คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ยกพลขึ้นบก(ภาคสงครามนอกกำเเพง 2)
D-DAY
“ำไว้นะ
ึ้นายฝั่ไปแล้วอย่าอยู่เยโถมไป้าหน้า้ม่ำไว้อย่าไปเป็นฝู”่าเลสลี่ ผู้่วยผู้หมวิริโอะลัษะหน้าาออไปทาอัฤษไว้ผมสั้นสีทอเาอยให้ำแนะนำเหล่าทหารในเรือทุนถึยุทธวิธีหลัาฝีเท้าเหยียบึ้นหา“ทำามที่พวุฝึมาแล้วพวุะรอ ผมภูมิใที่ไ้ร่วมรบับพวุ
ทุที่ทุเวลา”
ลื่นทะเลไม่สูมาอยู่ในระับปิเวลาเือบหโมรึ่
เรือนส่ทหารนับพันถึเน่านน้ำอ่าวนอร์มัี
ทาฝ่ายเรือรบเริ่มทำารปูพรมยิปืนให่เปิา
เสียระเบิและห่าระสุนบินว่อนมาทาฝั่เรือนส่ทหารสัมพันธมิร
อีเพียไม่ี่นาทีพวเรา็ะถึหาโอมาฮา
เสียระเบิเริ่มัใล้ึ้นนั่นือสัาว่าพวเราใล้ถึแล้ว
“อ้ว....! อ้ว!”ทหารมาเลย์บาส่วนเริ่มอาเียนอ้วในเรือ
วามลัวรอบำทหารทั้สอสัาิมือไม้หลายนสั่นเป็นเ้าเ้าบานายหยิบสร้อยไม้าเนมาสวมน์ภาวนาอให้พระุ้มรอสถานาร์ในเรือรึเรีย
“เปิหัวเรือ 3 นาที! อพระเ้าุ้มรอ!”ทหารอเมริันูสามนิ้วบอสัา
อีไม่ไลพวเา้อเผิับวามายรหน้าแ่ในวามลัวอเหล่าทหารยัมีนล้าพร้อมสู้รบ
“ราบ้ายั้แถว ราบวาั้แถววิ่เร็วๆไปเลียร์รัปืนล่อน”ผู้หมวิริโอะเริ่มออำสั่
านั้นทหารทุนายั้แถวอนเรียหนึ่สอฝั่อราบเรือ
“อย่าลืมล่ะ...วิ่ทิ้ระยะห่าัน้วยถ้าห้านับลุ่มะเป็นเป้า
นเียวพวศัรูมันี้เียเปลือระสุน”่าเลสลี่เินระหว่าลาแถวพร้อม๊เหล้า
มาาโะอยู่แถวหลัสุ
าบาานะถูห่อ้วยผ้ายาวหนาสีเียวให้พวทหารศัรูิว่าเป็นบัาลอร์อาวุธระเบิรูปทรล้ายท่อยาวสำหรับเปิำแพหาให้สามารถบุเ้าไปไ้
เา้อใ้าบเมื่อยามำเป็นห้ามโ่่าหรือนว่าฝ่ายทหาระทำลายปืนให่่อ้านไททันบนบัเอร์ทิ้เลี้ย
“ระวัทรายเ้าอาวุธ้วย
ปืนปลเฟพร้อมยิและมาาโะอย่าทิ้ห่าาันมานายือัวสำัในารบุยึหาโอมาฮา”ผู้หมวิริโอะยื่นหมาฝรั่ให้ “เี้ยวะไ้ไม่เรีย
ไม่ไ้ั้ใันแ่นายมีพลัไททันทุนฝาวามหวัไว้ับนาย”
มาาโะรับหมาฝรั่เี้ยวไร้ำปิเสธ“็ไม่ันเท่าไหร่หรอรับ”เาพูประ
ไม่ใ่แ่มาาโะถูันอยู่นเียวเบลทรูทเหมือนันทัู้่้อ่วยยึหาให้สำเร็ไม่ั้นทุอย่า็สูเปล่า
บรรยาาศในเรือเียบสนิทไ้ยินแ่เสียลื่นระทบเรือและเสียระเบิใล้มาึ้นเรื่อยๆทหารทุนายหมอบ้มหัว่ำสายา้อประูหัวเรือไม่ระพริบรอฟัสัานหวีเปิประู
“มาแล้วโว้ย ระวั!”
