คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : EP 20 หอคอยสวรรค์ (จบ)
EP 20
“วรลัวนะเื่อสิ ไม่มีทาที่พวแะไม่มีแผลิัว”
ร่าายอเราลเปลี่ยนเป็นสีเหลือแล้วพุ่ัวหายไปับอาาศ
มันือเวทย์าวหาที่สามารถเลื่อนายอย่าล่อแล่ว
เอล่าหันหลันับาลแวนวาสายามอรอบทิศ ฝ่ายเห็น่อนือเราล
“ันอยู่นี่่าหา!” เราลโผล่ัวเหนือหัว้าเท้าวาฟาลมาที่พวเา าลแวนไหวัวทันันเอล่าหลบแล้วใ้สอำปั้นเ้ารับารโมี
ูม!!! ารโมีอเราลทำสิ่่อสร้าที่ทำาเหล็ร้าวนเห็นเนื้อใน
“นี่มันผลึเวทย์มน์นี่นา?!” เอล่ามอเห็นริสัลสีฟ้าในร่อรอยวามเสียหาย เธอสามารถ่วนสรุปไ้
อนนี้เลยว่าทำไมเราลถึปล่อยให้เอเทเลี่ยนยิลมาใส่หออยสวรร์ “ันว่าแล้ว นอย่านายไม่สามารถรวบรวมพลัเวทย์มหาศาล้วยนเอ
หินผลึเวทย์ะูับพลัอเอเทเลี่ยนที่มีพลัเวทย์มหาศาลมาพอ
เพื่อเปิใ้านหออยสวรร์ เป็นแบบนี้นี่เอ!”
“สมับเป็นเอล่า
รู้แผนอันทะลุแบบนี้แ่มันสายไปแล้วล่ะอี 7 นาทีัน็ะนะ” เราลระโถอย ใ้พลัเสป สโนเปิประูวาร์ปเ้า้าหลัาลแวน
ำปั้นอาบพลัเวทย์ยสูเหนือหัวัลมาเ็มที่
“ไม่เลวนี่...รุนแรใ้ไ้”เาสละมือวารับหมัอเราลทำให้หายทั้แน ร่าุโร ยามิ
มีวามสามารถฟื้นัววามเร็วสูแ่แน้าเียวสามารถอลับมาใ้่อไ้อีรั้ “า้าเินบ้าล่ะ”
ฟุบ ุบ ับ ุบ
ับ!!
“เร็วมา..!?”เอล่าะลึับภาพรหน้า ำปั้นอทั้สอเ้าปะทะนันหมั่อหมั มอเพียาเปล่าเหมือนเป็นาร่อยเพีย
5 รั้แ่วามริือ 500 รั้ พวเาสู้ันรุนแรระเ็นึ้นบนสุหออย
เสียำปั้นระทบเนื้อั ุบ ับ ไม่หยุแม้วินาทีเียว
โรม!!!
“ไม่เลวเลยนี่ ลอามเวทย์าวหาอันให้ทันหน่อยสิ!” ึ้นมาถึบนยอไม่ถึนาที เราล็เหาะเหินามอาาศ ฟาทั้ำปั้น
ั้วยลูเะใส่เา ทุารโมีูสอพลัเสป สโนเ้าไปเหมือนหายนะนาย่อม แม้ร่าาลแวนแยส่วนเป็นิ้นยัสามารถฟื้นสภาพโ้ลับทันสวนโรพลัโมีเ้าลาลำัวเราล
ุบ ับ ุบ ับ!!(+300)
“Flaming Fist”เพลิสีฟ้าอาบหมั้ายัเ้าเ็มท้อเราลไม่ยั้ฟามาว่าร้อยรั้
สร้ารูลวที่ท้ออย่าไร้วามปราี เราลเพียสำลัุแล้วียิ้ม “ไม่เลว ไม่เลว
แ่ว่าพลัทุารโมีถูส่ไปที่อีประูมิิหมแล้ว” เราลสะบัมือเรีย้อนเมือสีำแล้วระแทใส่หน้าเา
ารโมีเมื่อรู่อาลแวนอยู่ในนั้นทั้หม
“อึ...อ้า---ไม่เลว!”ร่าาลแวนเหลือเพียท่อนบนแ่สอมือสู้ไ้
เาว้าใบหน้าอเราลแล้วีปาัวเอว้าถึหู
เพลิพิโรธสีฟ้าในปาอเาถูปลปล่อยออมาเหมือนมัรพ่นไฟ “ร๊าสสส!!!!”
