คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Amour+Ami=??[Vmin-Part]
Title: Amour+Ami=??
Paring: ×××
Writer: T.O.M+
Rate : ×××
Note:: สปอยยยยยย ยาวๆ
กฎของการเป็นเพื่อนที่ดีและยั่งยืน คือ....ห้ามรักเพื่อน
เพื่อน...เป็นได้แค่เพื่อนรัก จำใส่หัวมึงไว้ ห้ามลืม!!!!!
แต่เพื่อนที่ไหน แม้งเอากันวะ?
“เฮ้ออออ...” ผมถอนหายใจยาววว หลังเสร็จภารกิจบนเตียงกับผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของตัวเอง
“เป็นห่านอะไรวะ ลีล่ากูไม่เร้าใจหรึไง ถึงถอนหายใจซะยาวเลย” มันพูดพร้อมกับมือที่ลูกไล้ไปมาตรงแพงอกผม ไล่เลื้อยต่ำลงไปเรื่อยๆ
“พอเลย..วันนี้กูไม่มีของแถม” ผมแกะมือมันออกห่างตัวเอง
“เอ่อ...ไม่ให้ก็ไปนอนเตียงมึงเลยไป กูจะนอนแล้ว หลบๆ" ว่าแล้วมันก็ ปัดๆผมออกห่าก่อนเอนตัวลงนอน ไม่ได้สนใจผมอีกต่อไป
ใจจริง ก็อยากนอนกับมัน อยากนอนกอดกัดและกัน ทั้งคืนจนเช้า แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
เพราะคำว่าเพื่อน สำหรับผมกับมัน คือ...
ห้ามรักแต่เอากันได้
(ต่อ)
“วันนี้ ขอตัวนะเว้ย กูมีนัด” เสียงเพื่อนรักนามว่า คิม แทฮยอง บอกขอตัวหลังเลิกเรียน ทั้งๆวันนี้นัดกันแล้วตอนเย็นไปร้องคาราโอเกะกับพวกนัมจุนและโฮซองแล้วแท้ๆ
จีมิน เซ็ง อุตส่าว่าจะร้องเพลงจีบซะหน่อย >///<
แหม่..ผมพูดเล่นหรอกน่า ขืนบอกชอบมันนะ แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็คงไม่เหลือ
เพราะฉะนั้นผมไม่อยากเสี่ยง
“อ่าว..ที่นัดกันไว้ล่ะวะ?” ผมถามกลับทั้งๆที่ก็รู้แล้วล่ะ มันคงไปกับแฟนใหม่มันแน่ๆ เห็นเมื่อเช้าตอนเข้าเรียนมันก็เอารูปมาอวด เห็นว่าเจอกันในเกม และยังเป็นเด็กมัธยมด้วย
เฮ้ออ...มีแฟนแล้วลืมเพื่อนแบบนี้ประจำล่ะมัน จะว่า ผมชินไหม?
คำตอบ คือไม่เลย เวลา มันสนใจคนอื่นมากว่า มันก็รู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก
แต่ทำไงได้ ในเมือมันเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน
“กูไม่ไปคนเดียวคงไม่ทำให้ร้านคาราโอเกะเจ้งหรอกม้างง ไปล่ะ” มันพูดก่อนแบกกระเป๋าที่ข้างในไม่มีแม้แต่สมุดหรือหนังสือสักเล่มขึ้นบ่าก่อนเดินผ่านผมไป
---//เสียงโทรสับดังขึ้น//---
“เอ่อๆ...ออกไปแล้วเนี่ยย แปปนึง” ไม่ต้องก็คงรู้ใช่ไหมว่าใครที่มันโทรตามผม
// ให้ไวๆ พวกกูรอมึงสองตัวจนรากงอกแล้วเนี่ยย” อันนี้เสียงนัมจุนครับ มันน่ะชอบหงุด บ้าพลัง อารมณ์ร้อน เวลาไม่ได้ดั่งใจ ก็เหมือนตอนนี้ที่มันต้องรอผมกับแทฮยอง เรียนคาบบ่าย
“มีแค่กูคนเดียวว่ะไอ้แทมันไปกับแฟนใหม่มัน”
//เหี้ยย! มีแฟนไม่บอกกูสักคำ// ส่วนนี่เสียงโฮซอง ส่งสัยแย่งโทสับจากนัมจุนไปพูด
“กูก็เพิ่งรู้เมื่อเช้าว่ะ” ผมเดินไปคุยเพื่อไม่ให้เสียเวลา
//เอ่อช่างเหอะมึงรีบมาให้ไวเลย กูร้อน!!//
“เอ่อ กำลังเดินไปหาพวกอยู่มึงเนี่ย แค่นี้นะเว้ย” พูดแค่นั้นผมก็ว่าสายก่อนจะเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้นกว่าเดิมนิดนึง
เดินสักพักผมก็ไปเจอพวกมันสองคนที่จุดนัดพบหน้ามหาลัย
แต่ไม่ได้ไปร้านคาราโอเกะ อย่างที่นัดไว้กันในตอนแรก…
ตอนนี้พวกผม จีมิน โฮซอก และนัมจุน มานั่งล้อมวงกัน ที่ร้านประจำหน้ามหาลัย
ก็เห็นไอ้นัมจันแม้งบ่นร้อนๆ ตอนที่ผมมาถึงเลยไม่ไปล่ะร้านคาราโอเกะ เพราะมันไกล
เลยเวะเข้าร้านไอซ์ครีมหน้ามอนี่ล่ะ เย็นทันใจกว่าเยอะ
พอกินเสร็จก็แยกย้ายกันทางใครทางมันครับ
โดยที โฮซอกกลับทางเดียวกับนัมจุนเพราะบ้านมันสองคนติดกัน
ส่วนผมก็ต้องเดินกลับหอคนเดียวเพราะวันนี้ไอ้แทฮยองออกไปกับแฟนใหม่
ผมตกลงอยู่หอพักใกล้มหาลัยกับแทฮยองและแชร์ค่าเช่ากันคนละครึ่ง เพราะบ้านผมกับมันอยู่ต่างจังหวัด
.....................................
