริ่มหิวแล้ว แล้วเขาก็ดึงมีดออกมาจากกางเกงสีดำสนิทของเขา แล้วกระโดดลงไปฟันคอของสิงโตลายจุดที่เคล์เรียกว่าเคกอส แล้วมันก็ตายอย่างน่าอนาถมาก หัวของมันแยกออกมาเดินเล่นทิ้งให้ตัวของมันล้มลงไป
"ได้อาหารเย็นแล้ว"โหสู้แปปเดียวเย็นแล้วเหรอ เคล์กำลังก่อกองไฟขนาดใหญ่หวังจะย่างมันทั้งตัว(งกว่ะไม่แบ่งคนอื่นเลย) และด้วยเวทย์ไฟที่รุนแรงของเคล์มันก็สุกอย่างรวดเร็ว
"เออลืมไปเคกอสเนื้อมันเป็นพิษ แย่จัง ไปหาผลไม้กินดีกว่า"แล้วเคล์ก็เดินจากไป ทิ้งเนื้อเคกอสไว้ตรงนั้น โดยไม่รู้เลยว่ามีผู้แข่งคนอื่นมากินมัน แล้วก็ถูกส่งตัวกลับไปรักษาทันทีอีกหลายคนเลย(จะบอกว่าฉลาดที่ทิ้งไว้ หรือบังเอิญขี้เกียจเอาไปทิ้งดีล่ะ)
เมื่อเคล์ทานผลไม้เสร็จเขาก็ออกเดินทางตามราเดียไปทันที(ไหนบอกว่าง่วง แล้วจะเดินไปถูกเหรอ เพราะความรักทำให้คนตาบอด)
"ราเดียที่รัก เคล์กำลังจะไปหาแล้วนะ"เคล์พูดอย่างอารมณ์ดี แต่มันจะเป็นอย่างนี้ได้อีกนานเท่าใดกัน
***********************************************************
ตอนนี้อาจจะยาวขึ้นนิดหน่อยนะครับ ผมจะพยายามอีกแล้วกัน
ในตอนนี้จะเป็นการใส่นางเอกเข้าไปพระเอกเราจะได้ไม่ต้องเฉาตาย555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น