ถ้าเกิดเป็นคนแล้วมันน่าเบื่อขนาด นี้ขอเกิดใหม่เป็นก้อนหินนะ

ลำดับตอนที่ #2 : BLUE OCEAN.

สีขาว สิ่งแรกที่ปรากฏต่อหน้าผมคือโลกที่มีแต่สีขาว       

เป็นสีขาวที่ดูหม่นหมอง  ตัวผมลอยอยู่ในโลกสีขาวนี้

จริงสิ ตอนนี้ผม....

ตายไปแล้วสินะ แย่จริงๆ

ก็ไม่ได้คิดหรอกว่าโดนไปขนาดนั้นแล้วจะยังมีชีวิตอยู่ได้

แต่ก็แอบตั้งความหวังเล็กๆไว้ว่า ตอนลืมตามาจะเห็นตัวเองอยู่ในห้องพยาบาลสีขาว พร้อมด้วยนางพยาบาลสวยๆซัก 2-3 คนดูแลอยู่

แต่โลกสีขาวแบบนี้ มันเป็นนรกหรือสวรรค์นะ

ฉับพลันที่ผมตัดพ้อกับตัวเอง ทัศนวิสัยรอบๆตัวก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป จากโลกสีขาว ก็เริ่มมีสีฟ้าปรากฎออกมา

น้ำทะเล?

สีฟ้าที่เห็นให้ความรู้สึกเหมือนน้ำทะเล ปรากฏด้านล่างของร่างกายผม ลึกไปประมาณ 200ม.

แถมยังมีคลื่นเล็กๆด้วย

"เห้ย  นี่มันทะเลของจริงเลยนี่หว่า!!"

ผมตะโกนออกมาด้วยความรู้สึกตกใจ

เดี๋ยวนะ....

ผมตะโกนออกมาได้ยังไง

รึว่า...เรายังมีร่างกายอยู่

ด้วยประการนี้ จึงเริ่มต้นการสำรวจร่างกายขึ้น ไล่มาตั้งแต่หัว...ยังมีอยู่

หน้าอก...ปกติ ไม่มีแม้กระทั่งบาดแผลที่เกิดจากการถูกแทง

ขา แขน จนครบทั้งตัว

สรุปได้ว่า...นอกจากบาดแผลที่ถูกแทง ร่างกายของผมเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง

ผมหมายถึงแผลเก่าๆที่เคยได้รับ ยังมีรอยแผลเป็นอยู่น่ะ

ในเสี้ยววินาทีที่ผมตระหนักถึงตัวตนของตัวเอง ทัศนวิสัยรอบๆตัวก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง

เหมือนน้ำทะเลกำลังเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ

ไม่สิ

ตัวเราต่างหากที่กำลังตกลงสู่ทะเล

"ว้าก ๆๆๆๆๆ ตายแน่"

ผมตกใจสุดขีด

แต่จริงๆก็รู้ตัวแหล่ะว่าตายไปแล้ว คงไม่ตายซ้ำหรอก

ปุ้ก

เสียงร่างกายกระทบกับพื้นดังขึ้นมา

ไม่ใช่ทะเลหรอกรึ?

"อุ๊บ แค่กๆๆ"

ปฏิกิริยาต่อต้านสิ่งแปลกปลอมเข้าสู่ร่างกายทำงานอย่างกระทันหัน

ทรายจำนวนมากถูกพ่นออกมาจากปาก

หลังจากดันตัวขึ้นมา ผมก็เริ่มสำรวจรอบๆตัวอีกครั้ง

มีบ้านหลังหนึ่ง...ตัวอยู่บนทราย

ไม่สิ มันเป็นเกาะที่มีแต่ทราย ขนาดไม่ถึง 1ไร่ด้วยซ้ำ

แต่ลักษณะบ้านที่เห็นมันคุ้นๆมาก

เหมือน

เหมือนบ้านผู้เฒ่าเต่า

ใช้แล้ว นี่มันบ้านผู้เฒ่าเต่าจากเริ่องบอลมังกรนี่หว่า

[มาสิ]

เสียงๆหนึ่งดังก้องเข้ามาในหัว ไม่ได้เข้ามาทางหู แต่เป็นการพุ่งตรงสู่ศีรษะเลย

ทำให้ผม อดที่จะเดินเข้าไปไม่ได้

ชักตื่นเต้นแล้วสิ