บึ้ม!!!
เสียระสุนปืนให่หนึ่นัแหวอาาศพุ่อัประูหน้าเรืออย่าั
แรระแททำให้ทหารล้มลไปหลายนาย โีระสุนไม่แรมาประูหน้าเรือยัอยู่ี
“เาะไว้แน่นๆ!”
บึ้ม!!!! บึ้ม!!!!
“อี200หลา! 20 วินาที!”พลับเรือะโน
“เอาล่ะทุนพร้อม..!”ผู้หมวิริโอะหยิบหมวเหล็ใส่หัวพร้อมเสียนหวีสัาเปิประูาเรือนส่ทหารฝั่ร้าม
ปิ๊!!!!!
เรือนส่ทหารอเทียบหานิ่สนิทพร้อมับเปิประูหน้าเรืออออย่า้าๆ
วินาทีประูถูเปิออห่าระสุนาป้อมปืนลถูสาเ้ามานับสิบ้านในเรือ
ทหารมาเลย์และอเมริันหลายนายอยู่หน้าสุรับระสุนแทนทุน
ห่าระสุนสามาไม่หยุนว่าพวเาะายหมทั้ลำ มีบาส่วนโีหนีหลบออมาไ้
มาาโะใ้ัหวะุลมุนปีนออ้าเรือวาล้าน้าทหารนายอื่น็ิเหมือนัน
ทหารหลายนายายาเรือะโหลแหว่รึ่ี
แนาา่อนเหยียบถึฝั่เสียรีร้อวามเ็บปวอทหารัรอบทิศทะเลสีนํ้าเินอาบ้วยเลือในพริบาพร้อมศพทหารนับไม่ถ้วนบนหา
“้มํ่าเเล้วามันมา!"ผู้หมวิริโอะึเาึ้นานํ้า
"รับ!"เาพยุัวเอออวิ่ามหลัผู้หมวไปไม่ห่า
เสียระเบิัระยะเผานหูับไป้านึ
<่วยผม้วย!>
<าัน...าันอยู่ไหน!>
<ฮือ!! เเม่๋า...เเม่๋า!--->
เสียรีร้ออทหารัรอบัวเา หลายน โนยิหัว โนระเบิ
บานรอเเนาไม่สมประอบ ภาพอันน่าหหู่สยสยอำลัเิึ้นรหน้า
"มาาโะ
มาาโะ!"ผู้หมวิริโอะเย่าัวเาเรียสิ"อี 64 เมระถึำเเพหา ั้สิให้ีเ้าใไหม!?"
"เ้าใเเล้ว
นำผมไปเลย"มาาโะึสายาาบเเน่น"ผมะทำลายป้อม้าบนนั่นให้หม"
"ั้นามันมา
อย่าพึ่ใ้พลันว่าพวเราะเลียร์ปืนให่่อ้านไททัน"ผู้หมวิริโอะวิ่นำเาออาำบัหลุม
พวเราวิ่ฝ่าระสุนนับหมื่นที่สาเ้าสนามรบ
มาาโะึสิ้วยารมอเป้าหมาย้าหน้า
<่วย้วย อย่าปล่อยให้พวเราาย!>
<มาาโะ มาาโะ...่วยเรา>
<เเปล่อยให้เราาย เเปล่อยเราาย!>
ภาพหลอนมาเยือนอีรั้ในรอบหลายเือนทั้ที่ไม่วรไ้ยินหรือเห็นภาพในอีอี
"หมอบล หมอบล!"
