คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ให้ตายเถอะชั้นเป็นลูกหนี้ไม่ไช่ทาสของนายนะเฟ้ย T [] T
"
ห๊า..... อะไรนะให้ชั้นเปนคนรับใช้ "o O
เดกสาววัย 16 อย่างชั้นต้องเจียดเวลาวัยรุ่นมานั่งเก็บกวาดบ้านเนี่ยอะนะ"
นั่นมันก้แร้วแต่เทอจะเรียก"- * - เชอะ แร้วแต่คนจะเรียก แถวบ้านช้านมานเรียกว่าคนใช้ชัดๆ
"
อ๊ะ อย่างนี้มานผิดกฎหมายนะ ช้าน "ฉันพูดมาถึงตรงนี้ก้หยุดกึก
"
หือ " ตานั่นยักคิ้วเล็กน้อยเชิงให้พูดต่อ"
ก็ ก็ช้านยังไม่บรรลุนิติภาวะ อย่างนี้มันถือว่านายกักขังหน่วยเหนี่ยวชีวิตน้อยๆอย่างนี้ด้วยซ้ำ ""
เหอะ - - ""
หัวเราอะไร + - +""
เทอนี้มานโง่จิงๆ ถ้างั้นไอ้หนี้ที่เทอติดไว้ 10 ล้านล่ะ ห๊า = + มันดีขนาดไหนแร้วที่ชั้นให้ใช้แรงงานแลกหนี้สิบล้านเนี่ย ""
เหอะ " ให้ชั้นเอาชีวิตวันรุ่นที่สดใสมาแลกกับเปนคนใช้เนี่ยอะนะนายนั่นคงสังเกตเห็นชั้นทำหน้าเบ้
"
เออ มีอีกข้อเสนอนึง "O _o "
ห๊ะ""
มีวิธีใช้หนี้อีกแบบที่เทอไม่จำเป็นต้องใช้แรงงานและอยู่ภายในบ้านหลังนี้""
แร้วทามไมไม่พูดแต่แรก เอาๆๆแบบไหนก็ได้ที่ชั้นไม่ต้องมานั่งหดหู่ในบ้านหลังนี้"ชั้นพูดพร้อมกรอกตามองบ้านที่หยั่งกะบ้านผีสิงประตูหน้าต่างที่แทบจะไม่ค่อยมี คุก!ที่นี้มันคุกชัดๆ"
5555+ ได้สิ เทอแค่ต้องออกไปหาเงินมาใช้หนี้ให้ชั้น ตามจำนวนเงินที่เทอติดเอาไว้ "เหอะสบายกว่าตั้งเยอะ
"
แต่มีข้อแม้ว่าชั้นให้เวลาเทอแค่วันเดียว !""
วันเดียว จะบ้ารึไงไคจะไปหาให้ทัน " ชั้นตะคอกใส่นายนั่นจนบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆตานั่นมีเอี่ยวตัวมาซุบซิบอะไรบางอย่าง"
ไม่ต้องไม่เปนไรแจ๊ค"คินพูดเบาๆพร้อมยกมือขึ้นเล็กน้อยเหอะๆ
T T ถ้านี้เป็นหนัง ชั้นคิดว่ามันคงเปนตอนนึงของเรื่องเจ้าพ่อมาเฟีย"
เอาว่าไงละ "ฉันนิ่งสักพัก
เอ่อ..ถ้าชั้นอยู่ในนี้ชีวิตชั้นก้คงไม่ต่างกับตกนรก จากที่ประเมินสถานการณ์ที่นี้เปนบ้านเดี่ยวที่หยั่งกะอยู่กลางป่าไม่มีความความเจริญอยู่ใกล้เคียงเลย
อีกอย่าง (ชั้นคิดพลางเหลือบมองตานั่นด้วยสายตาอาฆาตพยาบาทยากที่จะให้อภัย )
ตาคินทำสายตา
^ ^ ชอะหมั่นไส้ นายจ้างที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับชั้นเนี่ยอะนะถ้าชั้นเอาชีวิตชั้นไว้ในกำมือของตาคิน ชั้นคงตายแน่ตานั่นคงสับชั้นเละแน่( บอดี้การ์ดคิน