ฟูม!!!!!
เราลเลื่อนย้ายหลบออมาไ้ทันแลับเสื้อลุม้อถูเผาหายไปเหลือเพียแ่เสื้อล้ามสีำ
แ่ัหวะนั้นเอะเราลเผลอ เอล่า็เ้ามาสวม่อาาลแวนทันที “เราล!!!”
เร้ เร้ เร้!!
“ิะแท้าหลัันเหรอ?”เราลเรียาบำลออพลัเสป สโนมารับไว้ทัน
ารบรรเลเพลาบอทั้อยู่ในั้นสูสี
ปลายาบเอล่าเือนทะลวพยายามเ้าประิเราลให้มาที่สุ
เอล่าเห็นว่าเราลไม่อยู่ในโหมาวหา
เธอใ้โอาสนั้นสไล์โ้หลบมาบที่ปาเ้ามาเียิวเพียเส้นผม
เธอสลับมือับาบเป็นมือ้ายแล้วระโนึ้นาารไสล์้ามหัวมาโผล่้าหลัแล้วฟันประทับสร้ารอยบนแผ่นหลัเราลไ้หนึ่แผล
“อึ!---ไม่เบาเลยนี่เอล่า” เราลหันลับมาพูน้ำเสียระรื่น บาแผลสมานลับเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“สมานบาแผลรวเร็วแบบนั้น
อมะรึยัไ”
“็ไม่เิแ่็ใล้เีย
ยอมแพ้ะเถอะเอล่า”เราลผสานมือยื่นเ้าหาเอล่ายิลำแสาวเ้าระยะเผาน
“มาเป็นเหยื่อสัเวยะีๆ!”
ฟูมมม!!!
“เ้าฝันลาวันไปเถอะ...!”าลแวนวิ่มาอเอล่าเอาหลััวเอเป็นโล่ำบั
เธอเห็นเาทำแบบนั้น็ใึ้นมา “นี่นายบ้ารึไ เี๋ยว็ายันพอี!”
“้าผ่านุนั้นมาแล้ว---อึ!!”
“ะทนไ้อีี่นานันนะ?” เราลพลัเวทย์มาว่าเิม
าลแวนฟื้นสภาพร่าายสู้ปล่อยอาเอล่าหันหน้าันสู้ืน้วยมือทั้สอ้า
ระหน่ำหมัรัวเบี่ยพลัเวทย์เราล “ย้า!!” วามบ้าพลัอาลแวนสามารถหัเหารโมีอย่าไร้ที่ิ
เาว้าัวเราลระแทลับพื้นเป็นรอยแยหวัทำลายทั้หออยนี้ทิ้ลให้สิ้น
“ิะทำลายหออยสวรร์เหรอ
ไม่มีทา!”
เราลพาาทั้สอ้าับแนวาอเาแล้วผสานมือทุบลแนาสะบั้นหลุาเื้อมมืออาลแวน
“อีแ่ 3 นาทีหออยสวรร์็ะสมบูร์
แหยุมันไม่ไ้หรอส่ัวเอล่ามาะ”
“อปิเสธและิว่านอย่าเอล่าะยอม่ายๆเหรอ?”
“ฮึ่ย..ย้า!!!” เอล่าปีน้ามหลัาลแวนฟา้อนนายัษ์ใส่
เราลรับไว้ทัน้วยมือสอ้าแ่ไม่ทันเห็นเาวิ่สวนำปั้นเ้าายโร ัม!!! เอล่าไม่ปล่อยให้หลุมือเธอเปลี่ยนศาสราเป็นเราะปีำบินึ้นไปัรอ้าบน
“ไม่ปล่อยให้ั้ัวทันหรอ---อ้า!”
