เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #56 : อารมณ์โกรธเคืองของเบลลาทริกส์

เฮอร์ไมโอนี่นอนหลับในอ้อมกอดของมัลฟอย จินนี่นอนพิงกำแพงและนอนหลับ ส่วนมัลฟอยมองไปรอบๆอย่างกังวล เสียงใบไม้ไหวนอกถ้ำแล้วเสียงคนนับ 10 กำลังวิ่งกรูกันเข้ามา ในถ้ำอย่างรีบร้อน มัลฟอยรีบสะกิดเฮอร์ไมโอนี่ทันที
“เกรนเจอร์...เกรนเจอร์...ตื่นเร็ว”เฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างงงๆ
“อะไร”เธอถามพลางมองไปรอบๆ
“มีคนเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าถ้ำ...กำลังจะเข้ามาแล้ว”มัลฟอยบอกพลางคลายอ้อมกอดออกจากตัวของเฮอร์ไมโอนี่ เธอหันไปสะกิดจินนี่
“จินนี่...ตื่น”
“แฮร์รี่มาแล้วเหรอ”จินนี่ถามเสียงงัวเงีย
“ไม่ใช่...แต่มีคนกำลังเข้ามาในถ้ำ”เฮอร์ไมโอนี่บอก
“อาจจะเป็น...พวกศาสตราจารย์ลูปินก็ได้”จินนี่บอกต่อ มัลฟอยมองไปทางหน้าปากถ้ำอย่างร้อนรน
“ฉันว่าเราออกไปดูกันดีกว่าไหม”เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างไม่แน่ใจ
“ไปสิ”จินนี่บอกพลางลุกเดินออกไปเฮอร์ไมโอนี่สบตามัลฟอย ก่อนจะพากันเดินตามไปด้วยกัน
เสียงหินหน้าปากถ้ำค่อยๆเปิดออก คนนับสิบคนกำลังวิ่งเข้ามา รวมทั้งสเนป เบลลาทริกส์ และผู้เสพความตายทั้งหมด ทุกคนต่างดูตื่นตระหนก และมีคนหนึ่งในนั้นเหลือบมาเห็น มัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่และจินนี่
“นั่นพวกมัน”เบลลาทริกส์ สเนป และผู้เสพความตายคนอื่นๆหันไม้กายสิทธิ์มาทาง ทั้งสามคน
“ไง...ไง...เดรโก...ในที่สุดแกก็เลือกทางเดินนี้ใช่ไหม”สเนปบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ครับ...ผมเลือกที่จะเดินทางที่ถูก...ดีกว่าไปทางที่เลวขึ้น”มัลฟอยตอบพลางยิ้มเยาะให้สเนป
“เดรโก...แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง...ทำไมแกเป็นแบบนี้”เบลลาทริกส์แผดเสียงใส่ด้วยความกราดเกรี้ยว
“ผมไม่ได้บ้า...ป้าต่างหากที่บ้าไปแล้ว”มัลฟอยบอก สเนปเม้มปากมองอย่างรังเกียจ พลางหันไปเห็นเฮอร์ไมโอนี่
“เอ้อ...เหตุผลที่ทำให้เดรโกเป็นแบบนี้...หาได้ไม่ยากหรอกเบลลาทริกส์...มิสเกรนเจอร์...นั่นไงล่ะ”สเนปบอกด้วยน้ำเสียงอันน่าเกลียดของเขา พลางชี้มาที่เฮอร์ไมโอนี่ เบลลาทริกส์มองอย่างตกใจ
“แกเหรอ...นังเด็กเลือดสีโคลน...ล้างสมองให้หลานชายฉันเป็นแบบนี้”เบลลาทริกส์ตวาดเสียงดังลั่น พลางเล็งไม้กายสิทธิ์มาทางเฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอยรีบเข้ามาขวางทันที
“ไม่เกี่ยวกับยายนี่นะป้า”มัลฟอยบอกพลางจ้องหน้าเบลลาทริกส์อย่างไม่มีใครยอมใคร
“ทำไมแกต้องปกป้องมัน...แกรักมันใช่ไหม”เบลลาทริกส์ถาม ผู้เสพความตายคนอื่นๆเริ่มกระซิบกระซาบกันข้างหลัง ส่วนจินนี่นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“ผมไม่ได้รักนะ”มัลฟอยตวาดกลับ
“ไม่...แกรักมัน...ไม่งั้นแกจะปกป้องมันทำไม”เบลลาทริกส์หน้าตาบิดเบี้ยว
“เพราะ...”มัลฟอยนิ่งเงียบ สเนปเบ้ปาก
“จริงสิ...หาคำตอบไม่ได้ใช่ไหมล่ะ...ฮึ...น่าสมเพศ”สเนปพูด มองหน้าสเนปก่อนจะยิ้มให้อย่างเยือกเย็น
“อาจารย์จะไปเข้าใจอะไร...อาจารย์ไม่เคยจะมีแม้แต่คนที่รักอาจารย์ด้วยซ้ำ”มัลฟอยบอกเสียงเย็น สเนปเริ่มมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว
“ทำไมฉันจะไม่เคยมี...เธอยังไม่รู้หรอกว่าเธอพูดอะไรออกมา”สเนปบอกพลางสะบัดไม้กายสิทธิ์ไปมาด้วยความโกรธ
“ผมรู้ตัวว่าผมพูดอะไร...และผมก็จะยอมรับด้วย...ผมรักเกรนเจอร์ครับ”มัลฟอยรวบรวมความกล้าพูดออกไป เฮอร์ไมโอนี่มองอย่างไม่อยากเชื่อ จินนี่ตาเบิกกว้างด้วยความยินดี คนอื่นๆนั้นนิ่งเงียบ จะมีก็แต่เบลลาทริกส์ที่ร่ำไห้อยู่อย่างเสียใจ


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


มัลฟอยบอกรักแล้ว นายปากแข็งยอมพูดแล้ว เย้ยยยยยยยยย

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนะ

ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ คิคิ

ไปล่ะค่ะ

สายธารแห่งราตรี