- - *ยายนี้คิดนานจัง)ฉันหันขวับไปมอง ( ชั้นรุนะว่านายคิดอะไรอยู่
- + ชิ้ง )(บอดี้การ์ดคิน อึ้ย ดุจัง
T T ขอโทษคร้าบบ )อึ้มมมม เปนไงเปนกันฟ่ะไปตายเอาดาบหน้าอย่างน้อยออกไปข้างนอกก้ดีกว่าข้างใน
แร้วเราก้ชิ่งหนี อิอิ ตานั่นโง่ชะมัดมีที่ไหนปล่อยลูกหนี้ออกไปข้างนอก
"
โอเคชั้นรับข้อเสนอ ^ ^ "( คิน
- o -ทามไมยายนี้ยิ้มมีเลศนัย จังฟ่ะ)คินมองรินด้วยท่าทีแปลกๆ
(รินู ^ [] ^
ตาโง่เอ๊ยถึงเวลาช้านก้จะชิ่งหนี โง่ๆๆๆๆๆ)เหมือนคินจะอ่านสายตาชั้นออก
"
อย่าคิดโง่จะหนีซะให้ยากละ "เฮือกกกกกกก
O o"
ตั้งแต่เทอก้าวขาออกจากบ้านนี้จะมีบอร์ดี้การ์ดคอยจับตาคุมเทออยู่เสมอ "บอร์ดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆฉันพยักหน้ารับ
(อ้าวฟังไทยได้ด้วยหยอ - - )
"
และถ้าเทอไม่มาใช้หนี้ตามนัด "คินค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆชั้น"
ชั้นก็จะเพิ่มหนี้ของเทอขึ้นอย่างไม่มีข้อจำกัด 5555+ เทอก้คงดักดานใช้หนี้ชั้นนานกว่าเดิม"คินหัวเราะอย่างได้ใจมาก
"
อะไร มีที่ไหนเพิ่มหนี้ นายบ้ารึเป่า ""
อ๊ะ มันระบุอยู่ในสัญญาตอนที่พ่อเทอเซ็นนะสิ ว่าเมื่อมาเปนหนี้แร้วเจ้าหนี้จะทำอะไรก้ได้ "เหอะ พ่อนะพ่อเซ็นเข้าไปได้ไงสัญญาบ้าๆอย่างงี้ ชั้นเริ่มรุละว่าชั้นได้ความโง่มาจากใคร (อ่า หนูไม่ได้ว่าพ่อนะแค่พาดพิง)
T ^ T"
ว่าไง สนใจเซ็นข้อเสนอที่สองไม๊""
เอาไงได้ละชั้น …….""
ชั้น " ตานั่นทวนคำพูดชั้นอย่างกวนประสาทมาก เหมือนกับจะรอคำนี้มานาน"
ชั้นก้ต้องใช้หนี้นายในบ้านนี้ไง "ให้ตายซิชั้นจะกลับไปฉีกหนังสือการ์ตูนทุกเล่มที่อ่านเพราะมันทำให้ชั้นต้องมานี้ ไหนว่านางเอกมาใช้หนี้พระเอกเเล้วจะหลงรักกันไงไม่จริง
มันไม่มีจริงเลยฮือๆๆ ปฎิบัติการณ์ตกถังข้าวสารของชั้นคงต้องเปลี่ยนเป็นปฎิบัติการชดใช้หนี้แทนอะเซ่
!!!ชั้นตะคอกใส่นายคินจนนายนั่นต้องรีบยื่นหน้าออก
"
แร้วทามไมเทอต้องตะคอกใส่ชั้นด้วย""
เหอะ ใช่สิชั้นมันคนจนนายมันจะมาเข้าใจความรู้สึกของชั้นได้ไง ไอ้นายจ้างหน้าเลือด ( คิน " เฮ้เทอด่าชั้นเรอะ")ชั้นไม่สนละว่านายจะเปนใครมาจากไหน ทำไมชั้นแค่จนนายต้องมาด่าชั้นว่าโง่อย่างนั้นบางอย่างนี้บางด้วยล่ะ
"ชั้นตะโกนไปสุดเสียง"
แจ๊ดพายายนี่ออกไปได้แร้ว" ตาคินพูดแบบขับไสไล่ส่งชั้นมา ตาบ้าเอ๊ย อย่างกะชั้นอยากอยู่กะนายมากนักนี้ นายมันปีศาจปีศาจชัดๆ"