บึ้ม!!
ผู้หมวิริโอะระโเ้าประิำเเพหาาม้วยมาาโะหลบระสุนปืนให่อย่าิวเีย
มีทหารหลายนายสามารถรอมาถึุนี้มาว่า 100 น
"ผู้หมวรับ!"่าเลสลี่หมอบลานมาหา
่า็รอมาไ้เหมือนัน"พบป้อมปืน่อ้านไททัน 3 นาฬิาระยะห่า
300 หลา!"
"มีเเุ่เียวเหรอ!"ผู้หมวิริโอะะโนถาม
"เห็นเเุ่เียวรับ!"่าเลสลี่ะโน"เป็นรูปเเบบเลื่อนที่ไม่ไ้เเละไม่พบป้อมปืนย่อยรับ!"
"่อยโล่ใึ้นมาหน่อย"ผู้หมวิริโอะ้อผ่านลวหนามมอรัปืนล"ถ้าระเบิเ้าไปเเล้วเลียร์รัปืนลทิ้่อนเอาบัาลอร์มาให้ัน!"
"นี่รับผู้หมว!"ทหารในหน่วยิริโอะส่ท่อบัาลอร์้ามหัวเาที่ำลัหมอบ
"ีใที่เห็นเเไม่ายพลทหารออส้า"ผู้หมวิริโอะรับบัาลอร์มา่อเป็นทอๆ
"เ่นันรับผู้หมว!"ออส้าหมอบถอยห่าพร้อมทหารนายอื่นเรียมหลบรัศมีระเบิ
"มาาโะ!"ผู้หมวิริโอะหันุยับเา่อนลมือุนวน"ารนี้ผ่านเ้าไปเป็นมุมอับนายสามารถใ้าบสู้ไ้เลียร์หลุมทหารให้หม"
"ผมพร้อมอยู่เเล้ว"มาาโะปลผ้าลุมาบออมือำ้ามับาบเเน่น
เเววานั่าเิายออมาอีรั้นับั้เเ่โลเ่า
"อา...เเ่เเววานั่นัน็รู้เเล้วล่ะ"ผู้หมวิริโอะุนวนบัาลอร์เเล้วันเ้าร่อลวหนาม
"ุบัาลอร์เเล้ว หมอบล!"
ูม!!!!!!
"ำเเพินเปิเเล้ว! ันไป้าหน้า!
ันไป้าหน้า!"่าเลสลี่วิ่นำบวนทหารมาเลย์ับอเมริันเ้าไป่อนพวาม้วยผู้หมวิริโอะ
ฟุบ!
"เฮ้ย! ไอ้หมอนั่น!?"ทหารที่ำลัวิ่โถมเ้าไป้าหน้า้อะัเมื่อายในุสีนํ้าาลไว้หาม้าวิ่นำหน้าพวเาอย่าไร้วามลัว
"Feinde!"(ศัรู)ทหารเยอรมันอุทานทั้รายิใส่ายรหน้า
เพล้! เพล้! เพล้! เพล้!
"Es spiegelt die Munition wider!?"(มันสะท้อนระสุนไ้!?)
ระสุนถูปัทิ้้วยมาบทุนั
ทหารเยอรมันเเื่นันยให่อีฝ่ายเริ่มรู้ว่านรหน้าไม่ใ่นธรรมาึรีบยิสัถ่วเวลาให้นวิ่ไปส่่าวบนป้อมปืนให่
"Es ist nah an den Augen!"(มันใล้เ้ามาเรื่อยๆเเล้ว!)
ัวะ ัวะ ัวะ!
มาาโะระโลหลุมทหารลาาบฟันอทหารเยอรมันสามนหัวหลุาบ่า
เเล้วเเทท้ออีน้าน้าันไปนับอีนเสียบพนัิน
"der teufel!"ทหารเยอรมันสอนระมยิสัเาไม่ให้ามนส่่าวเเ่ระสุนทุนัถูปัทิ้หม
"ายะไอ้พวนาี!"
