คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่เซีย้วน้องซ่าหัวใจเดียวกัน
“เฮ้ย!!!ไอ้เด็กบ้า พวกแกเดินเวียนเทียนกันหรือไงวะ???เดินช้าอย่างกับเต๋าคลาน ถ้าจะไปคลานก็ไปคลานกันที่บ้านไป๋!!!!!”เสียงหนึ่งดังขึ้น
“โถ่เว้ย!!!ถ้าช้ามากก็ไปเดินที่อื่นดิวะ??? พวกเราไม่ใช่ชาวนาจะโว้ยพวกนายจะได้เดินตามอยู่ได้”อีกเสียงหนึ่งหันหลังพูดทันที
“โถ่เว้ย ไอ้เด็กเวรปากอย่างนี้อยากกินส้นTeenหรือไงวะ”
“เฮ้ย!!โยอิใจเย็น ๆดิวะ”
“ดูมันดิ ปากแม่งโครตกวนเลย”
“โถ่เว้ย อย่าคิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะทำอะไรก็ได้นะโว้ย รุ่นพี่ไม่ได้มีตีนคนเดียวนะโว้ย”
“ไอ้ยูระ แกก็เงียบดิวะ เดี๋ยวก็โดนหรอก”ว่าแล้วเพื่อนพ้องของยูระเห็นท่าว่าจะสู่ไม่ได้ก็รีบลากตัวต้นเหตุไปทันที
“ไอ้บ้า แกลากฉันทำไมอะ”เด็กน้อยหน้าหวานพูดอย่างไม่พอใจ
“ไอ้ยูระ พวกนั้นเป็นใครแกรู้หรือวะ”
“ใคร!!!เราไม่ใช่พ่อมันนะโว้ยจะได้รู้นะ”ทำหน้าหงุดหงิด
“พวกนั้นได้ขนานนามว่า นักเรียนมาเฟีย นะโว้ย แล้วดูแกดิวะ ไปพูดอย่างนั้น ระวัง!! โดนพวกรุ่นพี่พวกนั้นจับเฉือดหมกห้องน้ำหลังโรงเรียนนะโว้ย”ทำหน้าตาหน้ากลัว
“กลัวตายวะ!!!เข้ามาดิข้าเป็นนักเรียนคาราเต้นะโว้ยลืมแล้วเหรอ(ทำหน้าตากวน ๆ แล้วเดินไป)”
“โถ่ ตัวก็เล็กกว่าพวกเขาแล้วยังจะมาพูดอีก”
.....................
“เห้ย โยอิ วันนี้ไปไหนดีวะ”
“ไปเที่ยวหาสาวดีกว่าวะ วันนี้เซ่ง ๆ แถมยังเจอไอ้เด็กเปรตด่าอีก”ทำหน้าหงุดหงิด
“เฮ้ย ไอ้เด็กพวกนั้นเป็นพวกเด็กเรียนเก่งระดับหัวกระทิเลยนะโว้ย.. ส่วนพวกเราเป็นเด็กเลวระดับกระทิวะฮ่า ฮ่า อ่า”
“ตลกตรงไหนวะ??”ทำหน้าไม่พอใจ
“เออน่า วันนี้ไปเที่ยวก็หาจีบสาวสักคนสองคนดิ แก้เซ็ง”ทำหน้าหื่นกันสองคน
“ก็ดี”
.....................*0*!………….
“ยูระ วันนี้ไปเรียนพิเศษปะ”
“ไม่ไปอะ วันนี้ต้องรีบกลับบ้าน แม่บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”
“เหรอ??แย่จังเลยเน่อะ”
“เออ ดิ เรื่องอะไรก็ไม่รู้วะ น่าเบื่อ??”
..........................................
