คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF BIGBANG-YBGD- [Why I don't understand me?]
Title: Why I don't understand me?
Paring: Taeyang..X..Jiyong[YBGD]
Author: T.O.M+
Category: Yaoi
Author Note:แต่งชื่อเรื่องไม่เป็นเลยชื่อโหลไปหน่อย(มากกกกกกกก)..เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่เมื่อก่อนใช้ชื่อ..?อย่าไปสนใจมันเลยค่ะ ถึงจะเป็น Shot Fic แต่ก็สั้นนะเออ(ถูกแล้วหนิ)อย่าสนใจเลยอิคนแต่งอ่ะบ้า นอกจากจะสมองน้อยแล้วยังไม่ค่อยจะจำอะไรกะชาวบ้านเค้าเลย..พอๆอนาถตัวเอง...TToTT…
.....เป็นฟิคที่แต่งไว้นานแล้วนานมากกกเมื่อหลายปีก่อนเมื่อชอบBBใหม่ๆเคยเอามาลงที่เด็กดีนี่ล่ะแต่คิดไปเอามารวมกันนี้เลยดีกว่า และเปลี่ยนชื่อใหม่ด้วยเลยย
Rating:PG…
+++++++++++++++++
11.45 PM
ความรู้สึกโกรธ..โมโห..ไม่พอใจ
ทั้งหมดนี้มันคืออะไรกัน
โกรธ..เวลาที่ยองเบชอบมองคนอื่นและก็พูดชมอย่างนั้นอย่างนี้คนที่มองกับเค้า
โมโห..เวลามีคนอื่นอยู่ใกล้ๆ ทงยองเบ
ไม่พอใจ..เวลาบองเบเอาอกเอาใจคนอื่นมากกว่า
ไม่ใช่ม้างงงงงงงงงง
ไม่มีทางเป็นไปได้
ยองเบเป็นเพื่อนเค้านะและที่สำคัญมันเป็นผู้ชาย
ควอนจียงไม่ใช่โฮโม..ไม่มีทาง
ไม่มีทางที่เพื่อนจะรักเพื่อนของตัวเองเด็ดขาด
แต่แม้งเวลาอยู่ใกล้มันแล้ว…
อยากจะผูกคอตายสักสิบๆรอบ
กุล่ะโคตรเกลียดตัวเองเลย
ก็นะ..1ล่ะชอบหน้าแดงเวลาอยู่ใกล้มัน
2ชอบเขิล(มั้ง)เวลามันมาพูดใกล้ๆ
3ทำอะไรไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้ามัน
หล่อว่ะ..หุ่นมันก็ล้ำ..กล้ามเป็นมันๆ..ซิกแพกเป็นท่อนๆ
ถึงจะเตี้ยไปหน่อยก็เหอะ..แต่ก็Perfectแมนล่ะว้า
อาการเหล่านี้ไม่ใช่ว่าเพิ่งเป็นหรอกนะ...มันก็เป็นมานานแล้ว
แต่เพิ่งเอะใจเมื่อมันหนักขึ้นทุกวัน
เฮ้ย...อย่าบอกนะว่าเค้า....
ไม่น่า...ไม่มีทางแน่ๆ
แต่จะว่าไปแล้ว
ก็นะ...
นี่เค้ารักเพื่อนตัวเองจริงๆเหรอ
ให้ตายเหอะถ้ามันรู้ว่ารู้สึกกับมันอย่างนี้
ยองเบมันจะทำหน้ายังไงนะ
มันจะเกลียดกันหมั๊ย
แล้วเราสองคนยังจะเป็นเพื่อนกันอยู่ป่าว?
