คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF BIGBANG-YBGD- [ข่มขืน(No NC)]
SF BIGBANG[YBGD]
Title: ข่มขืน(No NC)
Paring: YBGD
Writer: T.O.M+
Rate : PG (Parental Guidance Suggested)
No NC (ดักไว้ก่อนถึงชื่อเรื่องจะล่อแหลมแต่เรทก็แค่PGนะเออ)
Note: ต้อง ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่า ในฟิคเรื่องนี้การกระทำของตัวละครไม่ได้มีอยู่จริงเป็นแค่จินตนาการเพี้ยนๆ ที่คนแต่งแต่งสนองความต้องการของตัวเองก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นเรื่องบางเรื่อง(ทุกเรื่อง)อาจจะไม่ดูสมจริงตามหลักความเป็นจริง แต่อย่างได
ข่มขืน ข่มขืน
ผมโดยข่มขืนโดยที่ตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย
พอตื่นขึ้นมาผมก็ ก็นอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆกับ..กับ
…กับไอ้จียงเพื่อนสนิทของผมที่เราพักอยู่ด้วยกันน่ะสิครับ
ซึ่งตอนนี้มันเกยทับตัวผมอยู่เนี่ยย!!!!
..เมื่อคืน
จำได้แค่ลางๆว่า...
ผมกับเพื่อนในชมรมรวมทั้งจียงไปดื่มฉลองครบรอบ1ปีของการตั้งชมรม สารพัดรับจ้าง(อิงจากการ์ตูนเรื่องกินทามะ)กันที่ผับประจับของพวกเรา6คน(ทั้งชมรมมีกัน6คน)
6คนที่ว่ามีใครบ้างน่ะหรอครับ
คนแรกเลยเลยก็คนตั้งชมรมตัวตั้งตัวตีในเรื่องนี้คือรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าผมเองครับ
พี่ซึงฮยอน ชเว ซึงฮยอน ไอดอลของสาวๆทั้งมหาลัยเลยก็ว่าได้
แต่ใครจะไปรู้ว่าพี่แกเป็นเกย์
สมาชิกคนที่สองก็ผมนี่ล่ะครับ ทง ยองเบ ง่ายๆพี่แกชวนเข้าก็เข้าไปเพราะยังไงก็ไม่มีชมรมอยู่ อยู่แล้วด้วย
สมาชิกคนที่สาม..หึ ผมไม่อยากเอ่ยชื่อมันเลยตอนนี้ เพราะมันเป็นคนที่ขืนใจผมเมื่อคืนนี้น่ะสิครับ ไอ้จียง คอน จียง ผมไม่น่าชวนมามาเข้าชมรมนี้เลยให้ตายเหอะ ไม่ใช่สิผมต้องบอกว่าไม่น่าเป็นเพื่อนมันตั้งแต่แรกเลยต่างหาก แต่เรื่องมันเกิดมาแล้ว แล้วให้ทำไงได้ล่ะครับ ในเมื่อเวอร์จิ้นของผมมันเสียไปแล้วมันก็เอาคืนมาไม่ได้แล้ว...ฮือออผมเสียใจครับมากกด้วยผมอุตส่าเก็บมันไว้ให้ผู้หญิงที่รักแท้ๆเลย แค่เธอคนนั้นยังไม่รับรักผมเท่านั้นเอง จริงๆอาจยังไม่เกิดด้วยซ้ำ
…ผมชักพูดนอกเรื่องมากไปแล้วเข้าเรื่องต่อกันเลยนะครับ
สมาชิกคนที่สี่ คัง แดซอง คนนี้มันนับถือพี่ท็อปเป็นไอดอลของมันครับเลยเข้ามาสมัคร พี่แกเห็นว่ามีความมุ่งมันเลยรับไว้
สมาชิกคนห้า หก มาแพคคู่ครับ รุ่นน้องปี1 ลี แชริน กับคง มินจี ตอนแรกกะไม่รับเพราะ คิดว่าสองคนนี้อาจเป็นแฟนคลับของพี่ท็อปก็ได้ ชมรมของเราไม่มีนโยบายรับแฟนคลับของ ชเว ซึงฮยอน แต่สองคนนั้นให้เหตุผลว่าที่อยากเข้าชมรมนี้เพราะอยากช่วยเหลือคนอื่นๆ