“อ้าวแม่???ทำไมแต่งตัวอย่างละแม่???”ยูระทำหน้า งง
“นี้ลูก วันนี้แม่จะพาไปหาคน คนหนึ่งนะลูก”
“คน???(ทำหน้างง) ใครอะ”
“ไปแล้วก็รู้เองละ”
ณ ภัตตราคารสุดหรู
“พ่อคับ??ทำไมผมต้องมาด้วยละคับ”ทำหน้าหงุดหงิด
“อะไรของลูก วันนี้พ่อขอแค่วันเดียวเอง”
“แล้วทำไมพ่อถึงต้อง แต่งตัวซะโอเว่อร์อย่างนั้นด้วยละคับ”ทำหน้าแปลกใจ
“โยอิ อย่าพูดมากได้ไหม พ่อเครียด”
“เครียด???นี้เหรอคนเครียด??ยิ้มแทบปากจะฉีก”บ่นอย่างหงุดหงิด
“อ้าวสวัดดีคับ??”พ่อของโยอิลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“สวัดดีคะ รอนานไหมคะ”
“ไม่นานหรอกคับ(โยอิทำหน้าเซ็ง) นี้ลูกผมโยอิคับ”
“เหรอคะ??ต๊ายยยย แล้วทำไมหน้าตาหล่ออย่างนี้ละ”ทำหน้าแปลกใจ
“ส่วนคนนี้ ลูกดิฉัน ยูระคะ”
“เอ๊ะ????”
“อะ อะ ไอ้เด็กเปรต”
“ไอ้รุ่นพี่หน้าหม้อ???”
“ไอ้.........................”สองคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
“อ้าวรู้จักกันหรอกเหรอจ๊ะ???งั้นก็ดีสิ”
“โยอิ.....ยูระ พ่อกับแม่จะแต่งงานกันนะจ๊ะ รู้ว่ากระทันหันไปหน่อย แต่ก็ไม่เร็วไปใช่ไหม ลูกสองคนก็อายุใกล้ ๆ กันก็คงจะเข้ากันได้ดี”
“โยอิ พรุ่งนี้คุณน้าจะย้ายมาอยู่ที่บ้านเรานะ แล้วยูระด้วย ลูกก็ทำความคุ้นเคยไว้นะ”
“ยูระ พรุ่งนี้เราต้องไปอยู่บ้านของคุณพ่อของโยอิ ลูกก็ทำความรู้จักกับโยอิเอาไว้นะลูก”
“เพราะว่าลูกสองคนจะเป็นพี่น้องกัน” ผู้ใหญ่สองคนพูดอย่างไม่ลืมหูลืมตาเหมือนกำลังกระห่ำยิ่งปืนกลใส่หูของเด็กทั้งสองที่นั่งอ้าปากค้างด้วยความ ตกใจ
“ผมขอค้าน”ยูระลุกขึ้นแล้วใช้มือกระแทกกับโต๊ะ
“ผมก็ขอค้าน ผมไม่ยอมอยู่บ้านกับไอ้เด็กเปรตนี้นะพ่อ”
“ไอ้รุ่นพี่หน้าหม้อ???คิดเหรอว่าผมจะอยู่ด้วย”
แต่ดูว่าผุ้ใหญ่ทั้งสองจะรักกันมาก(มองหน้ากันโดยไม่สนใจคำพูดของโยอิกับยูระเลย)
“รุ่นพี่หน้าหม้อเหรอ????”ทำหน้าไม่พอใจ
“เอ่อสิวะ ไอ้รุ่นพี่หน้าหม้อ หรือว่าจะเอากะละมังละ???”
“ไอ้เด็กเปรต ตัวเล็กอย่างกับลูกหมาแล้วยังจะมาเห่าอีก ไอ้หมาพันธุ์ อิอิ”ทำหน้ากวนTeen
“หมาพันธุ์ อิอิ???หมาพันธุ์อะไรวะ”ยูระทำหน้างง
“ก็ไปส่งกระจกดูดิวะ ไอ้หมาพันธุ์อิอิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ว่าแล้วก็ขำไม่เลิก
“ตลกมากใช่ไหม ไอ้หน้าหม้อ”ว่าแล้วก็เอาต้มยำกุ้ง(สีแดงรสจัด)สาดไปที่โยอิ
“โครม” “โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ร้อน ร้อน ร้อน ไอ้เด็กบ้า”โยอิกระโดดไปรอบ ๆ โต๊ะอย่างร้อนรน
ความคิดเห็น