“ูถูันเินไปแล้วเอล่า...” เราลโยหลบแล้ว่อยเธอเ้าที่ท้อ้ำับอเธอเหวี่ยลไป้าล่า
แ่าลแวนระโรับัวเอล่าทันลาอาาศ้วยท่าเ้าหิ
“เธออย่าพึ่บ้าพลัแบบนี้สิ...” เาประอเธอวาลับพื้น
สภาพเอล่าเริ่มไม่่อยสู้ีนัืนยัฝืนอยู่แบบนี้มีหวัพลัเวทย์อเธอหมแน่
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไม่ทันแล้วล่ะาลแวนูบนฟ้าสิ!”เราลี้นิ้วึ้นเหนือหัว
ลำแสสีาวอเอเทเลี่ยนแหว้อนเมลมาที่พวเาอยู่หมเวลาารนับถอยหลั
“...าลแวนนั่นนายะทำอะไร” เอล่าึแนาลแวนไว้แน่น “นายิะหยุเอเทเลี่ยนรึไ
พลัเวทย์นั่นสูพอที่ะทำลายไ้ทั้ทวีปเียวนะ!”สายาเธอเริ่มหมหวัลทุที
“อย่าพึ่หมหวัสิเอล่า
้าไม่ไ้มานเียวนะ”
โรม!!!!
สอเอสปา้าทะลวหออยสวรร์ึ้นมานถึั้นบนสุ
ระหว่าทาพวเาไ้ทำลายานอหออยเละไปรึ่นึไ้ ริมอว์มาในร่ารีเอร์เรั่นเ่นเียวับฮาริเบลเพื่อมาหยุลำแสเอเทเลี่ยน
“ให้ายสิทำแบบนี้แ่แร็บ!/ออภัยที่มา้า่ะท่านาลแวน”ริมอว์และฮาริเบลรวบรวมพลัรัเ
เโร่ไว้ที่มือสอ้ายิแสหน้าเราลเ้าปะทะลำแสเอเทเลี่ยนแล้วยื้อมันเอาไว้
เราลอึ้เมื่อเห็นสอนนั้นสามารถหยุเอเทเลี่ยนไว้ไ้อยู่หมั “เป็นไปไม่ไ้! พลัเวทย์อพวแมันมหาศาลนานั้นเลยเหรอ?!”
“อแบบนั้นน่ะพวเรามีะทีไหนันวะหะ?!”ริมอว์แหปาะโนใส่ “แล้วแน่ะำลัประมาทอยู่ไม่ใ่เหรอ?”
“อะไรนะ----เอื้อ!”ฝ่ามือหนาทะลวเ้าา้านหลั าลแวนว้าเศษเสี้ยวอเสป สโนไว้ในำมือไ้สำเร็
เมื่อสู้รๆมันเสียเวลา็เล่นวิธีสปรถือว่า่ายที่สุ “นี่...แ...ไม่สมับเป็นอมเวทแฟรี่เทลเลย...นะ”
“้าไม่ไ้มาในนามอแฟรี่เทล
้ามาในนามอัว้าเอ่าหา”
ผัวะ!!!
าลแวนึมือออาร่าเราลแล้วฟาหมัเ้าลาหลัส่เ้านอนบนหออยสวรร์ั้นสูสุ
ริมอว์ับฮาริเบลพาัวเอล่าหลบหนีออมาปล่อยให้เาัารเรื่อรหน้านี้ให้บ
ล้าบาโรศัรา เอเทเรี่ยน เราล และหออยสวรร์หายไปะเถอะ
“ยืมใ้ั่วราวหน่อยแล้วัน....”
าลแวนใ้พลัสเป
สโนเปิประูมิิส่ลำแสเอเทเลี่ยนมาเป็นพลัานให้ับร่าาย ลำแสเอเทเลี่ยนหยุล
ับฝันเราลผู้อยาปลุีพเเรฟ “นี่แ...้อใ้ับสิ่ที่แทำลไป!”
เราลโมโหั เาพยุัวึ้นมาทั้ท้อยัเป็นรู
รวบรวมพลัเวทย์าวทะยานฟ้าไปสู้ับาลแวนให้มันรู้แล้วรู้รอ
“หยุบ้าสัที
เ้าหมโอาสนั้นแล้ว” าลแวนเบี่ยหลบาวทั้เ็ที่พุ่เ้ามา
แล้วรับหมัอเราล้วยมือเียว “อยาให้เอเทเลี่ยนสมบูร์ใ่ไหม...ั้นเอาไปะ”
าลแวนว้ามือเราลทั้สอ้าพร้อมอ้าปาัวเอเผยให้เห็นลำแสเอเทเลี่ยน
“ไม่ยอมหรอ” เราลึแรเฮือสุท้ายฟาเท้าเะเ้าลำัวาลแวนนับสิบรั้
าลแวนไม่มีท่าทียับหรือแสอาารเ็บปวให้เห็น
มีเพียลำแสเอเทเลี่ยนนาย่อมพอสำหรับทำลายหออยสวรร์และเราลให้หายในารโมีเพียรั้เียว
ผลึเวทย์มน์็ไม่สามารถเอาพลัเอเทเลี่ยนสัเราะห์เาลไ้
“GAME OVER”
ูม!!!!!!!!!!!!!!!