และที่สำคัญเขาสองคนไม่ใช่แฟนคลับพี่ท็อปแน่นอนเพราะเป็นคู่เลสเปี้ยนกัน เลยรับเข้าชมรม
นี่ล่ะครับเริ่มแรกของการตั้งชม
แล้วตกลงมันเกี่ยวอะไรกับที่ผมโดยไอ้จียงขืนใจน่ะหรอครับ
ก็ถ้าไม่มีชมรมนี้
ไม่ได้ไปฉลองครบรอบ1ปีของชมรม
ผมกับไอ้จียงก็คงไม่ต้องดื่ม
ไม่ดื่ม ไม่เมา ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ใช่ไหมครับ
ไอจียงนั่นล่ะ รู้ว่าดื่มไม่เป็นยังอยากจะแดกเข้าไปอีก
พอเมาก็หน้ามืดมาปล้ำผม ฮืออออ
ยองเบอยากตาย...ถ้าคนอื่นๆรู้ต้องหัวเราะเยาะผมแน่ๆเลย
เสียชาติเกิดแท้ๆ โดยผู้ชายด้วยข่มขืน ถ้าผมไปข่มขืนจียงมันก็ว่าไปอย่าง
จะไม่เสียใจขนาดนี้หรอกครับ/ #ซะงั้นเลย
คิดดูสิครับผมทั้งแมนทั้งล่ำทั้งบึกบึนไม่เชื่อดูกล้ามผมซะก่อน
แล้วโดนไอ้แห้งอย่าจียงกดเนี่ยนะ..มันโคตรน่าอายเลยครับ
ทำไมผมถึงคิดว่าไอ้จียงมันกดผมน่ะหรอก็ดูจากสภาพหลังตื่นนอนของผมกับมันสิครับ
ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นอยู่บนตัวแล้วจะให้ผมคิดว่าไงล่ะครับแล้วที่สำคัญ
หลังตื่นนอนผมโคตรปวดตามเนื้อตามตัวแถมยังเจ็บสโพกอีก
ถ้าไม่ใช่ไอ้จียงมันจะเป้นใครก็มีแค่ผมกับมันที่อยุ่ด้วยกัน อีกเรื่องทุกๆอย่างที่มันเกิดขึ้นและเห็น มันก็ฟ้องๆอยู่ว่าใช่
ฮืออออออผมไม่รู้จะทำอะไรนอกจากร้องไห้ด้วยความเสียใจอยู่ที่เดิม(บนเตียง)ตั้งแต่ตื่น เสื้อผ้าก็ยังไม่ทันได้ใส่
มีแค่ผ้าห่มที่ปกปิดท่อนล่างไว้
"เอาน่า..อย่าคิดมากไปเลยเตี้ย กูเองก็เมา กูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเหมือนกัน เพราะงั้นถือว่าหายกันละกันนะเว้ย" มึงน่ะขืนใจกูนะเว้ยหายได้ไงวะถ้าจะหายมึงก็ต้องให้กูกดคืนดิ
จียงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินมาพูดกับผม
"ฮือออ..ฮึก..มึงมันไม่ได้เสียหายอะไรหนิ ก็พูดง่ายดิ " นั่นดิครับมันไม่ได้เป็นคนที่โดนกดหนิครับ จะพูดอะไรก็พูดได้แต่ผม ผมนี่สิ เสียความบริสุทธิ์ที่เก็บมาตลตอดไปแล้ว..พูดไปแล้วก็เสียใจครับ "แง๊!!!!!T^T"
"เฮ้ยยย..เสียงดังไปแล้ว เดี่ยวคนอื่นเขาก็รู้หมดหรอก" ผมครุบปากตัวเองแทบไม่ทัน นั่นดิถ้าคนรู้นี่คงไม่ดีแน่ๆ
"ก็คนมันเสียใจนี่หว่า...อยากร้องไห้เสียงดังๆอย่ากระบายมึงเข้าใจกูป่ะ..เหอะมึงไม่ใช่กูหนิ คงไม่เข้าใจสินะ"
"เฮ้ยเข้าใจดิกูเป็นเพื่อนมึงเว้ยแทยัง" มันว่าพลางตบบ่าผมบุบๆ มือผมปัดออกทันทีด้วยความไวแสง
"แต่มึงข่มขืนกู...." ผมตคอกใส่หน้าจียง