“เห้อ~..ถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนกันก็คงไม่ต้องหนักใจขนาดนี้” พูดเบาๆหรอกไม่มีใครได้ยิน
พูดดังได้ไงเล่า
ก็ยองเบมันนอนหลับอยู่หนิ
ก็นะ..เราสองคนพักด้วยกันแถมยังนอนเตียงเดียวกันอีกต่างหาก^///^
วันนี้ยองเบกลับมาจากมหาลัยก็หลับเป็นตายตั้งแต่หัวค่ำ
นี่ก็ดึกมากแล้วจะว่าไปก็จะเที่ยงคืนแล้วสินะ
อีกไม่กี่นาที่ก็จะเป็นวันใหม่แล้ว
ว่าแต่วันนี้อากาศหนาวแฮะ
แต่หิมะไม่ยักกะตกแถมท้องฟ้ายังเปิดให้มองเห็นดาวได้ชัดอีกตากหาก
ไม่น่าเชื่อเลยว่ายามดึกสงัดทามกลางเมือใหญ่จะมองเห็นดาวได้ชัดขนาดนี้
ถ้าได้นั่งมองดูดาวแบบนี้กับยองเบคงมีความสุขแปลกๆแฮะ
“ทง ยองเบ..”ก็แค่พร่ำเพ้อเบาๆตรงหน้าระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวห้อง
นั่งชันเข่าอยู่ตรงนี้มาเป็นชั่วโมงๆแล้วล่ะ
“เรียกกุเหรอะจียง” เอ๋...มาตั้งตามะไหรวะ
ทำเอากุตกใจแทบช็อคแหนะไอ้บร้า...(เวอร์แล้วจี)
แล้วนี่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง...สาดดดดด
ถ้ากุตกใจหัวใจวายตาหาขึ้มมาใครจะรับผิดชอบ
มึงเหรอะ...คงหนีเอาตัวรอดเป็นคนแรก
แล้วนี่...มะกี้กุยังเห้นมึงนอนน้ำลายยืดอยู่บนเตียวอยู่เลย..
“ป่าว..แล้วนี่ทำไมไม่รู้จักหลับจักนอนห๊าาาา..” นั่นสิมันจะลุกขึ้นมาทำเพื่อ?
อันนี้เค้าก็ไม่รู้
1มันอาจปวดฉี่แล้วลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ
2มันอาจหิวเลยลุกมาหาอะไรกิน
3อาจไม่ใช่ทั้งสองข้อ
แล้วมันลุกขึ้นมาทำไมนะ
“มึงสิไม่รู้จักหลับจักนอน” เรื่องของกุ..หนักหัวมึงเหรอะ
กุก็ไม่ได้อยู่บนกบาลมึงซะหน่อย
ไม่ได้พูดออกไปหรอกก็แค่คิดในใจ
“มึงแอบด่ากุในใจเหรอ” สาดดดดดดดดด
เป็นพ่อมดหรึไงถึงได้รู้ว่ากุน่ะด่ามึงในใจ..ห๊าาาาา
“รู้ได้ไง..”
นั่นสิมันรู้ได้ไง
อาจเดาก็ได้ม้างงงง
เดาแม่นด้วยวะ
คราวหน้ามึงก็บอกหวยกุที
แทงทีไรแม้งมัรนโดนแดกทุกงวด
“รู้สิแค่มองตาก็รู้แล้วว่ามึงคิดอะไรอยู่” เห้ยยยยยย
พูดอย่างเดียวก็ได้ไม่ต้องเอาหน้ามาใกล้
ยื่นหน้ามาแล้วยังไม่พอยังมากระซิบเสียงพราข้างหูกุอีก
มึงรู้หมั๊ยว่ากุทำอะไรไม่ถูกแล้วนะเว้ย
ไอ้หัวใจบ้ามึงจะเต้นหาพ่อมึงสิ
เด๋วเขาก้รู้หมดหรอก
แล้วหน้าก็แดงมากมากแน่ๆด้วย
ตาย..ตาย..กุต้องตายแน่ๆ
“เอ่อ..กุง่วงแล้ว”พูดออกมาทั้งที่ไม่ได้รู้สึกง่วงสักนิด..ก่อนจะพลักอกหนานั่นแล้ววิ่งเข้าห้องไป
“เฮ้อ~…” ดีนะวิ่งออกมาได้ทัน
ขืนอยู่แบบนั้นนานกว่านี้อีกหน่อยมีหวังละลายตายแหงๆ
ก็นะ..ยองเบมันก้ไม่ได้ขี้เหร่อะไร
แถมยังหน้าตาดีอีกตากหาก
ยิ่งมองใกล้ๆแล้ว....
แมร้งมั้น...หล่อโคตรเลยอ่า...
“ตอแหล..” อ่าว..เห้ย!ว่างี้ได้ไงว่ะ ก็ง่วงแล้วจริงๆนะ...มะกี้นี้
อยู่ๆก็มาด่าหาว่ากุตอแหล..ป่าว ใคร..ใครตอแหลกัน
เด๋วเดินไปกระชากคอเสื้อต่อยซักหมัดดีหมั๊ย
“ว่าใคร”
“แมวแถวนี้ม้าง”วอนซะแล้วมึง ว่ากุนิหว่า
ก็นะมีกันอยู่สองคน
กุไม่น่าโง่ถามมันเลย
แล้ว...
