เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #51 : บรรณาการเลือด

มัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ และแฮร์รี่ พากันเดินออกมาจากทุ่งโล่งกว้างนั้น โดยที่ทางข้างหน้าทั้งหมด เป็นป่าทึบที่มีรากไม้ระโยงรยางค์เต็มไปหมด

“เราต้องผ่านตรงนี้ไป”มัลฟอยบอกพลางหยุด ทุกคนก็หยุดยืนมองเช่นกัน

“แล้วไกลไหมกว่าจะไปถึง”แฮร์รี่ถามต่อ

“ฉันกะเวลาไม่ได้...สำหรับฉัน...ฉันผ่านได้สบายอยู่แล้ว...แต่สำหรับพวกเธอ...อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้”มัลฟอยบอกอย่างกังวล

“หมายความว่าไง...ฉันไม่เข้าใจ”จินนี่ถามต่อ มัลฟอยหันหน้ากลับมามองทุกคน แล้วหันกลับมาถลกแขนเสื้อคลุมข้างซ้ายขึ้น ปรากฏให้เห็นตรามารเด่นชัด

“แปลว่า...ถ้าเราไม่มีตรามารเราก็ผ่านไปไม่ได้”แฮร์รี่บอก แต่มัลฟอยส่ายหน้า

“ไม่ถึงขนาดนั้น...แต่คนที่มีตรามาร...พวกอันตรายที่อยู่ในนั้นจะไม่ก่อเรื่องอะไรขึ้นหรอก...สำหรับพวกนายฉันไม่รู้”มัลฟอยพูดพลางเอาแขนเสื้อปิดตรามารเหมือนเดิม

“ฉันไม่กลัวหรอก...เราไปกันเลยเถอะ”แฮร์รี่พูดเสียงเครียด มัลฟอยจึงเดินนำหน้าต่อไป ทั้งหมดพากันเดินเข้ามาภายในป่าที่รกรุงรังโดยที่ไม่รู้ว่าอะไรจะอยู่ในนั้น เมื่อเดินเข้ามาได้สักพัก เสียงย่ำฝีเท้าของใครบางคนก็ดังเข้ามาใกล้ๆ มัลฟอยทำสัญญาณมือบอกให้ทุกคนหยุด พลางเงี่ยหูฟัง เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ แฮร์รี่ หันมองไปรอบๆ พลางชูไม้กายสิทธิ์ขึ้นเพื่อระวังตัว เสียงคำรามของสุนัขคำรามขู่ขึ้นมา แฮร์รี่รู้ทันทีว่ามันคืออะไร

“มนุษย์หมาป่า...วิ่งเร็วเข้า”แฮร์รี่ตะโกนบอกทุกคน แต่ช้าไป หมาป่าแต่ละตัวค่อยๆเดินออกมาล้อมพวกเขาทั้งสี่ไว้อย่างมีชัย

“ฉันว่าตอนนี้มันไม่ใช่กลางคืนนี่”มัลฟอยบอกแฮร์รี่

“ฉันไม่รู้”แฮร์รี่ตอบกลับไป

“สตูเปฟาย...สตูเปฟาย”ทุกคนต่างก็พากันเสกคาถาใส่พวกหมาป่าที่กรูกันเข้ามา ไม่มีหมาป่าตัวใดเข้าใกล้มัลฟอยมากนักเพราะรับรู้ถึงตรามารที่อยู่บนข้อมือของมัลฟอย แต่แล้วหมาป่าตัวหนึ่งที่คล้องสร้อยประคำสีดำ ที่ดูตัวใหญ่แข็งแรงก็เดินมาประจันหน้ากับเขา

“เกรย์แบ็ก”มัลฟอยพูดขึ้น ตัวสั่นด้วยความกลัว เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ และจินนี่ที่จัดการกับหมาป่าตัวอื่นๆเสร็จแล้ว หันมามองเป็นตาเดียวกัน

“เกรย์แบ็ก...คนที่ทำให้บิลส์เป็น...แบบนั้น”จินนี่พูดเสียงสั่นเครือ เฟนเรีย ค่อยๆกลายร่างขึ้นมายืนประจันหน้ากับมัลฟอย

“ไง...เจ้าเด็กอวดดี...ทรยศ...ขี้ขลาด”เกรย์แบ็กร้องทัก

“แล้วไงล่ะ...เจ้าหมาป่าโสโคลก...ซกมก...ขยะแขยง”มัลฟอยตอกกลับ เกรย์แบ็กถึงกับสะอึก

“แกยังคงอวดดีไม่มีที่ติ...ข้าคิดอยู่แล้วเชียว...ว่าแกต้องทรยศ”เกรย์แบ็กพูดต่อ

“ทรยศก็ยังดีกว่าอยู่อย่างโง่เขลา...ยอมเป็นทาสรับใช้ของศาสตร์มืดอย่างแก”เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างเหลืออด เกรย์แบ็กมองไปทางเฮอร์ไมโอนี่พลางยิ้มเยาะ