จียงหน้าถอดสี นั่งมองผมแบบหวาดๆ แต่ไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกผิดด้วยหรือเปล่าที่ทำกับผมเมื่อคืน
"กูขอโทษ..แล้วมึงจะให้กูทำยังไง จะให้กูรับผิดชอบยังไง..ฮึก!" เฮ้ยยยนั่นจะร้องไห้ทำไงวะครับ คนที่ต้องร้องคือกูไม่ใช่มึงงงง ผิดคาแรคเตอร์แล้วเว้ยย อย่ามาแย่งซีนกูดิวะครับจียง
แล้วผมจะต้องให้ทำอะไรดีล่ะ ถึงจะเสมอกัน กดมันคืนไหม?....หึหึหึ
ผมกระตุกยิ้มที่มุกปากก่อนเอ่ยออกมาเสียง..แบบพยายยามเก็กสุดชีวิตก็ว่าได้
"ให้กูกดมึงคืนสิ แล้วจะยกโทษให้" ไม่ว่าเปล่าๆนะครับว่าเสร้จผมก็เลื่อนหน้าไปเบ่าลมร้อนๆใส่หูจียง
จียงเหมือนจะสดุ้งเล็กน้อยล่ะครับ
"ถ้ายอมให้ทำแบบนั้นจะหายโกรธจริงๆนะเว้ย" จียงยังคงพูดเสียงสั่นๆก็เพิ่งร้องไห้แข่งกับผมมาหนิครับ
"เอ่อ.แล้วมึงจะยอมกูไหมล่ะ?"
"อืออ…ยอมสิถ้าจะหายโกรธกันจริงๆ..แต่กูต้องทำอะไรบ้าง" ให้ตายเหอะ นี่ไม่เคยจริงๆหรือว่าแกล้งกันวะ แล้วเมื่อคืนนี่จียงมันเป็นคนข่มขืนผมจริงๆหรอคับ? ผมชักไม่แน่ใจ
แต่ถ้าไม่ใช่มันแล้วเป็นใครล่ะครับ ว่าไหม?
"อยู่เฉยๆ..ไม่ขัดขืนก็พอ" ว่าเสร้จก็จัดการประกบปากจียงทันที จียงมีท่าทางที่ขัดขืนอยุ่เล็กน้อยก่อนยอมคล้อยตามกับจูบหวานๆที่ผมส่งให้
"อือออออ" จียงทำท่าจะขาดใจกับจูบที่เร่าร้อนของผมที่มอบให้ เอามือดันออกผมให้ออกห่าง ผมจำเป้นต้องละออกเพื่อให้เขาได้หายใจบ้าง
"ทำไม..คิดจะเปลี่ยนใจหรึไง จะให้หยุดหรึเปล่า" ผมแกล้งถามไปงั้นล่ะ ถึงจะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะครับไม่ยอมปล่อยให้หลุดไปเด็ดขาด
"เปล่า…กูเพิ่งเคยจูบกับคนอื่นครั้งแรกน่ะ ขอโทษนะ ทำให้เสียอารมณ์หรือเปล่า" น่ารักมากไปแล้วนะจียง แก้มขาวๆนั่นขึ้นสีแดงระเรือจนเวลาผมมองยังเขินตามเลย แถมยังมาพูดจาน่ารักๆอีก กะทำกันคลั่งตายหรือไงกันนะจียง
ผมเพิ่งเข้าใจความรู้สึกพวกผู้ชายที่เข้ามาจีบจียงก็วันนี้ล่ะ
….ผมจูบตอบกลับเป็นคำตอบว่าไม่ได้โกรธ สองมือของจียงโอบรอบคอผมไว้ไว้แน่นเพื่อรับจูบอันแสนหวานของผมอีกครั้ง
...ค้างล่ะสิ
แต่ผมไม่บรรยายต่อหรอกนะครับอยากเก็บเป็นความลับระหว่างผมกับจียงแค่สองคน
แต่บอกได้เลยว่าจีสุดยอดมากจริงๆ
จียงคงเหนื่อยและหลับไปหลังเสร็จภากิจในครั่งนี้
ผมเองก็เหนื่อยไม่แพ้กันแต่ก็พอมีแรงเหลือเพื่อจัดการเช็ดเนื้อตัวให้จียงจนสะอาดเผื่อจะให้เขาได้หลับฝันดี
ผมตื่นขึ้นมายังเห็นจียงหลับ
นึกว่าจะน่ารักแค่ตอนมีอะไรกันซะอีก
ตอนกลับก็ยังน่ารักแฮะ มันอดใจไม่ได้ที่จะไม่สนใจ
ผมกดจูบลงที่หน้าพากเพื่อเชิ่งเป็นการปลุกด้วยไปในตัว
เหมือนจะได้ผลด้วยแฮะ..