มันจะเดินมาทำบ้าอะไรวะ
ตรงนี้กุยืนอยู่ก่อน
ถอยเลย
ยองเบเดินเข้ามาใกล้เรื่อยโดยที่จียงเองก็ถอยหลังออกไปเรื่อยเช่นกัน
อ่าวตกลงนี่กุบอกตัวเองหรึไงวะ
“แมวบ้านมึงสิ”
แมวบ้านกุนะออกจะไสซื้อบริสุทธิ์ขี้อ้อน...เหรอ?
“พูดไม่เพร้เลยนะจียง”
แล้วเมื่อก่อนกุพูดเพราะเหรอ
อ้อสงสัยเมื่อก่อนตอนม.ต้นเคยร้องเพลงบันลาดเลยพูดเพราะ
แต่พอเข้ามหาลัยไม่ค่อยได้ร้องแต่เปลี่ยนมาแร็ปแทนเลยไม่เพราะมั้ง?
“เรื่องของกุ..”
อ่าวเห้ยจนมุม
มุมจริงๆนะ
เนี่ยถอยหลังมาจนติดมุมแล้ว
ไอ้บร้ายองเบมันก็เดินชิดมาเรื่อยๆ
กะจะเล่นเอาให้ตายตรงนี้เลยหรึไงว่ะ
“แย่ล่ะ..หมดทางหนีซะแล้ว”
ดู..ดูมันพูดน่าทีปซะ
ใคร..ใครหนีกัน
ก็แค่ถอยมาเรื่อยๆก็เท่านั้นเอง
“แล้วมึงจะทำอะไรกุ”
คงไม่ม้าง
ไม่มีทางเป้นไปได้หรอก
ยองเบเนี่ยนะจะ....
-///-
“ปล่ำมึงมั้ง”
ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีทาง
แสดดดดดดดดด
มึงจะปล่ำกุ?
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เฮ้ยไม่ใช่มันต้อง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ยองเบจะปล่ำเค้าอ่ะ
อ๋า..หน้าแดงป่ะว่ะ
เอิ่ม..จะว่าไปมันก็แดงตั้งแต่นั่งอยู่ตรงระเบียงแล้วนี่ว่า
ตายห่า...หัวใจเต้นแรงซะมันเลย
ว่ามะมันเต้นแรงแล้วนะ
แต่ตอนมันกลับเพิ่มทวีคูนเป็นสิบๆเท่าแหนะ
มันต้อง..พูดเล่น
ใช่มันพูดเล่น
แต่ถ้ามันพูดจริงล่ะ-//////////-
หรือว่าเราจะคิดเหมือนกัน
“อย่าเล่นดิ..กุจริงจังขึ้นมามึงจะว่าไง”
ใช่กุจริงจังนะยองเบ
ก็นะ..รักมันนั่นล่ะ
จะว่าไงเล่า
“ไม่ว่าไงหรอก..ก็จะปล่ำเลยไง”
“เอ่อ..อุ๊บ..”
ไม่ทันล่ะ..ไม่ทันได้พูดอะไรเลยมันจูบผมพิสูจน์แล้ว
ตายๆๆ..โดนจูบซะแล้วล่ะ
นี่มันจูบแรก(กับผู้ชาย)ของกุเลยนะเว้ย
“อือ..อืม~” จูบเก่งชะมัด
จะว่าไปตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นยองเบมันมีแฟนซักคน
จะมีก็แค่มองก็เท่านั้นไม่เคยเห็นมันเดินเข้าจีบ
ทำมันตัวมันหนักๆงี้ว่ะ
เริ่มหมดแรงแล้วสิ
ขาอ่อนปวกเปียกไปหมด
แทบทรงตัวไม่อยู่
ดีนะที่สองแขนของเค้าโอบรอบคอยองเยมันไว้
แล้วสองมือของไอ้เบมันก็ช่วยพยุงไม่ลุ้มอีกแรง
“อือ..”จูบนานไปแล้ว
เด๋วก็ขาดใจตายกันพอดี
พอเห็นว่าเค้าประท้วงมันเลยละริมฝีปากออกพอให้เค้าได้หายใจบ้างแต่ก้นะ
มันพละออกแล้วก็ประกบใหม่ทันที
เป็นอย่างนี้อยู่พักใหญ่
กว่าที่พรกิจการจูบมารทอนจะจบลง
“อา..พอ..พอแล้ว”ก็เพิ่งเคยถูกนำจูบเป็นครั้งแรงมันก็ไม่ชินน่ะสิ
จะขาดใจซะให้ได้
นี่ถ้าเค้าไม่บอกก็จะไม่หยุดใช่หมั๊ยรู้งี้ไม่บออกซะก็ดี
เฮ้ย!..ไม่ใช่สิบอกตั้งแต่แรกซะก็ดีต่างหากล่ะ
“เอ่อ...ถ้าคิดเหมือนกันมาคบกันหมั๊ย”
คิดเหมือนกัน
เรื่องไรอ่า
“คิดเหมือนกัน?”
