Biology online 'ตีฝ่าพญายม'

ทำความรู้จักกันสักนิดก่อนที่เราจะจุมพิตลมหายใจซึ่งกันและกัน

     โลกใบนี้ยังคงสามารถขับเคลื่อนไปได้เพราะอะไรกันนะ สำหรับผมแล้ว ไม่ใช่การที่มันหมุนรอบตัวเองหรือดวงอาทิตย์ แต่เป็นความฝันต่างหากที่กำลังขับเคลื่อนโลกทั้งใบ ก่อให้เกิดสิ่งสร้างสรรค์ต่าง ๆ ขึ้นมามากมายในที่ที่เรากำลังเหยียบยืนอยู่ และหนึ่งในนั้นคืองานศิลปะ มันช่วยเติมจินตนาการ มันเพิ่มความงดงามในใจของเรา มันชักนำเราไปสู่โลกอีกใบที่ไม่อาจสัมผัสได้ในความเป็นจริง

     ครับ ผมเป็นแค่นักอยากเขียนหน้าใหม่ที่กำลังจับตัวหนังสือมาร้อยเรียงเป็นเรื่องราวต่าง ๆ ถนนสายนี้ดูมันช่างยาวยืดและมืดดำเหลือเกินในบางห้วงแห่งความรู้สึก มันโดดเดี่ยวอยู่ไม่น้อยเมื่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพียงลำพัง และไม่อาจรู้ได้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะต้องพบเจอกับเรื่องราวอะไรบ้าง ปกติผมเขียนบทกวีเป็นกิจวัตรครับ ห้วงอารมณ์ก็เลยอ่อนไหวไปหน่อย นิยายคือเรื่องใหม่สำหรับผม เวลาเขียนมันจริง  ๆ ไม่ง่ายดายเหมือนความคิดฝันเลยแฮะ วางพล็อตก็ไม่เป็น ออกแบบตัวละครก็งั้้น ๆ แต่ผมอยากลองดูสักตั้งครับ อยากลองดูว่าพอเขียนไปสักพักแล้ว ผมจะสามารถดำดิ่งไปสู่โลกที่ตัวเองกำลังสร้างขึ้นนี้ได้หรือเปล่า เพราะฉะนั้น กำลังใจและข้อแนะนำจากเพื่อน ๆ นักอ่านจึงสำคัญมากสำหรับผม เพื่อที่ผมจะสามารถรู้ข้อบกพร่องของตนเองและแก้ไขมันได้ทันท่วงที หากคุณเป็นนักฝันเหมือนผมแล้วล่ะก็ มาเถิดครับ มาจุดไฟฝันไปพร้อมกัน

ขอโทษที่ดราม่าไปนิด...ผมแค่เหงาน่ะครับ