ทหารฝ่ายสัมพันธมิรมาสมทบราระสุนใส่ทหารเยอรมันสอนพร้อมเ้าสนับสนุนมาาโะ
"มันำลัไปส่่าวให้พลป้อมปืนให่
หยุมันไว้!"เิารวลปืนนาย่อมในหลุมทหารอเมริันเเละมาเลย์ยิปะทะใส่อทหารเยอรมันอย่าุเือ
ปลอระสุนร่วหล่นพื้นเป็นห่าฝน่าฝ่าย่าายันไปหลายนนหน่วยผู้หมวิริโอะเินทามาถึ
"ะวิ่ไปไหนไม่ทราบไอ้เวร!"หมวิริโอะเอาัวระเเททหารส่่าวนนั้นไถลไปับพื้นพร้อมวัปืนพยิราใส่"เราใล้ถึรัปืนลเเล้ว!"
"เลียร์หลุมหลบพวมันเรียบร้อยเเล้วรับหมว!"่าเลสลี่วิ่มารายาน"อี
30 เมรเ้าใล้รัปืนลเเ่มีระสอบทรายบัอยู่รับ!"
"ใรเป็นพลุ่มยิ!้อารัวเี๋ยวนี้!"หมวิริโอะะโนถามลุ่มทหาร้านหลั
"ผมรับ!"ทหารมาเลย์หนึ่นายเินฝ่าออมา"ผมพลทหารเเลิสันเป็นพลุ่มยินเียวในหมู่รับ!"
"เอาล่ะพลทหารเเลิสัน"หมวิริโอะี้รัป้อมปืนบนยอิน"พวเราะยิุ้มันนายให้เ้าหามุมยิฝั่ทาวา้ามหิน้อนนั้นไป"เาี้ล้านล่าุัล่าว
"รับทราบรับ!"เเลิสันะเบ๊ะ
"เเล้วผม้อทำอะไร่อ"มาาโะเ็เลือออาาบเินมาถาม
"นายเรียมพร้อมเอาไว้ใล้ถึเวลานาย้อใ้พลัเเล้ว"หมวิริโอะพูพลามอบัเอร์อิปืนล้านหน้า"ทำลายบัเอร์นั้น่อนพวเราะไ้เินทาสะวเมื่อป้อมปืน่อ้านไททันระเบิเมื่อไหร่นายเอาเลย---"
เปรี๊ย!!!!!!!
ระหว่าพวเาุยัน็เิฟ้าผ่าสีเหลือนาให่ที่หายูทาห์ุเบลทรูทอยู่
ปราร่าไททันสีเเเเผ่ไอร้อนออมา
นาอยู่ไลมานานี้็ยัเห็นไ้ัเพราะนาสูถึ 60 เมร
"นั่นน่ะเหรอไททัน
เยไ้ยินเเ่เาพูถึันไม่นึว่าะไ้มีโอาสเห็นเเบบนี้"่าเลสลี่ถอหมวเหล็เเนบหน้าอ
"พระผู้เป็นเ้า...พระผู้เป็นเ้า"ทหารนายหนึ่พึมพำถือไม้าเน
"ีที่อยู่ฝ่ายเียวับพวเรา"ออส้า
"นี่ล่ะือสิ่ที่ภูมิใอนัรบมาเลย์อพวเรา...ไททัน"เเลิสันพูอย่าภาภูมิ
"ทำีมาเบลทรูท..."มาาโะ
เเปะ! เเปะ!
ผู้หมวิริโอะบมือเรียทุน"อย่ามัวเเ่ื่นม!อนนี้พวเยอรมันำลัเปลี่ยนเป้าสนใอนนี้ล่ะบุเ้าไปเลย!"