“ยายเด็กเลือดสีโคลน...แหมช่างเหมาะสมอะไรกันปานนี้...เตรียมตัวตายไว้ได้เลย”เกรย์แบ็กพุ่งใส่เข้าหาเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอย

“สตูเปฟาย...”จินนี่เสกคาถาใส่เกรย์แบล็กโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว เกรย์แบ็กหยุดอยู่กับที่พลางล้มลงไป

“หมาบ้าปัญญาอ่อน...ไปต่อกันเถอะ”จินนี่บอก ก่อนจะรีบเดินนำไปโต้งๆ ทั้งสามมองตามจินนี่อย่างทึ่งๆแล้วรีบเดินตามไป

“อีกไกลไหมกว่าจะถึง”แฮร์รี่ถามต่อ

“ใกล้แล้วล่ะอีกไม่นานหรอก”มัลฟอยบอก จินนี่ยังคงเดินนำลิ่วๆจนถึงทางออกจากป่า ซึงมีโขดหิน ถ้ำต่างอยู่เต็มไปหมด

“นั่นใช่หรือเปล่า”จินนี่พูดพลางชี้ไปยังถ้ำที่ใหญ่ที่สุด ปากถ้ำมีประตูหินอันใหญ่ปิดไว้

“ในนั้นมีอะไร”แฮร์รี่ถามมัลฟอย

“มีทางเข้า 4 ทาง...ทางแรกเป็นทางเข้าไปหาจอมมาร...ส่วนอีก 3 ทางฉันไม่รู้”มัลฟอยอธิบาย

“พนันได้เลยว่าฮอครักซ์ต้องอยู่อีก 3 ทางที่เหลือ”แฮร์รี่กระซิบบอกเฮอร์ไมโอนี่

“เราจะเข้าไปยังไงล่ะ”จินนี่เอ่ยปากถามมัลฟอยมีสีหน้ากังวล

“เราต้องจ่ายค่าผ่านทาง...ใช้เลือด...ของพวกเรา”มัลฟอยบอก แฮร์รี่นิ่งไปเล็กน้อย

“หยาบคายจริงๆ”เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงสั่น

“จอมมารต้องการแน่ใจ...ว่าใครที่ต้องการจะเข้าไปในนั้นจริงๆ...จะต้องยอมเสียเลือดเพียงสองสามหยดของตัวเอง”มัลฟอยบอกต่อ แฮร์รี่ถลกแขนเสื้อคลุมขึ้นก่อนจะหยิบมีดของซีเรียสที่เขาพกติดตัวไว้กรีดลงข้อมืออย่างไม่ลังเล

“แฮร์รี่...”เฮอร์ไมโอนี่กรีดเสียง

“ถ้าใครที่ควรจะเสีย...ก็ต้องเป็นฉัน...เอาล่ะไปเถอะ”แฮร์รี่บอกพลางเก็บมีดแล้วเดินนำไปยังปากถ้ำ เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ และมัลฟอย รีบเดินตามแฮร์รี่ไป แฮร์รี่เอาเลือดป้ายลงกับหินที่ปิดหน้าปากถ้ำ เมื่อได้เลือดเป็นค่าผ่านทางแล้ว หินค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นความมืดข้างในถ้ำ

“ลูมอส”ทั้งสี่จุดไฟพร้อมๆกัน ก่อนจะพากันเดินเข้าไปข้างใน หินข้างหน้าค่อยๆเคลื่อนปิดหน้าปากถ้ำอีกครั้ง แสงไฟจากไม้กายสิทธิ์ส่องให้เห็นทางแยก 4 ทาง แฮร์รี่มองอย่างพิจารณา

“ไปทางไหนต่อ”แฮร์รี่หันมาถามมัลฟอย

“ทางนี้ไปหาจอมมาร...ส่วนทางอื่นฉันไม่รู้” มัลฟอยตอบ

“เอางี้นะ...เรามีเวลาไม่มากนัก...มัลฟอยฉันมีเรื่องต้องบอกนายนะ...คืองี้...”แฮร์รี่จัดการเล่าเรื่องทั้งหมดให้มัลฟอยและจินนี่ฟังเกี่ยวกับฮอครักซ์ เมื่อเล่าจบมัลฟอยตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนจินนี่อ้าปากค้าง

“เราต้องกำจัดฮอครักซ์ทั้งหมด...ดัมเบิลดอร์จัดการกับมันไปได้ 3 อันแล้ว...เหลืออีกแค่ 3 ซึ่งมันต้องอยู่ในทางสามทางนี่”แฮร์รี่บอกอย่างรวดเร็ว

“เราต้องทำยังไง”จินนี่ถามต่อ

“เราต้องแยกกันไป...จินนี่...เธอไปทางนั้นนะ...เฮอร์ไมโอนี่...เธอไปกับมัลฟอย...โอเคไหม”แฮร์รี่ถามต่อ จินนี่พยักหน้า เช่นเดียวกับเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอย

“งั้นเราแยกกันตรงนี้...ระวังตัวด้วยนะ”แฮร์รี่บอกทุกคน

หนุกไหมค่ะ คอมเม้นส์กันด้วยนะ/สายธารแห่งราตรี