ลำแสเอเทเลี่ยนันร่าเราลิับหออยสวรร์
ไม่มีโอาสัืนหรือร้อโหยหวน ผลึริสัลแร้าวและสลายในพริบา
น้ำทะเลยสูึ้นเมื่อถูแรระเบิ ลื่นพลัเอเทเลี่ยนแผ่ออเป็น็อเวฟนาเล็แหว้อนเมให้เห็นวันทร์
เราลไ้สูหายไปพร้อมับมันทั้หม.....
.
.
.
.
.
.
“บแล้วสินะ....ทุๆอย่า” เอล่ามอเห็นทุอย่าที่เิึ้นรหน้าาบนเรือที่ริมอว์หามา เธอสามารถหลุพ้นาพันธนาารในอี
ไม่มีอีแล้ววามทรำร้ายๆ ทุอย่าถูทิ้ไว้เบื้อหลั
มีเพียวันพรุ่นี้ที่เธอ้อาร้าวเิน่อไป้าหน้า เธอยัมีเพื่อนพ้อ
มีิล์แฟรี่เทลอยู่ับเธอเสมอ
“มาโน่นแล้วไ พ่ออมทำลายล้า” ริมอว์โบมือทัทายาลแวนที่โรยัวลมาบนเรือ “วันหลันายมาแบไอ้พวนี้บ้านะ
ัใะมัเลย” ริมอว์ี้รหน้าเรือ ทรินิี้
เรเว่นทั้สามหน่อนอนหลับไม่ไ้สิถูมัรวมันเหมือนฟาอัแท่
เสร็านนี้สามารถนำัวส่สภาเวทย์มน์เพื่อรับเินราวัลยัไ้
เ้าสามัวนี้มันมี่าหัวสำหรับับเป็นอยู่
“อบุที่ไม่่าแล้วัน
รีบพายเรือเถอะเี๋ยวามพวนัสึไม่ทันันพอี”เานั่ลืนสภาพร่าายนเอให้เป็นปิ เอล่าที่นั่ร้ามยิ้มให้เาพร้อมพู “อบุนะาลแวน ที่อุส่าห์มา่วยัน”
“เรื่อเล็น้อย
อีอย่า้าเ็มใ่วยห้ามใ้ำว่า ‘อุส่าห์’ ับ้าสิ”
“อโทษแล้วัน...แ่็อบุริๆนะ” เอล่า้มหน้า สีหน้าเธอยัมีอาารึมับเหุาร์ที่เิึ้น้อให้เวลาทำใับเธอสัพั
“เธอวรนอนพั
อีไลว่าะถึฝั่ ่ำืนนี้อียาวไล”เาแหนหน้ามอท้อฟ้าที่มีาวส่อแสระยิบระยับ
เหลือสเป สโนอีเพียแ่ 2 ส่วนเา็สามารถลับบ้านไ้แล้ว
อีไม่นานนี้หรอเารู้สึไ้
“นายพูถู
ันเหนื่อยมาแล้วนอนพั็ีเหมือนัน” เธอปลปล่อยวามเหนื่อยล้าลบนัอเาแล้วหลับาล
“ยืมันายหน่อยไม่ว่าอะไรนะ”
“ถ้าะให้นอนบนไม้มัน็ยัไอยู่
ามสบายเธอเลย” เาไม่ิอะไรับเธออยู่แล้วึให้นอนัแ่ฮาริเบลูไม่่อยสบอารม์เท่าไหร่
เอล่าเห็นาลเเวนเป็นเพื่อนและมิรสหายเ่นเียวับัวเา ไม่มีอะไรนอเหนือานั้นึ่มัน็ีแล้ว......หวัว่านะ
าลแวนสถานะ Friendzone นมาอบระวัน
บ....ภาหออยสวรร์
ความคิดเห็น