จียงค่อยลืมตาขึ้น ก่อนเบี่ยงหลบผมที่กำลังนั่งมองอยู่ข้างๆ
"หายโกรธแล้วนะ เสมอกันกันแล้วนะ อย่ามาโวยวายอีกล่ะ" จะพูดกันทำไมต้องหันหลังให้กันด้วยเนี่ยย
ผมไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้จียงทำสีหน้ายังไง คิดยังไงถึงได้หันหลังพูดกันแบบนั้น
โกรธผมหรือเปล่านะ ทำกับเขารุนแรงไปหรอ? ก็ช่วยไม่ได้หนิผมห้ามตัวเองไม่ได้หนิ
"พูดกับกูก็มองหน้ากูสิ หันหลังพูดแบบนี้ถือว่าไม่ได้คุยกันหรอกนะเว้ย" ผมกะจะจับบ่าให้หันกลับมาซะหน่อยแต่จียงก็ปัดมือผมออกซะงั้นเลย
สงสัยต้องโกรธผมแล้วจริงๆแน่เลย
"อ่าา..เจ็บเป็นบ้าเลย" จียงท่าทางเหมือนจะลุกแต่ก็ทรดลงกับเตียงอีก
ทำไมผมต้องรู้สึกผิดนิดด้วยนะเนี่ยย
"เมื่อเช้าตอนตื่นมากูก็รู้สึกเหมือนกับมึงตอนนี้ล่ะ มึงเข้าใจกุแล้วสินะ"
"อืม…เข้าใจ ขอโทษนะที่ต้องทำให้มึงเจ็บมากขนาดนี้ เพราะงั้นหายกันแล้วนะรักษาคำพูดด้วย" เหมือนว่าจียงจะพยายามลุกขึ้นจากเตียงอีก ผมอยากเข้าช่วยพยุงนะแต่เหมือนจะโดนปฎิเสธทั้งที่ไม่ทันได้ช่วยด้วยซ้ำ
"ช่วยป่าววะท่าทางจะลำบาก" ผมตัดสินใจถามออกไป
"ไม่ต้อง ลุกเองได้ไม่ได้เป็นง่อย..เฮ้ยยย" ไม่ให้ช่วยก็จะช่วยอ่ะครับก็ทนมองไม่ได้หนิ ผมจัดการช้อนตัวจียงขึ้นมาในท่าที่พระเอกเขาชอบอุ้มนาเอกในละคร
"ไม่ต้องได้ไง ดูยืนสิยังแถบจะยืนไม่ได้ จะไปไหน เดี่ยวไปส่ง"
"ปล่อยดิวะใครใช้มึงอุ้มกูแบบนี้ กูไม่ใช่อุ๊บ!" รำคาญ จัดการปิดปากมันด้วยปากผมซะเลยอิอิ
สุดท้ายก็เลิกอวดเก่งยอมในที่สุด เพิ่งรู้นะครับว่าจูบผมสยบจียงมันได้
เห็นว่าจะไปห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเลยสั่งห้ามไปไหนก่อนจะไปหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้เองซะเลย
จียงไม่ได้ว่า หรือขัดขืน ยอมนั่งนิ่งๆ ให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
"นี่เงียบนานแล้วนะ ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเลยหรึไง" ผมเป็นฝ่ายเอ่ยถาก่อน
"ก็ไม่มีอะไรจะพูดหนิ" จียงพูดอุบอิม ถึงนั่นจะเป็นการคุยกับผมแต่ก็ยังก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าผมอยู่ดี แบบนี้ไม่เหมือนจียงเลย
"นี่ตอนมีอะไรกันมึงโคตรน่ารักเลยรู้ไหม?" ก็มันไม่มีอะไรจะพูดหนิครับ ในหัวผมมันแค่เรื่องนี้ เรื่องที่ผมกับจียง...