บรรยากาศที่ห้องตอนเย็นเวลาอยู่คนเดียวน่ากลัววังเวงชอบกล ทั้งที่อยู่ห้องนี้มาจะเกือบปีล่ะ แต่ก็ยังไม่ชิน เวลานี้หากปกติแล้วผมก็คงอยู่กับแทฮยองสองคน หากมันไม่ออกไปกับแฟนมันนะ
ผมเดินตรงมายังเตียงนอนทั้งๆที่ไม่ได้เปิดไฟ ห้องก็แค่นี้เปิดทำไม หลับตามายังถูก เลยเลือกเดินมาโดยไม่ได้เปิดไฟ
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างขี้เกียจ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...
เมื่อมีใครบางคนนอนอยู่เตียงของผม โดยที่นอนทับมันเต็มๆ
“โอ๊ยย..มึงแหกตาดูบ้างสิทับมาได้ ตัวก็ใช่ว่าจะเบา” เสียงนี้มัน...
“ไอ้แทฮยอง!!” ผมรีบเด้งตัวขึ้นลุกนั่งท่ามกลางความมืดทันที
“เอ่ออ ก็กูสิ มึงคิดว่าใคร แล้วทำไมมึงไม่เปิดไฟห๊า” ทำไมเสียงมันน่ารำคาญงี้วะ มันแหกปากด่าผมไม่หยุดเลย
“ก็ไม่คิดว่ามึงจะมานอนเตียงกูนี่หว่า” อันนี้จริง คือเตียงผมอ่ะ ผมกับมันแยกเตียงกันนอน เพราะมันนั่นล่ะบอกว่านอนกับคนอื่นมันจะนอนไม่หลับเลยเลือกห้องที่เป็นเตียงแยกสองเตียง
.....................................
เงียบครับ ตอนนี้คือเงียบมากก จากที่มันแหกป่าผมอยู่ก็หยุด แล้วไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้เลยกลายเป็นทั้งผมและมันเงียบกัน
คือมันมืดอ่ะ ..แล้วมันจะมาเงียบอะไรตอนนี้ กูสอยง กูกลัวว่าผีจะโผมออกมา อันหลังไม่ใช่อ่ะ เพราะผมไม่ใช่คนกลัวผีก็แค่คิดเพ้อเจ้อไปงั้น
แทฮยอง มึงอย่าเงียบดิ พูดอะไรหน่อยดิวะ
“เอ่อออ...” อันนี้เป็นเสียงผมเอง ไม่รู้จะพูดอะไรหรอกนะ แค่เอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
“กูจะนอนนี่ คืนนี้กูนอนเตียงมึงนะ” มันพูดก่อนนี่จะนอนเฉย
เมื่อสายตาปรับเข้ากับความมืดแล้วมันก็พอเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังทำอยู่บ้าง
ที่บอกว่ามันจะนอนเตียงผม ความหมายของมันก็คือมันจะนอนกับผมนั้นล่ะ และก็แน่ครับไม่ได้นอนเฉยๆ มันมีอะไรที่ยิ่งกว่านั้น
“งั้นอาบน้ำก่อนแล้วกัน”
“อืออ เร็วๆนะ”
“เอ่ออ”
“เดี๋ยว กูอาบด้วย”
“ไม่อยากนอนเตียงกูแล้วหรอ?”
“อยากแต่อยากอาบน้ำมากกว่า”
.....................................
ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในร่างที่ไร้ซึ่งเสื้อผ้าในห้องน้องใต้ฝักบัว (ที่ไม่ได้เปิดน้ำ)
ผมล่ะนึกถึงหนังBLที่มีฉาก ที่พระเอกนายกำลังอาบน้ำด้วยกันโดยที่ต่างคนต่างถูสบู่ให้กันและกัน พระเอกสบตานายเอก นายเอกก็สบตามพระเอก มองกันหวานซึ้ง ก่อนโหยหาดึกดูดกันเข้าจูบซึ่งกันและกัน ลิ้นมอบความหวานให้กันอย่างไม่ลดล่ะ
แต่ผมกับแทฮยอง คือไม่ใช่อย่างนั้น
.....................................Cut.....................................
ขอรับฉากที่ตัดไปได้ที่ @Phantom_Pink
“ก็ขี้เกียจ ทำไม” เสียงแทฮยอง
มันคุยกับใคร?
“จิมินหรอ? ยังนอนไม่ตื่น มีไรเปล่า” มันพูดชื่อผมด้วย
“อืมม ดูก่อนแล้วกัน น่าจะพาไปได้” ได้ยินแต่เสียงที่ดั่งมาจากตรงระเบียง
พาใครไปไหนวะ
นี่มันกี่โมงวะ? ผมกระพริบตาถี่ๆสองสามครั้งเพื่อให้คุ้นกับแสงที่กระทบมาที่ตา
“เจอกัน แค่นี้” ผมยังนอนอยู่บนเตียง ก็จะลกนะ แต่ลุกไม่ขึ้น ปวดเมื่อยไปทั้งตัว เลยนอนต่อดีกว่า ถึงจะนอนแต่ลืมตาอยู่
เหมือนเสียงดังมาจากที่ระเบียง และก็เป็นอย่างที่คิด ไอ้แทฮยองมันเดินถือโทสับเดินมาจากระเบียงจริงๆ
“กี่โมงแล้ว” ผมถาม
มันเดินมานั่งลงที่เตียงตรงข้างๆที่ผมนอนซุกผ้าห่มอยู่
มันยกกดดูในโทสับก่อนบอก “บ่ายโมงจะบ่ายสอง”
ผมพยักหน้าก่อนพลิกตัวกระชับผ้าห่มเข้าหาตัวกะจะนอนต่อให้ถึงเย็นก่อนค่อยลุกแล้วกัน
ในหัวมีหลายเรื่องมากที่อยากถาม เพราะกลัวอะไรหลายๆอย่างที่มันยังไม่มาถึง
เหมือนมีสัมผัสอุ่นๆที่ข้างแก้มแต่ผมก็ไม่สนใจที่ลืมตาดูเลือกที่จะนอนตีกับความคิดของตัวเองต่อแทน
.....................................
ผม คิม แทฮยอง อดีตเพื่อนรักและเป็นรูมเมทของ พัก จีมิน แต่ตอนนี้เราสองคนเปลี่ยนสถาณภาพเป็นแฟนกันแล้วเมื่อคืน
ตอนแรกก็คิดว่ามันเป็นเพื่อนมาตลอด แต่พอเผลอมีอะไรกับมัน มันก็รู้สึกดี และอย่ากอยู่ร่วม(รัก)กับมันทุกๆวัน
ทั้งที่พยายามจะคบคนอื่นเพื่อลืมมันแต่พอกลับถึงห้องก็เจอมัน และก็ลงเอ่ยด้วยการทำเรื่องอย่างว่ากับมัน
ผมยอมรับว่าวันๆนี่คิดถึงแต่มันทั้งที่ก็เรียนห้องเดียวกันเป็นรูมเมทกันและยังเป็นเพื่อนรักกันอีก
คนที่คบด้วยล่าสุดก็เหมือนกัน ผมคิดว่าคงทำให้ผมได้ลืมจีมินได้บ้างแต่พอได้รู้จักจริงก็ไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ผมไม่ได้เป็นคนบอกเลิกก่อน คือน้องเค้าบอกเลิกผมก่อนด้วยซ้ำ เหตุผลโคตรคลาสสิคคือเราเข้ากันไม่ได้แน่ๆ เพราะรุกทั้งคู่
แต่กับจมิน ผมคงรักมันเข้าแล้วจริงๆ แล้วก็อยากให้มันรักมผมเหมือนกัน และผมก็คงจะสมแล้วตอนนี้
จีมินหลับไปอีกรอบ ทั้งที่เพิ่งตื่น
จริงๆก็อยากปลุก แต่คงจะเหนื่อยเลยปล่อยให้นอนดีกว่า
เมื่อกี้นัมจุนโทรมาถามว่าทำไมผมกับจีมินทำไมไม่ไปเรียน ครั้นจะบอกความจริงก็กะไรอยู่ ไม่รู้ว่าจีมินมันจะอยากให้คนอื่นรู้ไหมเลยเลือกที่บอกว่าขี้เกียจแทน
มันคงไม่สงสัยอะไรหรอกมั้ง
และอีกอย่างคืนนี้พวกมันชวนกินเหล้าอีก
แต่ก่อนอื่นต้องลงไปซื้ออะไรมาไว้ให้ไอ้คนที่หลับอยู่กินซะก่อน เดี๋ยวพอตื่นขึ้นมามันคงจะหิว
พอตอนจะลุกขึ้นมือของจิมินก็จับข้อมือผมไว้
“ไอ้แทแท วันนี้มึงจะเลิกกับกูไหม?” มันละเมอเปล่า?
