คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : โฮสต์โยอิสุดเซี้ยว vs. โฮสต์ยูระสุดซ่า
“ปล่อยนะ!!!เฟ้ยยยย”ยูระรีบสบัดตัวออกจากวงล้อมของโยอิทันที
“โถ่เว้ย!!!ไอ้เด็กบ้า แกมีสิทธิ์อะไรทำหน้าอย่างนั้นใส่ข้าวะ”โยอิพูดอย่างโมโหเมื่อเห็นยูระเด็กหนุ่มยืนมองหน้าอย่างรังเกียจ
โยอิกำลังจะก้าวขามุ่งตรงไปหวังจะทำร้ายแก่ยูระ แต่!!!!....โยอิก็ชะงักทันทีเมื่อนึกได้ว่าตัวเองกำลังยืนเปลือยอยู่*0*!!!
“โถ่เว้ย!!!!”โยอิพูดอย่างหงุดหงิด พร้อมกับก้มลงดึงกางเกงในบ็อกเซอร์ลายลูกหมี(ยิ้ม)ขึ้น
“ไอ้บ้า!!!หัดก้มมองสาระรูปตัวเองกันเหอะ!!!ก่อนที่จะมาทำเป็นปากดี!!!!”
“หึหึหึหึ ตอนแรกก็กะว่าจะขู่เล่น ๆ(ทำหน้าตาโหด) วันนี้แกทำฉันแสบมาก เตรียมตัวตายซะเหอะ ไอ้เด็กผี”ว่าแล้วโยอิหนุ่มน้อยหน้าใส ใส่เสื้อตัวใหญ่โตมโหฬาร พร้อมกับกางเกงลายหมี(ยิ้ม) วิ่งประชิดตัวของยูระทันที
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”ยูระร้องขึ้นอยากตกใจ แล้วรีบวิ่งหนีทันที
“จะหนีไปไหน ไอ้เด็กผี แน่จริงอย่าหนีดิวะ!!!”โยอิยังคงวิ่งตามอยู่
สักพักหนึ่งเขาก็หยุดเพราะหนุ่มน้อยหน้าใสยูระ วิ่งหนีเข้าไปกลางฝูงนักเรียนมากมาย
“ไอ้เด็กบ้า แค้นนี้แกได้รู้แน่”โยอิบ่นอย่างโมโหพร้อมกับเดินเข้าหลืบไป(หลังโรงเรียน)
.................................*0*..............
“เห้ยยยยยยย!!!!”เด็กหนุ่มหน้าใสก้มหน้าอยู่ตรงหน้าจอตู้เอทีเอ็ม
“นี้ก็เกือบเดือนแล้ว...แม่ยังไม่โอนเงินมาให้เลย!!!จะให้กินแกลบกันเหรอยังไงนะแม่???”
แต่ยูระกลุ่มใจยังไม่เท่าไร ก็มีเสียงหนึ่งทำให้หน้าใส ๆ ต้องผงกเงยหน้าออกจากหน้าจอตู้อย่างตกใจ
“เฮ้ย!!!กดเงินเป็นล้านหรือยังไงวะ??? โครตนานเลย”โยอิพูด
“ทำมะ??? (ทำหน้ากวนตีน)”
“เหรอ?? ถ้าไม่ยากโดนต่อย ก็ถอยออกไป”โยอิยกหมัดขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่ยูระเด็กหนุ่มยังไม่ทันตอบอะไรก็รีบกระโดดหนีออกมาทันที
“ชิ!!นึกว่าจะแน่เจ้าเด็กบ้า”โยอิพูดแล้วหยิบบัตรสอดเข้าช่องตู้เอทีเอ็ม
สีหน้าที่ดูร่าเริงสดใสของโยอิเมื่อกี้ ตอนนี้กลับดูมนหมองเมื่อได้เห็นตัวเลขบัญชีที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า
“หึหึหึหึหึ พ่อนะพ่อ!!!เมื่อไรจะโอนเงินมาให้ฟะ!!!!!!”โยอิตะโกนด้วยความโมโหมือทั้งสองทุบไปยังหน้าจอตู้เอทีเอ็มอย่างโมโห
“ไอ้บ้าเอ๋ย คำว่าเจรจาสะกดไม่เป็นหรือไงฟะ???ทั้งชีวิตเจ้าบ้านั้นคงรู้จักแค่คำว่าใช้กำลังละมั้ง”ยูระเดินบ่นอย่างหงุดหงิด
“วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....โครม!!!!!!!!!” ร่างกายอันผอมเพรียวของโยอิกระเด็นออกมาอย่างรวดเร็ว และนอนราบกองกับพื้นตรงหน้ายูระ
“ไอ้เด็กบ้า!!!ถ้าขืนแกทำอย่างนั้นอีก แกโดนตำรวจจับแน่”ยามธนาคารพูดขึ้น
“โถ่เว้ยไอ้บ้า!!!แกกล้าทำอย่างนี้กับฉันหรือยังไง”
โยอิลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จะฉะกับยามหน้าโหดอย่างรวดเร็ว
“เออออ!!!!ขอโทษนะคับคุณยาม”ยูระเห็นท่าจะไม่ดี เลยเอามืออันเรียวเล็กล็อคคอของโยอิอย่างรวดเร็วแล้วลากออกจากที่นั้นทันที
“โถ่เว้ย!!!ปล่อยนะเฟ้ย!”โยอิสบัดตัวออกทันที
“ไอ้เด็กเวร วันนี้แกตายแน่!!!”โยอิพูดอย่างโมโห
“ไอ้บ้า แกนี้มันไม่มีสมองหรือไง วัน ๆ ได้แต่หาเรื่องชาวบ้านเขาไปทั่ว...ถามจริง กินหญ้าเป็นอาหารหรือไง????”
“ปากดีนะไอ้เด็กผี!!!!จะว่าไปแกมีเงิน ให้ข้ายืมไหม????”ทำหน้าหยิ่งเล็กน้อย
“ไม่มี!!!!(ถ้อยชัดถ้อยคำ)”
“ไอ้งก!!!”โยอิพูดแล้วเดินจากไปอย่างหงุดหงิด(มาก)
“โฮสต์เหรอ????...มันก็ไม่ใช่อาชีพขายตัวนี้หน่า!!! ถ้าเราทำมันจะผิดไหมนะ??”
โยอิเดินคิดอย่าง หนักใจ ท่ามกลางแสงสว่างเพียงเล็กน้อยจากแสงจันทร์
“เอาวะ!!! ลองทำดู ไม่ผิดอะไรสักหน่อย”ว่าแล้วก็รีบวิ่งมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายทันที
“โถ่เอ๋ย!!!!ไม่มีเงินแล้วเราจะเอาอะไรกินฟะเนี่ยะ????”ยูระนอนบนเตียงภายในห้องอย่างหงุดหงิด
“แม่นะแม่!!!ไม่คิดถึงกันเลยหรืออย่างไง....จะให้ลูกชายอดตายหรือยังไง”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด(มาก)
“ว่าแต่.....เจ้าบ้านั้นทำไมยังไม่กลับบ้านนะ นี้ก็จะเที่ยงคืนแล้วนะเนี่ยะ”
“ช่างแม่งเหอะ!!!จะเป็นจะตายก็ช่างมันปะไร นอนดีกว่า”ว่าแล้วเด็กหนุ่มหน้าใสก็ล้มตัวลงนอนอย่างรวดเร็ว
.......................................
“ว่าไง!!!!ทำไมมาถึงนี้ได้ละ”เด็กหนุ่มหน้าตาดีและแววตาสดใส สวมใส่สูทสีดำดูสง่างามแต่ที่ริมฝีปากและแก้มมีรอยฟอกช้ำหลายจุดพูดขึ้น
“อย่ามากวนน่า...กาตะ ข้าต้องทำไงบ้างละ????”เด็กหนุ่มหน้ามันเยิ้ม ตัวสูงโปรงสวมเสื้อนักเรียนที่ดูมอมเมม กระเซอะกระเซิง หน้าตาฟอกช้ำไม่แพ้กัน
“หึหึหึหึ....สภาพอย่างนี้นะ จะมาเป็นโฮสต์”กาตะมองหน้าโยอิอย่างสังเวช
“ถ้าเกิดอยากทำจริง ๆ ก็ต้องไปทำให้สารรูปดีกว่านี้นะ”กาตะพูดแล้วเดินเข้าไปยัง ตึกสูงใหญ่ที่ดูหรูหราแต่ลึกลับ
“โถ่เว้ย!!!!เพื่อเงินและชีวิต ทำก็ทำวะ”ว่าแล้วก็เดินตามกาตะเข้าไปทันที
ความคิดเห็น