เอ้าชั้นบอกให้พายัยนั้นไปได้แร้วไงนายไม่ได้ยินเหรอ" เสียงคินเริ่มฉุน"
นายครับ "คินหันมามองที่ริน
ฉันนั่งก้มหน้าตัวสั่นระริก ให้ตายเกิดมาชาตินี้ไม่คิดว่าชั้นต้องมาทำอะไรอย่างงี้เลย พ่อนะพ่อทำไปได้ไง เกิดมาจน ไม่สวย แถมมีน้องชายไม่ได้เรื่องชอบด่าพี่ แร้วนิชั้นต้องให้คนที่ไม่รู้จักมานั่งโขกสับอีก
"
ฮือออออออออออออออออออออ" ชั้นร้องออกมาสุดเสียงเท่าที่คอหอยจะขยายได้ ทามไมมันไม่เหมือนกับในหนังที่ชั้นคิดไว้สักนิดว่ามาใช้หนี้แล้วสุดท้ายก็แต่งงานกับเจ้าหนี้เป็นการปลดหนี้ รึเรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นนางเอก ฮือๆๆๆๆๆๆไม่ยอมนะบอร์ดี้การ์ดกับคินสะดุ้งขึ้น
"
ยัยโง่ ร้องทำไม ""
ฮือออออออออออ ทำไมๆชั้นต้องเกิดมาจนด้วย" น้ำตาของชั้นไหลพราก"
เอ่อ ชั้นจะไปรุได้ไง " ตาคินเอ๋ยรินเค้ารำพันกับตัวเองไม่ได้พูดกับแก เซ่อจิงๆ- -"
สวยก็ไม่สวยแร้วยังมาจนอีก แถมให้คนที่ไม่รุจักมาด่าว่าโง่ แงงงงงงงงงงงงงงงงงง""
นิถ้าเทอไม่หยุดร้องฉันจะเพิ่มหนี้เทอนะ เอ๊ายังไม่หยุดอีก แร้วนี่พวกนายยืนเซ่ออะไรละเอายัยนี้ออกไปซะทีสิ ""
ชั้นเบื่อเวลาผู้หญิงร้องไห้จิงๆ"คินบ่นเบาๆก่อนเท้าคางด้วยอารมเซงงงงบอดี้การ์ด 4 คนเดินเข้ามาจะจับชั้น
"
ไม่ต้อง พวกนายทั้งหมดไม่ต้องมาจับชั้น ชั้นเดินออกไปเองได้ ฮือๆๆๆ"ชั้นลุกขึ้นยืน สูดน้ำมูก โดยไม่รักษาภาพพจน์แล้วค่อยๆชี้ไปที่ตานั่น ตานั่นเหลือบมามองชั้นในขณะที่นั่งเท้าคางอยู่
"
นายคิน อย่าให้ชั้นรวยมั้งนะแล้วชั้นจะใช้หนี้บ้าๆของนายนี้ให้หมดให้ได้ ""
แร้วชั้น จะคอยดู นะยัยโง่ ^ ^ "-----------------------------
มันเปนรอยยิ้มของมนุษย์ที่กวนประสาทมากที่สุดที่ชั้นเคยพบ-----------------------------------------------"
เห้ยบอกว่าไม่ต้องจับไงชั้นออกเองได้ปล่อยๆๆๆๆๆๆๆ " บอดี้การ์ด3-4คนลากชั้นออกไปจากห้องด้วยท่าทีที่ค่อนข้างกลัวชั้นเสียมากกว่า- -ปึง เสียงประตูปิดลงตามมาด้วยความสงบที่แทบหามิได้ตั้งแต่ยัยตัวแสบเข้ามาโวยวายซะดังลั่น
เฮ้อ คินถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเหลือบไปเห็นแจ๊ค บอร์ดี้การ์ดคนสนิทที่แอบยิ้มเล็กๆ
"
นายยิ้มอะไรนะแจ๊ค ""
เป่าครับ ผมแค่คิดว่าเทอไม่เหมือนคนอื่นเรยนะครับ"คินเหลือบสายตาไปที่ประตูหลังจากที่รินพึ่งถูกลากออกไปไม่นาน
. . . .ยั ย บ้ า เ อ้ ย . . . .
ความคิดเห็น