พวเาัสินใบุะพวเยอรมันำลัเผลออทหารนับร้อยบุู่โมสายฟ้าเเลบ
ยิรัปืนลให้พลุ่มยิเเลิสันเ้ามุมยิ
"ยิไว้
ยิไว้!"หมวิริโอะสาปืนลทอมป์สันใส่บนยอรัปืนลาม้วยทหารนายอื่น
"ปืนให่่อ้านไททันเปลี่ยนทิศทาไปหาไททันยัษ์รับ!"ทหารในลุ่มะโนบอ
"รอเลียร์รัปืนลรหน้าเรา่อน!"
"อพลัาเทพสรามาิลโ้ให้ผมไ้ัารป้อมปืนลรหน้าอผม"เเลิสันอยู่ประำุเล็ปืนไรเฟิลใส่พลปืนล"อให้ลูไ้่ามันเพื่อเปิทา"
ปั!..........ึ!
"พลปืนลร่วเเล้ว! โถมเ้าใส่เลย!"
พลปืนลร่วลาำเเพระสอบทรายทาฝั่หมวิริโอะไม่รอ้านำทหารวิ่ราระสุนเปิพวทหาร้าศึทีุ่้มันพลปืนร่วาำบัันระนาว
“ไอแ็! อ M1 บาู้า!”หมวิริโอะพูระหว่าวิ่เลียร์ทหารเยอรมันรทาเินิน
ระยะารนี้ปืนยิรวM1
บาู้าสามารถยิโนปืนให่่อ้านไททันไ้แม่นยำ
“นี่รับผู้หมว!”ไอแ็บรรุระสุนลบาู้าแล้วโยนให้ผู้หมวิริโอะ
“มาาโะ 3 วินาทีเรียมถล่มบัเอร์!”หมวิริโอะุเ่าั้ท่าแบบาู้าึ้นบ่าเล็แท่ระสุนนาให่ที่วาออยู่้าปืนให่่อ้านไททัน
“หนึ่!”
มาาโะัาบออวิ่้วยวามเร็วสูไล่วาทหารเยอรมันที่วาทาไปนับสิบให้เหล่าทหารวิ่ลหลุมเพื่อหาุำบัรัศมีารแปลร่า
“สอ!”
เมื่อเาเห็นบัเอร์เป้าหมายรหน้า็ทำาระหวัาบลพื้นสร้าลื่นลมันัวเอึ้นบนอาาศไม่ให้ทหารฝ่ายัวเอโนลูหลาารแปลร่า
เาวามือลบนมาบเมื่ออยู่สูพอานั้น็ิ่ัวลมา
“สาม!”
ฟิ้ว........ูม!!!!
ปืนให่่อ้านไททันถูยิทำลายในนัเียวพร้อมับเสียสายฟ้าฟาลาอาาศเรียวามสนใทหารทุนายที่อยู่้านล่า
ี.......เปรี๊ย!!
“โอ้แม่เ้าโว้ย.....ทุนหมอบลหาที่ำบัเร็ว!”
มวลเนื้อสีแรวมร่าับระูลาอาาศพร้อมเราะสีำที่อามร่าาย
ไททันเราะสีำโผล่ึ้นลาอาาศทิ้ำปั้นวาลบัเอร์ให่สอุ
โรม!!!!
บัเอร์ให่ทั้สอุถูแรระแทอย่าหนัลื่นลมพัานอิหายไปพร้อมรัปืนลและเรื่อยิระเบิหลายุทหารเยอรมันำนวนมาในบัเอร์หนีไม่ทันถูลื่นลมพัระเ็นหายลับ
ทหารฝั่สัมพันธมิรที่อยู่บนหา่าลุฮือึ้นทันทีที่บัเอร์ัวัำลัถูทำลายสิ้น
“ฮ่า!!!!!!!!!”
ไททันเราะำวาเหล่าทหารเยอรมันบริเวใล้เีย่าทิ้ไม่เหลือิ้นี
อีฝ่ายพยายามยิโ้ลับทั้ปืนรว ปืนลหรือระเบิและรถถัไทเอร์็ไม่ทำให้ไททันเราะำะัหรือบาเ็บ
ูม!!