“ใช่..”
“เรื่อง?”
“ก็รักกันไม่ใช่หรือไง”
รัก?..ใครรักกับใคร
ทีงี้ล่ะฉลาดน้อย
จะว่ามันก็โง่มาตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วล่ะนะ
เด๋วนะของใช่ความคิดแป๊ปนึง
+///////+
“ว่าไงล่ะคิดนานเกินไปแล้วนะ..คบกันป่าว”
.....
ขอเขินก่อนดิ
เล่นตัวอีกแป๊บนึงนะ
“...คบก็คบสิ”
เออ..เล่นตัว
นานมากกกก(ประชด)
ว่าแล้วก็ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างทันที
ขอซุกหน่อยนะ...เขิน..*///////////*
“ถึงจะนานไปหน่อยแต่ก็คุ้มแฮะ” สองแขนยกขึ้นกระชับกอดคนตรงหน้าที่ซุกอกอยู่ยอมเงยขึ้นมาสักที
ทั้งที่พยายามแกะแล้วก็แล้ว
งัดแล้วงันอีกก็ไม่ยองเงยหน้าขึ้นมาอีก
สงสัยจะเขินจริงๆ
“เมื่อก่อนเขินยังงัยเดี่ยวนี้ก็เขินอย่างนั้น..น่ารักจริงๆให้ตายเหอะ”
“อย่าล้อกันสิ..มันยิ่งเขินรู้ป่าว” ไม่รู้ว่าพูดอย่างนี้มันจะชัดแค่ไหน
ก็พูดทั้งที่ยังเอาหน้าซุกอกนั่นอยู่นี่นา
แต่...ถึงจะนานไปหน่อยแต่ก็คุ้มแฮะ
มันหมายความว่าไงวะ
“ยองเบ..”
“หืม~”
“ไอ้ที่บอกว่า..ถึงจะนานไปหน่อยแต่ก็คุ้มแฮะ..มันหมายความว่าไง”
“ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นล่ะ”
มึงยังจะกวนกุอีก
“แล้วมันยังไงล่ะ”
“มันก้อย่างงั้นแหละ”
อ่าว..กวนอีกและ
เด๋วก็มีโมโหหรอกไอ้นี่
เออะ..ไมไหวแล้วนะ
“ไอ้ยองเบ..มึงบอกจะบอกมาดีหมั๊ยห๊า” พลั่กออกไปเลยไม่ซงไม่ซุกมันแล้ว
ตอนนี้โมโหมากกว่าเขินซะอีก
ก็ใครใช่ให้มันมายั่วโมโหหนินา
คนอย่างคอวอน จียงไม่ชอบที่สุดก็นี่ล่ะ...
กวนส้น
“เห้ย..อย่าเพิ่งงอนดิ”
เห็นผมโมโหอย่างนั้นเลยเข้ามากอดง้อใหญ่เลย
แต่ขอเหอะ...
-///-
อย่าเอาจมูกโด่งๆของมึงซุกคอกุดิ
มัน..
จั๊กจี้ว่ะ
ตายห่า...เข่าอ่อนเลยกุ
“ไม่เล่นน่า...บอกมาก่อนดิ”
“จูบนะ..ถ้าให้แล้วจะบอก”
พยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงบอกว่าจะทำอะไรก้ทำเหอะ
ก็เล่นซะกุเข่าอ่อนแล้วหนิ
อันที่จริงไม่อย่างจะอ้าปากพูด
เพราะอะไรน่ะเหรอ
ก็...
ขืนอ้าปากกลัวว่ามันจะไม่ใช่แค่คำว่าตกลง
อาจจะมีเสียงที่น่าอายออกมาเป็นของแถมด้วยอ่ะดิ
ก็เล่นไซร้กันซะขนาดนั้น
แล้วอีกอย่างยังมีหน้ามาขอจูบอีก
ทำไมมึงไม่ปล้ำกุหรือก็ขอมีอะไรกะกุซะให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลยล่ะ
“อือ..นานแล้วนะ”พยายามประถ้วงพลักให้มันออก
แต่ก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
อะไรเนี่ย
ไหนบอกว่าถ้าให้จูบแล้วจะบอกไงว่ะ
ขี้โกงกันหน้าด้านๆงี้เลย
“เด๋วซิ..ยังไมสาแกใจในการรอคอยเลย”
พูดจบก็เข้าประกบเลยทันที
นี่คิดจะเบี้ยวกันจริงๆเหรอะ
อ่ะงั้นก็เล่นกับมันหน่อยละกัน
ทันทีที่ยองเบแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปาก
ผมก็เริ่มคุมเกมจูบนำไปก่อน
ก่อนที่มันจะไล่รุกผมจนหมดทางหนี
ได้แต่ครางอื้ออึงในลำคอ
ก็เสียงออกทางปากไมได้หนิ
โดนปากของมันปิดอยู่
“อือ..เอืม..พอ..เหอะ..”
