[Fic EXO] Murderer (Chanbaek) ft.BTS

ลำดับตอนที่ #1 : Murderer : Intro

Intro

หญิงสาวกระชับผ้าพันคอผืนสวยราคาแพงให้มิดชิดเพื่อป้องกันความหนาวที่คืบคลานเข้ามารายล้อม อากาศที่เย็นจัดกัดกร่อนจนผิวขาวๆเริ่มเห่อแดงขึ้นมาเล็กน้อย เลิกงานมาได้ซักพักจนกระทั่งมายืนรอรถโดยสารนั้นกินเวลานอนของเจ้าหล่อนไปมากพอสมควร ทั้งนั่งรอ ยืนรอ เดินวนไปรอบๆ รถเมล์สายที่ต้องการนั้นก็ยังไม่มาซักที

สาวออฟฟิศมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง

ตีหนึ่ง....

เธอจะยอมอดทนรออีกซักพัก ถ้ายังไม่มีรถเมล์มาตามต้องการแล้วล่ะก็....

เอี๊ยด...

เร็วกว่าความคิด รถเก๊งสาธารณะหรือที่เรียกกันในชื่อแท๊กซี่ก็มาจอดเทียบหน้าป้ายรถเมล์ในจุดที่ร่างเพรียวยืนรออยู่ หญิงสาวไม่รีรอ หล่อนรีบกระชากประตูหลังพร้อมกับแจ้งจุดหมายให้คนขับแท็กซี่ได้ทราบทันที

บรรยากาศในรถอึดอัดเล็กน้อย คงจะเป็นเพราะเธอพึ่งจะเห็นผู้โดยสารอีกคนที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับกระมัง "เอ่อ ให้ฉันลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ เห็นไฟว่าง ฉันก็เลยนึกว่าไม่มีผู้โดยสารคนอื่นนั่งมาด้วย"

โซเฟอร์หนุ่มตอบน้ำเสียงสดใส "ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่จริงก็เป็นความผิดผมด้วยที่ดันลืมปิดไฟว่าง"

หญิงสาวไม่อยากจะขัด ก็ดี จะได้รีบกลับบ้านไปนอนให้เต็มอิ่ม แต่ตอนนี้ของีบบนแท็กซี่ซักพักก็แล้วกัน เพราะกว่าจะถึงบ้านก็คงอีกประมาณสามสิบนาทีได้

โป้ก!

รถเริ่มวิ่งโคลงเคลง จนหัวเล็กที่อาศัยกระจกพิงแทนหมอนนั้นกระแทกเบาๆปลุกหญิงสาวให้ฟื้นขึ้นจากห้วงนิทราพร้อมใบหน้าบูดเบี้ยว แอบแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมถนนหนทางไปบ้านของเธอนั้นมันขรุขระผิดปกติ หล่อนเลือกเบนสายตาออกไปมองวิวทิวทัศน์นอกรถ แต่ยังไม่ทันได้เห็นอะไร ก็สะดุดเข้ากับแสงสีเงินวาววับที่ส่องแสงสะท้อนอยู่บนพื้นรถหลังเบาะคนขับ

มีดนี่ ใครมาทำหล่นเอาไว้ ร่างบางเอื้อมมือลงไปหยิบมีดขึ้นมาจากพื้น ทันทีที่แสงไฟจากด้านนอกกระทบเข้ากับตัวมีด หล่อนก็ต้องตกใจเพราะตัวมีดนั้นมีคราบเลือดสดๆเปรอะเปื้อนอยู่ ของเหลวนั้นไหลย้อนลงมาโดนมือขาวของคนถือ ความเย็นของสสารที่สัมผัสเนื้อทำให้หล่อนสะดุ้งโหยง

สาวออฟฟิศพยายามควบคุมสติสัมปชัญญะให้คงที่ "นี่ของใครหรอคะ? ดูเหมือน... พึ่งใช้เลย" สิ้นเสียงหวาน รถคันงามก็เบรกเอี๊ยดในทันทีจนหญิงสาวที่ไม่ทันตั้งตัวนั้นกระแทกอย่างแรงเข้ากับเบาะข้างคนขับ สาวเจ้าเริ่มโมโห "นี่คุณ!!"