มือหนายัษ์บเ้าใส่รถถัไทเอร์ฝ่ายเยอรมันระเบิามือพร้อมใ้มันเหวี่ยใส่ลุ่มทหารที่ำลัถอยทัพเละไม่เหลือิ้นี่อนะหันลับมาไล่เลียร์บัเอร์นาเล็นหมเลี้ยภายในเวลาไม่ถึ
2 นาที
“ัารไล่เ็บพวที่หลเหลือ เอาปืนไฟมา!”
ทหารที่หลเหลืออยู่อนนี้มีำนวนมาหลายพันนแ่ยัเทียบับำนวนนเสียีวิำนวนมาไม่ไ้เลยทหารอเมริาและมาเลย์ร่วมมือับมาาโะสภาพไททันเลียร์พื้นที่หาโอมาฮาให้ปลอภัยาทหารเยอรมัน
ผ่านไปไม่นานพวเา็สามารถยึหาโอมาฮาอย่าสมบูร์ท่ามลาวามโศเศร้าอทหารที่้อสูเสียเพื่อนร่วมรบไปในเหุาร์รั้นี้
หลายั่วโม่อมา......
“รับ...อนนี้พื้นที่หาเนอร์มัีถูพวเรายึหมแล้วรับ....รับทราบรับพวเราะรอำสั่”ผู้หมวิริโอะวาสายาวิทยุโทรศัพท์เินออมานอเ๊นท์เพื่อพบปะับสมาิทีมอเา
“ผู้พันเาว่าไบ้ารับผู้หมว?”่าเลสลี่ถาม
“เรือนส่ำลันเสบียและพาหนะมาในอี 2
ั่วโมพร้อมรถถัเอร์แมน...”หมวิริโอะทำสีหน้าเรีย“เลยเหาไป 2 ไมล์มีอำลัทหารเยอรมันพร้อมรถถัไทเอร์ำนวนมาเเละปืนให่่อ้านไททันแบบเลื่อนที่ำลัมุ่หน้ามาทานี้าว่าอี
3 ั่วโม”
“อะไรนะนี่มันบ้าไปแล้ว...”ออส้าหนึ่ในสมาิหน่วยัสีหน้าัวล
“ถึรถถัเอร์แมนะมาถึ่อนแ่รถถัพวมันเราะหนาว่าหลายเท่า....ให้ายสิให้หมอนั่นแปลร่าไปสู้อีรอบไม่ไ้เหรอ?”ไอแ็ี้นิ้วถาม มาาโะอยู่ในสภาพอบามีรอยีหลัาแปลร่าเป็นไททันสภาพในอนนี้เาอ่อนล้าพอสมวร
“เาไม่สามารถแปลร่าในสภาพแบบนั้นไ้หรอรับ”แลิสันพลุ่มยิแห่มาเลย์พูอธิบาย“นี่เป็นรั้ที่สออเาที่ใ้พลัไททันถึแม้เาะมีวามสามารถใ้เป็นภายในวันเียว็ามแ่เายั้อฝึฝนวบุมพลัอีมา
ไม่เหมือนับผู้ถือรอพลัไททันนอื่นที่สามารถแปลร่าไ้มาว่าหนึ่รั้”
“แบบนั้นเอเหรอ....ถ้าอย่าั้น้อพึ่พวบนฟ้าะแล้ว”หมวิริโอะแหนหน้ามอึ้นท้อฟ้า
เรื่อบินนส่ทหารำนวนสามถึสี่ลำพร้อมเรือเหาะบอลลูนและเรื่อบินทิ้ระเบิบิน้ามหัวไป
.
.
.
.
.
.
.