"ไม่พูดจะตายไหมห๊าาาไอ้เตี้ย" นั่นไงจียงคนเดิมกลับมาล่ะ เงียบๆจะใช้จียงได้ยังไง ก็ต้องผมด่าสิ
จียงอายจนหน้าแดงไปหมดยิ่งมองก็ยิ่งน่ากด...ถ้าผมอดใจไม่ไหวแล้วจับกดขึ้นมาน่ะคนที่ผิดคือจียงนะที่ทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ให้ตายเหอะ
ผมว่าผมคงชอบจียงมันเข้าให้แล้วล่ะ
"ก็มึงน่ารักจริงๆหนิ..น่ารักขนาดนี้เป็นแฟนกุเหอะ"
"อือ..ตกลง" หา? มะกี้จียงมันตกลงงั้นหรอ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น
"ไม่คิดหน่อยหรอ..ตกลงง่ายขนาดนั้นเลย?" ผมถามด้วยความสงสัย
ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมจียงถึงตกลงง่ายดายขนาดนั้น
"คิดก่อนก็ได้นะขอเวลาปี1ละกัน..แต่ระหว่างคิดกูจะไปอยู่กับพี่ท้อป" ไอ้ที่อายๆเมื่อกี้หายไปไหนวะ ทำไมพูดได้หน้าตาเฉยแบบนั้น
ไม่ให้คิดหรอกถ้าจะคิดนานขนาดนั้น แล้วที่สำคัญไม่ให้ไปอยู่กับไอ้พี่ท็อปเด็ดขาด
"งั้นไม่ต้องคิดแล้ว ตกลงแล้วคือตกลง..ห้ามยุ่งกับพี่ท้อปเพราะมึงมีกูเป็นผัวอยู่แล้วเข้าใจไหม๊?" พี่ท้อปมันเป็นเกย์แถมยังเป็นเป็นฝ่ายรุกอีกใครจะกล้าให้จียงของผม(ย้ำของผม)ไปอยุ่กับพี่แกล่ะ มันยิ่งชอบบอกว่าจียงน่ารักอยู่ด้วย
"กูไม่เข้าใจ อะไร ผัวบ้านมึงสิกูลืมไปแล้วด้วย” จียงสะบัดหน้าค้อนใส่ผม ผมได้แต่ยิ้มให้กับความน่ารักของจียงมัน ให้ตายเหอะครับมันคิดว่าบ้างไหม๊ทำแบบนี้มันน่ารักขนาดไหน
ถ้าเกิดผมหน้ามืดจับมันกดขึ้นมาล่ะ...
“เดี๋ยวกูทวนควา..”
“หยุด!หุบปากไปเลยไอ้เตี้ย” ไม่วายหันมาโวยใส่ผมเหมือนรู้ว่าผมน่ะจะพูดอะไรงั้นล่ะครับ
..... Get your crayon Get your crayon
Get your cray Get your crayon
Get your crayon Get your crayon
Get your cray Get your.....