"ต้องขอโทษด้วยครับ มีดเล่มนั้นเป็นของผมเอง" คนที่โดนตะคอกตอบกลับอย่างใจเย็น หันหน้ามาเผชิญตรงๆกับผู้โดยสารหญิงที่ยังกำมีดมือสั่น "ผมพึ่งซื้อมาจากร้านค้าเมื่อวาน ใบมีดสวยมากเลยใช่มั้ยล่ะ"

เริ่มไม่ชอบมาพากล กลิ่นไออันตรายจากคนขับหนุ่มทำให้หญิงสาวเริ่มหวั่นวิตก ยิ่งหันมองออกไปนอกรถ หวังจะขอความช่วยเหลือจากคนข้างนอกก็แทบจะสิ้นสติ เพราะตอนนี้รอบรถนั้นเต็มไปด้วยป่ารกทึบมืดสนิทหาใช่จุดหมายปลายทางของเธอไม่ ไม่มีแสงไฟจากตึกรามบ้านช่องนอกจากไฟที่แสดงค่ามิตเตอร์ที่กระพริบติดๆดับๆชวนขนลุก

"ตอนที่ผมยืนมองเจ้าของร้านลับมีดเนี่ย รู้มั้ยผมจินตนาการว่ายังไง...." ชายหนุ่มยังจ้อไม่หยุด อะดรีนาลีนในร่างกายมันพลุ่งพล่าน เลือดในกายสูบฉีดเต็มกำลังยามที่มองสตรีตรงหน้า กายของเค้าสั่นเทิ้ม ดวงหน้าเรียวฉีกยิ้มกว้างจนปวดแก้ม แต่ก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้น่ะนะ เค้าหยุดพูดไม่ได้เลย! "ความคมของมันจะเฉือนลึกพอที่จะทะลุกระดูกได้มั้ย ฮะๆ แต่มันก็น่าผิดหวังนะ เพราะพอผมทำการทดสอบแล้ว..."

ชายหนุ่มละสายตาจากผู้โดยสารเบาะหลัง เพ่งพินิจมอง 'หนูทดลอง' ที่นอนสงบนิ่งอยู่ที่เบาะหน้ายิ้มๆ พลางปรับเบาะหน้าให้เอนลงเพื่อให้หญิงสาวด้านหลังได้เห็นสภาพผู้โดยสารร่วมเดินทางอีกคนชัดๆเต็มสองตา

ศพของผู้ชายวัยกลางคนหงายคอหลับตาพริ้ม มองเพียงเผินๆเหมือนกับแค่หลับไป แต่ถ้าหากมีแสงไฟเพียงพอก็คงจะเห็นได้ว่าผิวของเขาซีดขาวราวกระดาษ ที่ปากมีคราบเลือดเกรอะกรัง บาดแผลขนาดใหญ่และลึกบริเวณคอหอยที่ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยเลือดเป็นคำตอบว่าทำไมสีผิวของผู้ชายคนนี้ถึงซีดเซียวแบบนี้

"มันไม่ถึงกระดูกเนี่ยสิ หันมาได้แค่ครึ่งคอก็ฝืดซะแล้ว ผมอารมณ์เสีย เลยโยนเจ้านั่นไปไว้เบาะหลังไง"

"กรี๊ดดดดด!!!!" สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดทำงานทันที หญิงสาวเงื้อมีดในมือขึ้นก่อนจะแทงลงไปที่แขนของโชเฟอร์โรคจิตโดยไม่กะแรง เท่านั้นไม่พอยังออกแรงกดจนตัวมีดนั้นจมหาไปในเนื้อแขนเกือบครึ่ง

