ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เจมส์ คอร์ปตัน

    ลำดับตอนที่ #2 : เครื่องบิน

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 49


    ที่สนามบินอากาศหนาวมากเพราะตอนนี้เป็นหน้าหนาวและในสนามบินก็เปิดแอร์ด้วยเลยทำให้หนาวเข้าไปใหญ่"เจมส์ไม่อยากช้าใช่มั้ยลูก ไปได้แล้ว"มาเรียกระซิบข้างๆหูฉันแล้วดึงแขนฉันไป มันคงดูเหมือนว่าฉันเป็นกระเป๋าเป้มีล้อที่ถูกลากไปตามพื้นแน่ๆเลยมันคงตลกมากแน่ๆเพราะมีคนหัวเราะฉันหลายคน มาเรียก็รู้ เธอขำแต่ก็ยังลากฉันไปตามพื้นเรื่อยๆ ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่มาเรียลากฉันไปเรื่อยๆเหมือนกับว่าเธอจะไม่เหนื่อยเลยสักนิดและไม่อยากให้ฉันลุกขึ้นด้วย"พอเถอะฮะ"ฉันตะโกนลั่น"จ้ะๆ พอดีแม่กำลังสนุก"มาเรียพูดแล้วขำเบาๆ"เร็วๆหน่อยเจมส์"พ่อของฉันพูดอย่างหงุหงิด พ่อฉันหงุดหงิดง่ายจะตายปกติไม่หรอกแต่หลังจากที่มีฉันพ่อฉันก็แทบบ้าแต่มันไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย"แอนนามาช่วยเจมส์หน่อยเร็ว"มาเรียพูดแล้วเดินเข้าเครื่องไป แอนนาไม่ได้สนฉันด้วยซ้ำพวกเขาเดินไปแล้วทิ้งฉันไว้คนเดียวนี่นะสุดยอดตายล่ะ คนแถวนั้นยังขำฉันไม่หยุด น่าขายหน้าชะมัดเลย!ดังนั้นฉันเลยหยิบเสื้อโค้ตบนพื้นแล้ววิ่งหนีคนพวกนั้นไป(น่าอายชะมัด)ฉันวิ่งขึ้นเครื่องผู้คนบนเครื่องมองฉันขำๆฉันนึกว่าเขาขำที่ฉันเป็นเป้มีล้อแต่ไม่นานฉันก็รู้ว่ามีหมากฝรั่งติดอยู่เต็มหัวฉันไปหมด นี่มันวันอะไรกันทำไมฉันต้องโชคร้ายขนาดนี้ด้วย "คุณคอร์ปตันกรุณาหลีกทางให้ดิฉันหน่อยนะคะ"พนักงานคนหนึ่งพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ฉัน(ที่ถูกคงเป็นแสยะยิ้มมากกว่า)"ขอโทษนะฮะคุณเห็นผู้ชายผมสีดำตัวสูงประมาณนี้มั่งมั้ยฮะ"ฉันพูดพร้อมกับทำท่าประกอบ"ไม่เห็นจ้ะหนูลองเดินหาแล้วกันนะ"พนักงานต้อนรับคนนั้นตอบแล้วเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
    "เจมส์เครื่องจะออกแล้ว...แล้วอะไรอยู่บนหัวนายน่ะ"แอนนาเสริมแล้วหัวเราะงง จากนั้นพนักงานก็ประกาศว่าเครื่องจะออกแล้ว ฉันวิ่งไปหาแอนนาแล้วเธอก็ชี้ให้นั่งข้างๆเธอ"แต่งหน้าอยู่นั่นแหละเดี๋ยวตอนตกหลุมอากาศจากเจ้าหญิงผีดิบก็กลายเป็นศพขุดใหม่หรอก"ฉันพูดเบาๆแล้วคาดเข็มขัด"มันแตกต่างกันยังไงไม่ทราบ"แอนนาถามงงๆ"ก็ไม่หรอก ฉันพยายามจะบอกเธอว่าถึงเธอจะตกหลุมอากาศหน้าตาเธอก็ยังเหมือนเดิม น่าเกลียดน่ะ"ฉันพยายามยั่วโมโหเธอ ได้ผลแฮะเธอหน้าแดงใหญ่เลยเหมือนว่าลมจะออกหูด้วยนะฉันกำลังจะหัวเราะแต่พอหันไปมองเธอีกทีเธอกลัวยิ้มให้ฉัน"นายไปเปลี่ยนสีผมเมื่อไหร่หรอ"แอนนาถามแล้วพาฉันไปล้างผมที่ห้องน้ำ
    พอเรากลับมานั่งที่เดิมเราก็ไม่คุยกันอีกเลยแม้แต่คำเดียว แอนนาพยายามคุยกับฉันนะแต่ฉันหลับตลอดเลยไม่คุยกับเธอ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×