คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จิ้นจริง?
2
ภายในห้องชมรมนักฝึกเขียนอันเป็นที่ลือลั่น(?) ขุน หรือปากกาสีทอง นั่งทอดอารมณ์กดแป้นเป็นจังหวะเนิบช้า คลอไปกับเสียงพูดคุยของเหล่ารุ่นน้องในชมรม ซึ่งก็ไม่ได้เป็นปัญหากับขุน เพราะเขาใส่เฮดโฟนปิดหูเพื่อรวมสมาธิในการเขียนนิยาย
อีกมุมหนึ่งในห้อง แดนสนทยาที่หาคนเข้าใกล้น้อย สมาชิกเลือดสีม่วงจับกลุ่มหันโน๊ตบุ๊คเข้าหากัน หนุ่มวาย สาววายแลกเปลี่ยนทัศนคติอย่างดุเดือด หัวข้อไม่พ้นคู่จิ้นในสมาคม หรือก็คือ เซ*ขุน นั้นเอง
สาวน้อยนักจิ้นมือวางอันดับหนึ่งหรือ ปัน เธอกุมแก้มท่าทางเขินอายเวลาพูดถึงประโยคสุดเด็ดในแชทเมื่อคืน เหล่าคนสีม่วงส่วนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ฟังไปก็จิ้นไป หรือท่านรองเซสุดซึนจะหันเข้ามาด้านนี้อย่างเปิดเผยซะแล้ว?
วิล หรือ วิญญาณล่องลอย หนุ่มรุ่นพี่ เฟรนลี่ ฮาเรมเยอะ นับเป็นผู้อาวุโสคนหนึ่ง เล่าต่อถึงเหตุการณ์ ที่เรียกง่ายๆ ว่า‘พลาดแล้ว’ ของท่านรองประธาน คนสีม่วงหันไปฟังด้านหนุ่มรุ่นพี่ พลางคิด ‘เอ๊ะ...รึจะเรียล??’
เรียล หรือ real ในที่นี้หมายถึงเรื่องที่แฟนบอย แฟนเกิล์ว จิ้น เป็นความจริง
ฝ่ายท่านขุนซึ่งรีดเร้นลมปราณเพื่อสร้างสรรค์วรรณกรรมอยู่ ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เป็นสัญชาตญาณส่วนตัวของคนที่ถูกจิ้นบ่อยๆ
ซีเค อี้หลิงและเดม่อน เหล่ารุ่นพี่สาวฟิลเตอร์แรง ตาเป็นประกายยามได้ฟังเรื่องเล่ากระชุ่มกระชวยจิต
เสียงเปิดประตูขึ้น ปรากฏร่างสูงยาวของรองประธานเซ หนุ่มสาวในชมรมกล่าวสวัสดี โดยเฉพาะฝั่งแดนสนธยาที่กล่าวมาข้างต้น ยิ้มมีเลศนัยจนท่านรองเหงื่อตก .....แต่แม้เสียงจะดังเพียงไร ยังไม่อาจทะลุไปถึงท่านขุนได้
เขามองที่กลุ่มแดนสนทยาอย่างจับผิด “ลางสังหรณ์ของผมกำลังบอกว่า พวกคุณกำลังทำสิ่งที่ไม่น่าไว้ใจอยู่”เซกล่าว“งั้นพี่ก็เข้าใจผิดแล้วล่ะ”ชนชาติม่วงยิ้มหวานใส่ท่านรอง ทำให้เขาขนลุกเกรียว
“อย่าให้ผมมีหลักฐานนะ”เซคาดโทษ ก่อนจะเดินไปนั่งริมกำแพงที่ห่างไกลจากแดนสนทยาที่สุด
ฝ่ายประชาชนชาววาย เห็นท่านรองไปนั่งที่ เกือบติดกับขุน ก็ยิ้มจนปากเกือบฉีกถึงรูหู
เวลาผ่านไปไม่นาน
ขุนเลื่อนมือถอดเฮดโฟนก่อนสะบัดมือไล่ความเมื่อยล้า ขณะที่เขากำลังบิดคอไปทางซ้าย ชายหนุ่มก็เห็นแว่นสีแดงแสนคุ้นตา เผลอสะดุ้งตัวลุกเฮือก ท่าทางลนๆ อย่างลืมตัวของเขา เรียกความสนใจจากรองประธานอย่างง่ายดาย และง่ายกว่าเมื่ออีกฝั่งเป็นแดนสนธยา
ท่านขุนก็พึ่งจะรู้ตัวว่าทำตัวเป็นจุดเด่นเข้าซะแล้ว“ผะ..ผม เอ่อ.... ผมขอโทษครับ!”วาจาติดขัด ทำให้สมาชิกที่ชมรมสนใจยิ่งขึ้น
“ตกใจอะไรขนาดนั้นครับ”ท่านรองไม่ถือในท่าทีแปลกๆ ของคนตรงหน้า เรือนผมสีน้ำตาลแดงเด้งไปเด้งมาเพราะไม่ดูแลตัวเอง ทำให้เขาเผลอยืดมือไปจัดกลุ่มผมชี้ฟูของขุน
ท่านขุนผงะตัว ถ้าเซมองไม่ผิด เหมือนจะเห็นสีแดงพาดอยู่บนสองข้างแก้ม...
ขณะนั้นสียงประตูก็ดังขึ้นอย่างแรง“ซุป’ตาร์ของสมาคมมาแล้วครับ อิอิ”แทน รุ่นน้องในชมรมนั้นเอง
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”ว่าแล้วท่านขุนก็ปิดคอมและเก็บลงกระเป๋าอย่างลวกๆ ก่อนเขาจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ท่านเซงง ท่านแทนก็งง และที่ยิ่งกว่า.....
“ท่านแทน! มาผิดจังหวะไปมั้ย!!”
อีกด้าน
ท่านขุนที่วิ่งออกมาจากชมรมกะทันหัน เมื่อวิ่งได้สักพักเขาจึงหยุด เขาได้ยินเสียงหอบ.... กับเสียงหัวใจเต้นถี่รัว ที่ไม่แน่ใจว่าเต้นแรงเพราะเหนื่อยหรือเพราะสัมผัสนั้นกันแน่ ลูบหน้าของตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะพบว่ามันร้อนจนเหมือนใกล้ระเบิด
หลุดคาแรกเตอร์อย่างรุนแรง ขอโทษค่ะ....//ปิดหน้า
รู้สึกงานยุ่งมาก O<--< #ม่อนจะไม่ทนกับสัปดาห์ก่อนสอบ
ความคิดเห็น