ไอ้บ้า
นานไปแล้วเว้ย
จูบนะเว้ยไมใช่วิงมาราทอนเป็นกิโลๆ
กุก็คนนะไม่ใช่ปลาจะได้หายใจทางเหงือก
“ยอมให้ก่อนก็ได้”
อะไร
หมายความว่าท้าจูบอีกครั้งหน้ามึงกะจะเอาให้กุใจขาดตายเลยหรึไงเนี่ย
“มานั่งตรงนี้..มา”
มันเดินนำพร้อมกับจุงผมตามมานั่งบนเตียง
แล้วมันก็ให้ผมนั่งบนตักมัน
อ๋า....
ใครสอนให้มันทำแบบนี้เนี้ย
คนยิ่งขี้เขินๆอยู่
ผมเอาแต่เงียบจ้องยองเบนิ่ง
ดูสิมันจะบอกว่ายังไง
“ไม่แกล้งแล้วก็ได้”
“.......”
ผมยังเงียบฟังมันพูดต่อ
“ชั้นคอนมองนายมาตลอดเลยนะ”
ก็นะไม่มองก็เห็นทุกวัน
ก็พักห้องเดียวกันหนิ
ไม่เห็นซิแปลก
“.......”
ทำท่าเอียงคอเหมือนสงสัย
แต่ป่าวหรอก
แค่คิดว่าทำแล้วมันคงน่ารักเลยทำไปงั้นแหละ
แทยังคงชอบ
รู้สึกตัวเองแรดชิบหายเลยอ่ะ
แต่ไม่ผิดหนิที่เค้าจะอ้อนแฟนตัวเอง
“ชั้นชอบจียงตั้งแต่ตอนแรกที่เรารู้จักเลยนะนายน่ะรักแรกของชั้นเลยนะ”
เน่าอ่ะยองเบ
ไม่ได้พูดหรอกแค่คิดนใจเท่าแหละ
“แต่เห็นว่านายเป็นผู้ชายเหมือนกันเลยไม่กล้าพูดอะไรออกไปตอนนั้น”
งั้นต้อนนี้มึงก็ไม่เห็นกุเป็นผู้ชายสิถึงได้ขอคบกะกุอ่ะ
“แล้ว..ตอนี้ล่ะเห็นว่าเป็นยังไงหรอ”
นั่นสิเห็นว่าเป็นยังไงถึงได้มาขอคบกะเค้า
อันนั้อยากรู้มากตอนนี้น่ะ
^^
ยิ้ม..
ยิ้มบ้าอะไรวะ
ฟอด~
o_o
อ๊าย..ยองเบมันหอมแก้มเค้าอ่ะ
จะบอกแล้วยังมาลีลาอีก
“ก็น่ารัก..ชอบทำตัวแบ๊วๆดี”
ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
แต่ช่างมันเหอะ
ตอนนี้..
ควอนจียงเขินอ่ะ
“...งั้นตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่หมั๊ย”
กล้าว่ะแกจียง
“แน่นอนครับ”
ร่างบางใช้มือทั้งเกี่ยวรอบคอร่างหนาไว้แน่น
ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปแนบริบฝีปากหนา
เพียงแค่ชั่ววินาที่ไม่มีการลุกล้าไดแล้วพละออก
ยิ้มให้อย่างน่ารัก
ไง!..
ควอนจียงแรงมะ
ยิ่งทำยองเบทนไม่ไหวอยากจับกดให้รู้แล้วรู้รอด
“อย่าทำแบบนี้กับคนอื่นนะ”ยองเบสั่ง
“ให้ยองเบคนเดียวเลย”
“จียงนี่น่ารักจริงๆเลย”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ตอนนี้เค้าน่ะรักยองเบที่สุดเลยล่ะ
จะว่าไปก็เพิ่งเข้าใจตัวเองก็วันนี้นี่ล่ะ
ว่า...ความรู้สึกโกรธ..โมโห..ไม่พอใจ
ทั้งหมดนี้มันคือ...
ควอนจียงหึงยองเบนั่นเอง
…END…
ความคิดเห็น