จียงเดินไปหยิบโทรศัพที่ดังขึ้นที่วางอยู่บนโต๊ะหน้ากระจก...เดินออกไปคุยที่ระเบียงอีกต่างหาก กลัวผมจะได้ยินหรึกัน
สักพักไม่นานนักก็เดินกลับเข้ามา
“ใครโทรมา?” ผมถาม
“พีท้อป..โทรมาบอกว่าห้องนี้มีกล้องวงจรปิด มึงไม่ใช่หรอ?เป็นคนเอามาติดเมื่อสองวันก่อน” มีด้วยหรอ แล้วผมเนี่ยนะเป็นคนเอามาติด จริงดิ?
ผมเลิกคิ้วทำหน้างงกับคำพูดของจียง
“โอ๊ย!..ตบหัวกูทำไมเนี่ยย”
“ไอ่สัด..เมาแล้วไม่เคยจำอะไรได้เลย” ได้ข่าวว่าจียงเองก็ด้วยไม่ใช่หรอ อย่ามาว่าผมคนคนเดียวแบบนี้ดิครับ
“อันนี้กูไม่รู้..จำไม่ได้ด้วยว่าเคยติดไว้ตรงไหน?”
“โน่น..ตรงมุมห้อง พี่ท็อปบอกว่ามึงอยากรู้ว่าเวลามึงเมาแล้วนอนยังไงเลยเอามาติด แต่ตอนมึงเอามาติดก็ดันเสือกเมาด้วย” จียงอธิบายให้ผมฟัง แต่ผมก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี
“พี่ท็อปรู้ได้ไง?”
“ก็พี่ท็อปเป็นคนช่วยมึงติดไงเลยรู้ มึงจำได้ใช่ไหมมึงออกไปกินเหล้ากับพี่ท็อปน่ะวันนั่นส่วนกูออกไปเล่นเกมที่ห้องแดซองจนถึงเช้า” มันก็ใช่นะที่ผมออกไปกินเหล้ากับพี่แกจริงแต่ไม่รู้ผมกลับมาถึงห้องได้ไง รู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว แถมตอนนั้นที่ตื่นมาหิวข้าวด้วย- -
“แล้วทำไมอยู่ๆพี่ท็อปถึงโทรมาบอกเรื่องนี้?” ผมยังทำท่าทางสงสัยไม่เลิก ถามในสิ่งที่อยากรู้ต่อไป
“ก็เมื่อเช้า...กูโทรไปถามพี่แกเองล่ะว่ากูอย่างรู้ว่าหลังจากกลับมาถึงห้องเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
ผมทำตาเลือกตกใจสุดขีด..
“เชี่ยยย..แสดงว่าพี่แกรู้เรื่องเรื่องที่มึงข่มขืนกูงั้นสิ ตายๆๆกูจะเข้าหน้าพี่แกได้ไงเนี่ยย”
“มึงอายขนาดนั้นเลยหรอ?”
“มึงอายป่ะล่ะถ้ามีคนอื่นรู้ว่ามึงโดนเพื่อนตัวเองจับกด” อยู่ๆเมื่อผมพูดจบจียงก็สบัดหน้าใส่ทันที ไง๋งอนผมซะงั้น ผมพูดอะไรผิด
“พี่ท็อปบอกไม่รู้เลยให้มาดูกล้องวงจรปิดไง” ว่าแล้วจียงก็ก็เดินไปยังคอมที่ต่อกับกล้องวงจรปิดตัวนั้น
เฮ้ยยคอมแม้งก็ตั้งหราอยู่ทำไมผมไม่ทันสังเกตนะ จียงก็ตาถั่วพอๆกันกับผมไม่มีผิด
นี่สินะที่เขาว่าเนื้อคู่มักนิสัยเหมือนกัน>//<
เพี้ย!!!!
เสียงฝ่ามือของจียงที่กระทบลงมาบนหน้าผมอย่างตั้งใจและแบบโดนเข้าที่หน้าด้านซ้ายผมเต็มๆหลังจากที่พดูวีดีโอในนั้นเสร็จ
..ตัวเล็กๆแบบนั้นมือหนักใช้ได้เลยล่ะ ว่าแต่ทำไมไม่ตั้นหน้าผมล่ะทำไมเลือกที่จะตบหน้าผมแทน แต่ช่างมันเหอะครับ โดยแบบไหนผมก็เจ็บเหมือนเดิมเพราะผมเป็นผู้โดยกระทำ
“รับผิดชอบกูเลยนะไอ้เตี้ย เพราะกูไม่ยอมเสียตัวฟรีหรอก”
“เรียนจบเดี๋ยวให้แม่ขอนะเพราะงั้นตอนนี้คบกันไปก่อน” สองแขนผมกอดรอบตัวจียงไว้ ก่อนขโมยหอมแก้มคนในอ้อมกอดไปหลายครั้งจนผมพอใจ
จียงทำท่าขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้ผมทั้งกอดทั้งหอมต่อ
“นี่จียง...”