เลือดสดๆไหลซิบออกมาตามปากแผล ร่างบางปล่อยมีดที่ปักคาแขนอีกฝ่ายในทันที หญิงสาวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวสุดขีด น้ำหูน้ำตาไหลปนเปกันผสมกับเครื่องสำอางจนเละเทะ เราต้องรอด! หล่อนท่องในใจ ให้กำลังใจตัวเองซ้ำไปซ้ำมา คว้าสัมภาระของตัวเองขึ้นมาเท่าที่จะหยิบมาได้ เปิดประตูรถออกอย่างยากลำบากเพราะดูเหมือนเรี่ยวแรงจะถูกความน่าสะพรึงกลัวสูบไปจนสิ้นตอนที่แทงผู้ชายโรคจิตคนนั้น

ไม่มีแรงจะยืน หล่อนถลาออกมานอกรถเร็วเกินไปจนเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น ความหวาดกลัวต่อภัยอันตรายตรงหน้าทะยานขึ้นถึงขีดสูงสุด พยายามตะเกียกตะกายยันร่างที่ยังมีลมหายใจของตัวเองให้ลุกขึ้นวิ่งหนี โดยไม่ทันได้ยินเสียงปิดประตูรถอีกฝั่งพร้อมกับเสียงรองเท้าของมัจจุราชเดินดินยามเดินเหยียบย่ำลงบนพื้นกรวด

นิ้วเรียวจิกเกร็งกับพื้น ออกแรงลากช่วงลากของตัวเองที่ดูเหมือนอัมพาตชั่วขณะตามไป แต่พอจะเอื้อมมือไปคว้าพื้นไว้เพื่อยึดเหนี่ยว บางสิ่งก็หล่นตุ้บลงมาตรงหน้าหยุดการเคลื่อนไหวของเธอในทันที มันคือแขน แขนคนที่ถูกตัดขาดออกมา แขนที่ถูกแต่งแต้มด้วยรอยฟกช้ำ รวมถึงแผลที่เกิดจากมีดแสนคุ้นตาเองก็ด้วย หญิงสาวเบิกตาโพลง เริ่มหายใจติดขัด ค่อยๆหันไปมองด้านหลังช้าๆ....

ฉึก!!!

มีดเล่มเดิมกับที่เธอใช้ป้องกันตัวเมื่อครู่ปักทะลุเข้ากลางดวงตาข้างซ้าย ริมฝีปากอ้ากว้างเพื่อสูดเอาลมหายใจสุดท้ายเข้าปอด หัวทุยที่ค้างอยู่กลางอากาศในตอนที่หันมองคนร้ายไหลลงแนบกับพื้นกรวดเย็นๆทันที

หล่อนตายคาที่

ชายร่างเล็กยืนมองธารเลือดที่ไหลออกมาจากรอยแผล ของเหลวสีแดงค่อยๆไหลซึมลงไปกับพื้นก่อนขยายเป็นวงกว้าง คนลงมือยืนยิ้มแก้มปริ รู้สึกปลื้มปิติกับผลงานชิ้นโบว์แดงย้อมเลือดของตนซะจนอยากจะป่าวประกาศให้ทั้งโลกรับรู้

แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา ชายหนุ่มกลับไปให้ความสนใจร่างไร้ชีวิตบนรถอีกคน ชายวัยกลางคนร่างหนาถูกลากออกมาอย่างทุลักทุเล  ศพของเขานอนแน่นิ่งเคียงคู่กับสาวออฟฟิศเคราะห์ร้าย

ชายหนุ่มเก็บหลักฐานที่พอจะสืบสาวได้ถึงตนใส่กระเป๋าเก็บเอกสาร โยนมันไว้ที่เบาะหลังอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะบึ่งรถออกไปให้ห่างไกลจากสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม เหลือเพียงแต่ความมืดและความหนาวเย็นที่ปกคลุมร่างไร้ลมหายใจทั้งสอง กับรหัสลับจากรอยมีดกรีดบนเนื้อนิ่มบริเวณหน้าท้องแบนราบที่ถูกถกเสื้อขึ้นมาของเหยื่อรายที่สอง

'stupid'

tbc.