แต่คงไหม่ มันลืมตามองผมอยู่
นึกว่าหลับ- -
ผมนั่งลงไปกับเตียงตามเดิม
เลิก? นี่หมายถึงอะไรของมัน
ทำอยู่ๆ ถึงพูดแบบนี้ทั้งก็เพิ่งได้เป็นแฟนกันเมื่อคืน
“เลิก? เลิกเป็นเพื่อนกับมึงอ่ะนะ ก็เลิกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่หรือไง มึงความจำสั้นว่างั้น” ผมพูดยิ้มๆ คือไม่อยากให้เครียด
พอมองหน้ามันก็รู้เศร้า ดูมันกังวลมากก
“เลิกเป็นแฟนกัน” มันพูดเบามากแทบจะไม่ได้ยิน ไม่ติดว่านั่งใกล้ผมก็คงไม่ได้ยินที่จีมินพูดเมื่อกี้
อุตส่าได้คบกันแล้วผมไม่มีทางเลิกง่ายๆ
“กูไม่ยอมหรอก เพราะตอนนี้ยังอยากคบกันเป็นแฟนต่อ”
“ก็แค่กลัวว่ามึงจะเบื่อกูแล้วเลิกกับกูเหมือนที่มึงเลิกกับแฟนคนก่อนๆของมึง เพราะไม่เคยเห็นมึงคบกันใครได้เกินอาทิตย์สักคน”
ผมจับมือของจีมมินขึ้นมาแนบแก้มตัวเอง
“ฟังดีๆนะ ตอนนี้กูรักมึงมากก เพราะงั้นกูไม่มีทางเลิกกับมึงแน่”
จิมินนิ่งไปชั่วขณะก่อนที่จะชักมือกลับปิดหน้าตัวเอง
ผมอดที่จะยิ้มกับท่าทางนั้นไม่ได้ ดูมันก็น่ารักดีนะ
ไม่รู้จะเขินทำไม ทั้งๆที่ก็เห็นกันไปถึงไหนๆแล้ว ทุกๆอย่างทั้งนิสัยใจคอก็ด้วย
ปิดเข้าไป ท่าทางแบบนี้มันน่าแกล้งเป็นเป็นบ้า
มือของผมจัดการแกมือทั้งสองข้างที่จีมินใช้ปิดหน้าตัวเองออก
พอแกะมือออกมันก็หลบลายตาของผมทันที
น่ารัก.... ใบหน้าที่กำลังแดงระเรื่อไปทั้งพวงแก้ม
ไม่คิดว่าจะได้เห็นโหมดแบบนี้ของจีมิน ...
ผมเลื่อนใบหน้าเองเข้าใกล้ หวังที่จะจูบซะหน่อย แต่..
แต่...ก็ได้จูบจริงๆ แต่มันไม่ใช่
คือ คนที่เริ่มก่อนไม่ใช้ผม แต่เป็นจีมินมัน
เราแลกลิ้นกันชั่วครู่ จีมินก็ผลักผมออก
จมินจ้องหน้าผมนิ่ง
“กูรักมึงมากกว่า” มันพูดแล้วยิ้ม จนผมยิ้มตาม “แต่...” มันเว้นวรรคไว้ไม่ได้พูดในคราวเดียว ผมมองหน้าและลุ้นว่าจะมีข้อแม้อะไรหรือเปล่าในการที่มันรักผม “กูยังไม่ได้แปรงฟัน” ทำหน้ายิ้มอายๆเมื่อพูดจบ ทำตัวน่ารักอีกแล้ว
พอเห็นอย่างนั้นผมก็ดึงมันเข้ามาจูบอีกรอบ ใครจะสน ก็คนมันรัก ต่อให้มึงไม่อาบน้ำมาสามวันก็จะกอดจะหอมจะจูบมึง พักจีมิน ของคิม แทฮยอง
.....................................
จากนั้นผมจัดการมันหลังตื่นนอนไปอีกสองรอบก่อนออกไปกินข้าวเย็น และคืนนี้ผมกะจัดชุดใหญ่ฉลองซะหน่อย
เหมือนลืมอะไรบางอย่าง....แต่ช่างเหอะ
.....................................END.....................................
ความคิดเห็น