“ไ้รับพิัุปล่อยัวแล้ว ทุนประำที่พร้อมโ!”ีหยิบร่มูีพึ้นสวมเินเ็แถวอทหารมาเลย์ให้เรียบร้อย ส่วนไรเนอร์ไ้เลื่อนั้นเป็นรอหัวหน้านัรบำลัรวเ็ทหารให้พร้อม
“อี 45 วินาทีเรียมระโร่มไ้รับสถานะมาร่าวๆแล้ว
พวนาย้อลเหมู่บ้านแว้นนอร์มัีภาริือ่วยเหลือประานทุนให้ปลอภัยและยึหมู่บ้านเป็นที่ั้ให้มาที่สุ”ไรเนอร์เป็นฝ่ายอธิบายภาริ เาอายุไ้ 17 ปีเ็มมาที่สุในลุ่มเบลทรูท
“รับทราบรับ!”
“เอาล่ะไป ไป ไป!”ประูเรื่อบินถูเปิออพลร่มแห่มาเลย์่าระโิ่ลมุ่สู่เป้าหมาย
ยเว้นทาไรเนอร์และี้อไประโอีุนั่นือลุ่มอทหารเยอรมันที่ำลัมุ่หน้ามาหานอร์มัี
“หนวเริ่มึ้นแล้วนะไรเนอร์หาเวลาว่าไปโนะให้เรียบร้อย
เสร็าารยึปารีสเมื่อไหร่พวเรา็้อเรียมัวลับไปทำหน้าที่สะสาเรื่อบนเาะสวรร์ให้เสร็นะ”ีล่าวพร้อมสวมแว่นาันลม
“ไว้ผมะหาเวลาโนหนวเรือเหาะพวเราะเริ่มปูพรมเมื่อไหร่รับ?”ไรเนอร์สวมแว่นันลมแล้วถาม
“ำลัเริ่มเี๋ยวนี้ล่ะ...รอูาบนนี้ไ้เลย”
“เอ่อผู้หมวรับูนั่น”่าเลสลี่ี้ไปที่เรือเหาะบอลลูนรุปะทะำลัถูระมยิอย่าหนั
“มีพลร่มโลาวศัรูแบบนั้น้วยเหรอ?”
“นั่นมัน่าัวายัๆ!”หมวิริโอะั้อออส้าลแนบพื้นโ๊ะในเวลาอันรวเร็ว
แล้วลุึ้นมามอเหุาร์บ้าบิ่นที่ำลัเิึ้น“พวทหารมาเลย์นี่มันสิีแบบนั้นันทุนไหมน่ะ!?”
“นพวนั้น...”มาาโะเพ่มออย่าั้ใพร้อมใ้พลัาบเร่ระยะสายาให้ไลึ้น“ไม่ใ่ทหารมาเลย์นพวนั้นมัน....”
“าวเอลเียที่หลเหลืออยู่ในินแนมาเลย์”แลิสันพูัเรียวามสนใทุนให้หันมามอ“พวเลยเอลเียในอีที่หลเหลืออยู่ะถูนำมา๊อไฟฟ้าล้าสมอให้เป็นพวเอ๋อ...แล้วนำมาทำเป็นอาวุธสรามพวเาทุนะห้อยปลออบรรุน้ำไสันหลัไททันเอาไว้”
ี..ี.....เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย
เปรี๊ย เปรี๊ย!!
“ถ้าปลออสัมผัสับแรลมบนอาาศเ็ม็ะถูีเ้าอโยอัโนมัิ
ลายเป็นพลร่มไททันไร้สิ”
“พวแนี่มัน.......”
.
.
.
.
.
.
(HOLY SH*T!?)
หัวใเพื่อเป็นำลัใในารเียนนะอรับ อมเม้นไ้ไม่ัหรอนะ~
บ ยพลึ้นบ(ภาสรามนอำแพ 2)
อีสออนบภานอำแพ แล้วเ้าเนื้อหาบุำแพ่อ....รอหน่อยนะเปลี่ยนบท็เสียายแย่วาราฟนานี้ละ
อิอิ
ความคิดเห็น