“หืมมม?”
“กูโคตรรักมึงเลยตอนนี้”
“แล้วต่อไปล่ะ”
“ต่อไปก็ยิ่งรักมากกว่านี้อีก”
ผมก็เองก็ไม่นึกหรอกว่าจะรักจียงมันได้ แต่ตอนนี้ผมรักจียงมากจริงๆรักจนกลัวว่าจะมีคนอื่นมองจียง รักจนกว่าจะมีใครมาแย่งไป โดยเฉพาะไอ่พี่ท็อปนี่โคตรไม่น่าไว้ใจเลย
ยังไงซะตอนนี้จียงอยู่กับผม จียงเป็นของผม (ย้ำ)ของผม ของทงยองเบคนเดียว เพราะงั้นผมก็จะรักสามันไว้ให้ดี
จบเหอะครับ
จบได้ซะที่ไหนล่ะ
ผมยังไม่เล่าเรื่องเมื่อคืนเลยหนิ ว่าทำไมอยู่ๆจียงถึงตบหน้าผม
หลังจากที่ผมได้ดูกล้องวงจรปิดนั้นแล้วผมก็พอนึกออกบ้างล่ะครับ
เมื่อคืนหลังจากที่กลับถึงห้อง ผมกับจียงก็มานั่งเล่นเกมต่อ
แล้วจู่ๆจียงก็พูดขึ้น “เฮ้ยใครแพ้แก้ผ้านะเว้ยย”
สรุปเล่นจนจบเกม ผมแพ้ครับ
เลยจำใจแก้ผ้า จนเหลือแค่บ็อกเซ่อตัวเดียว แต่จียงก็ยังไม่สาแกใจสั่งให้ผมถอดให้หมด
ผมก็ยอมทำตามถอดออกมาหมดไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นบนตัว จียงนั่งหัวเราะพอใจกับสิ่งที่ผมทำอย่างพอใจ
ผมรู้สึกหมั่นไส้เลยจะจับมันแก้บ้าบ้าง จียงวิ่งหนี ผมวิ่งไล่ วิ่งมาที่ห้องนอน และผมก็จับจียงได้ตรงนั้น บนเตียง
ทั้งดึงทั้งกระชากเพื่อจะแก้ผ้าจียงให้ได้ แต่อยู่เท้าจียงก็ยันเข้าให้ ทำให้ผมกลิ้งตกเตียงก้นกระแทกพื้นซะจนผมจุกลุกไม่ขึ้นเลยทีเดียว
ตอนนั้นเหมือนผมจะงอนจียงด้วยล่ะที่มาถีบผม
จียงเห็นอย่างนั้นก็เลย..บอกว่า
“แก้เป็นเพื่อนก็ได้ แต่เดี๋ยวกูแก้เอง” ว่าแล้วจียงก็แก้ผ้าออกจนหมดไม่ต่างจากผม
แต่พอแก้เสร็จก็ฟุบลงบนเตียง บอกว่าเหนื่อยนอนแล้ว โดยไม่ใส่อะไร
ผมเองก็เหนื่อยก็เล่นวิ่งหนีกันรอบห้องก็ต้องเหนื่อยสิครับ
ผมคลานขึ้นไปบนเตียน นอนบ้างเหมือนกัน หลังจากนั้นผมกับจียงก็...
....หลับกันหลับกันทั้งคู่จนถึงเช้า
แต่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเนี่ยก็ดีเหนอะ เพราะมันทำให้ผมได้จียงเป็นแฟน ทั้งที่ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนเลย
ความคิดเห็น