คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วิ่ง
4
เสียงถอนหายใจเฮือกๆ จากชายหนุ่มแว่นเรือนผมสีสด ทางฝั่งแดนสนธยาเห็นดังนั้นจึงไม่กล้าเปิดวงพูดคุยเหมือนอย่างเคย ได้แต่ทำเสียงซุบซิบเพื่อปรึกษางานเล็กๆ น้อยๆ
วันนี้บรรยากาศในชมรมจึงอึมครึม
“ท่านอี้ ท่านอี้ ท่านเซเขาเป็นอะไรอ่ะ” ปันเอียงตัวไปกระซิบกับอี้หลิง เธอหยุดคิดก่อนครู่หนึ่งจึงพูดสิ่งที่คิดออกไป
“ข้าพเจ้าว่า.... มันต้องมีนอกมีใน” สาวมือวางนักจิ้นฟังดังนั้นก็เผลอยิ้มเพ้อๆ จินตนาการลอยไป ณ ดินแดนที่มีดอกกุหลาบสีม่วงบานสะพรั่ง
เซคิดว่าเขากำลังกลุ้ม แม้แต่เสียงของสาวน้อยมากจินตนาการก็มิสามารถทำให้เขาหลุดจากภวังค์ได้ เขาไม่แน่ใจสักเท่าไรแต่เท่าที่จำได้เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมากขนาดนี้... ตอนที่มือข้างนั้นปฏิเสธเขา เขารู้สึกเหมือนกับโดนน้ำแข็งลูบหลัง เย็นวาบไปถึงข้างในใจ
หนุ่มรุ่นพี่สุดเฟรนลี่อย่างวิล คอยดูอาการของท่านรองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ท่านเซเป็นอะไร? คำถามนี้ยังคงเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ
เสียงผลักประตูหนักๆ เรียกความสนใจจากชาววายทั้งสาม ท่านขุนนี่นา... แล้วไหงตาแดงยังงั้นละ??
เดาได้ถูกต้องแล้ว เมื่อคืนขุนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ใต้ตาดำคล้ายจะเป็นญาติกับหมีที่เมืองจีน ถุงใต้ตาเต่ง
แต่พอเขาเงยหน้ามาพบรองประธานเท่านั้น ขุนที่พึ่งเข้าห้องชมมาหมาดๆ ก็เริ่มก้าวถอยหลัง
หนึ่งเก้า.... สองเก้า.......
“ท่านขุน?”เสียงเซร้องเบาๆ หลังจากหลุดภวังค์
ท่านขุนกลับหันหลังและออกวิ่งทันที!
“เดี๋ยวๆ ท่านขุน!!”และท่านรองก็วิ่งตามไป
โดยไม่ได้สนใจเหล่าสมาชิกตาดำๆ ที่อยู่ในห้องชมรม
“ฮัลโหล นี่ปันนะ เดม่อนจะเข้าชมรมรึเปล่าอ่ะ? มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ชวนมาม่อนมาด้วยนะ จินอยู่แถวนั้นรึเปล่าน่ะ?”
พรุ่งนี้ข่าวลือจะออกมาในรูปแบบไหน คงรู้กัน
ตอนหน้าจบแบ้ววววววว
//นอนตายแพล็บ O<--<
กว่าจะตบให้มันกลับเข้าฝั่งได้นี้ก็....... *อย่าพูดถึงมันอีก*
ท่านขุนนี้ก็วิ่งจวนจะเป็นนักวิ่งทีมชาติอยู่แล้ว ฮือวววววววว *หนูขอโทษ TwT*
ความคิดเห็น